EPILOGUE

KAIRUS POV.

Saya.

Sabik.

Yong sayang naramdaman ko ay umuumapaw na halos hindi ko na paipaliwanag ang naramdaman ko. Na halos hindi ko masabe kong gaano ako kasaya. Being with Apollo and Stella is like a home. Kakaiba. Kakaiba sa lahat. Kakaiba sa lahat lahat.

Hindi ko maipaliwanag ang sayang naramdaman ko. Hindi ko maipaliwanag yong pakiramdam na sobrang sabik. Hindi matanggal ang ngiti sa mga labe ko na halos mapagkamalan akong baliw dahil sa sobrang pagkangiti na abot hanggang mata ko.

Hawak hawak ko si Apollo sa bisig ko habang palabas kami ng hospital. Kakalabas lang ni Apollo sa hospital at ngayon ay palabas na kami. Nasa tabe ko si Stella at mga tauhan ko habang bitbit ang duffle bag na dala namin. Ramdam ko ang pagsunod ng mga tao sa amin ng tingin hanggang sa makalabas kami.

"Totoo nga, may anak nga siya, ang ganda pa nong stella.."

"Mag ama nga, magkamukha eh."

Rinig kong bulungan ng mga taong nasa loob ng hospital pero hindi ko pinansin. Ramdam kong gusto nilang lumapit sa