Kenny POV
"Babalikan kita Alexes, at hindi mo makakalimutan habam-buhay ang paghihiganti ko!" sigaw ko nang maalala na ang lahat simula nang anim na taon na ang nakalipas.
Na sa 3rd year college na ako noon sa aking kurso bilang Engineer nang mga oras na maalala ko ang nakaraan namin ni Alexes.
Bumalik na ang aking alaala. Hindi ko alam kung papaano bumalik, basta nagising na lang ako isang umaga na iyak nang iyak na para bang kahapon lang nangyari ang lahat.
Kasabay nang pagbalik ng mga alaala ko ay bumalik din sa aking puso at isipan ang sakit at pait nang nakaraan.
"Bakit mo ginawa iyon Alexes. Hindi ba sinabi mo sa akin na mahal na mahal mo rin ako pero bakit mo ako pinaniwala sa ipinakita mong pagmamahal na hindi naman pala totoo. Manggagamit ka. Hindi mo naisip kung ano ang mararamdaman ko. Sinungaling, manloloko. Humanda ka sa pagbabalik ko. Maghihiganti ako sa iyo!" galit ko pa rin na sabi sa aking isipan.
Upang maisakatuparan ko ang aking mga plano na paghigantihan si Alexes ay nag-aral ako nang mabuti. Pinangarap ko na maging isang sikat na Engineer upang sa gano'n ay madali kong isakatuparan ang mga gusto kong gawin na paghihiganti.
Wala akong sinayang na oras at panahon. Nagpursige ako sa pag-aaral.
Paaralan at bahay lang ang ginagawa ko. Sa tuwing weekend ay pumupunta ang mga kaibigan ko sa bahay namin upang dito kami mag-bonding. Hindi na ako lumalabas para maka-iwas sa disgrasya at iwas na rin sa mapabarkada.
Lumipas ang mga araw, buwan, at taon na wala akong ibang iniintindi kundi ang mag-aral nang mag-aral.
"Congratulations Son, sa wakas natapos mo na rin ang kurso mo. We are so proud of you for being graduated as Magna-Comlaude!" masayang bati sa akin ni Mommy.
Noong una ay nahihirapan ako sa pag-aaral ko dahil wala akong maalala kahit ano. Pero nagpatuloy ako sa pag-aaral hanggang sa nakaalala na ako. Tatlong taon mula ng makaalala ako ay nakapaggraduate na ako bilang isang Cevil Engineer.
"Thank you so much Mommy, sa inyo ni Ate hindi kayo nagsawa na alalayan ako sa mga panahon at oras na wala akong maalala. Maraming salamat sa suporta," sabi ko.
After graduation ay nagtrabaho ako kaagad sa kompanya na pagmamay-ari ng Daddy ko. Sa loob nang mahigit dalawang taon na pagtatrabaho ko sa kompanya ay pinaunlad ko ito. Naging top grossing company ito sa loob nang isang taon na pamamalakad ko. At nanatili itong numero uno sa kasalukuyang panahon.
"Dad, can i have a favor?" hiling ko kay Daddy.
Magkasama kami ngayong kumakain sa loob ng kan'yang Executive Office.
"Since na bago pa lang ang Company natin sa Pilipinas gusto ko ako ang magpatakbo roon kung papayag kayo," sabi ko.
"Oh sige iho, alam ko naman na gustong gusto mo nang umuwi nang Pilipinas papayag ako. Malaki ang tiwala ko na mapapaunlad at mapapalawak mo ang ating kompanya roon," sabi ni Daddy.
"Yes, thank you, Dad," sabI ko.
Masaya ako na pumayag si Daddy sa gusto ko dahil mas madali ko na maisakatuparan ang mga plano ko.
Limang taon na nawala ang aking alaala.
Limang taon na paulit-ulit kong pilit inaalala kung bakit ako nakakaramdam nang sobrang lungkot at sakit sa tuwing hinahawakan ko ang panyong kulay pink na itinago ko.
At ngayon hindi ko pa rin makalimutan ang sakit anim na taon na ang nakaraan simula nang maalala ko si Alexes.
Nanatili pa rin ang sakit na dulot nang kaniyang pakikipaghiwalay sa akin noon halos sobra na sa isang decada ang nakaraan.
FASTFORWARD
"Ito na ang pagkakataon na hinihintay ko," sabi ko sa isipan na may mga ngiti sa labi habang nakahiga sa aking kama.
Nandito na ako sa isang condo unit ko sa Pilipinas. Kakarating ko lang at kasalukuyang tinititigan ang cellphone ko.
"Ah, nagtatrabaho ka na rin pala," sambit ko habang binabasa ang bio nang babaing pakay ko na gawing exciting ang kanyang buhay.
"Architect Alexes Sandia Viera, hindi ka pa rin nagbabago," wala sa sarili na bulong ko.
"May boyfriend na kaya siya. Siguro naman wala kasi naka single pa ang status niya. Single, mas mabuti walang sasagabal sa mga plano ko," nangingiting sabi ko sa sarili.
Natatawa ako sa sarili ko kasi para na akong nababaliw sa mga naiisip ko. Sarili kong tanong, sarili ko rin na sagot.
"Sinaktan mo ako noon, magdudurusa ka ngayon Alexes, baby ko," sabi ko habang napangiti naman nang mapait.
Walang kasing sakit ang nadarama ko dahil sa mga isipin na bumabalik-balik sa isipan ko.
Hangad ko na makita ang kanyang pag-iyak at pagmamakaawa sa harapan ko. Gusto kong iparamdam sa kaniya ang sobrang sakit na madarama kapag ikaw ay niloko at pinaasa. Pero bakit sa kabila nang lahat nang ito ay hindi ko mawaglit sa aking isipan ang mga masasayang nakaraan namin.
Galit ako sa kan'ya pero bakit gusto ko siya na mayakap at makasama. Hindi tama, mali itong nararamdaman ko na gusto ko pa siyang makita, maling-mali. Hinding-hindi na ako papayag pa na mahuhulog pa akong muli sa iyo kahit kailan man Alexes. At nakabuo na ako nang plano kung papaano ko sisimulan ang paghihiganti ko.
Napangiti akong muli nang maalala ko ang pinag-usapan namin ni Alexes bilang ako ay si Mr. Hurtman.
Pinalitan ko nang Mr. Hurtman ang aking pangalan sa aking social media account upang sa ganoon ay hindi ako makilala ni Alexes. At dito ko sisimulan ang paghihiganti ko.
Si Mr. Hurtman ang makikilala nito at hindi ako. Ang lalaking nasaktan noon at ang lalaking mananakit ngayon.
Hindi biro ang sakit na nadarama ko noon na hanggang ngayon ay dala-dala ko pa rin sa aking puso. Sakit na halos ikadurog ng puso ko at sanhi pa ito nang pagkalagay ng buhay ko sa alanganin at pagkawala ng alaala ko.
At ngayong ako naman ang may pagkakataon na ibalik sa kanya ang lahat nang sakit na dinanas ko noon ay gagawin ko ito sa paraan na hindi niya namamalayan a ito naman ang mahuhulog sa mga bitag ko.
Sisiguraduhin ko na sa pagkakataong ito ay ako naman ang mananalo sa laro na sinimulan niya noon.
Nakikita ko na ngayon pa lang ay sigurado akong iiyak ito sa aking harapan.
Kenny POVDahil sa ang dami kong iniisip at pagod sa biyahe ay nakatulog ako.Nagising ako nang makaramdam ako nang gutom. Bumangon ako at pumunta ng kitchen upang maghanap nang pagkain. Nakita ko ang dalawang pack nang noodles."Ito na lang ang kakainin ko maganda ito kasi madali lang lutuin," sambit ko.Pagkaraan nang ilang minuto ay luto na ito at nagsimula na akong kumain.Matapos kumain ay bumalik na ako sa aking silid tulugan at ngayon ay nakahiga na ako sa aking kama.Habang nakahiga at gumuguni-guni ay nakatitig ako sa kawalan nang may naisipan akong plano to make my first move for my revenge.I dialed a number on my cellphone."Hello Bro. Kenny, napatawag ka," sagot nang sa kabilang linya."Yes , Bro Drieck, kumusta can I asked a favor?" bungad ko nang sagutin niya ang kabilang linya."Okay lang naman ako Bro, nakauwi ka na ba nang Pilipinas?" tanong nito."Oo Bro," sagot ko naman."It's goo
Alexes POV"Kring! Kring! Kring!" tunog ng aking cellphone.Naalimpungatan ako sa tunog nito. May tumatawag, kinuha ko ito at wala sa sariling sinagot ito."Hello," bungad ko."Good morning Baby, enjoy your day," sabi nang na sa kabilang linya.Nagtataka ako kung sino itong lalaking tumatawag sa akin dahil hindi ko kilala ang boses nito. Tiningnan ko ang numero na nakasulat sa screen. Wala akong matatandaan na may ganitong numero sa mga kaibigan o kakilala ko."Sino ho ba kayo? Nagkamali ka yata nang dialed number mo. Saka anong baby baby mo riyan hindi na ako bata pa para tawagin mo na baby!" inis kong sabi."Sino kaya ang lokong lalaking ito at ang numero ko ang napagtripang tawagan nito?" taka kong tanong sa sarili."Okay, kung ayaw mo nang baby, honey, na lang. Mas maganda at sweet hindi ba, honey!" pang-aasar pa na sabi nito sa akin."Aba! at ang lokong ito nang-aasar pa talaga!" pabulong kong sabi."An
Alexes POV "What! Daddy, no! I don't do that. Ayaw kong magpakasal sa taong hindi ko kilala at lalong ayaw kong matali at makasama sa taong hindi ko mahal!" masama ang loob kong sabi kay, Daddy. Nandito ako ngayon sa mansion namin at sinabi sa akin ni Daddy ang plano nito. Ang tungkol sa pagpapakasal (Arranged marriage) ko raw sa taong hindi ko kilala. "Nakapag-usap na kami nang kaibigan ko at may kasunduan na kami na ipapakasal namin kayo nang kanyang anak," mahinahong sabi ni Daddy. Masamang-masama ang loob ko dahil nakipagsundo ito sa kanyang kaibigan tungkol sa akin na hindi ko alam. Kasunduan na hindi man lamang inisip at isinaalang-alang ang damdamin ko. "No! Daddy, ayaw ko. Please! Dad, huwag n'yo po akong pilitin na magpakasal sa taong hindi ko kilala. Please... Daddy, hindi ako pumapayag!" may diin kong pagtanggi. "Iha, makinig ka, hindi kita pinipilit. Ginagawa ko ito para naman sa'yo ito. I am sure na maging masaya k
Alexes POVNandito ako ngayon sa construction firm namin.Hindi muna ako pupunta sa mga construction site projects ko dahil, dito muna ako sa office ko magtatrabaho.Ang daming kailangan kong gawin sa office kasi mga ilang araw na rin na hindi ako nakapasok, busy ako sa pag-aasikaso ng ipinapatayo kong building.Gusto ko kasi na ako mismo ang magsubaybay ng development ng dream house namin... natigilan ako nang maalala na... ayy...dream house ko na lang pala ngayon.Naramdaman ko na lang na may mga namuong butil nang luha sa aking mga mata nang maalala ko ang mga nakaraan namin ni Kenny.The pain is still there and remain. Ang guilt ay nandito pa rin sa puso ko. Hindi ko pa rin makalimutan ang taong mahal na mahal ko.Itiningala ko na lang ang ulo ko at tumingin sa taas upang sa gano'n ay hindi pumatak ang mga luha ko sabay hinga nang malalim at kinalma ang aking sarili.Ayaw ko na kasi alalahanin ang lahat.Gusto ko nan
Kenny POV "Hmm, ang laki rin pala ng construction firm nila saka infairnes maganda ang design ng building pang world class ang dating. Kung sino man ang Architect nito ay isa siyang napakagaling na Architect. Hindi na masama, malaki na ang maitutulong nito sa construction firm namin at sa kompanya," sabi ko habang tinitingnan ang kabuuan nang building. "Viera Construction Firm and Company," basa ko sa kanilang billboard. Mas maganda sana kung lalagyan nang Mendoza, Mendoza-Viera Construction Firm Inc. Napangiti ako sa mga naisip ko ngunit agad din itong napawi nang maalala ko kung bakit ako nandito ngayon sa Viera Construction Firm. Dumeritso na ako sa opisina ng CEO at may-ari ng Construction firm na ito. "Good morning Sir, Engineer Mendoza," bati sa akin nang isang babae na sa palagay ko ay Secretary ito ni, Mr. Viera. "Good morning too, Miss Beautiful, si Mr. Viera, nandito ba?" tanong ko dito. "Yes! Sir, Please come with me.
Alexes POV "Na saan ba si Engineer Mr. Hurtman, bakit iniba ang paggawa nang terraces place ng building. Bakit hindi sinunod ang blueprints ko. Hindi ba sabi ko is kalahati lang sa sukat ng buong building ang sukat nito, bakit ito isinunod sa laki ng building!" galit na galit kong sabi sa isang foreman. Sino ba naman ang hindi magagalit na ang mga plano mo na pinagpuyatan at pinaghirapang isipin upang gawing maganda ang gawa mo ay bigla nalang hindi sundin at ibahin. "Ma'am, sorry po iyan kasi ang sabi ni, Engineer Mr. Hurtman. Mahirap na po itong ulitin kasi kapag ipapaulit n'yo po, buong pundasyon nito sa ibaba ang apektado!" paliwanag nito. Galit na galit ko na kinuha ang cellphone ko and I'll dialed a number of Mr. Hurtman. "Mr. Hurtman, bakit n'yo iniba ang design at skitchplan ko. Bakit hindi nasunod ang sukat nang isang part ng building lalo na ang nasa teracce. Hindi ba sabi ko dapat kung ano ang nasa blueprint ko ay iyon ang masusunod
Kenny POV (Now Playing: Malayo ka man by, Jhay) Narinig ko ang pagtunog ng ringtone ng cellphone ko. Nagsisipilyo ako sa lababo nang tumunog ito. Dinukot ko ito sa bulsa ng jeans ko at pinindot ang answer key box, ngunit hindi ako makapagsalita dahil na sa bunganga ko pa ang toothbrush. Tiningnan ko ang screen kung sino ang tumatawag. It's Alexes. Inaasahan ko na ang gawing pagtawag nito sa akin. "Ah! 'yon... sa wakas napansin mo rin," sambit ko sa sarili habang nakangiti. Galit na galit itong nagsasalita at natatawa na lamang ako habang nakikinig sa kanyang mga sinasabi mula sa kabilang linya ng telepono. Aray! ang sakit sa tainga nang boses n'ya kapag galit pero bakit ang cute nang dating nito sa akin Magsasalita na sana ako ng bigla n'ya nalang pinutol ang tawag. Napabuntung-hininga na lamang ako at tinapos ko na ang pagsisipilyo. Sinimulan ko na ang aking morning routine. Pagkatapos kong mali
Alexes POV Nandito ako ngayon sa loob ng kwarto ko sa mansion namin nakahiga. Dito ako dumiretso nang umuwi ako galing sa construction site kanina dahil gusto ko na may makausap ako. Gusto ko may mapagsabihan ako nang nararamdaman ko ngayon. Gusto ko mayakap ang mga magulang ko para humugot at kumuha nang lakas ng loob. Gusto ko at kailangan ko na may masasandalan ako ngayon. May mapagsabihan nang sama ng loob. Pero pagdating ko wala sila. Wala ang mga magulang ko. Na sa out of town daw sila at mga 3 days pa makakabalik ang mga ito sabi sa akin ni Manang Linda ang mayordoma namin dito sa mansion. Tinatawagan ko naman si Mitch pero hindi niya sinasagot ang mga tawag ko. Busy na iyon siguro sa boyfriend niya... eh di sana all na lang kay Mitch. Naiinis akong isipin na kung saan pa iyong kailangan ko nang kausap wala siya. Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala na nagkita kami ni Kenny. Dapat mas