Chapter 3 After ten years

Alexes POV

"Good morning Architect!" bati sa akin nang isang empleyado namin dito sa construction firm.

"Good morning din sa'yo!" masayang tugon ko dito at tuloy-tuloy ko nang tinungo ang aking opisina.

Pagpasok ko sa loob ng opisina ko ay inilapag ko ang aking bag sa mesa ko at hinubad ang suot na jacket suite ko.

Umupo ako sa aking swilling chair at inikot-ikot ito habang nakatingala sa kisami.

Maya-maya ay kinuha ko ang blueprint na matagal ko nang ginawa. Tiningnan ko ito nang mabuti at siniyasat kung may dapat pa ba akong baguhin sa bawat anggulo o parte ng ipapatayong building.

"Halos perfect na lahat. Sigurado ako na napakaganda nito sa oras na maipatayo na ang building na ito," sambit ko.

Ang kulang nalang ay ang Engineer na gagawa nito. May mga Engineer naman kami rito sa construction firm namin ngunit gusto ko ay iba ang nagawa ng building na ito. Kasi ipapatayo ko ito sa isang pinaka-memorable na lugar sa buhay ko.

Yes, akin ang ipapatayong building na ako mismo ang nag design. Kaya gusto ko ang pinakamagaling na Engineer ang gagawa.

I opened my loptop at nagsimulang mag post sa aking social media account.

"Finding a most dedicated and hardworking Engineer. No biding for this building project. Kapag nagustuhan kita ikaw na ang magpapagawa," sulat ko at pinindot ko ang post.

Pagkatapos ko na mag post, I will turn off and close my loptop.

Naalala ko na may pupuntahan pa pala ako na mga construction sites.

Tumayo ako at isinuot kong muli ang aking jacket suite. Lumabas na ako ng opisina at tinungo ang kinaroroonan ng aking kotse.

FASTFORWARD

Ang una ko na pinuntahan na site ay ang lugar kung saan papatayuan ng isang mall.

"Ah, tamang-tama ang lugar na ito. Akma ito sa ipapatayong mall kasi na sa sentro ito nang mga komunidad, maraming tao, accessible sa mga sasakyan dahil na sa gilid lang ito nang highway," sabi ko sa aking kausap na may-ari nang lupa na s'ya rin ang magpapatayo nang mall.

"So Architect, papaano aasahan ko na maganda ang mga design at lay-out na gagawin mo," sabi nito.

"Don't worry Mr. Valmond, sigurado ako na magugustuhan mo pag nakita mo na ang blue print nang mall na gusto mong ipatayo. Oh, papaano mauna na po ako may pupuntahan pa ako na iba pang sites," sabi ko at sumakay na sa aking kotse.

"Sige Architect, nice to meet you," sabi nito.

"Me too Mr. Valmond, and I am happy to work with you," sagot ko at kumaway sa kan'ya tanda na ako ay aalis na.

Dalawang sites pa ang pinuntahan ko, at ngayon na sa pang-apat na ako na construction sites na pinuntahan ko ng araw na ito.

Na sa kalagitnaan ako sa pagkuha nang mga detalye sa lugar kung saan kinukunan ko nang mga litrato ang area na papatayuan ng building nang may nagsalita sa likuran ko.

"Oh, Architect, hindi ka pa ba uuwi malayo-layo pa ang ibabyahe mo," sabi sa akin nang isang foreman.

"Ay, oo nga po pala naaliw ako sa mga ginagawa ko. Hindi ko na namalayan hapon na pala. Kailangan ko nang bumalik sa opisina," sabi ko.

"Hanga ako sa iyo Architect, napakasipag mo sa trabaho. Ang bata mo pa pero matagumpay ka na sa career mo. Ang gaganda ng mga building na naipagawa at na e-design mo. Sana katulad mo rin ang anak ko, pero malabo na sigurong mangyari iyon kasi nabuntis ito sa dead na kinse anyos kaya sa amin inaasa ang lahat. Sayang ang dami-dami ko pa sana na pangarap para sa kan'ya. Gusto ko rin kasi na maging isa siyang sikat na Engineer o Archetict kagaya mo pero wala eh sinunod nito ang kaniyang gusto. Alam mo ang swerte nang mga magulang mo sa iyo kasi bukod sa napakabait at matalinong anak napakasipag at responsible ka pa bunos na lang ang pisikal na kagandahan mo. Hindi ka lang magaling na Architect kundi napakagaling mo rin na anak. Hindi ka pa ba mag-aasawa?" mahabang sabi at tanong n'ya rin sa akin.

Dahil sa mga sinabi nito ay naisip ko na tama ang mga magulang ko sa kanilang ginawang pagbabawal sa akin noon.

"Hindi ko po alam foreman eh," sagot ko sa huli nitong sinabi na tanong.

"May hinihintay ka ho ba Architect?" tanong nito.

Nais ko itong sagutin nang opo, pero hindi ko ito sinabi.

"Ano ba Alexes, huwag mo na siyang hintayin pa. Huwag ka nang umasa na babalik pa siya at babalikan ka n'ya!" pinagalitan ko ang aking sarili pero syempre sa isipan ko lang.

"Amm, sige po foreman aalis na ako. Mauna na ako sa inyo," sabi ko at ngumiti.

"Sige ho Architect, mag-iingat ka sa b'yahe!" sabi nito.

"Kayo din po. Mag-iingat kayo rito baka may mga ahas d'yan sa paligid ng barracks ninyo," sabi ko.

Hindi pa kasi malinis ang lugar. Marami pa na mga matataas na halaman at damo na kailangan linisin para masimulan na ang construction ng building.

"Sige po foreman thank you," sabi ko at sumakay na ako ng kotse at nag drive papuntang opisina.

Pagdating ko ng opisina ay agad ko na inopen ang loptop ko at natuwa ako na marami ang gustong makipagkita sa akin para pag-usapan ang tungkol sa ipapatayong building. 

Habang ako ay nagbabasa ng mga comment ay nakaagaw pansin sa akin ang isang nag ngangalang Mr. Hurtman.

I stalk his account. Maganda ang background nang kanyang bio at profiles. Maraming naipatayong building na maganda ang quality nang pagkagawa. Artista ang gamit na profile pic nito. Pero okay naman siya hindi naman scammer. Nakalagay dito kung saan ito nag-aral at nag graduate nang kolihiyo at kurso nito bilang Engineer.

 I messaged him.

"Yes, Sir you're the one I choose to build this building project. Can we meet tomorrow?" sulat ko and i click send button.

Hinintay ko ito na mag-reply. Ngunit wala yatang balak itong mag-reply. Snob n'ya ang beauty ko. Naghintay pa ako nang ilang sandali.

One hour na ang lumipas ngunit no reply pa rin kaya naisipan ko na umuwi nalang sa condo unit ko.

Nandito na ako sa condo unit ko at nakahiga sa aking kama nang biglang...

"Ting," tunog ng messenger ko.

Nang tingnan ko ito. Isang message request.

I opened it.

"Hi, Miss beautiful if it is okay on you that let us meet on next other day. I have some important matters to do about my job tomorrow it will be on our meeting. It is scheduled it not be canceled," Mr. Hurtman.

"Okay, Sir I understand. Next week if you can," I replied.

"Nice, copied Miss beautiful wait for I'll be there Baby," reply nito na may pa heart emojie pa na nalalaman.

"Ops, ay chix boy yata to ah," na sabi ko sa aking isipan.

"Please set your schedule on what day we meet," reply ko.

Hindi ko na hinintay pa ang kaniyang reply and i turned off my mobile data. Ipinikit ko na ang aking mga mata habang yakap-yakap ko ang litrato nang nag-iisang lalaking minahal ko mula noon hanggang ngayon.

Maraming beses at pagkakataon na sinabi ko sa aking sarili na tama ang ginawa kong pagsunod sa gusto nang aking mga magulang noon na hiwalayan si Kenny. Iniisip ko na tama sila dahil siguro kung hindi ko sila sinunod noon siguro hindi ko narating kung saan at kung ano ako ngayon. Masaya ako at naabot ko ang mga pangarap at gusto ko sa buhay. Masaya ako dahil masaya ang aking mga magulang dahil nagtagumpay ako sa buhay. Naabot at natupad ko ang mga pangarap nila para sa akin, subalit sa kabila nang mga tagumpay, magaganda at masasayang nangyari sa buhay ko ay nakakaramdam pa rin ako nang kalungkutan. Pakiramdam ko may kulang pa rin sa buhay ko at iyon ay si Kenny.

"I missed you so much, Kenny," sambit ko habang yakap-yakap ko pa rin ang litrato nito habang pumapatak ang mga luha ko sa mga mata kasabay ang pagkawala nang diwa ko. 

My tears continously falling down at my face while i am sleeping.