"Do you know a guy whose name or surname was Moris?" kuryosong tanong ko kina Belle at Maris. Wala si Sir Hari ngayon kaya wala akong math subject bago mag break time. Hindi ko rin tuloy nakita at nakatabi ang crush ko.
Belle and Maris were both taking up Interior Designing, kaya naman hindi ko sila kaklase. Ngunit matagal ko na silang kilala dahil sa iisang Subdivision lang naman kami nakatira. At ngayoy heto, hindi pumasok ang dalawang bruha sa subject nila ngayon kaya naman magkakasama kaming nakaupo ngayon sa oval, naghahanap ng pogi na mapapadaan.
"Who? Lucas?" balik tanong ni Maris sa akin.
"Yeah, the one we dared you to shout 'I love you, Lucas'?" dagdag na tanong naman ni Maris. "My god! Nicholas Moris, he's so gwapo ano? But I heard na he doesn't do girlfriend. Go, girl, bagay kayo ni Lucas!" giit niya pa.
Pero sino ba ang tinutukoy nila? Ni hindi ko nga kilala ang Nicholas o Lucas na iyon. Natatandaan ko nga rin na iyon din ang pangalang sinigaw ko sa cafeteria. But who the heck is Lucas?!
"Lucas bro!" Sabay sabay kaming napatingin sa lalaking nagmamadali upang umagapay kay...
"That's Lucas!" Belle pointed the guy with sexy lips, thick brows, grey eyes, and of course handsome as hell! "Was he the one that you're asking about?" she asked curiously.
"Exactly!" excited kong sagot, bago tumayo at kaagad na umabresete sa braso ni Lucas. Gosh! I would gladly die in his arms, he's so macho! "Hi my love!" nakangiting bati ko sa kaniya. Huminto naman siya kaagad at baliwalang binaklas ang kamay kong nakapalupot sa braso niya. Tinulak pa ako ng bahagya, na para bang nag pagpag ng germs na kumapit sa balat niya!
"I told you to leave me alone right?! Sino ka ba? Bakit ba lapit ka ng lapit sa akin? Are you out of your goddamn mind?!" sunod-sunod niyang tanong sa akin. Sobrang lukot ang kilay at halatang halata ang pagkainis niya sa akin. Bakit ba ang sungit niya? Allergy ba siya sa magandang tulad ko?!
"Simula kasi ng makita kita, nagkaroon na ng definition ang 'love' sa sarili kong diksyunaryo. And oh I forgot, ako nga pala ang future wife mo!" I show him my best asset which is my lovely smile, and I know that no one can resist my charm. But Lucas, my love, just walk away without saying something. Ni hindi man lang niya pinansin ang pangmalakasan kong ngiti! Hindi ba tumalab sa kaniya ang charm ko?!
Ngunit mas kinainis ko pa ang lalaking kasama niya kanina na ngayon ay tawa ng tawa sa harap ko. "Anong nakakatawa?" mataray kong tanong sa kaniya. Kung bigwasan ko kaya siya ng malaman niya kung ano ang mas nakakatawa?!
"Steve anyway," aniya at inilahad ang kamay sa akin. "Lucas was my friend!" giit niya pa na ikinataas ng kilay ko. Ngunit dahil kaibigan niya si Lucas nakipag kamay pa rin ako sa kaniya, sabi nga nila kung gusto mong mag palapad ng papel sa crush mo unahin mong mag palapad ng papel sa mga malalapit sa kaniya!
"Lyka, nice talking to you." Matapos kong sabihin 'yon ay tinalikuran ko na siya at bumalik na kina Belle at Maris.
"Gosh Lyka! Ang gwapo ni Steve! Mabuti ka pa naka-shake hands mo siya, pangarap ko rin 'yon!" maarteng sabi naman ni Belle, napakaharot! Sabagay pare-pareho lang naman kami.
"If you like Lucas that much, use your charm girl!" udyok naman ni Maris sa akin na parang ganoon lang kadaling gawin!
I sigh and face both of them. "I'm running out of charm girls! That Nicholas Moris will be my greatest failure if ever na hindi siya mapasaakin!" nagmamaktol kong sabi, kailangan ko na talagang kumilos bago pa mahuli ang lahat!
***
"Lahat naman kayong kasali sa auction ay gangan ang ayos ah, anong problema?" ngingisi ngising tanong sa akin ni Steve. Ngayon ang araw ng opening ng La Tigra, at ang walanghiyang Steve na ito ay isinali ako sa auction!
Matapos ang walang humpay na bangayan namin ni Lilac kahapon, sa bahay ko rin ang bagsak niya. But just like the old days, wala akong pakialam kahit na ano pang gawin niya roon mag-isa. Iniwan ko rin siya roon at dito na sa La Tigra nagpalipas ng gabi. At ngayon nga ay heto, daig ko pa ang macho dancer na sinabitan ni Steve ng tag price para ibenta sa kung sino man, fuck!
"Umakyat ka na roon sa stage," utos niya pa na para bang hindi ako ang isa sa mga business partner niya at may malaking shares dito sa La Tigra. "Mag pa-cute ka para maibenta ka kaagad!" tatawa tawang dagdag niya pa. I just raise my middle finger at him then went to that fucking stage!
"The bidding start's now!" sigaw ng walanghiyang Steve ng makaakyat na ako sa intablado. "All these handsome men were on sale. If ever someone wants to buy them, they will be exclusively yours for one week. You can do whatever you wanted to do with them and after a week it's up to the both of you if you wanted to be official or not. So yeah, bid all you want!" paglalahad niya pa.
Lahat ng narito ngayon ay tila nagkakagulo na ng dahil sa mga nakikita nila. May mga nagbubulong bulungan habang iba naman ay excited na sa sasabihin pa ni, Steve. Lumapit siya sa akin at binulungan ako na umabante ako, dahil ako raw ang unang ibebenta! What the heck!
"This one is Mr. Nicholas Moris, owner of the Moris Hotels and Restaurant. One of the most eligible bachelors in our country. He will surely spice your week if you bought him for yourself. Mr. Moris price starts in one hundred thousand, now you can bid all you want!" malakas na sigaw ni Steve sa lahat ng narito habang nagkakagulo naman ang mga nanunood.
Marami ang nagbigay ng presyo para lang mabili ako, na akala naman nila ay gagawin ko ang gusto ng tukmol na Steve na ito! Hell no! They were in chaos, lahat ay nagpapataasan ng bid nila, hanggang sa...
"One Million!"
Natahimik ang lahat sa sigaw ng babaeng nakakulay pula sa 'di kalayuan. Lahat ay nakatingin sa kaniya, naghihintay na may mag bid pa ng mas malaking halaga ngunit wala ng nagtangkang mag presyo pa.
"Higher than one million?!" Steve asked, but no one tried to bid again. "Mr. Lucas Moris was sold by the lady in red dress. I hope you enjoy Mr. Lucas Moris Miss. Lady in red." Ngingisi ngising sigaw ulit ni Steve, tinulak niya pa ako upang bumaba na at lapitan ang babaeng bumili kuno sa akin. But to my horror, the lady in the red dress was...
"Hi, my dear hubby!" she said trying to annoy me. How the hell happened that Lilac my one and only cheating wife was here?! And he bought me for one million, does she have money? Or did she buy me with my own money? Dang!
***
"Lilac? What are you doing here?" sunod-sunod kong tanong sa kaniya, nagtataka kung bakit namumungay ang mga mata niya. "Are you drunk?" dagdag ko pa at inamoy siya ng bahagya."Nakainom lang pero hindi lasing! Why are you for sale? Bakit hindi ko alam na binebenta ka pala?" balik tanong niya rin sa akin. Nasapo ko pa ang sarili kong noo ng bigla siyang tumalikod habang bumubulong. Ngunit hindi iyon ang mas kinainis ko, kun'di ang lakad niya na kulang na lang ay matumba na. Sa kilos, lakad at base na rin sa pamumula ng mukha niya, walang dudang lasing nga siya!"Hey, Lilac! Where are you going?" Ni hindi niya man lang ako pinansin at tuloy-tuloy lang na naglakad. Wala rin siyang pakialam kung may nababangga na ba siya o wala. Patuloy lang siya sa paghawi sa mga taong nakakasalubong niya. "Lilac!" Hinablo
I cooked bacon, eggs, and also toast some bread for our breakfast. It was already nine in the morning but Lucas was still inside his room. Siguro ay galit pa rin dahil as halik na iginawad ko sa kaniya kanina. Umupo na ako at nagsimula ng kumain, hindi ko na siya hinintay dahil mukhang wala naman siyang balak na sabayan ako.Nasanay na ako sa ganitong eksena noon hanggang ngayon. Ang kumain ng mag-isa sa isang mahabang mesa. Maghihintay sa wala, kahit na handa na ang lahat sa hapag. My parents weren't always in our house before when I was young. My brother Azul and Manang Hilda were the only people that left behind me. But still, it seems lonely. It feels empty... Just like now."Lock the door when you leave." Napatingin ako sa likuran ko ng marinig ko si Lucas. Naka-business attire na siya ngayon at handa ng umalis.
It was Sunday morning and since my parents were on a business trip, I decided to go to my cousin Justine's place. Malapit lang ang bahay nila sa amin, mga limang blocks siguro ang pagitan. I wore my white off-shoulder tops and blue shorts, partnered with white sneakers. I also tie my hair into a messy bun. I look at myself in a full-sized mirror and when I feel satisfied with my look, I took a selfie. Of course, I'm gonna put it on my story duh! Just three shots then I went to Nay Hilda to say goodbye. Ang totoo niyan ay makikikain lang ako kila kuya Justine. At dahil linggo ngayon, malamang na naroon ang mga kaibigan niya! Gosh, makikita ko na naman ang mga nag gagwapuhang kaibigan niya! "Saan ka pupunta Lilac?" Mang Carlos asked me as I saw him maneuvering our car.
"Lilac." I look at my Dad as he says my name. My parents were here now at napakalaking himala talaga noon para sa akin. Though I feel a little bit happy because finally, nakasabay ko silang mag breakfast. But hearing Dad's serious voice seems like I was sentenced to death."Yes, Dad?" I asked, with my brows furrowed. Mom was silent and I don't know what she was thinking while eating her breakfast. "How's school?" I feel relieved knowing that Dad was just asking about my school but... "I heard you have lots of failed grades!" I vowed my head, ready to defend myself but he add more. "You should act like a Dela Vega, nakakahiya sa anak ng business partner ko ang ginagawa mo. Anyway, we're going to a birthday after-party." He told me. Napakunot ang noo ko dahil doon. Wala naman kasi akong kilala sa mga business partners nila ni Mama, at lalong hindi ko pa nararanasang isa
"Nasaan na ba is Mang Carlos?!" nagmamaktol kong tanong kay Maris. Anong oras na at halos lahat ay umuuwi na pero ang sundo ko wala pa!"Sumabay ka na sa'kin, I'll drop you sa gate ng MGS," Maris told me but I declined. Nakakahiya sa kaniya dahil may pupuntahan pa raw siya."I'll just wait for Mang Carlos na lang, thank you and ingat ka." She raised her brows, still don't want to leave me here alone."Are you sure?" I nodded and smile.Pagkaalis niya ay kaagad akong umupo sa bench habang matiyagang naghihintay. Unti-unti na ngang nagsisiuwian ang ibang estudyante at dumidilim na rin. "Ten more minutes," I said to myself while looking at my wristwatch. Ngunit lumipas ang halos isang oras ay wala pa rin talaga. Tumayo na ako at akmang lalakad na sana ng makita
"Siguraduhin mong tutupad ka sa pangako mo..." Lucas said, but I remained silent. "Kung hindi... Ipapa-expel na kita," giit niya pa.Sa puntong ito'y wala naman akong pakialam sa mga sinasabi niya. Ni hindi ko nga masyadong narinig kung ano ba ang ipinaglalaban niya! Ang iniisip ko lang ngayon ay ang galit ni Daddy pagka uwi ko. Siguradong kikinang ako sa kasasabon niya, at paniguradong mag mimistula na naman siyang si Francis M!"Where do you live?" Napalingon ako kay Lucas ng tanungin niya 'yon. Hindi niya ba alam ang daan papunta sa MGS? Paano ko naman ipapaliwanag sa kaniya kung paano kami makakarating sa amin, ni hindi ko nga rin alam kung saan ang tamang daan!"S-sa MGS," halos pabulong kong sagot. Napakamot pa ako sa ulo ko dah
"Where have you been?" seryosong tanong sa akin ni Daddy. He looks mad as well, pero kasalanan ko pa ba?"Dad, please... I'm tired," I told him. I'm about to walk away but he holds my wrist."Magbihis ka na, we're going to a birthday party." Matapos niyang sabihin 'yon ay binitawan niya rin ang kamay ko.As I went to my room I saw Mang Carlos, running towards me. I look at him and waited because he looks like he wanted to tell me something. "Sorry Lyka, nasiraan kasi kanina kaya natagalan akong sunduin ka. Pagkarating ko naman doon, wala ka na. Saan ka sumakay? Sinong naghatid sa'yo?" sunod sunod niyang tanong, halatang nag aalala. I smile and tapped his shoulder. "Okay, lang po... B-but someone gets my wallet po," I told him then vowed my head. "Na holdup po ako kanina," nakayukon
"What happened to your dress Lilac?" Mom looks disappointed as she looks at me from the head down to my toes."Sorry, Mom it-""Anyway, let's eat. Your Dad and our business partner Nicholai were already there." She pointed me to the table for six beside the long table where all the foods were placed."We're here, sorry fo-""Where have you been Lilac?" Dad asked me, looking at my dress seriously. He didn't let Mom finish what she was talking about. "What are you wearing?" He asked again. I was about to answer him but we got distracted by the presence of Lucas."Sorry I'm late," he said, doesn't sound apologetic. I vowed my head trying to calm myself as I remember what he told me when we were in his room.