First Kiss

PAGKADATING nila sa Sago Restaurant. Isang sikat na Restaurant sa aming bayan. Na-feature na ito sa TV dahil sa sarap ng mga pagkain dito. Pinagbuksan ako ni Charles ng pinto. Namangha ako sa kanyang nakita. Hindi ko akalain na makakapunta ako sa ganitong mamahaling restaurant. Napatingin ako sa sasakyan na nagpark di kalayuan samin. Napakunot noo ako. Iisa lang destinasyon namin. Posible kayang si Luke yun?

"Tara. Ano ba tinitingnan mo?" napatingin ako kay Charles. Nagsimula na kaming maglakad papasok sa Restaurant. 

"Ah wala. Tinitingnan ko lang kabuuan ng parking area ng restaurant. Sobrang lawak pala." Pagdadahilan ko. Hindi naman pwede sabihin ko sa kaniya na may sumusunod samin. 

"Magandang gabi po." anang dalawang babae na empleyado ng naturang restaurant ng makapasok kami. Mararamdaman mo talaga na welcome ka sa Restaurant pagpasok mo palang dito. 

Iginiya kami ng mga ito sa bakanteng mesa na may dalawang upuan. Hinila ni Charles ang upuan para sakin. Umupo ako. Pumunta na siya sa katapat kong upuan. Inabot niya ang menu na ibinigay ng isang lalaki. Iginala ko ang paningin sa kabuuan ng Restaurant. 

Sobrang ganda. Napakalawak, napakaganda at napakaliwanag. May dalawang lalaki na may dalang violin ang lumapit samin at nagsimulang tugtugin ang violin. Ibinigay na ni Charles ang menu sa naghihintay at itinuro niya ang mga pagkaing oorderin. 

"Nagustuhan mo ba ang lugar?" 

Tanong niya sakin. Makikita mo sa mukha niya ang saya. Saya na nakasama ako. Pero bakit hindi ko maramdaman ang sayang yun. Iba ang gusto kong makasama sa gabing ito. Hayyss. Dapat di ko iniisip iyon dapat ang pinagtutuunan ko ng pansin ay siya hindi kung sino-sino.

"Salamat." yun lang ang namutawi sa aking bibig.

At dumating na ang order namin at nagsimula na kaming kumain  Habang kumakain nagkwentuhan kami ng mga bagay tungkol sa aming sarili.

Pauwi na kami ng mga pagkakataong yun. Alas syete na ng gabi. Tinatahak na namin ang daan pauwi, gusto kong ipikit ang aking mga mata. Isinandal ko ang ulo sa upuan at pumikit.

NAGISING ako sa pagyugyog ni Charles. Agad kong iminulat ang aking mga mata at makitang nasa tapat na kami ng bahay namin. Agad akong pinagbuksan ni Charles ng pinto. Lumabas na ako at tsaka isinara ni Charles ang pinto. Matangkad siya. Hindi nagkakalayo ang taas niya kay Luke.

"Nandito na pala tayo. Pasensya na napasarap ang tulog ko."

Hinging paumanhin ko sa kaniya. Gwapo naman siya, lalaking lalaki ang dating pero bakit hindi niya ito matutunan na magustuhan. Sabagay, ilang araw palang naman sila magkakilala. It takes time para matutunan ko siyangng magustuhan.

"Wala iyon, pumasok ka na."

"Salamat ah. Napuntahan ko rin ang isang sikat na Restaurant. Gusto mo bang pumasok muna?" Anyaya ko sa kaniya.

"Hindi na. Pumasok ka na para makapagpahinga ka, pasensya ka na napagod ka tuloy sa byahe imbes na umuwi ka na sana at nakapagpahinga" hinging paumanhin niya.

"Ayos lang yun nag-enjoy naman ako. Sige na mauna ka na. Papasok ako kapag diko na natatanaw sasakyan mo."

Nagpaalam na siya. Ng di ko na matanaw ang sasakyan niya, akma ko nang bubuksan ang gate ng may magsalita sa gilid ko.

"Mukhang nagkakamabutihan na kayo. Akala ko pa naman pag umuwi ako masusulit ko ang mga taon na di kita nakasama pero nagkamali ako dahil may iba ng kumukuha ng atensyon mo" si Luke ang nagsalita.

"Luke, anong ginagawa mo dito? Paano mo nalaman na magkasama kami? Ibig sabihin ikaw yung sumusunod samin kanina?" Tanong ko sa kaniya.

"Oo. Sinundan ko kayo dahil gusto kong makasiguro na ligtas ka. Wala akong tiwala sa lalaking yun." 

Lumapit si Luke sa akin. Ano gagawin niya sa akin. Napasandal ako sa may rehas ng gate. Itinukod niya ang mga kamay sa gate at tinitigan ako sa aking mga mata.

"Luke, anong gagawin mo?"

"Namiss kita Athalia, kulang nalang hatakin ko ang taon para makabalik lang dito sa Pilipinas para makasama at makita ka. Kung alam mo lang kung gaano ako nangungulila sayo."

 Tinitigan nito ang aking labi. Matagal ang pakakatitig niya, hanggang sa dahan dahan niyang inilapit ang labi niya sa labi ko. At naglapat na ang aming mga labi. Ganito pala ang pakiramdam ng unang halik. Nakakapanghina. Nakakawala ng urirat. Napakalambot ng labi niya, dahan-dahan kong ibinuka ang mga labi at hinayaang samsamin niya ang labi ko. 

Dahan dahan niyang ipinasok ang dila niya sa loob. Pagkatapos, bumaba ang labi niya sa leeg ko at hinalikan iyon. Naalarma ako. Nasa daan kami baka may makakita sa amin. Gamit ang buong lakas itinulak ko siya. Bigla nawala ang init na nararamdaman ko ng humiwalay siya sa akin. 

"Baka may makakita satin Luke. Nasa tabi tayo ng daan." sabi ko sa kaniya. Bumuntong-hininga siya.

"Pumasok ka na sa loob. Gumagabi na. Good Night." aniya. 

Lumakad na siya patungo sa sasakyan at pinaharurot paalis. Tinanaw niya ang sasakyan niya hanggang sa mawala sa aking paningin. Pumasok na ako sa loob ng bahay. Nadatnan ko ang aking ina na nagtutupi ng mga damit namin. 

"Saan ka nanggaling? Sino naghatid sayo pauwi?" Tanong niya sa akin. 

"Galing kami ni Charles sa Sago Restaurant Nay. Si Charles din po naghatid sakin dito." 

"Anak, kung gusto kang ligawan ng tao dito muna sa bahay. Hindi sa kung saan saanka niya dinadala. Hindi mo pa siya gaanong kilala." payo ng aking ina sa akin.

Umupo ako sa tabing upuan niya. Sa mesa kasi siya nagtutupi. Naiintindihan ko ang aking ina, nagmamalasakit lamang siya sa akin dahil ako nalang ang meron siya. Niyakap ko siya.

"Pasensya na po Nay. Hindi po ako nakapagpaalam. Sa susunod magpapaalam napo ako at dito sa bahay ko na po siya papuntahin." hinging-paumanhin ko.

"Ayos lang yun. Basta huwag mo na uulitin huh. Umukyat ka na sa taas para makapagpalit ka makapagpahinga ka na. Tatapusin ko na rin itong ginagawa ko at matutulog na rin ako." 

Hinalikan ko sa pisngi ang aking ina at tsaka ako paumanhin sa itaas. Pagkabihis ko ay nahiga na ako sa kama. Hinawakan ko ang labi na hinalikan ni Luke. Unang halik ko yun. Ganun pala pakiramdam kapag hinahalikan. Ipinikit ko nalang ang aking mga mata kaysa mag-isip ng kung ano-ano. Dahil sa pagod agad akong nakatulog.

GUMISING ako ng mga alas syete ng umaga. Pagkababa ko ay nakahain na ang pagkain sa mesa. Salamat sa aking ina na laging naghahanda ng pagkain sakin.

"Magandang umaga Nay. Pasensya po tinanghali ako ng gising. Dala siguro ng pagod."

"Ayos lang yun anak. Masaya ako na nagagampanan ko ang tungkulin ko bilang iyong ina, ikaw nalang meron sakin anak kaya masaya ako sa ginagawa kong ito." aniya. Lumapit ako sa kaniya at niyakap.

"Salamat inay. Maraming Salamat po sa lahat." 

"Halika na kumain na tayo at baka lumamig pa to" sabay kaming nagtawanan at sabay na din kumain ng almusal.

Nagcommute ako papuntang opisina. Nagtext si Charles na hindi niya ako maihahatid dahil may emergency meeting daw siya sa mga kliyente niya. Pagdating ko sa opisina, agad akong binati ng mga katrabaho ko. 

"Good Morning din" bati ko sa kanila. Umupo ako sa mesa at may nakita akong bouquet ng bulaklak.

"Grabe. Iba din manliligaw mo ah. May pabula-bulaklak talaga." Si Ate Melissa ang nagsalita na kapapasok pa lamang.

Ngumiti ako sa kaniya. Inamoy ko ang bulaklak. Ang bango. May liham ito na nakalagay sa bulaklak. Mamaya ko na ito babasahn. May inilapag si Ate Melissa na folder.

"Basahin mo yan. Liham yan galing sa CEO natin na si Mr. Michael Lereño. Mukhang may meeting ka kasama siya."

Inilapag nito ang folder sa mesa ko at umalis na. May sari-sarili kamng opisina lalo na kapag mataas position mo. 

Binuksan ko ang folder. Ang nakalagay sa liham ay,

 "Miss Ramos. Iniimbitahan kita sa isang meeting ng isang business partner namin. At may magandang balita ako sayo. Dahil ikaw ang napili nito na maging Secretary. Tatlong araw sa isang linggo. Pag-uusapan natin ang magiging schedule mo. At may good news ako. Pag-usapan natin lahat. Ang meeting ay mamayang 4pm. Ipapasundo kita at 3:30 pm."

Magiging Secretary ako? Kanino?

LUNCH BREAK.

Papunta ako ngayon sa Canteen ng gusali na kung saan ako nagtratrabaho. Mag-isa kong nilalakad ang hallway papunta sa canteen. By batch kasi ang Lunch, ng may tumawag sa likuran ko. Si Ate Melissa. Huminto ako para hintayin siya.

"Pasensya na ate akala ko kasi magkaiba tayo ng time."hinging-paumanhin ko sa  kaniya. Kami lagi ang magkasama kapag lunch basta sabay ang oras namin.

"Ayos lang yun. Diko rin alam na ito yung time ko kasi napromote ako!" tuwang-tuwa niyang balita sa akin.

"Talaga ate? Anong position?"

Nasa canteen na kami at umupo na kami sa may bakanteng mesa. Lumapit samin si Ate Sally. Ang tagalista ng mga order.

"Hello. Good afternoon sa inyo mga magandang dilag. Ano order natin ngayon?" tanong niya sa amin.

"Chicken Curry po" aniya.

May baon akong kanin. Sayang naman kung pati kanin ioorder ko pa. Lalo mahal ang kanin sa kanilang Canteen. Hindi kasi pwede kumain sa iba ang mga empleyado dahil nagrerenta din ang mga ito. 

"Pakbet po at isang kanin" ani Ate Melissa.

"Anong position ba kamo tanong mo kanina Athalia?" tanong ni Ate Melissa sakin.

Tumango ako. Magaling kasi siya at matagal na rin sa kompanya. Dalaga palang siya dito na nagtratrabaho hanggang sa nag-asawa na.

"Marketing Manager na ako! Marketing Assistant lang ako dati tapos ito Marketing Manager na." tuwang-tuwang balita niya sakin.

"Masaya ako para sayo ate." Nagpasalamat siya sakin.

 Simpleng empleyado lang ako noong pumasok ako dito. Hanggang sa napromote ako na maging Marketing Staff Holder. Ito yung nagustuhan ko sa company. Na pinaghihirapan ang promotion, hindi yung porket graduate ka ng mataas na kurso o may karangalan kang natapos.

 Mataas na magiging posisyon mo. Kailangan mong pagdaanan ang proseso, magsisimula ka sa ibaba hanggang sa tumaas ka pero dapat tumataas din skills mo. Dumating na ang order namin at nagsimula na kaming kumain. 

"Alam mo ba diko gusto ugali nung girlfriend ni Luke. Yung si Mickaela. Masyadong clingy kay Luke. Akala mo mag-asawa na sila." Sabi niya habang nilalantakan niya ang pagkain nito.

Ano nga bang ugali mayroon si Mickaela?