Chapter 4

"Kael." Nakangiti na bati ko kay Michael ng makita ko syang naglalakad papuntang lockers area. 

Nag-angat naman sya ng tingin at ngumiti sakin.

 

"Carlo." Bati niya pabalik at kumaway. "Aga mo ata ngayon?"

Natawa naman ako ng bahagya sa sinabi nya. "Sayo pa talaga galing ang mga salitang yan. Bakit ang aga mo ngayon?"

Nang sinabi ko ang mga salitang 'yon, automatikong sumibangot ang mukha nya. "Lea was consistently calling me. She said she wants celebrate our first weeksary today. Women."

Wow, so bumangon sya ng maaga para lang sa dahilan na 'yon? That girl is really lucky. Imagine, she made Michael wake up and even went to school this early. 

Nahanap na kaya ni Michael ang katapat nya? 

Oh, that would kill me inside. Definitely.

"W-Wow! May nakakapagpa sunod na sa isang Kael?" Sabi ko na muntik nang pumiyok. 

Lumunok ako ng laway para ikalma ang sarili ko.

"Well, yeah." Sabi ni Kael at nagkibit balikat, "But that's not the only reason. Actually, I'm planning to brea----"

Huh? Hindi lang 'yon. Teka, time first!

 Di pa nga nakakamove on ang puso ko nang sinabi nya na gumising sya ng umaga dahil kay Lea, tapos papatungan pa nya? Plano nya ba talagang patayin ako?

Biglang may isang pamilyar na bulto ng katawan ang dumaan sa gilid ng mata ko. When I looked at him, I found out that it was Dark. 

Bigla ko napasalamatan lahat ng santo dahil sa dumaan sya at may naisip akong idea.

"Ah, Dark!" Sigaw ko ng medyo malakas. 

Napatingin naman sya sa gawi ko at kumaway. I waved back at him and run towards him. "Hi! Uhm... gusto ko nga palang magpaturo sa'yo kung paano tugtugin ang Cannon. Can you please teach me?"

Please, pumayag ka. Help me.

Alam kong sobrang feeling close ang labas ko kay Dark pero wala na akong magagawa. Andito na 'to, just go with the flow nalang.

"Ah shit, I'm sorry but I'm in a hurry right now. I have something really important to do." he said, looking apologetic.

Grabe! Ang tanga ko talaga kakahiya tuloy. Naabala ko pa sya. Busy pa yung tao na nilapitan ko.

Ramdam ko ang pamumula ng buong mukha ko dahil sa ginawa ko. Bakit ko ba nakalimutan na isa siyang busy na tao. At isa pa kahapon lang kami nagkakilala tapos nahingi agad ako ng pabor. Ang kapal naman ng mukha ko.

"No, i-it's fine. I'm sorry for bothering you. I-I just... umh.." sabi ko habang nag-iisip ng tamang salita para tapusin ang usapan namin. "Yea, you can go now..." sabi ko sabay turo sa kanya ng daan, meaning, he may leave now.

Tumalikod na sya na parang aalis ngunit makalipas lang ang ilang segundo ay humarap ulit. Nagtataka na tinignan ko siya.

Akala ko ba nagmamadali siya?

"How about giving me your number, so I can contact you whenever I am free. Is that okay with you?" Nakangiting sabi nya habang nakamot ng buhok.

Well, if it's just number, "Sure why not---- aww!!" Impit na sigaw ko nang biglang may humila sa braso ko.

"Who the fck are you?" Sabi ni Michael na nanlilisik ang mata. Nalipat din sa kanya ang atensyon ni Dark.

"K-Kael! Kael... he's Dark. I met him yesterday... and w-we became friends." Sabi ko kay Michael. Don't tell me isa sya sa mga uri ng tao na ayaw ni Michael. Napa-aray na naman ako nang mas lalo nyang hinigpitan ang paghawak sa braso ko. 

"Kael masakit."

"I'm not asking you." Singhal ni Michael sa'kin at muli binalik ang tingin kay Dark.

"Dark is the name, pare. I'm the music club's president. I'm sort of famous, you know and so you are. You're Michael right?" Sabi ni Dark kay Michael na ngayon ay parang kakainin sya ng buo. Naglahad pa sya ng kamay na saglit lang tiningnan ni Michael pero di ito tinanggap.

What the hell is wrong with him? He's acting strange right now.

"Never talk to Carlo again." Ha said with full of authority.

Halos lumuwa ang mata ko sa sinabi ni Michael. What the fck is he talking about? That's fucking rude.

"Wft, Michael? What the hell are you saying?" Inis na sabi ko kay Michael at hinila ang braso ko mula sa kanya.

"I'm telling him never to talk to you. Ever. Again." Said Michael, looking at me with his cold eyes. 

It was really weird and scary looking at him right now. He has this dark aura around him na di ko pa kailanman naramdaman before kapag kasama ko siya. 

Pero di ko muna iniintindi ang ang takot ko. Nakatatak ngayon sa isipan ko kung gaano siya kabastos dahil sa sinabi nya.

"Don't you think you're being rude right now?" May hint na na galit sa tono ko.

I looked at him straight into his eyes. Hindi ako kumurap, hindi ako umiwas ng tingin. I am accepting all of his death glare without a second thoughts. Though maliit lang ang isyu na 'to, the fact that he did something rude, hindi ko iyon papayagan. Yeah, call me hypocrite or whatever, it doesn't bother me at all.

"Calm down. Both of you."

Naputol ang titigan namin nang biglang nagsalita si Dark. Hindi ko alam kung bakit pero nakangiti sya ngayon. Isa pa siyang weirdo. Ang hirap nila parehas basahin.

"Yea, so I was saying a while ago, I'm busy right now so I need to go. Hindi ko narin hihingin ang number mo, Carlo, since your 'bodyguard' will get really angry." Pabiro nyang sabi. "So if you need anything, punta ka lang kung saan tayo nagkita yesterday. You'll find me there. Okay?"

Nagbye pa sya bago tuluyang umalis, leaving me and Michael glaring at each other here.

Bago pa sya makapagsalita tinalikuran ko na sya at naglakad paalis. Narinig ko pa syang tinatawag ako pero kahit isang lingon, di ko sya tinapunan.

Ito na siguro ang unang beses na natiis ko sya. I never knew that he has this side of him. It scared the hell out of me. Imagine? Hinihingi lang 'yung number ko tas ganun na agad ang naging akto nya. Alam ko naman na di mo maiipilit na magustuhan nya ang isang tao, pero pwede naman wag na lang nya itong pansinin o bigyan halaga.

Ewan ko ba! Bahala sya sa buhay nya!

------------------

"Ah Miss, excuse me pwede ba magtanong?"

May narinig ako sa likuran kong boses ng babaeng natawag. Since hindi naman ako chismoso at hindi naman ako ang kinakausap niya dedma nalang ako at tinuloy ang paghahanap ng libro dito sa library.

Dito ako tumambay ngayong lunch dahil ayokong makasabay si Michael ngayon. 

Yes, hanggang ngayon ay naiinis parin ako sa kanya. Inis na lang di na galit, dahil kahit gaanong man kalaki ang galit na nararamdaman ko sa kanya, madali din iyon natutunaw ng pagmamahal ko. Eww, that cheesy line tho.

Since I love him, kaya kong tanggapin kahit ano man sya. Kahit yung side na pinakita niya kanina. It just takes time, I guess. 

"Miss... naririnig mo ba ko?" Tanong ulit nung babae. Ang bastos naman ng tinatawag 'nun at di siya pinapansin. Kung ako 'yun haharap na ako panigurado. "Miss..."

Napaigtad ako ng biglang may tumapik sa balikat ko. Agad naman akong lumingon at nakita ang isang babaeng nakasalamin at nakangiti sa'kin. She's the type of girl that you would call 'manang', if you ever see her. She's wearing a white long-sleeve shirt and long cream skirt. Lagpas tuhod ang haba noon at nakasuot ito ng doll shoes na may bulaklak na design.

"Waah." Bulong pa nya. "Miss, model ka ba?" Nakatingala na sabi nya..  sa'kin? Pero Miss ang sabi nya..

Tumingin ako sa likuran ko at sumalubong sa pagmumukha ko ang isang matigas na pader. Nang ibalik ko ang tingin ko sa kanya, ganun parin ang itsura nya. Manghang-mangha at mukha hindi makapaniwala.

"Uhm.. no?" Nag-aalangan sagot ko at lumayo sa kanya dahil nasosobrahan na ng lapit ang mukha nya sa mukha ko. "I think you got the wrong person."

"Wow, you're voice was unexpectedly low. Parang sa lalaki." Nakangiting sabi nya.

Aww, stupid me. Nakasalamin nga pala sya. So it means malabo ang mata nya. And since I have this light complexion skin, napagkamalan nya akong babae.

Tumawa ako. "Well, I AM a guy. That's really cute though. Kahit na malabo ang mata mo."

Napalitan ng gulat ang mata nya. "No way. You're kidding, right? Sure, malabo ang mata ko pero not to the point na naman na di ko na madi-distinguish ang babae sa lalaki. At hello? Nakasalamin nga ako eh. I can see you clearly." Sabi niya. "You must be joking, right? When you told me na lalaki ka."

Napabusangot ang mukha ko sa mga sinambit nya. Di ba niya alam na masakit sa isang pride ng lalaki na sabihan sya na mukhang babae? Isa pa, ngayon lang at siya lang ang natatanging nakapag sabi sakin 'nun.

"I'm a guy, MISS. At kung wala ka nang ibang sasabihin pa, I'm leaving so excuse me." Sabi ko at lumabas ng library ng walang lingon. Iniwan ko sya doon na tulala at dumbfounded parin sa sinabi ko.

Shit, feeling ko tuloy isa na akong walk-out king ngayon araw na ito. First, nung nag-away kami ni Michael tapos ngayon naman tinawag akong Miss.

What a day!