CHAPTER 7: “Ice Coffee Jelly.”

“SHORT-TERM investments often mean low profit. So if you want a high profit, you must be prepared for long-term investments.”

“We expected that the return of investment of this project can reach 170 %.”

Napakunot-noo si Thorin habang makikinig sa monthly report na iyon ng marketing director. Nawala sa isipan n'ya ang usapan nilang dalawa ni Felicity na ang araw ng schedule ng paglipat nila sa apartment.

“Masyadong mababa ang 170. We need to calculate the time cost,” sagot ni Thorin sa marketing director na si Mr. Lee.

Walang kamalay-malay si Thorin na kanina pa tumatawag sa kan'ya si Felicity. Nakatago kasi ang cellphone n'ya sa loob ng kanyang drawer upang hindi siya ma-istorbo kung sakaling may tumawag habang nasa meeting siya. Iyon ang isa sa mga working etiquette ni Thorin kapag nasa kompanya siya. As much as possible, gusto niyang naka-focus lang siya sa isang bagay.

•••••••

“Mr. Sebastian, busy ka ba? Nandito na ako sa Quantum Apartments. P'wede ko bang malaman ang password ng pinto?”

Samantala, nakailang tex messages na ang naipapadala ni Felicity kay Thorin pero wala siyang natatanggap na reply mula sa lalaki.

“Mr. Sebastian, busy ka ba?”

“Paki-text na lang ang password pag 'di ka na busy.”

“Nandito na ako sa tapat ng apartment.”

Quarenta minutos na ang nakalipas per nanatiling walang natatanggap na reply si Felicity sa lalaki. Nananakit na ang binti niya katatayo kaya naman minabuti niyang maglatag ng panyo sa sahig at upuan. Hindi n'ya alam kung anong oras pa mababasa ni Thorin ang mga text n'ya kaya doon na lang muna siya sa labas ng pinto maghihintay.

Marahang minasahe ni Felicity ang kanyang mga binti na namamanhid. Kasabay nito ay ang pag-aalala na baka nga marriage fraud si Thorin Sebastian. Hindi nga kaya na-scam siya ng lalaki dahil mukha siyang desperada?

Mabilis na kinuha ni Felicity ang marriage certificate na nakalagay sa loob ng shoulder bag na dala niya. Pinagmasdan n'ya ito. Imposibleng fake ang marriage certificate na iyon dahil galing ito sa Regional Trial Court.

Naalala rin n'ya ang seryosong mukha ni Thorin habang pumipirma ito ng marriage certificate. Paano nito nagagawa ang gano'n kaseryosong mukha kung nagsisinungaling lang ito sa kan'ya? Felicity shook her head violently. She truly believed that Thorin was not fooling her, never.

Bigla rin n'yang naalala na nasabi nito sa kan'ya noong nasa blind date sila, na kapag sobrang busy nito sa trabaho ay maski pagkain ay hindi na nito nagagawa. Kailangan lang niyang maging considerate dahil alam niyang hardworking ang lalaki at motivated sa pagtatrabaho.

Nakaramdam ng antok si Felicity habang nakaupo sa tiles na sahig at naghihintay, kaya naman pansamantala niyang iniyuko ang ulo sa mga braso niyang nakatukod sa kanyang mga tuhod at pumikit.

••••••

Finally, natapos din ang meeting kaya ang lahat ng naroon sa loob ng malaking conference room ay na-relax na. Ang mga senior executives ay sabay-sabay na nagsitayuan na para bumalik sa kani-kanilang desk. Ganoon din ang ibang empleyado na sabay-sabay na nagsitayuan.

That meeting was very important for Thorin because its main goal was their company's annual profit report from last year versus the current year. Bilang Chief Executive Officer o CEO ng Evans Corporation, napakahalaga sa kan'ya ng bagay na iyon. Doon n'ya kasi malalaman kung tumataas ang profit share ng kanyang kompanya o bumabagsak.

Nang si Thorin na lang ang natira sa conference room ay tumayo na rin siya at kinuha ang coat niyang nakasampay sa swivel chair. He gently rubbed his eyes because he felt a little sleepy since it was already late at night.

“Mr. Evans, you have a voice call,” anang secretary niyang si Nicolai Bruce nang lumapit sabay abot ang cellphone sa kan'ya.

“From who?” clueless niyang tanong habang nagsusuot ng coat.

Binuksan naman ni Nicolai ang mga chat messages at voice calls sa cellphone ng kanyang boss at lihim siyang napakunot-noo nang mabasa ang pangalan.

“I-It's from...Ice Coffee J-Jelly,” Nicolai replied in an uncertain tone.

Katulad ni Nicolai ay kumunot din ang noo ni Thorin sa narinig. Wala siyang maisip na mayroong siyang kakilalang ganoon ang pangalan. Inisip niyang baka isa lang iyon sa mga babaeng nangungulit sa kan'ya.

“Just ignore it,” ani Thorin saka nauna nang lumabas ng conference room at sumakay sa elevator patungo sa parking area kung nasaan ang kanyang sasakyan.

Nang makarating sa itim na Rolls-Royce ay kaagad na sumakay si Thorin at inutusan ang kanyang driver na dumiretso sa Evans Residence. Iyon ang kanilang mansyon kung saan nakatira ang kanyang mga parents. He has his own condo in Makati but occasionally he wants to go home to relax.

Nang makauwi, kaagad na dumiretso si Thorin sa wine bar na makikita sa kanilang malaking living room. Nagbukas siya ng wine ay inilagay sa goblet. Bitbit iyon ay sumalampak siya ng upo sa three-seater sofa habang naka-cross leg.

Nakakailang lagok na rin ng mamahaling wine si Thorin ng muli siyang makaramdam ng antok, kaya naman ipinikit n'ya sandali ang kanyang mga mata.

Mayamaya'y dumaan ang butler at housekeeper si Mr. Kim, isang Filipino-Korean na matagal nang maninilbihan sa kanila. Nakita nito si Thorin sa ganoong ayos kaya nag-aalinlangan itong nagsalita, “Young Master, lumipat na kayo sa kwarto ninyo dahil masyadong malamig ang air-con dito sa sala.”

“Hmmm...”

Nanatiling nakapikit si Thorin dahil pakiramdam n'ya ay napagod siya sa mahabang pakikinig sa reports at pagharap sa napakaraming kontratra. Samantalang si Mr. Kim ay nakatayo pa rin sa likuran nito na para bang may gustong sabihin ng mga sandaling iyon pero nag-aalinlangan kung iistorbohin ito o hindi.

“Y-Young Master...” mahinang pagtawag nito.

“Yes?” sagot ni Thorin bagaman nakapikit.

“Napalitan ko na kanina ang lock sa Quantum Apartments kanina. Katulad ng utos ninyo, in-upgrade ko na at ginawang automatic lock ang pinto,” pagpapaalam ni Mr. Kim.

Nang marinig ang Quantum Apartments ay tila may bumbilyang umilaw sa isipan ni Thorin. Awtomatikong napalit siya at saka napalibalikwas ng bangon.

Quantum Apartments.

Oo nga pala, iyon ang araw na nag-usap sila ng kanyang ‘asawa’ na lilipat sa kanilang apartment. Doon lang din muling naisip ni Thorin na kasal na nga pala siya sa isang estrangherang babae na si Felicity Chavez.

Nawala ang antok ni Thorin ng mga sandaling iyon. Mabilis niyang dinampot ang cellphone na nakapatong sa counter at binuksan ang mga chat messages sa kanyang Friendsbook.

At muli, naalala niyang ang nangungulit kanina sa kan'ya sa conference meeting na may pangalang ‘Ice Coffee Jelly’ ay si Felicity. Nakalimutan n'ya kasing baguhin ang note sa kanyang cellphone nang i-save ang number nito.

Ayon sa mga chat nito sa Friendsbook, kanina pang tanghali naroon si Felicity at marami na itong messages at voice calls na ipinadala sa kan'ya na hindi naman n'ya nabasa. Sinipat ni Thorin ang kanyang wristwatch at napag-alamang 10:45 na pala ng gabi.

Sinubukan niyang tawagan ang babae pero out of coverage na ang linya nito. Wala siyang idea kung naroon pa nito sa tagal ng oras na wala siyang sagot sa mga messages nito, pero nagpasya pa rin siyang pumunta sa apartment.

Kinuha n'ya ang coat na kahuhubad lang n'ya at muling isinuot. Matapos ay nagpalit ng komportableng sapatos saka nagmamadaling lumabas sa mansyon.

“Pakitawagan ang driver, Mr. Kim. Pakisabing magpapahatid ako sa Quantum Apartments sa Quezon city.”