Chapter 4

“OH MY GOSH! Like, I totally wanna be in jail right now, just to get caught by him, you know?”

“Your wife is here.”

“Itabi niyo akin na ito #TeamNathanielHere”

Grabe, yung buong campus, walang tigil sa chikahan about kay Nathaniel.

Habang nagi-scroll ako, may nakita akong comment sa page from someone with a photo of Inter Milan football as his profile photo:

“Nathaniel is a close friend of mine, he's so low-key, no F******k, no I*, no Twitter. It's important for you to know that he's not into all that spotlight stuff. He asked me to talk to the Admin of this page to immediately delete his photo.”

So totoo nga yung sinasabi ng iba na ayaw niya talaga ng center of attention, Walang ere-ere, walang social media drama. Chill lang siya, like, walang halong keme.

I'm raising a tarpapel now, na may nakalagay na “I love Nathaniel.”

Hays, parang tanga.

Right after school at three o'clock in the afternoon, me and my gang walked from the faculty of Law to the Faculty of Political Science because our building was close to each other.

Baka naman may mga naghuhula pa rin d'yan kung anong nangyari sa litrato ni Nathaniel sa 'pogi spotted page. Eh wala na, nawala na parang bula. Pero alam ng lahat na ang pamilya ni Nathaniel ay isang mataas na ranggo sa sundalo, kaya kilala ang apelyido nila.

Hearing that, I had a glimmer of hope about ditching Adrian with his help,

Sa totoo lang, iniisip ko na baka masira ang utak ko kapag humingi ako ng tulong kay Nathaniel pero dahil sa pressure mula kina Yvonne at Kath. I felt like I had no other choice but to approach him.

"Sure ka bang ito yung room niya? Parang wala na siya dito."

"Chineck ko kanina, alas-kwatro matatapos ang klase niya."

"Eh, bakit mo naman ako pinaghintay nang halos isang oras dito?"

"Just in case. Baka mas maaga matapos ang klase? Baka malampasan mo yung chance mo."

"Parang hindi ko ramdam na magwo-work itong ginagawa ko. Try mo ngang tingnan doon." Tinuro ko ang mga babae na nakaupo sa ilalim ng Science building. Sila lahat naka-uniporme galing sa iba't ibang faculties, hindi sa Faculty of Political Science. Hindi ba't malinaw na nandito rin sila para kay Nathaniel?

"Chill ka lang. Huwag kang panghinaan ng loob."

"Ayoko namang sobrang mag-overthink, pero hindi ko mapigilan!"

"Anyway, humingi ka na lang ng tulong sa kanya. Ngayon, umupo ka na at maghintay."

"Nakakapagod na kaya. Hindi na kaya ng mga binti ko 'to." Grabe! Ang tagal ng paghihintay, at may isang oras pa akong aantayin. Buti na lang, may grupo ng mga estudyante na nag-umpisa nang umalis mula sa classroom.

"Nandito si Nathaniel! Ahhh!" Yung mga girls na naghihintay, bigla silang nagtakbuhan patungo kay Nathaniel, na 185cm ang height, kaya mahirap para sa kanila makita ang mukha niya. Ako naman, wala akong magawa kundi titigan siya na parang tanga.

"Saan pupunta si Nathaniel?"

"Balik na lang ako sa apartment ko." Nakita ko ang matangkad niyang katawan na umaattempt mag-escape pero naharangan siya ng mga girls.

"Binili ko yung cake para sa'yo."

"Nathaniel, sobrang bait mo. Pwede kang mag-guitar sa school events?"

"Kung may chance. Pasensya na, kailangan ko nang umalis..." Sinusubukan pa rin niyang makatakas sa kaguluhan.

"May girlfriend ba si Nathaniel?"

"Wala."

SCREEEAAAMM~

Pero Pwede bang makapasok at kausapin siya? Sobrang out of control na ang mga fans niya. Hanggang sa tumulong ang mga kaibigan ko na itulak ako papunta sa kanya.

"Hello, Nathaniel. Pwede ka bang makausap saglit.” Pagkasabi ko, tumingin siya sa'kin.

“Ano?”

"Pwede ba kitang…"

"Anong gusto mong pag-usapan?" Ang lalim ng boses niya.

"Um... I..." Sa sobrang naghuhuramentado ang puso ko hindi ko na rin marinig ang sariling boses ko, na wala akong magawa kundi tumingin lang sa kanya. Marami siyang fan girl na nakatingin sa amin.

Paano ko kaya ito sasabihin...

"Ano bang meron? Nagmamadali ako sinasayang mo lang ang oras ko."

"Um... Pwede ka bang..." Ano bang sasabihin ko? Pero hindi ko natapos ang sasabihin nang ilapit niya ang mukha niya sa akin.

"Para mo naman akong kakainin ng buhay sa titig mo. Nakakatakot ka.”

Then he left. He left me alone standing here alone in the middle of his fans.

The moment I arrived in my room up until now, I didn't call his name with anger, not even for a second. I feel like someone spit into my face and just left like nothing happened. Nakakahiya talaga. Iniwan ba naman akong nakatayo sa loob ng temple?! Feeling all cool and abandoned.

Yung mga kaibigan ko, masaya silang nagtatawanan, hinahaplos ang balikat ko, at sinasabi na okay lang. Sobrang yabang talaga ng gago na 'yun. Mas mahirap pa palang lapitan kaysa kay Adrian, na lagi akong sinusundan.

A few moments ago, yung mga taga-fan group ni Nathaniel, they transferred their ops sa #Nathanielcontent group. Private group na 'to kung saan lahat ng members ay nag-a-add at nag-e-exchange ng info about him at mga pictures niya nang walang kaalam-alam niya.

Seriously... Alien group talaga 'to. They're totally out of this world.

Matagal akong naghanap ng info tungkol sa kanya sa G****e. Wala akong mahanap maliban sa info na nasa listahan siya ng mga high-achieving students sa Faculty of Political Science at nanalo siya sa classical guitar contest ng PH Motor Groups. Buti na lang, kasama ako sa group na pinasok ni Yvonne para mas madali kong mahanap ang mga impormasyon tungkol kay Nathaniel. Kasama na rito ang schedules niya sa klase, address, mga hilig, at kung sino-sino ang may crush sa kanya. Medyo nakakatakot na para bang stalking levels na ito, seriously. Ano ba itong ginagawa ko?

Ting!

I sat quietly for a long time. I am also getting bored with the boys who send messages to get acquainted. Unfortunately, most of them are not eye-catching. Kaya hindi ko sila ma-invite na maging boyfriend ko just to fool Adrian. Sa totoo lang, I still pictured his face even though I only saw his F******k name, so until now I still don't want to accept his friend requests.

I closed the f******k tab and called Yvonne right away.

"Girl... Bilisan mo, hanapin mo na yung number ni Nathaniel! I will really catch him this time."

[Anong problema mo? Tingnan mo ang messenger mo.]

"Huh? Ano bang nangyayari?"

[May magandang balita para sa'yo.]

Pagkatapos no’n ay binaba niya ang tawag, at agad kong binuksan ang messenger app para tingnan ang mensahe na galing kay Yvonne. Kaya pala sinabi niya na may magandang balita, isang larawan lang na may ilang salita ang laman, but for me, this was the only way to send a message to the opponent right now.

Nathaniel.Hudson@g***l.com

Annoying! Parang bumabalik ako sa panahon ng matatandang walang panty.

Nag-email ako sa kanya, nagpapakilala para magmukhang seryoso. Parang nag-aapply lang ng trabaho, huh.

Denisaur@g***l.com

To: Nathaniel.Hudson@g***l.com

Subject: Hi

Hi! My name is Denise Merculio from the Faculty of Law. We've met once. Do you have time? I want to ask a little help from you. Whether we can meet tomorrow, wherever, it's up to you. I'm okay wherever and whenever...

I think that's enough, then click send.

Ten minutes later, I got a reply email on my phone. I immediately read it and his reply turned out...

Nathaniel.Hudson@g***l.com

Na: Denisaur@g***l.com

Baliw ka ba? Make an effort to send an email just to ask for sex? Wherever? Go fuck yourself!

Shet! Pagkatapos kong basahin 'yon, biglang sumirit ang dugo ko. Agad-agad akong nag-type ng reply at pinagmumura siya in all caps, hanggang sa parang namamanhid na halos ang kamay ko. Parang pitong linya lang 'yon pero no’ng in-click ko ang send...

BLOCK!

He blocked my email. Godammit!