Chapter 6

Ashley POV

Narinig ko ang impit na tili ni Ate Sam ng makaalis na si Anthon. Halatang may gusto si Ate Sam dito kaya ganoon na lang ang kanyang reaksiyon kanina.

"Alam mo bang executive secretary iyun ni Sir Ryder? Ang gwapo nya diba?" kinikilig na wika ni Ate Samantha.

"Talaga? Eh ano nya ang babae doon sa office. Yung ka anuhan niya kaninang umaga?" curious kong tanong. Ilan ba ang secretary ng CEO? Isa pa hindi ko nakita kanina yung Anthon sa office ni Sir Ryder.

"Bale dalawa ang Secretary ni Sir Ryder. Si Sir Anthon ang executive secretary nya. Siya ang palaging kasama ni Sir sa mga out of town tsaka mga meetings sa labas ng opisina. Yung isa naman, siya ang palaging nagchecheck ng mga emails at sumasagot ng mga phone calls kaya nasa opisina siya palagi. Pero ang alam ko mas malaki ang sahod ni Anthon my love." kinkilig na sagot ni Ate Samantha. Nagkatawanan naman kami.

"Hayy naku, kung kiligin ka naman dyan to the highest level talaga. Hanggang pangarap ka lang naman kay Sir Anthon dahil hindi ka naman pinapansin noong tao." pang-aasar na sagot ni Ate Cecil. Agad naman napasimangot si Ate Samantha. Padabog itong muling naupo sa kanyang pwesto. Nagkatinginan naman kami ni Ate Cecil. Pagkatapos ay kinindatan ako at sininyasan na huwag na lang pansinin.

Tumango lang ako at muling itinoon ang attention sa trabaho. Eksakto alas-sinko ng hapon na kuhain ang attention ko ni Ate Sam. Uwian na daw at ligpitin ko na ang mga gamit ko. Painat-inat naman akong tumayo mula sa aking upuan tsaka hinagilap ang aking bag para mag-ayos ng sarili. Pakiramdam ko pagod na pagod ako at gusto ko ng umuwi sa apartment na inuupahan ko. Gusto ko ng matulog.

Saktong palabas na kami ng building ng biglang bumuhos ang malakas na ulan. Parang gusto ko naman magpapadyak sa sobrang inis. Kailangan pa kasing maglakad ng ilang metro para mag-abang ng masasakyang jeep. Ayaw ko na din magtaxi dahil mapapamahal ako. Kung pwede naman jeep para makatipid why not diba?

"naku, paano ba ito. Bigla naman buhos ang ulan! May bagyo ba?" narinig kong tanong ni Ate Samantha kay Ate Cecil. Umiling si Ate Cecil tsaka naghalungkat sa kanyang bag.

"Saan ka ba sasakay Ashley? Tatawid pa kami ni Samantha sa kabilang kalsada. Doon ang sakayan papunta sa tinitirhan namin." wika nito sabay labas ng payong sa loob ng kanyang bag. Nalungkot naman ako dahil magkaiba ng way ang aming uuwian. Mukhang mag-isa talaga ako nitong maglalakad papuntang sakayan ng jeep.

"Ayos lang Ate. Patitilahin ko na lang ang ulan bago ako maglakad papuntang sakayan. Pwede na kayong mauna total may dala pala kayong payong." sagot ko na lang. Nagkatinginan naman ang dalawa pagkatapos ay iniabot sa akin ni Ate Samantha ang hawak nitong payong.

"Here...gamitin mo muna ito. Makikisukob na lang ako kay Cecil total pareho naman kami ng way na pupuntahan." wika nito. Umiling naman ako dahil nahihiya ako sa kanya.

"Naku, ayos lang ako Ate Sam. Titila na din siguro maya-maya ng kaunti ang ulan." wika ko. Nakakahiya naman kasi kung hindi ako tatanggi. Siya pa tuloy ang mawalan ng payong. Magdadala na lang din siguro ako bukas ng payong dahil mukhang unpredictable ang weather dito sa Manila.

"Sigurado ka ba? Baka gabihin ka na niyan?" tanong ni Ate Sam. Tumango naman ako. Tumingin pa ako sa labas at ambon na lang naman. Hindi ako masyadong mababasa kapag bibilisan ko ang paglalakad papuntang sakayan ng jeep.

"Ayos lang Ate. Titila na din ang ulan kaya pwede na din ako maglakad papuntang sakayan." sagot ko. Tumango naman silang dalawa tsaka nagpaalam na. Naiwan naman akong pinagmamasdan ang labas. Marami na din akong nakitang mga empleyado na naglalakad papuntang labasan kaya nakikisabay na ako. Yung iba tulad ko walang mga payong kaya naman hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa. Bukas na bukas hindi ko talaga kakalimutan ang payong na iyan.

Pagdating ng sakayan ng jeep ay biglang buhos ang malakas na ulan. Agad akong napatakbo papuntang waiting shed para hindi mabasa. Punuan na din ang mga sakay ng jeep kaya mukhang gagabihin ako nito. Yung ibang mga pasahero walang pakialam kung mabasa man sila o hindi basta makasakay lang sila ng jeep.

Halos dalawang oras na ang lumipas pero hindi pa rin ako nakasakay ng jeep. Dagsaan pa rin ang mga pasahero at malakas ang ulan. Bigla akong nakaramdam ng kaba ng inilibot ko ang paningin sa paligid. Gabi na at nandito pa din ako sa kalsada. Ayaw ko din naman makipagsisikan sa mga nagmamadaling pasahero. Isa pa basa na din ako at nakakaramdam na ako ng ginaw. Sana lang hindi ako magkasakit nito. Hindi ako pwedeng magkasakit dahil ka bago-bago ko pa lang sa trabaho tapos aabsent agad ako?

"Miss empleyado ka din ng RJ logistics diba?" nagulat pa ako ng may biglang nagtanong na lalaki sa aking tabi. Agad ko naman itong nilingon at tumampad sa paningin ko ang uniform nito na may tatak ng RJ logistics. Siguro nga kapareho ko ito ng kumpanyang pinapasukan pero magkaiba kami ng department. Tatango sana ako pero nakarinig ako ng sunod-sunod na busina. Agad naman napukaw ang aking attention ng may humintong isang mamahaling sasakyan sa tabi ng isang jeep na abala sa pagpapasakay ng pasahero.

Nagulat pa ako ng nakita kong bumaba si Sir Ryder mula sa loob ng sasakyan. Inilibot nito ang paningin sa paligid habang nakakunot ang noo. Bigla akong nakaramdam ng kaba ng huminto ang titig nito sa akin at agad na lumapit.

"Bakti hindi mo ako pinuntahan sa opisina kung nahirapan kang sumakay? Pwede naman kita ihatid ah?" wika nito sa galit na boses. Agad naman kaming nakapukaw ng attention ng mga ibang pasahero. Napalunok pa ako ng maraming beses bago sumagot.

"Ehhhh hindi ko naman po kasi alam na uulan ng ganito. Tsaka mahirap pala sumakay." sagot ko sa kawalan ng masasabi. Isa pa nilalamig na talaga ako. Dagdagan pa na pagod na ako at gusto ko ng matulog. Ayaw ko ng makipagtalo pa sa kanya tungkol sa mga ganitong bagay.

Nagulat pa ako ng bigla akong hawakan sa braso. Pagkatapos ay hinatak niya ako kaya naman agad akong napapiksi.

"Teka lang. Saan mo ako dadalhin?' tanong ko. Lalong nagsalubong ang kilay nito.

"Obvious ba? Sumakay ka na ng kotse dahil ihahatid na kita." sagot nito. Tatanggi sana ulit ako kaya lang hinatak nyang muli ako. Napatingin ako sa paligid at kitang kita ko ang maraming paris ng mga mata na nakatingin sa amin.

"Fuck! Basang basa ka na! Bakit ba ang tigas ng ulo mo!' Wika nito at agad akong pinagbuksan ng pintuan ng kotse. Tahimik naman akong sumakay. Agad na sumalubong sa pang-amoy ko ang halimuyak na amoy na galing sa loob ng kotse at ang malambot nitong upuan.

Pagkasakay ko ay agad din itong sumakay at napapitlag pa ako ng tumabi ito sa akin. Agad naman akong nagbigay ng distansya at sumiksik sa kabilang gilid ng sasakyan.

"Tsk! Tsk! Tsk!" bulong pa nito sabay hubad ng kanyang suot na coat. As usual salubong pa rin ang kilay at mukhang normal na lang ito sa kanya.

"Wear this! Basang basa ka at alam kong nilalamig ka na." wika nito sabay abot ng kanyang nahubad na coat. Agad naman akong umiling. Malakas itong napabuntong hininga at umusog papunta sa akin. Nagulat pa ako dahil ito na mismo ang nagsuot ng jacket sa aking katawan.

"Ayos lang po ako Sir. kaya ko pa naman po.!" wika ko dahil nahihiya ako sa kanya. Hinubad nya pa talaga ang kanyang suot na coat para ipagamit sa akin. Mukhang may ginintuang puso naman pala ang aming CEO.

Hindi niya ako pinakinggan at lalo nitong isiniksik ang sarili sa akin. Wala na akong nagawa pa kundi hayaan siya sa ginawa nyang pagsusuot ng coat niya sa akin. Parang gusto ko naman pumikit dahil agad na sumalubong sa akin ang mabangong amoy ng coat nito. Hindi ko alam kung amoy ba ito ng pabango o amoy ni Sir Ryder. Lalaking lalaki ang amoy at ang sarap sa ilong.

Muling namayani ang katahimikan sa loob ng kotse pagkatapos nitong ipasuot sa akin ang kanyang coat. Ipinikit ko na din ang aking mga mata dahil parang ang sarap talaga matulog. Dagdagan pa ng malakas na ulan sa labas kaya lalo akong nakaramdam ng antok.

"Saan tayo Boss?" narinig ko pang tanong ng driver. Hindi ko na pinagtuunan pa ng pansin ang tungkol sa bagay na iyun dahil agad na akong hinila ng antok. Wala na akong naging pakialam sa paligid at hindi ko na naisip pa na kasama ko pala sa loob ng kotse ang babaero kong Boss.

Napabalikwas ako ng bangon ng magising ako ng mataas na ang sikat ng araw. Pupungas-pungas pa akong bumangon sa hindi familiar na higaan. Hindi ko alam kung nasaan ako pero napapikit ako ng maalala ko na kasama ko si Sir Ryder kagabi sa kotse. Parang gusto ko naman iuntog ang sarili ko sa pader ng maisip ko na nakatulog ako sa kalagitnaan ng byahe.

Napahawak pa ako sa aking bibig para pigilan ko ang aking pagtili ng mapansin ko na ibang damit na ang aking suot. Parang gusto kong maiyak sa isipin na baka pinagsamantalahan ako kagabi ni Sir Ryder habang tulog ako.

"Shit! Paano ito?" hindi ko mapigilan na bulong sa aking sarili. Pinakiramdaman ko pa ang aking katawan kung may nabago ba pero wala naman akong naramdaman na kakaiba.

"Sabi ng mga classmates ko noong college, masakit daw kapag ma- devirginized. So ibig sabihin virgin pa ako dahil wala naman akong nararamdaman na sakit sa aking perlas?" hindi ko mapigilan na bulong sa aking sarili. Pagkatapos ay iginala ko ang aking paningin sa paligid ng kwarto. Walang bakas ni kahit anino ni Sir Ryder kaya nagpasya akong lumabas ng silid.

"Mabuti naman at gising ka na. Kailangan mo ng kumain at maligo dahil hinihintay na tayo sa opisina." bahagya pa akong napapitlag ng biglang nagsalita si Sir Ryder. Nakita ko na prente itong nakaupo sa sofa habang nakatutok ang paningin sa telebisyon. Naka suot na ito ng damit pang-opisina.

"Sir...nasaan po tayo?" tanong ko. Natigilan ito tsaka tumingin sa akin.

"Nandito ka sa penthouse ko. Nakatulog ka na kagabi kaya dito na kita dinala." sagot nito. Napalunok naman ako ng makailang ulit habang pinag-iisipan kung itatanong ko ba dito kung sino ang nagpalit sa akin ng damit kagabi.

"May pagkain na sa table. Kumain ka na dahil aalis na tayo!" muling wika nito na bakas ang pagkayamot sa boses. Napaigtad ako at agad na naglakad papuntang table na maraming nakahain na pagkain. Nilinga ko pa ito at nakita kong titig na titig ito sa akin. Nakaramdam ako ng pagkailang kaya agad akong nagsalin ng juice sa baso at ininom.

Nang muli ko itong balingan ay nakita ko na itong naglakad papuntang kabilang kwarto. Nakahinga ako ng maluwag at inumpisahan ng kumain. Hindi na ako dapat umangal pa. Gutom na ako at kailangan na namin makaalis para pumasok ng trabaho. Tiyak na magtataka sila Ate Samantha at Ate Cecil. Second day of work pagkatapos late ako.

"Kakatapos ko lang kumain ng marinig ko na may nag-doorbell. Akmang pupunta ako ng pintuan ng nakita ko na lumabas ng kwarto si Sir Ryder. Seryoso ang mukha nito at diretsong naglakad papuntang pintuan. Hindi ko na lang pinansin at pumunta na ako ng lababo para hugasan ang pinakainan ko.

Pagkatapos kong magligpit ay muli akong bumalik ng sala. Napansin ko na nakaupo muli si Sir Ryder sa sofa at may hawak itong isang malaking paper bag.

"Take this. Mamili ka ng damit na isusuot mo para makaalis na tayo." wika nito sa akin at iniabot ang paper bag na hawak nito. Natigilan naman ako.

"Ibabalik ko na lang po ng suot ang nahubad kong damit kagabi Sir. Nakakahiya naman po. Pinatulog niyo na nga ako dito tapos papahiramin niyo pa ko ng damit." sagot ko dito sabay pakawala ng alanganin na ngiti. Tumitig ito sa akin at tumayo mula sa pagkakaupo sa sofa. Pagkatapos ay nilapitan ako nito at tinitigan sa mga mata.

"Dont call me Sir! Asawa kita kaya dapat lang tawagin mo ako sa pangalan ko." seryosong wika nito. Agad na nanlaki ang aking mga mata ng maramdaman ko ang kamay nito sa pisngi ko.