To think na pinilit ni Lady Vienna ang sarili na kumilos para lang ngayong araw. Binuksan niya ang kanyang pamaypay ngayon, na naglalaman ng kanyang galit. Hinawakan niya ang baso sa kanyang kamay, ngunit napakalakas ng pagkakahawak niya kaya nabasag ang baso.Pinipigilan ang pagnanasang huwag itong ihagis kay Countess Tumaini, ngumiti ito sa kanya. “Ay, oo. Sarap na sarap ako sa sayaw na iyon kagabi. Kumusta ka, Countess Tumaini? Hindi ka ba nagseselos dahil mas mahal ng asawa mo ang trabaho niya kaysa sa iyo? O ang katotohanan na ang iyong asawa ay nasisiyahan sa iyo?"Napabuntong-hininga ang kondesa dahil doon. Nanlilisik sa kanya, ang kondesa ay tumawa ng hysterically. “Nakakamangha! At least tao ang asawa ko, hindi gaya ng beast fiancé mo.”Beast fiancé? Napatayo siya doon. "Anong nanatili ka lang?" Nakaramdam siya ng galit ngayon ng marinig na may tumawag kay Raziel na hayop. Hindi siya makatayo. Alam niyang hindi siya madadala sa pakikipaglaban sa mga tanga pero narito siya.Na
Hindi na siya nagulat nang dumating muli ang isang sulat mula sa prinsesa."Mahal na Ginang Vienna,Salamat sa pagbisita sa tea party. Medyo naaliw ako dahil medyo naiinis ako kay Countess Tumaini. Napakagaling mo at malakas! Hangad kong maging katulad mo. Kung mayroon kang oras, huwag mag-atubiling bisitahin ang palasyo, nais kong makita ka muli.sa iyo talaga,Prinsesa Avelina Opheli de SolerrNapabuntong-hininga siya. Wala siyang planong makipagkaibigan sa kanya. Kung sabagay, gusto niyang layuan ang prinsesa.Habang kumakain siya ng almusal kasama ang kanyang ama, nagsalita ang kanyang ama, "Gusto ng Emperador na makipagkita sa akin ngayon, mahal ko.""Talaga? Nagpapasalamat ako, ama.”"Isama mo ang iyong kabalyero."Tumango siya. Nang matapos ang kanyang pagkain, inihanda niya ang kanyang sarili, suot ang regalo ni Duke Raziel, isang eleganteng damit, at bumaba sa hagdan upang sumama sa kanyang ama, at kasama ang kanyang kabalyero, nakarating sila sa palasyo.Kanyang kamahalan, s
"Nasaan si Titus?" Tanong ni Lady Vienna nang hindi nagpakita si Titus na bumati sa kanya isang umaga."Si Sir Titus ay bumalik sa kanyang tahanan, aking ginang." Sabi ni Roxy sabay suklay ng buhok habang nakaupo sa may vanity chair.Oh..."Kailan siya babalik?""Oh, hindi niya sinabi sa amin ang tungkol doon, aking ginang. Hindi ka niya pinaalam?" tanong ni Roxy."Hindi..." Hindi niya maiwasang malungkot. Kahit kailan ay hindi ito ginawa ni Titus...lagi niya itong sinasabihan sa tuwing umuuwi siya sa kanyang tahanan. Naapektuhan ba siya pagkatapos ng sinabi sa kanya ng emperador? Bumuntong-hininga siya, nag-isip para itanong kung ano ang nararamdaman ni Titus nitong mga nakaraang araw. Minsan lang siya nag-oopen up sa kanya.Pagkatapos bumaba para kumain ng almusal, may tinanong si Roxy, "Kailan mo bibisitahin ang duke, binibini?"Oo tama yan. Ang duke. Nakakalimutan niya ang tungkol sa kanya nitong mga araw. Masyadong abala ang isip niya kay Titus. Nakangiting hinarap niya ang dalaga
"VIENNAAA!!!" Isang malakas na boses ang umalingawngaw sa labas na sinundan ng malakas na kalabog ng pinto. Kawawang pinto.Napangisi si Lady Vienna sa narinig. Hindi na niya kailangang tumingala at malaman kung sino iyon. Sa kapatid niya iyon. Nagpakawala ng pagod na buntong-hininga, tanong niya. "Ano na ngayon?""Kaawa-awa kong kapatid, pinilit ka ba ng Duke na pakasalan siya? I swear I'll be beat that bastard! Kaya nga siya lumapit at lumapit sa akin!" Halatang galit ang kanyang kapatid na nakatingin sa kanya ng nagniningas na tingin. Halos nanlilisik ang tingin nito sa kanya.Syempre, sino ba naman ang hindi magagalit kung alam nilang pumayag ang kapatid nila na maging fiancé ng duke ng kontrabida.Pacing back and forth, sa wakas ay nakagawa siya ng desisyon. "Kakausapin ko siya-""Hindi." Sinabi niya, pinutol ang kanyang pangungusap. Tumayo siya, hinarap siya nito. "Akala ko ba matutuwa ka dito? Sinabi mo pa na okay tayo."“Niloloko ko lang siya! Hindi ko alam na ikaw pala ang ti
Tumango ang duke. “Huwag kang mag-alala. Walang mangyayari ngayong gabi..." Sabi niya sabay kuha sa maskara niya at mukhang tatanggalin na niya. "Kung ganoon ay kung mapatawad mo ako."Pinigilan niya ito, "Teka, ano ang gagawin mo?"Tumigil siya. "Nacurious ka na makita ang mukha ko, 'di ba? Isa pa yun sa mga dahilan kung bakit mo ako pinakasalan diba?"May gustong sabihin si Lady Vienna...kahit ano...Dahil siya ay bahagyang tama. Ngunit ang paraan ng pagbigkas niya ng mga salitang iyon at ang paraan ng pagtingin ng mga mata nito sa kanya na may malungkot na ekspresyon ay may nagawa sa kanyang puso...Walang masabi ang bibig niya. Sa halip, pinagdikit na lang niya ang kanyang mga labi sa manipis na linya.Bakit nagtiwala agad ang duke sa kanya?Alam niyang maseselang paksa para sa kanya ang maskara nito, at walang nakakita sa totoong mukha nito, maliban sa sariling mga magulang. She thought he only need a duchess to act and only a contractual marriage...everything is business...Kaya
Nag-pout si Lady Vienna, binigyan ng tingin si Duke Raziel. “Kakaiba ka, Raziel.“Okay lang ako.” Aniya, at nagpatuloy, namumula ang pisngi. "Gusto ko lang na malapit ka sa akin."Iyon ang nagpa-pause sa kanya. Malapit sa kanya? Namumula ang kanyang mga pisngi, pakiramdam niya ay nagiging patatas na siya. Sinulyapan niya ang ekspresyon nito upang makita ang mukha nito na mukhang tahimik at tahimik.Minsan, hindi maiwasan ni Lady Vienna na isipin kung paanong kapag nakikita niya itong nagsasabi ng mga bagay na tulad nito ay nakakalimutan niya na siya ay isang kontrabida.Well, siya ay isang kontrabida sa kanyang sarili. Ngunit iyon ay isa pang punto.Umiling siya, inalis ang iniisip. "Haha, niloloko mo ako, Raziel." Sumagot siya nang ma-recover siya.Ginawa niya ang hiniling nito at tahimik na umupo sa tabi ng sofa. Pinanood niya itong pumirma sa mga papel at hindi niya maiwasang mainis. Ano ngayon? Bakit siya pumayag na manatili dito?How stupid of her. Umiling-iling siya, nanatili siy
“Lady Vienna! Ibig kong sabihin, Duchess!" Huffed Roxy sa kanyang kwarto.“Ano ito?” Tanong niya habang sinusuklay ang buhok at tinitigan ang repleksyon niya sa salamin."Kailangan ko ang iyong payo." Patuloy ni Roxy.Tumango siya doon, naghihintay sa kanyang magpatuloy, "Tungkol saan?""Tungkol sa pag-ibig."Tumigil siya sa pag-aayos ng buhok niya. Paglingon kay Roxy, hinarap niya ito.“Pag-ibig?” She asked for confirmation at tumango naman si Roxy. "Talaga? Seryoso ka bang humihingi ng payo sa akin?""Humihingi ako ng paumanhin, ang iyong grasya. Ngunit ito ay tungkol kay Huxley." Sabi niya."Anong nangyari?"Ngumuso siya, namumuo ang luha sa kanyang mga mata. Tumayo, niyakap siya ni Lady Vienna at hinaplos ang buhok, “Awe, my poor maid, I don’t want to see you crying like this. Sabihin mo sa akin kung ano ang ginagawa ng lalaking iyon para maputol ko ang kanyang mga bola.”Nanlaki ang mga mata ni Roxy, "No, please don't do that!" Bulalas niya. “Nakita ko lang siyang tumatawa kasama
Sabihin mo sa akin kung ano? Bakit lahat ng tao ay kumikilos nang may kahina-hinala? Una, si Huxley, at ngayon si Fedel? May itinatago ba talaga si Duke Raziel na hindi nabanggit sa librong sinunog niya?At dito niya naisip na alam niya ang lahat. Paumanhin ni Fedel at naiwan siyang mag-isa habang nag-iisip. Kung ano man iyon, kailangan niyang matuklasan kung ano ang ginagawa niya.Bumalik sa pagbabasa ng kanyang libro, humikab siya matapos ang isang libro, tumingin sa pinto. Parang forever. Anong oras na ngayon?Nagpatuloy siya sa pagbabasa, pinikit niya ang kanyang mga mata at natulog.Nang matapos ang pulong ng Duke, nakita niya itong natutulog sa tabi ng mesa.Ibinalot niya ang kanyang coat sa kanya, hinaplos ang kanyang mukha at gumalaw siya, ang kanyang mga mata ay nakabukas. "Oh, tapos ka na?""Oo, uwi na tayo." Sabi ni Raziel."Sige." Sabi niya, gustong pumikit ngayon ng mga mata niya. Hinanap niya ang matamis na kutson at ang amoy ng mga kandilang rosas mula sa kanyang silid.