Chapter 10 "I'm sorry, Michael." Hindi sya nagsalita. Ako naman ay nanatiling nayuko at nanginginig sa pagitan ng mga bisig nya. Hinihintay kung kelan lalapat ang mga palad nya para saktan ako. Habang tumatagal ang oras ng di nya pag galaw ay lalong akong kinakabahan. Ilan pang segundo ang dumaan at maya-maya pumulupot ang magkabilang braso nya sa bewang ko. Marahan hinalikan nya ang balikat ko bago nya isinandal dito ang kanyang ulo na naghatid ng kakaibang kuryente sa buong katawan ko. "No, Carlo. I'm sorry. Please forgive me. I never intend to hurt you. Everything just went black and before I know it, I already did something horrible to you. Forgive me." Bulong nya sa'kin na siyang ikinagulat ko. Tila nagbalik na sa tamang huwisyo si Michael. Ito ang tunay kong bestfriend. Nagpapakumbaba at mahinahon pagdating sa bagay-bagay. At dahil sa mga sinabi nya, tila lumambot ang puso ko. Nawala ang takot sa dibdib ko at kumalma ang buong sistema ko. "Just please, wag ka nang gumawa n
Chapter 11"That fcking asshole..." bulong ko sa hangin habang nakakuyom ang aking mga palad dahil sa nakita ko kanina.Pagkatapos ng lahat ng ginawa nya sa'kin gusto nyang kalimutan ang lahat? Putangna lang, sinong kayang taong nasa tamang pag-iisip na kayang kalimutan na naagrabyado sya? At ang masakit pa dun, pinakamatalik na kaibigan ko pa gumawa ng kahayupang iyon sa'kin. Tapos bigla nalang syang susulpot, kakausapin ako na parang walang nangyari at ang masakit pa dun may katabi syang babae.Bumuga nalang ako ng hangin para mailabas ang sama ng loob ko. Napapagod na akong umiyak. Di lang dahil sa masamang nangyari sa'kin kundi dahil na din sa mga sa na ipinararamdam nya sa'kin. Ang sakit lang na gusto nyang kalimutan lahat ng nangyari. Sya pa talaga ang gustong makalimot, gago sya. Parang sya ang nababoy.Pero sige, gagawin ko ang gusto nya. Alam kong para akong tanga dahil ako naman ang dehado pero parin aakto ako na parang wala nangyari. Mas gusto ko na ito kesa magulo pa ang
Chapter 12Napabuntong hininga muna ako habang nakatayo dito sa harap ng gate. Humuhugot ng lakas ng loob para sakaling pag nagkita kami ni Michael ngayong araw, makakausap ko sya ng normal at parang walang nangyari.Kaya ko 'to!Sabi ko sa isipan ko bago tuluyang pumasok ng gate.Habang naglalakad biglang may tumapik sa balikat ko. Agad ko naman tiningnan kung sino iyon."Kamusta na ang pakiramdam mo?" Tanong agad ni Dark sa'kin pagkatagpo ng mata namin. Binigyan ko naman sya ng isang taos-puso na ngiti."Ayos na ako. Salamat nga pala kahapon. Pasensya na rin sa inasal ko." Sabi ko sa kanya habang nakahawak sa batok ko.Sobra kasi akong nahihiya sa kanya. Halos kakikilala pa lang namin pero nakita na nya agad ang mga ganung sides ko. Pero labis naman ang pasasalamat ko dahil sya iyong kasama ko kahapon at hindi kung sino-sino lamang. Meron kasi parte sa puso ko na nagsasabing mapagkakatiwalaan sya.Umiling ng marahan si Dark. "Don't worry about it. How's your arm, by the way?" Sabi n
Chapter 13Hindi ako nakasagot nang marinig ko na agad ang galit na boses ni Michael. Napalunok ako ng laway napansing nakatingin sa akin si Dark.Anong gagawin ko? Di nya pwedeng malaman na kasama ko ngayon si Dark. Magagalit si Michael sa akin kapag nalaman nya 'to. Napagbawalan na nya ako dati, ano'ng sasabihin ko?Iniwas ko ang tingin ko kay Dark at nagsalita ng mahina, "M-May pinuntahan lang ako." Sagot ko sa tanong ni Michael at labis hiniling na sana di nya mapansing nagsisinungaling ako."Tell me the exact place. I'm going there." Malamig na sabi nya. Napatikhim naman ako dahil sa sobrang panunuyo ng lalamunan ko."Actually, papunta na ako sa room. Magtitime na di'ba?" Pagsisinungaling ko pa.Tumahimik naman ang nasa kabilang linya. Narinig ko muna syang bumuntong hininga bago nagsalita. "Are you with someone right now?"Muli ako napatingin kay Dark na mukhang naku-curious kung sino ang kausap ko. Marahang lumapit pa sya sa akin at pinagkrus ang braso nya. Nanliit tuloy ako da
Chapter 14Nalipat lahat ng paningin ng mga estudyante sa room namin nang padabog na namang nagbukas ang pintuan.Tulad ng inaasahan, si Michael na naman ang pumasok. Pawisan ito at sinabi na naman ang usual line niya, "Ma'am, sorry for being late." Paghingi nya ang pasensya sa professor namin na tumango at muli nang bumalik sa pagkaklase. Bad mood ata si tanda.Agad akong napaiwas nang tingin nang magtama ang paningin namin ni Michael. Nag-umpisa syang maglakad at tumigil sa tapat mismo ng desk ko. Nagpatay malisya naman ako at kunwari ay may binabasa sa notebook ko.Napansin nya sigurong wala akong balak na pansinin sya kaya naman naupo na sya at naglabas ng kung ano sa bag nya.Maya-maya ay may pumatak na crumpled paper sa desk ko galing panigurado kay Michael. Muli ay nagpatay malisya ako at dahan-dahang siniko iyong papel para mahulog iyon sa sahig.Rinig kong napatakla si Michael sa ginawa ko at di ko naman maiwasang mapangi. Sinigurado ko naman di nya napansin ang pagngiti ko.
Chapter 15"Aray... po... ate dahan-dahan po!"Natawa nalang ako nang maluha-luhang sinabi ni Hikari iyong mga salita iyon sa babaeng nagbubunot ng kilay nya. Kasi naman, kahit nasasaktan na sya di parin nya nakakalimutang gumalang. Kakatuwa syang panuorin dahil kakaiba 'yung mga reaksyon nya."Wag ka malikot, be! Baka hindi pumantay ang bunot ko!" Sabi pa ng babae na nagbubunot ng kilay ni Hiraki. Pilit nitong inihaharap ang mukha nya pero nanlalaban naman sya.Tumingin iyong babae kay Dark na para bang humihingi ng tulong. Napabuntong hininga naman si Dark na nasa tabi bago tumayo at lumapit sa kapatid nya.Nagulat ako nang bigla nya pisilin ang kaliwang pisngi ni Hikari at napaaray naman ito. "Wag ka nga maarte, Hikari! Tinutulungan ka na nga dyan! Pag di pumantay 'yang kilay mo bahala ka, sa halip na mawalan ka ng bully madadagdagan pa dahil mukha kang tanga!" Sabi ni Dark kay Hikari at binigyan ito ng masamang tingin.Di naman sumagot si Hikari at maluha-luhang tumingin dun sa ba
"Woah! Hikari, is that you?" Natutuwang tanong ko habang papalapit kami sa isang babaeng nakatayo sa harap ng isang salamin. Mukhang di rin sya makapaniwala sa nakikita nya. "You're look very different."Namumulang tumingin naman sya sa'min ng kuya nya at kiming ngumiti. "I can't believe it myself." Nahihiya pang sabi nya.Inilipat ko naman ang tingin ko kay Dark na abot tenga ang ngiti. Tumatango-tango pa sya habang nakahawak sa baba nya. "Hmm. I knew it. Ghad, I'm a genius." Mahangin na bulong nya.Natawa ako sa sinabi nya. Para syang isang artist habang tinitingnan ang obra maestra nya. Ehem, wala po syang ginawa kanina kundi kumain ng tatlo bowl ng ice cream. 'Yung nagmake-up po ang bigyan natin ng credits.Binalik ko ang tingin ko kay Hikari.Iba na ang suot nya ngayon. It's a cute pink dress. Tama lamang ang haba nito. Kita ang napakaputi na tuhod at binti ni Hikari. Sleeveless iyong dress kaya medyo na expose 'yung braso nya pero desente parin tingnan. Napansin kong wala na din
After kong makatanggap ng letter mula sa isang di kilalang tao, pakiramdam ko ay parati na may nagmamatyag sa bawat kinikilos ko. Pakiramdam ko palaging may mata na nakasunod sa bawat galaw ko. Nararamdaman ko ang presenya nya sa paligid ngunit hindi ko sya makita. Simula noon, palagi din akong nakakatanggap ng rosas na nakalagay sa loob ng locker ko. Ang totoo nyan, napapalitan ko ang lock ng locker ko pero sa di malamang dahilan ay patuloy parin ang pagtanggap ko ng mga rosas.Natatakot man ako ay wala akong ibang pinagsabihan. Tulad ng palaging rason ko, ayoko nang mandamay pa ng ibang tao. Isa pa lalaki ako kaya walang dapat ikabahala. Medyo liko man ang sekswalidad ko, may lakas parin naman ako ng tulad sa iba pang mga lalaki. Hindi ko na rin masyadong iniisip at binibigyang pansin ito. Lalo na at malaki ang posibilidad na babae ang may kagagawan ng prank na ito, hanggang sulat lang ang magagawa nya.Naputol ang malalim na pag-iisip ko nang biglang tumunog ang cellphone ko na na