ARIA“P-please, don’t hurt me, Mister…” rinig kong sigaw ng isang batang babae. Malayo ito sa kinaroroonan ko ngunit tanaw ko mula rito ang pagpupumiglas ng bata sa isang naka-maskarang lalake na pilit siyang inilalayo sa lugra.Gusto ko siyang iligtas. Alam kong gusto ko siyang puntahan para tulungang makatakas, pero tila ba nakatali ako sa aking kinatatayuan ngayon habang ang katawan ay nilalamon ng takot. Nanghihina ako, ni ilang porsyento ng lakas ay para bang wala ang sistema ko.“Hanapin mo pa ang isang bata sa loob. Bilis!” malalim ang boses ng lalake nang may awtoridad niyang iutos iyon sa kasamahan niyang nakamaskara rin sa mga sandaling ito. Hindi ko alam kung bakit ako nakatayo lamang dito sa malayo habang hinahayaan lamang ang batang babae sa kamay ng mga nakamaskara’t armadong lalaking natatanaw ko.“Don’t h-hurt my sister—” pagsusumamo ng batang babae, ngunit imbes na pakinggan ay isang malakas na sampal lamang ang natanggap niya sa lalakeng may hawak sa kaniya. Sa isang
ARIA“Wake up, Austra…” mahina lamang ang boses ng batang babae pero sapat na para imulat ko ang mga mata ko. Pamilyar sa akin ang bses niya dahil alam kong si Ariella ito, ngunit ni isang imahe ng mukha niya ay wala akong matanaw ngayon sa lugar na kinaroroonan ko. Gustuhin ko man itong hanapin ay wala akong magawa dahil may nararamdaman akog humahaplos sa aking buhok na siyang pumipigil sa aking gumalaw sa pwesto ko.“Wake up, sweetheart… You’re dreaming.”liwanag na nagmumula sa bumbilya ng ilaw namin sa sala ang bumungad sa aking mga mata nang magising ako sa ginagawa na paghaplos ni Mama sa buhok ko. Nang matanaw ko ang nanay ko na may pag-aalala ngayon sa mukha ay bumangon kaagad ako. Doon ko nakitang nasa sofa pala ako nakatulog at si Mama ang kasama ko. Parang ang haba ng naging tulog ko, maging ang ulo ko ay tila ba tumitibok ngayon. Ang bigat sa pakiramdam. Dahil ba ito sa panaginip ko? Teka… Papaano ako nakauwi sa bahay? “M-ma? Paanong nandito na ako?” bakas sa boses ko
ARIAAlas sais na nang matapos ang huling klase namin sa araw na ito. Buong araw ata ay wala akong naging mukhang maihaharap sa lahat ng taong nakakita ng paghalik sa akin ni Cloud sa harap ng klase namin kaninang umaga. Nakaaasar dahil hindi man lang ako nakaganti ng suntok sa mukha niya— Hindi ko man lang napadugo ang ilong niya dahil natameme ako ng malala.Naiinis ako. Kahit wala naman akong pakialam sa mga kaklase ko ay hiyang-hiya pa rin ako buong araw sa kanila, hindi mawala sa isipan ko ang mga nangyari. Hinalikan talaga ako ni Cloud sa harap nila, sa harap ng mga kaibigan ko, at sa harap ni Sir Gray. Hindi ko na alam ang gagawin ko para makalimutan ang bagay na iyon sa kukute ko. Nakapanghihina.Idagdag pang buong araw akong hindi kinibo ng bestfriend kong si Yohan, marahil sa naramdaman niya sa ginawang paghalik sa akin ng new friend kuno niya. Hindi naman ako asummingera pero protective sa akin ang lalakeng iyon. Tapos sa isang iglap ay nakita niya akong hinalikan ng kutong
ARIAKumakalam ang sikmura ko nang maglabas ng malalim na paghinga sa kawalan. Ano ba itong nararamdaman kong katamaran sa araw na ‘to? Para akong baliw, e. Sabi ko pa naman kanina ay magiging good vibes lang ako kahit puro bad vibes natanggap ko sa buhay kahapon. Kaso gutom naman ako ngayon, ang ending tuloy ay masama pa rin ang mukha ko.Kapag gutom talaga ako, wala ako sa sariling katinuan. Kanina pa ako nakatulala sa bintana ng classroom habang nagle-lecture si Ma’am Santos, teacher ko ito sa isa sa mga major subject ko this semester. Alam kong alanganin ako sa subject na ito, pero hindi ko mapigilan matulala. Isa’t kalahating oras pa ako magtitiis bago mag-lunch break, nakaiiyak.Ang daya rin kasi ng dalawa kong kaibigan, palaging excuse dahil sa mga sinasalihan na extracurricular activities ng Easton University. Bakit kasi hindi ako naging matalino academically, diba? Sa lahat ng skills na pwedeng makuha, sa pakikipag-away pa. Ayan, ang dami ko tuloy problema sa buhay ngayon. Si
ARIA Isang mapayapang paghinga ang nagawa ko nang marinig ang pangalawa sa huling bell ng school para sa araw na ito. Isang oras na lang at mag-uuwian na kami. Pigang-piga na kasi ako at ang utak ko, gusto ko na lang matulog sa bahay namin ng mapayapa. Kasalukuyan kasing narito ako sa classroom at tinatapos ang activity na iniwan sa amin ni Mr. Melvis kanina bago siya umalis para umattend ng faculty meeting nila. Art Appreciation ang subject namin ngayon, puro arts, kaya siguro napipiga ako kasi hindi naman ako artistic na tao. Though madali lang naman ang iniwang activity ni Mr. Melvis sa amin, kailangan lang namin gumawa ng essay about interpretation namin sa art ni Leonardo Da Vinci noong 1490 na pinamagatang Vitruvian Man. Wala man akong hilig sa arts— lalo na sa history ng arts— ay wala akong magawa kundi unawain ang mga artworks na ibinibigay niya sa amin. Mabusisi naman ang interpretation ko rito dahil bumabawi ako ng grade, tres lang kasi prelims ko sa kaniya kaya kahit wala
ARIA“Siya na ba ang girlfriend mo, Professor Grayson!?”“Sino siya?? Hindi ko makita!”“OOH EM! Taken ka na ba Sir Grayson!?” Lecheng pagkakataon nga naman, talaga bang napagkamalan akong jowa ni Sir Gray ng mga tao sa paligid namin ngayon? Ang g*go naman niyan! Gustuhin ko mang lumayo at humiwalay sa yakap ni Sir Gray dala ng taranta sa aking sistema ay mas lalo lamang niya akong iniiwas sa mga tao gamit ang yakap niya sa akin. Ramdam ko ang paghigpit nito kaya hindi na ako pumalag, mukhang alam naman niya ang ginagawa para iiwas ako sa bagay na bigla na lamang nangyari sa amin. “Follow my steps.” rinig kong bulong niya sa akin na sinunod ko kaagad ng wala nang tanong-tanong pa. Alam kong inilalapit niya ako sa pinto ng kaniyang sasakyan, kaya nang marinig ko ang pagbubukas ng pinto ay inihanda ko ang aking gagawing pagkilos papasok doon. “Here, iharang mo ‘tong bag sa mukha mo hanggang sa makapasok ka sa loob.” agad kong kinuha ang bag niyang inabot sa akin at sinunod ang sinab
GRAY“Oh, kuwarto ko!” halata ang inis sa mukha ni Aria nang magsalita matapos niyang buksan ang pinto ng kuwarto niya. Sa nakikitang ekspresyon ng mukha nito ay hindi ko maiwasang hindi matawa sa kaniya. She’s cute when she’s upset, halatang napilitan lang siyang ipakita sa akin ang kuwarto niya, e.Nang matapos kasi kami sa pagkain ng inihanda ng mama niya na hapunan kanina ay inutusan ni Tita Melanie si Aria na ilibot ako sa buo nilang bahay. Hindi ito ganoon kalaki pero masasabi kong maganda ang kabuuan ng bahay nila. Malinis at maaliwalas ang lahat dito, halatang pinag-isipan ang bawat detalye ng tirahan nila. I also noticed that they have security buttons here, siguro dahil silang dalawa lamang ng mama niya ang naninirahan dito sa kanila. Parehas pa silang babae, so it is very wise to have their home secured. “Umuwi ka na kaya, S— Gray. Tama na ang kadaldalan ni Mama sa baba.” muli niyang salita nang makapasok kami sa kuwarto niyang nagpapakita ng buo niyang pagkatao.Kung anon
ARIAIlang oras na ang lumipas matapos kong nakawan ng halik sa pisngi si Sir Gray, pero hanggang ngayon ay parang nanginginig pa rin ang tuhod ko. Kahit nasabi kong friendly kiss lang ‘yon ay kinakabahan pa rin akong harapin siya. Hindi ko rin naman kasi alam kung bakit ko ginawa ‘yon, wala naman kasi sa plano ko kagabi ang bagay na ‘yon. But all of a sudden, I felt like it was the best time to kiss him on his cheek. Gusto ko lang naman siyang pasalamatan dahil sa saya na naramdaman ko noong nasa bahay siya, kahit aminado akong ayoko noong una na tinanggap niya ang imbitasyon ni Mama sa kaniya. Hindi ko lang din inaasahan na mapapasaya niya ang nanay ko, halatang natuwa si Mama sa kaniya dahil pumayag si Sir Gray na tulungan siya sa hilig niyang baking. Nakahihiya man sa teacher ko dahil gabi na ‘yon ay sobra kong na-appreciate ang ginawa niyang ‘yon.Alam ko naman kasing KJ ako sa mga hilig ni Mama, hindi rin ako pala-kwento sa kaniya dahil siguro natatakot akong may masabi sa kani