Chapter Four

Natahimik sila nang sandaling sandali lang.

“Thanks… for rescuing me there. I never liked Tom,” aniya.

Namatay ang ngiti nito at yumuko ito sa kanya. “May ginawa ba siyang hindi mo gusto?”

Nagkibit siya ng mga balikat. “Matagal na… and it’s nothing.”

“Tell me,” utos nito.

Napatingin siya rito. Pero nagbukas ang elevator doors at lumabas sila. Hindi pa rin siya nito binababa.

“I can walk, you know…” paalala niya rito. Medyo umiikot pa rin ang paningin niya kaya papikit-pikit siya, pero nakakapagsalita siya nang maayos kahit konting slurred dahil naririnig na niya ang sarili niya kaysa kaninang nasa maingay pa silang bar.

“No, you can’t. Hindi ka na makatayo kanina sa baba.”

Napangiwi siya. “I would have been dancing right now… if it had been another wedding.”

“Anong ginawa ni Tom?” giit nito.

Napakunot ang kanyang noo. “College. Second year Pre-law. Gusto niya ng date. Sabi ko ayoko, may gusto na akong iba. But I was single… no… is. I am still single…” Pilit niyang inangat ang kanyang kamay para ipakita rito ang isa niyang hintuturo na nakataas sa ere.

“Anong ginawa niya?” muli ay giit nito.

Ang kulit. Jeesh. So persistent. “Sabi niya, hindi ako gusto ng gusto ko pero pwede siya. Na mas gusto niya ako kaysa sa gusto ko. Kaya kami na lang dalawa magkagustuhan.”

“Gagong ‘yon, ah.”

“I don’t do casual sex,” sabi niya rito bago ito magalit ulit, dahil alam nila pareho kung ano ang totoong gusto ng isang Tom. “I don’t. Kaya ‘wag ka na magalit, ha? See? Naging sila nga ni Sarah.”

At natahimik siya dahil si Sarah ang bride ngayon ni Carl.

Kahit inalagaan niya ang sarili niya para kay Carl, asawa na ito ngayon ni Sarah.

So, what she’d said didn’t prove even a single shade of point.

May binubuksan itong pinto gamit ang key card. Nasa loob na sila at ibinaba siya nito sa sofa. Hindi iyon ang room niya. Malamang na room nito iyon dito sa hotel nito, lalo’t may nakita siyang malaking painting ni Lola Leah nito sa katapat niyang wall.

There were none of his parents, though.

Pilit niyang inalala kung anong nangyari sa mga magulang nito. Ah, yes. Hindi sila namatay, gaya ng parents nila ni Carl, thank you very much.

They divorced and had other families now, at naiwan si Jigo sa lola nito.

Sa palagay niya, hindi iyon less tragic. Nag-iisa rin ito, may mga kapatid nga pero hindi naman mga nakasama. Gaya nila ni Carl, lumaki rin itong mag-isa.

Gusto niyang dinala siya nito rito. Gusto pa niyang may kausap. Ayaw niyang dalhin siya nito sa room niya.

Na tahimik.

At maiisip lang niya si Carl.

Gusto niyang narito siya sa room nito. Jigo had already rescued her, and she had already made him smile, hadn’t she? And she wanted to drink more. Sabi nito, he would drink with her. He promised.

Gusto niya iyon. She was going to drink with a man, iyong lalaking gusto rin ng ibang mga babae. Iyong lalaking nagbigay ng atensyon sa kanya, kahit dahil sa awa. Sinasamahan siya. Kahit dahil sa awa.

Hindi kagaya ni Carl na tuluyan na siyang tinalikuran.

Jigo was sexy. 

Hot.

Lahat yata ng babae sa campus, naglalaway dito. He used to find panties in his locker when he still went there. Ang mga pinsan ni Carl na babae ay crush na crush ito. Ang mga pictures nito sa I* na pino-post ng publicist ng pamilya nito, thousands lagi ang reactions. Nasa top ten ito sa listahan ng most eligible bachelors for three years straight mula noong naging CEO ito at nagkaroon ng public persona kahit hindi naman artista o modelo.

Kahit si Sarah, kilig na kilig dito noong una niyang mapakilala, way back.

Iyon nga lang, hindi nagpakita ng interes ang binata rito. Ang minsang pagtrato nito sa attempt ni Sarah na magpapansin ay malamig at walang kahit konting ngiti. Brr.

Naawa pa siya noon kay Sarah kasi uminom ito para magpalakas ng loob. Pero ni hindi man lang ito pinansin ng binata.

He could really be a snob. And he had been to Sarah, kaya akala ng babae ay minaliit ito ni Jigo. His family was extremely rich.

But she didn’t think so. Na minaliit ni Jigo si Sarah.

“You didn’t like her,” sabi niya rito. Nakaupo ito roon at nakamatyag sa kanya, nag-aalala. Laging nasa kanya ang mga mata nito na parang hindi pa nito alam kung anong gagawin sa kanya. “You’re only a snob when you don’t like people.” She could talk straight if she really would talk carefully slow.

Nagbuntunghininga ito saka nagkibit ng mga balikat, tahimik na sinasabi sa kanyang isipin niya ang gusto niya. He didn’t care about that.

Pero ang titig nito sa kanya, sinasabing wala itong ibang interes sa mga sandaling iyon kundi siya. Bahagya pa ngang kumunot ang noo nito, na parang ang tanong niya ay isang istorbo.

Those eyes… his voice… ang familiarity sa pag-akto nito kanina pa.

Kung anu-ano ang naiisip niya.

Sex.

Heat.

Pumikit siya dahil nadadarang siya sa init ng titig nito. Kung buhay pa ang kanyang daddy, ito ang klase ng lalaking ipahahabol nito sa aso. Kung meron silang aso.

In fact, noong ikalawang taon niya sa middle school yata noon, binalaan siya ng daddy niya na huwag padadala sa mga titig ni Jigo. Bata pa raw siya. Trouble daw ito.

 Bakit kasi ganoon siya nito titigan? Bakit siya? Maraming babaeng nadapa na rito at nadadapa pa rin. Hindi niya nabalitaan kailanman na nagkaroon ito ng girlfriend, pero iyong magagandang mga babae sa campus ang nagtsitsismisan kung gaano ito kasarap humalik, o kung gaano raw ito kagaling sa kama.

Clearly, as young as that, and even when he wasn’t in a relationship, he willingly bedded women.

Yes, he was more of a player than Carl who at least openly went to dates and had relationships. Tahimik pero matinik. Just like what her Daddy had said.

Trouble.

But he liked her. Isa siya sa mga taong okay rito. Iyon ang pakiramdam niya.

He had always been kind to her. Never been a snob. Too many times, nakita niya itong nag-perk up kapag naka-dress siya at alam niyang maganda siya. Pero wala itong ibang ginawa kundi ngumiti lang. Dahil siguro kay Carl kaya hindi ito kahit kailan nagtangka nang kahit ano. And his lola, of course, na paborito siyang debutante.

Pero narito siya ngayon sa suite nito… sila lamang dalawa. Birhen siya pero hindi siya naïve. The only reason she was a virgin was because she was saving herself for Carl.

Thinking about Carl again made her want to cry again.

Nakalipad na ito at si Sarah, and tonight they would have sex on a marriage bed.

Matulog at gigising na kayakap si Carl—iyon ang isa sa mga pangarap niya. Pero naagaw ni Sarah iyon.

She couldn’t think of Carl in Sarah’s arms right now. Masakit talaga.

Sa halip na pangalan ni Carl, pangalan ni Jigo ang umalpas sa kanyang bibig.

At sa sumunod na sandali ay naroon ito, katabi niya sa sofa, yakap siya. Alam na niya ngayon kung bakit nakatitig lang ito sa kanya, naghihintay.

Alam kasi nitong sasabog siya.

At humagulhol siya, malakas at makabasag-lalamunan, sa loob ng suporta ng naghihintay nitong mga bisig.