My Dark Past

DISCLAIMER

Any reproduction, distribution, or usage of this work in whole or excerpt form, in any online or offline media, using technology now known or hereafter invented including photocopying, mobile technology, and recording are all forbidden without written and signed permission from the author.

The story is written in Tagalog-English and contains mature scenes. All characters and events in this book are products of the writer's imagination and have no relation to any namesake. All incidents in this body of work are entirely fictional and are in no way related to anyone who is known or unknown to the author.

Plagiarism is a crime and therefore, punishable by law.

Copyright, Nihc Ronoel

All Rights Reserved 2020

BOOK 1: THE GLIMPSE OF MY PAST

“Could you ever forgive that someone who ruined your past?”

Diane was trapped in the past she couldn’t even remember. How can she live her life again once she figures out what really happened?

TEASER

Hindi ko alam kung saan nila ako dadalhin at kung ano ang kanilang pakay sa akin. Basta na lamang nila akong nilagyan ng piring sa aking mga mata, itinali ang mga kamay sa aking likuran at isinakay sa kung ano mang sasakyang dala nila.

Sa aking tantiya, mga limang lalaki ang lulan ng sasakyan. Ang ilan pa ay hinahaplos ang aking mga braso habang nagtatawanan. Pilit akong nagpupumiglas at sumisigaw hanggang sa may pinaamoy sila sa aking panyo dahilan upang ako’y mahilo at mawalan ng ulirat.

Nagising na lamang akong may mabigat na dumadagan sa aking katawan. Wala na akong piring sa aking mga mata, ngunit may takip naman ang aking bibig. Nakatali rin ang aking mga kamay sa headboard ng kama.

Napakadilim ng paligid kung kaya’t wala akong makita. Kahit ang mukha ng taong nakadagan sa akin ay hindi ko man lang maaninag. Pero isa lang ang sigurado ko, isa siyang lalaking wala sa matinong pag-iisip. Nagulat na lang ako nang bigla niyang tinanggal ang takip sa aking bibig at walang sabi-sabing hinalikan ang aking mga labi.

Nagpupumiglas man ay hindi ko siya kinaya, bukod sa nakatali ang aking mga kamay ay sadyang mahina pa ang aking katawan para lumaban. Napagtanto ko namang nakainom ng alak ang lalaking ito base sa amoy ng kanyang hininga at sa lasa ng mga labi niya.

Marahas sa simula ang kanyang mga halik na sa kalauna’y naging marahan. Huminto siya saglit, para lamang walang hirap na punitin ang pang-itaas kong damit. Pagkatapos niyon ay pinaulanan niya ng halik ang aking mukha, pababa sa aking leeg… hanggang sa umabot na ang mga labi niya sa aking dibdib.

“P-Parang a-awa mo na… h-huwag!” gumagaralgal man ay nagsusumamo ko siyang pinakiusapan.

Hindi siya nagsalita bagkus ay tinanggal lang niya ang aking panloob at walang pasubaling inangkin ang kaliwa kong dibdib habang minamasahe ang kanan.

Wala akong magawa kung hindi ang umiyak. Wala akong magawa para lumaban. Diyata’t ngayong gabi ay makukuha na ng isang estranghero ang pinaka-iingat-ingatan kong kayamanan…