Hindi ko magawang magtanong tungkol sa naramdaman ni Kairus para sa aming dalawa ni amara, kong sino ba ang mas lamang. Hindi ko alam dahil hanggang ngaun takot parin ako."A-amara?." Isang araw hindi ko inaasahan na makikita ko si Amara sa labas ng mansyon nila. Yes pumupunta ako doon at nagbabasakaling makausap ito at natupad nga un dahil hinarangan ko ito."What are u doing here?." Malamig na sabe niya habang naka cross arm na nakatingin sa akin. Walang mababakas na emosyon ang nasa mukha nito."M-mag usap tayo, hayaan mo akong magpaliwanag?." Nagsusumamo kong sabe. Nangingilid ang luha ko habang nakatingin sa kaibigan ko. Nagmahal lang ako. Sa sobrang pagmamahal ko ay halos hindi ko na napansin ang mga tao sa paligid ko.Nagmahal lang ako at halos wala na akong pakealam kong masasaktan man ako. Alam kong darating ang araw na ito. Ang araw na kinakatakutan ko."Para saan? Wala na dapat tayong pag usapan pa, malinaw na sa akin lahat, tinaydor mo ako," galit na sabe niya sa akin. Umi
Alam kong hindi ako lulukuhin ni Kairus. Baka dahil lang sa trabaho.Paulit ulit kong kinukumbinsi ang sarili ko na hanggang trabaho lang ang ugnayan nila. Meron akong tiwala kay kairus na hindi niya ako lulukuhin. I trust him!. Malaki ang tiwala ko sa kaniya kase ganun ko siya kamahal.Dumating ang ilang minuto bago bumalik.si Kairus sa kwarto. Nakahiga na ako bago siya bumalik pero nag uunahang umagos parin ang luha ko. Naramdaman ko ang paghiga ni Kairus sa tabe ko.Anong pinag usapan nila?Pumikit ako ng mariin at palihim na kinalma ang sarili. Dahan dahan kong pinunasan ang luha ko ngunit muli akong nanigas sa kinahigaan ko ng maramdaman ko ang kamay ni Kairus sa bewang ko hanggang sa nakayakap na ito sa akin.Hindi ko mapigilang hindi mapaiyak. Hindi ko mapigilang hindi humagulgul. Nasasaktan ako, yes nasasaktan ako"Goodnight hon!" He whispers.Mugto ang mata ko ng nagising ako kinabukasan dahil sa matinding pag iyak. Minulat ko ang mata ko at wala ng Kairus na nadatnan ko. Nap
Ang kaninang ngiti ko ay unti unting napawi ng makilala ko kong sino ito. Kahit na naka sunglasses sila, kahit na naka sumbrero sila ay hindi hadlang un upang hindi ko makilala ito.Si amara at Kairus!Natigilan ako at hindi ako makagalaw habang pinapanood silang dalawa. Nakahawak ang kamay ni Kairus sa bewang ni Amara. Bumulong bulong si Kairus sa tenga ni amara.Sinundan ko sila ng tingin at kong hindi ako nagkamali, mukhang pupunta sila sa isang shop rin na maraming cake na naka display. Napasinghap ako at ramdam na ramdam ko ang kirot sa puso ko.Hindi ako makagalaw dahil nanatili ang paningin ko sa kanilang dalawa! Nakahawak parin ang kamay ni Kairus sa bewang ni Amara na parang inaalalayan ito. Pumatak ang isang butil kong luha habang nakatingin sa kamay na un ni Kairus.STELLA POV.Ramdam na ramdam ko ang dahan dahang pagwasak ng puso ko. Ramdam na ramdam ko ang dahan dahang pagbibiyak ng puso ko.Nag uunahang umagos ng luha ko habang nakatingin sa kanila. Ramdam na ramdam ko a
Dalawa!Dalawang oras akong naka upo sa dulo ng kama habang umiiyak parin. Dalawang oras umaagos ang luha ko na parang walang katapusan.Dahil sa matinding pag iyak at dahil narin siguro sa pagod, nakatulog kaagad ako. Binuhos ko lahat ng effort ko sa birthday ko pero walang dumating na kairus. Lahat ng excitement na naramdaman ko kanina ay parang bulang naglaho.Alam kong walang kairus dati na nasa birthday ko pero kase anim na taon kaming magkasama at lagi itong present sa birthday ko, at nasanay ako dahil sinanay niya ako."D-dati kase ako lang mag isang mag diwang ng kaarawan ko hehe" sabe ko gamit ang marahan na boses. Sa araw na un ay ang kaarawan ko nong naging officially naging kami.Umiiyak ako sa araw na un dahil hindi ko akalain na meron pa pala akong kasamang mag celebrate ng kaarawan ko."From now on, hindi kana nag iisa!."Tandang tanda ko pa ang sinabe niya. Napangiti nalang ako ng mapait ng maalala ko un. Mas lalo akong nakaramdam ng kirot. Parang binibiyak ang puso ko
C31STELLA POV.Gulat!Mababakas sa mukha ko ang gulat na reaksyon dahil sa sumalubong sa akin. Napatakip ako sa bibig habang nanlaki at nanlalabong mata habang nakatingin sa mga taong hindi ko akalain na nandito lahat sa office ni Dwayne.Humakbang ako ng isang beses dahilan para makita ko na ang buong office ni Dwayne na punong puno ng design. Pink lahat ng theme at lahat sila nakatayo sa gitna kong nasaan ang mesa na punong puno ng pagkain.Bumagsak ang luha ko!Hindi ko mapigilan ang sarili kong mapaluha dahil sa saya. Hindi matanggal ang ngiti sa labe ko habang nakatingin parin ako sa paligid. Bumalik ang mata ko sa kanila.Nakatayo silang lahat habang nasa gitna nila si Tita at tito na malaki ang ngiti sa mga labe. Meron silang kaniya kaniyang hawak na letter na happy birthday. Pinunasan ko ang luha ko bago ako tumingala upang pigilan ito."Happy birthday Stella!."Sabay na sabay na ani nila. Akala ko hindi na babagsak ang luha ko. Akala ko ubos na ang luha ko pero nagkamali ako
STELLA POV.Ang lakas ng kabog ng dibdib ko!Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Can somebody tell me? What is the meaning of the DNA test, bakit nagkaganon? Bakit andon ang pangalan ko? Bumagsak ang balikat ko at ramdam na ramdam ko ang panghihina ko."S-stella?." Marahang tawag sa akin ni Tita darlin na ngayoy namumungay ang matang nakatingin sa akin. Hawak nito ang DNA test, at katabe nito si Tito dark na walang emosyon at dwayne na namumungay rin ang mata.Tiningnan ko silang tatlo at hindi ko mapigilang hindi makaramdam ng kirot. Nangingilid ang luha ko. At hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Para akong pinagsakan ng langit at lupa."A-ano pong ibig s-sabihin niyan?." Nanghihina kong tanong habang nakatingin sa papel. Gusto kong pumikit pero hindi ko magagawa. Nanghihina ako, at parang hindi maramdaman ang tuhod ko.Nasa labas ng kami ng office. Pinaalis ni Dwayne si Mika at sinabihan na wala munang lalabas kong walang sinasabe. Naguguluhan man ay sumunod si Mika da
STELLA POV."we tried, sinubukan naming sabihin sayo pero hindi kami makahanap ng tamang oras, hindi makahanap ng tamang tiyempo" hagulgul ni tita habang nagsasalito ito. Nagsusumamo ang mata nito habang nakatingin sa akin.Tumingala ako!"Kailan pa ang tamang oras na un? Kailan pa ang tamang tiyempo na un? Hindi paba sapat ung pagsasama natin araw araw, ang daming pagkakataon para sabihin niyo sa akin ang totoo pero mas pinili niyong manahimik. Ginawa ninyo akong tanga. Ang daming pagkakataon pero hindi niyo sinabe, ung araw na magkasama tayo, ung araw na kasama tayo kumain, ung araw na nasa bahay niyo ako, sa limang taon nating pagsasama pero hindi niyo sinabe?"Hindi ko napigilan ang sarili ko. Pakiramdam ko lahat sila nagsinungaling sa akin. Pakiramdam ko lahat hindi totoo pagdating sa pagkatao ko."P-pinili niyong manahimik kaysa malaman ko ang totoo!." Humagulgul kong sabe. Muling bumagsak ang luha ko. Nanlalabo ang mata kong nakatingin sa kanila."I'm sorry!."hinging paumanhin
Napapikit ako ng mariin at mas lalo akong umiyak. Napuno ng iyak ang buong kwarto. Hindi ko napigilan. Para akong sumabog dahil sa matinding sakit na naramdaman ko. Malakas ang pag iyak ko dahil sa pagsabog ng emotion ko. Hindi ko na napigilan."H-hon?." Rinig kong tawag sa akin ni Kairus bago ko naramdaman ang mainit nitong yakap sa akin. Gusto kong magpumiglas. Gusto kong tanggalin ang yakap sa akin ni Kairus. Gusto kong tanggalin ang kamay niya sa katawan ko pero masyado akong nanghihina.Hinang hina ako!"S-tel--" sa isang mabilis na pangyayare ay biglang bumalagta si Kairus sa sahig dahil sa malakas na impact na pagtama ng kamao ng kong sino. Hindi ako maka angat ng tingin kong sino un, dahil ang hina hina ko."Nakakarami kana Alvarez, Matagal na kong nagtitimpi sayo, " Ramdam ko ang galit sa boses ng isang tao.Dwayne!Mas lalong umagos ang luha ko. Napa upo na ako ngaun habang nakayukong umiiyak. Pakiramdam ko naubos lahat ng lakas. Pakiramdam ko naubos lahat ng energy ko.Nari