“Patawarin mo ako,” humahagulgol kong pakiusap, “at pakinggan. May dahilan ako kung bakit ko nagawa ‘yun sa ‘yo, please kahit na pakinggan mo lang ako,” dugtong ko habang hinahawakan ang ankle niya. Agad niyang kinuha ang paa niya kaya’t nasubsob ako sa sahig. Malakas ang naging impact noon kaya napahawak ako sa katawan ko habang nakaawang ang bibig. “I don’t want to hear that again from you. Wala na akong pakialam kung ano pang kasinungalingan ang gusto mong ipaliwanag. Huling-huli ka na, nagsisinungaling ka pa. Kung hinahabol mo ako ngayon dahil mapera ako, pwes, hindi na ako makikipag-balikan sa ‘yo. Baka nakakalimutan mong ikaw ang nagpadala ng annulment paper natin? Ipinagmalaki mo pa nga sa mensaheng ipinadala mo ‘yung lalaki mo at pera mo. Mayaman na kayang ibigay ang lahat ng gusto mo?” punong-puno ng uyam ang tawa niya. “Kahit tao, Faye, kaya ko nang bilhin ngayon. Ikaw, kaya kitang bilhin.” “A-Ano?” anong ibig niyang sabihing pinagmalaki ko ‘yung pera at ‘yung si Benjamin?
I finished the Bachelor degree of Business Management. When I graduated, I got a latin honor summa cum laude and I am proud of that. My company grow and grow and grow, faster and stronger. Buwan-buwan tumataas ang mga assets ko and income. Wala ring naging liabilities ang kumpanyang hinahawak ko at habulin ito ng mga businessman para sa partnership and investment. Bawat kita ng kumpanya ko ay humahawak ng twenty million every 20 hours. Bawing-bawi ang mga bank accounts ko. Hindi ako madamot sa pagpapasweldo. Mataas ang binibigay ko based on their performance. Kung walang improvement, I easily remove them from my company. I have no siblings, but my parents give their love to me every single day that I am with them. They also tried to make children but they failed. Isang taon ko pa lang silang hindi nakikita since I met them. They give me half of their salary, kaya’t end of the month, eight digits ang nare-receive kong pera mula sa kanila, hindi pa kabilang dito ang nakukuha kong per
FAYE “Faye, marunong ka bang magluto?” Tanong ni Sebby. Medyo natatandaan ko na ang karamihan sa kanila. Mababait silang lahat kahit na kakakilala lang namin. Hindi ito ‘yung tipo na hindi nagpapansinan tapos kahit na hindi sa kanila nakatoka ang lahat, nagtutulungan pa rin. Mabilis akong makabasa sa mata ng isang tao kung ayaw sa akin o hindi, pero wala namang ganun rito. “Oo, buhay may asawa ako dati,” sagot ko. Naalala ko pa kung paano ko ipagluto si Rome. Ako pa mismo ang naghahanda at madalas sinusubuan ko siya. Ang sweet-sweet namin araw-araw, para kaming mga bata na nagliligawan lang. Madalas tinu-toothbrushan niya ako, ganun din siya. Palagi niya ring sinasabi na ang luto ko lang ang paborito niya, wala ng iba. Palagi niyang pinupuri ang mga luto ko at mas lalo niya raw akong minamahal dahil masarap daw ang luto ko. Sabi niya kasi nati-turn on siya at na-aattract kapag magaling magluto ang isang babae. “Talaga? Pwedeng makisuyo ako? Masakit ‘yung ulo ni Ateng Kiray, hin
ROME I couldn’t understand why I felt guilty after I had a rough bed with two girls. Was it because I was thinking too much? Darn, never mind. As I arrived home, an amazing scent was left on my nose. Nagutom ako sa amoy ng ulam. Dali-dali akong dumiretso sa kusina. It was all served with a cup of coffee. I raised my eyebrows. They never served me dinner with a coffee in this situation, who would think about this? That’s new. Mabuti naman at naisip nila ‘yon. I was craving coffee since afternoon. Masyado akong busy kanina kaya wala na akong oras para gawin ‘yon sa sarili ko. As I saw the dish, I didn’t hesitate to get rice and taste the chicken pastel that I hadn’t eaten for years. This is my favorite! As well as this dry adobo with a bunch of boiled eggs. Sumandok ako ng dalawang ulam sa plato ko. When I tasted it, I closed my eyes. It was delicious! Ngayon lang yata ako bumilis na kumain at sumubo ng kanin. But wait, the taste was so familiar. Kilala ko kung kanino ang luto na
Napatingin ako sa oras sa cellphone ko at nakita kong 11 PM na. Iilan pa lang ang natapos ko dahil gusto raw ni Rome mano-mano ang paglalaba sa mga kurtina para hindi ma-disporma ang style ng mga kurtina. Tumayo ako at nag-stretch dahil sumakit ang likod ko. Nauuhaw na rin ako, hindi ko na napansing hindi na pala ako nakakainom ng tubig bawat oras. “Ah!” Pag-sigaw ko nang maapakan ko ang kurtina at nasabit ang paa ko. Akala ko babagsak ako pero may kamay na sumalo sa akin kaya’t napakapit ako roon sa isang braso. Halos gusto ko nang magpalamon sa lupa nang si Rome ‘yon. Sobrang lapit ng mukha ko sa mukha niya. Amoy na amoy ko ang pabango niya, nakakaakit at nakaka-in love. Doon ako nagkaroon ng pagkakataon para titigan ang bawat sulok ng mukha niya. Napapikit ako at napanguso para hintayin ang pagdampi ng labi niya sa labi ko. Napadaing ako at napahawak sa baywang ko nang bitawan niya ako. Napaubo naman siya ng malakas. “Oops.” Ngumisi siya habang ako ay nahihirapan sa ilalim.
Paatras siya nang paatras tulad nang ginagawa ko noon kapag nagmamakaawa ako kay Benjamin. Hindi ko napigilan ang mapasigaw at napatakip sa dalawang tainga ko nang ihampas n’ong nasa TV ang dala-dala niyang latigo sa babae. Biglang nawala ang naririnig kong sigaw at alam kong pinatay ni Rome ang TV. “Ano ba? Ang OA mo ha? Pulutin mo nga ‘yan! Sinira mo na ang mood ko,” may pagalit niyang sermon. Napakagat ako ng labi at napahikbi ng mahina. “S-Sorry.” Kung alam mo lang Rome kung gaano kasakit madampi sa balat ‘yang latigo. “Labas! Hindi ba nasabi sa ‘yo ni Nanay Sonya na ayoko ang isang iyakin? Kung hindi mo na kaya, bukas ang pinto ko para sa ‘yo!” Singhal niya. Inilig ko ang ulo ko ng ilang beses. “N-No, sir. I’ll stay po,” sambit ko na diretso ang boses. Pinunasan ko ang mukha ko. “Then good. Lumabas ka na habang hindi mo pa totally nasisira ang mood ko. Ipunin mo lahat ng mga nakahilatang pagkain sa sahig at ilagay mo roon sa table ko.” “Opo.” “Goodness grief!” “Lalabas
Kinabukasan ng alas tres nang umaga, nagising ako dahil sa tahol ng mga aso. Nakaramdam ako ng uhaw ngunit nakita ko na lang sina Rome sa kusina.“Magluto ka na ng almusal,” bungad ni Rome sa akin na may malamig ang boses at kung nakakasugat lang ang talim ng kanyang tingin panigurado ay dinudugo na ako.Inakbayan niya ang babae at umakyat ulit sila sa kanyang kwarto. Halatang may ginawa sila dahil napaka-ikli ng suot ng babae, damit pa ni Rome ang gamit. Sana ako na lang siya. Sana ako na lang ang nakatabi ni Rome.Sinundan ko sila sa taas para pakinggan kung ano ang gagawin nila pero hindi ako maka-focus, hindi ko sila marinig. Gusto kong magdabog nang wala akong nakuhang boses pagbaba ko.Kanina ko pa gustong umalis dito sa kusina dahil sa napapanood ko. Inutusan ako ni Rome na tumayo sa tabi ng mesa para may mautusan daw sila. Matapos kong magluto kanina ay sakto ang pagbaba nila. Hindi man lang ako inalukan ng pagkain ni Rome habang silang dalawa ay nagsusubuan.“Ene be?” pabeben
“Hindi!” Bulong niya ulit. “Kasi every secretary, pumipili siya ng maganda, maputi, basta high ang standard ang gusto ni Sir sa isang girl tapos kapag nakahire na siya, ayun! Alam mo na!” She snapped. Napakunot ang noo ko. “Huh?” I was puzzled. Hindi ko maintindihan ang kwento niya. Paano, nagfofocus kasi ako sa action niya para siyang artista. “Ay slow! Nakita mo na ba ‘yung office ni Sir?” Tumango ako. “Tapos may kwarto?” Nag-isip ako at binalikan sa isip ko ang hitsura ng office. Kwarto ba yung nag-iisang pinto katapat ng banyo? “Oo yata,” hindi siguradong sagot ko. “Sa lahat ng mga nagiging secretary ni Sir, hindi niya pinapalagpas. Ginagamit niya ang mga babaeng ‘yon then nakikita na lang namin kapag lumalabas na ‘yung girl from his office, ang gulo-gulo ng buhok niya tapos may mga kiss marks!” Turo niya sa leeg niya. Napatakip ako ng bibig. “Ganun?!” Bwesit ka talaga, Rome! Kung asawa lang talaga kita hindi ako magdadalawang isip na putulan ka! Parang naiiyak ako dahil naiim