LOGIN“Huwag niyo na akong ihatid sir Dane,” sabi ko dahil ayaw kong makita kami ng ibang mga kasamahan namin.
Oras makita nila akong kasama ko si sir Dane na madaling araw pa, alam kong tatadtarin nila ako ng katanungan.
“Okay.. Just call me kung may kailangan ka.”
“Po?”
“Utos ni sir Aris.” Sabi niya at may nakakaloko na namang ngiti sa labi niya. Mukhang hindi yata siya naniniwala sa sinabi kong walang nangyari sa amin ni Escalante.
Nang makaalis siya, pumasok na rin ako ng hotel nang biglang tumawag sa akin si Marky, ang boyfriend ko. Agad nalukot ang mukha ko nang makita ang pangalan niya.
Mula pa no’ng Sabado, pagdating ko dito sa Paris, palagi ko siyang hindi nakakausap tuwing gabi dahil busy daw siya. Hindi ko alam kung anong pinagkabusyhan niya para mawalan siya ng oras sakin. At dahil badtrip pa ako sa kaniya, hindi ko sinagot ang tawag niya.
Nang bumukas ang elevator, agad akong pumasok. Bago pa magsara, may isang babae ang dali-daling pumasok na isang kasamahan ko sa trabaho. May dala pa siyang pagkain. Nang magtagpo ang mga mata namin, sabay kaming nagulat.
“Vida! Nauna ka pa lang bumalik ng hotel?” hindi makapaniwalang sabi niya.
Hilaw akong ngumiti at tumango. Kinabahan ako. Hindi naman nila ako nakita na kasama ni Escalante hindi ba?
Nang mawala siguro ako ay iniisip nilang nauna na akong umuwi.
“Ikaw talagang babae ka. Nagpasabi ka man lang sana para hindi na kami mabaliw kakahanap sayo.” Napahilot siya sa ulo niya. “Ang sakit ng ulo ko. Napasobra yata ang pag-inom namin kahapon.”
Ngumisi lang ako at hindi siya nagawang sagutin. Akala ko naman ay tatahimik na siya, pero nagulat ako nang bigla niyang punahin ang damit ko.
“Ay wow. Ang ganda naman ng damit mo. Bago ba yan?”
Napatingin ako sa suot ko. Nagulat ako nang makita na ang binigay pala ni Escalante sa akin na damit ay yung design ko na sinabihan niyang panget. Ito yung design na iniyakan ko at naging dahilan bakit panay Escalante ako sa kaniya sa utak ko.
“Mamahalin ba to? Ang ganda ng tela.”
Sa mga oras na to, para na akong maiihi lalo’t may brand ang damit.
Bigla niya akong hinawakan.
“Wait. Product ba yan ng AE Lines?”
Nangatog na ang binti ko. Hindi ko alam anong sasabihin ko sa kaniya.
“Yung logo-" nang bumukas ang elevator, agad akong lumayo.
“Bye. Una na ako…” Nagmamadali akong tumakbo paalis. Nang makapasok ako sa hotel room ko, napahawak ako kaagad sa aking dibdib. Muntik na yun.
Agad akong pumunta ng salamin.
“Ito nga ang design ko. Bakit? Akala ko ba ay ayaw niya kasi panget?”
Nang mapansin ko ang roommate kong gumalaw sa kama, agad akong kumuha ng damit sa maleta at nagpunta ng banyo para magpalit ng damit.
Saktong paglabas ko ng banyo, gising na siya. Si Helena, ang roommate kong fashion designer rin kagaya ko. Naka-upo siya sa kama at nakatingin sa cellphone niya.
“G-Good morning, Helena.”
“Good morning, Vida. Anong oras ka nakauwi kagabi? Hindi kita nakita pag-uwi ko.”
Alanganin akong ngumiti. “Ano, tulog ka na kasi pagpasok ko.”
“Okay,” aniya at tumango.
Pasimple akong lumapit sa maleta para ipasok ang damit na pinasuot sa akin ni Escalante nang bigla siyang sumigaw.
“OMG! Vida look!”
Agad niyang hinarap sa akin ang phone niya at halos manigas ako sa aking kinatatayuan nang makita ang larawan na pinakita niya.
“Diba si sir Aris to? OMG! Sino itong kahaIikan niya?”
Dali-dali akong lumapit sa kaniya at binawi ang cellphone niya. Nagulat ako nang makita na frontpage iyon ng isang local news. Kalat na sa internet na ang CEO ng AE Lines ay namataang may kahaIikang babae sa loob ng sasakyan.
Nababaliw na ba sila? Kahit dito sa Paris may paparazzi pa rin siya?
“Vida, sino yang babaeng yan? Napansin mo ba yan kagabi?” umiiyak na sabi ni Helena. Crush niya si Escalante kaya ganyan siya makareact.
Tumingin ako sa kaniya at binalik ko ang cellphone niya.
“Hindi k-ko k-kilala.” Sabi ko tumawa ng peke.
“Waaaaah!!! No! Ang first love ko!” Pinagsusuntok niya ang bedsheet namin habang ako ay sunod-sunod na lang na napalunok.
Nagpapasalamat ako na yung kuha e nakatalikod ako sa camera kaya mukha lang ni Escalante ang kita.
Naging usapan sa mga kasamahan ko sa trabaho ang viral picture ng boss namin na may kahaIikang babae. Ngayon, hinahunting nila kung sino ito. Dahil last day na namin sa Paris, nagkaayaan ang lahat na magshopping sandali pero natapos nalang kami at nasa kainan na, iyon pa rin ang topic nila.
“Operation 101, hanapin ang mystery girl ni sir Aris.”
Halos mabilaukan ako sa kinakain kong pasta nang sabihin yun ni Helena. Talagang hindi pa siya nakamove-on diyan.
“Sino sa tingin niyo ang babaeng ito?”
“Base sa pananamit niya, isa siyang model.”
“Hindi. Hula ko e prosti yan.”
“Sa tingin ko, yung waitress yan na panay ang tingin kay sir kagabi.”
Nagkaroon na sila ng samu’t-saring hula kung sino ang babaeng yun, ako naman ay tahimik lang. Hindi pwedeng malaman nila na ako yun at baka kuyugin nila akong lahat lalo pa’t may gusto sila kay Escalante.
“Ikaw Vida, sino sa tingin mo itong kahaIikan ng boss natin?”
Napalunok ako ng wala sa oras lalo na’t lahat ng mata nila ay nasa akin na, hinihintay ang sasabihin ko.
“W-Wala akong idea e.” Sabi ko sabay simsim sa frappe ko.
“What? Wala kang idea kahit konti?”
“W-Wala,” sabi ko sabay tingin sa gilid.
Nang wala silang mahita sa akin, bumalik sila sa pagchichismisan. Gusto ko nalang tuloy umalis.
Nang makauwi na kami sa hotel room namin, nagpack na kami ng aming maleta dahil flight na namin mamayang midnight. Sinundo lang kami ni sir Dane ng 9 ng gabi at nagtungo na sa airport.
Yung mga kasamahan ko, nagbubulungan sila sa tabi habang nakatingin sa boss naming may katawagan sa phone niya. Nang papasok na kami sa plane, bigla akong nilapitan ni sir Dane.
“Vida, sa amin ka sasabay utos ni sir Aris. Mamaya pa tayo aalis mga 3 ng umaga.”
Napahinto ako pati na yung mga kasamahan ko. Agad silang napatingin sa akin.
“Sa private plane po? B-Bakit po sir?”
“May trabaho pa daw siyang ipapagawa sayo.”
Napatingin ako kina Helena, nang makita nila si sir Dane na napatingin sa kanila, bahagya silang nataranta.
“Bye Vida, mauna na kami sayo. See you sa Pinas!” Sabay na sabi nila at nagmamadaling umalis dala ang maleta nila.
Nakagat ko ang labi ko at sumunod kay sir Dane na papunta kay Escalante na ngayon ay nakatitig sa akin.
“Sir Dane, bakit daw po ako gustong makausap ni sir Aris?” bulong ko.
“No idea pero don’t worry, good mood yan mula pa kaninang umaga.” Aniya at ngumiti pa ng nakakaloko.
Isang buwan na naman ang lumipas pero nasabi ko pa rin sa sarili kong hindi pa ako okay. Bawat sulok kasi ng bahay ay naalala ko si mommy.Every day, napapatanong ako sa sarili ko, gigising ako para ano? Para masaktan?When that kind of routine keeps on repeating, nagdecide ako na parang gusto kong umalis muna. Mangibang bansa at baka sakaling maka-move on ako. Pero hindi ko alam kung papayag si dad. Kung papayag ba siyang hayaan akong umalis at kung sasama ba siya sakin.Kahit na feeling ko ay hindi kasi alam kong ngayon pa siya babawi kay Vida.Kinagabihan, habang kumakain kami, panay ako silip sa kaniya. Naghahanap ng pagkakataon na humingi ng permiso.Pero every time ibubuka ko ang bibig ko, napipigilan ako ng pangamba. Kaya tatahimik nalang ulit ako at titingin sa plato.“May sasabihin ka ba, anak?” Nagulat ako nang magtanong si dad. Siguro napansin niya ang panaka-nakang tingin ko sa kaniya.Nakagat ko ang labi ko. Heto na, sasabihin ko na…“Dad, may balak ka pa bang tatakbo nex
Hindi ko alam paano namin sinimulan ni dad ang panibagong buhay na wala na si mommy. A week after I confronted Marky, dad and I tried to live our lives as meaningful as possible but I still ended up seeing him crying alone in his room.And the house that was once so lively felt so dull.Vida was no longer living with us. After ng libing ni mommy, umuwi na siya sa kanila. Dad told her that our house is her home too, that any time she can come back but hindi yun nangyari dahil may asawa na siya.Kaya kung nasaan si Aris, dapat nandoon rin siya at may bahay sila.At ngayon nga ay aalis kami ni dad dahil dadalawin namin si tita Liya na nasa bahay ni Aris. Uuwi na kasi si tita sa probinsya.Habang nasa byahe kami, pasimple kong tinitignan si dad. Nawala na talaga ang kinang sa mga mata niya. Hindi nalang ako nagsalita at hinayaan siyang magmaneho.Pagdating namin ng bahay ni Aris, sinalubong kami ng mga maid. They welcome us at si Cheng ang unang lumapit samin na excited makita kami.“Lolo
Toneth’s POV“Nasa tabi mo lang ako.” Ang sabi ni Vida sakin habang pinapapasok kami ng awtoridad para makausap si Marky.Kahapon ang libing ni mommy at nangako ako sa sarili ko na pagkatapos ng libing niya, dadalawin ko si Marky dahil gusto ko siyang makausap. Gusto kong malaman kung masaya ba siya sa ginawa niya.Gusto kong malaman lahat ng saloobin niya kung hindi ba siya nakonsensya sa ginawa niya.Nanatili si Vida sa labas habang ako naman ang tumuloy sa meeting room kung saan pwede kong makausap si Marky at nakita ko siyang nakaupo at nakatitig sakin hanggang sa bumaba ang paningin niya sa bandang tiyan ko.Nakita ko ang panlalaki ng mata niya nang matanto na wala na ang bata… ang anak naming dalawa.Umupo ako sa harapan niya…“Tinupad ko ang sinabi ko, bibigyan kita ng pera… Kinuha mo pa ang alahas na bigay sakin ng lola ko. Pero bakit mo pa rin ako binalikan?”“Namatay si mama dahil sayo. Nasira ang buhay namin dahil sayo. Yung perang binigay mo, para yun sa gamot ni mama at lo
[3 days after]Mama stayed with us. Pero siya ang nag-aasikaso kay Toneth. Siya ang nagpapakain dito at mas madalas niya itong kasama kesa samin ni Aileen. Hindi niya iniwan si Toneth hanggang sa pwede na siyang i-discharge sa hospital.Sila ni papa, nakikita kong maayos ang pag-uusap nila. Na para bang walang hidwaan ang naganap sa pagitan nila.Mas lalo akong humanga kay mama na kaya niyang ipagpaliban ang anumang galit niya kay papa para sa kapakanan namin ni Toneth.Si papa naman ang nag-aasikaso kay tita Carla. Kampante siyang iwan si Toneth kasi alam niyang naalagaan ito ng tama.Ngayon, uuwi na kami sa bahay ni papa.Nang bumukas ang pinto, ngumiti si Toneth sakin. Lumapit ako sa kaniya at niyakap siya.Nakita ko rin ang pagngiti ni mama sa aming dalawa.Mas nararamdaman ko ngayon ang pagiging magkapatid namin. Kinalimutan ko na ang nakaraan namin, ang mahalaga sakin ngayon ay maging okay siya.“Tara, umuwi na tayo.” Sabi ko sa kaniya at tumango siya ngunit may lungkot sa mga ma
Pumasok kami sa loob ng kwarto. Si Toneth, gising na pala at mukhang narinig niya ang nangyari sa labas.Nang makita niya si mama, napatitig siya dito.Lumapit si mama sa kaniya at kinuha ang kamay niya.Mahinang hinihilot ni mama ang kamay niya at pagkatapos ay dumiretso ang kamay niya sa buhok nito saka marahang hinahaplos.“Tita…”“Hmm…”“Bakit kayo nandito?”“Dahil kailangan mo ko.” Sabi ni mama kaya napatingin ako sa kaniya.Wala ngang pasabi si mama na pupunta siya dito. Nagulat nalang ako na sinugod niya si papa kanina.Dumiretso si mama sa mesa at may pagkain doon na binigay siguro ng nurse. Kinuha niya ito at lumapit ulit kay Toneth.Ako e nakatunganga lang sa kanilang dalawa.“No’ng umalis si Vida sa puder ko, ang mommy mo ang tumayong bilang pangalawang ina niya. Kahit na alam na pala ng mommy mo kung sino si Vida sa buhay ng daddy mo, hindi siya nagalit bagkos ay mas lalo pa niyang kinopkop si Vida at minahal na parang totoo niyang anak.”Nakagat ko ang labi ko. Sa mga ling
Vida’s POVPauwi na kami ni Escalante sa bahay pero mabigat pa rin ang puso ko. Kasi nakita ko kanina si Toneth, kung paano siya umiyak nang malamang wala na ang baby niya.Ramdam ko ang takot niya na kahit na pauwi na kami ni Escalante e parang nanginginig pa rin ako.Naramdaman kong hinawakan ni Escalante ang isang kamay ko kaya napatingin ako sa kaniya.“Everything is will be fine.”Aniya na para bang gusto niyang gumaan ang pakiramdam ko. Ngunit kahit na sabihin ng utak ko na magiging maayos rin ang lahat, na pagsubok lang to, hindi ko pa rin maiwasang malungkot.“Pero hindi ko alam kung hanggang kailan.” Sabi ko sa kaniya. “Ngayon pa lang, umiiyak na siya how much more kung paggising niya at nalaman niyang wala na rin si tita Carla? Masiyadoi tong mahirap para kay Toneth. Baka… baka di niya kayanin.”Nag-aalala akong tinignan ni Escalante.Kanina pa ako umiiyak nang sabihin ng doctor that tita has passed away. Si papa, halos hindi na niya alam anong gagawin niya.Sumigaw siya kani







