NAGMAMADALING pumunta si Dylan sa hospital na sinabi ni Nanay Meding nang malaman nitong isinugod si Dykeil. Hindi niya alam kung ano ba ang dapat niyang maramdaman lalo na sa tuwing maiisip niya ang reaksyon ni Zoe kapag nalaman nito ang nangyari sa kaniyang anak. Alam niya sa sarili kung gaano kahalaga ni Dykeil sa dalaga kaya naman labis-labis din ang kaniyang pagkabahala sa madadatnang eksena.Nagtungo kaagad si Dylan sa front desk ng hospital nang makarating at agad na tinanong kung nasaan ang kuwarto ni Dykeil. Nagdadalawang isip pa ang nurse kung ibibigay ang impormasyon tungkol kay Dykeil, lalo na at walang maibigay na sagot si Dylan nang tanungin siya nito kung ano ang koneksiyon niya sa bata."Please, nurse, nagmamakaawa ako. Kailangan ako ng kaibigan ko," pagtukoy niya kay Zoe. Nakikita sa mukha ni Dylan ang pagsumamo niyang malaman. Alam niyang hindi sila maayos ni Zoe noong huling kita nila. Ngunit nang malaman ang nangyari sa anak ni Zoe ay para bang wala siyang ibang ma
WALANG ibang ginawa si Dylan kung hindi ang tumahimik. Parang sasabog na ang ulo niya dahil kung ano-ano na pumapasok sa isip niya. Ang dalawang taong mahalaga sa buhay niya ay hindi niya man lang naprotektahan. Alam ni Dylan sa sarili kung gaano kaimportante si Zoe sa kaniya noon pa lang. Sobra ang pasasalamat niya sa dalaga dahil kahit paano ay naging makabuluhan naman ang buhay niyo, pero hindi niya man lang nagawang suklian ang dalaga kung hindi puro sakit lang. Hindi niya mapigilang tanungin ang sarili kung anong klaseng kaibigan ba siya? Malaki ang nagawa niyang kasalanan sa dalaga at alam niyang nadagdagan niya pa ang kasalanan na 'yon simula noong nagkaroon sila ng kasunduan.Gustong sumigaw ni Dylan. Gusto niyang ibuhos lahat ng sakit sa dibdib niya. Alam niya sa sarili na napakalaki niyang gago sa buhay ni Zoe. Tinignan ni Dylan ang ginang sa tabi nito na tahimik ang na umiiyak. Muli niyang inilibot ang tingin sa paligid at kanina niya pa pinagtataka kung bakit wala si Al
DINALA ni Dylan si Abby pabalik sa silid ni Dykeil. Wala silang puwedeng gawin kung hindi ang manalangin at maghintay ng magandang balita. Gusto lang nila ay maging maayos ang mag-ina. Nang tuluyan nang kumalma si Abby ay nagpaalam si Dylan na lalabas. Gusto niya munang mapag-isa at ilabas ang bigat na nararamdaman niya. Naglakad ang binata hanggang sa matagpuan niya ang sarili na nasa roof top ng hospital. Nang makaapak pa lang sa sahig ay agad siyang sumigaw ng napakalakas.Alam niyang walang makaririnig sa kaniya kaya ibinuhos niya na lahat. He wanted to hurt himself, pero kahit ilang beses niyang suntukin ang sarili ay para bang manhid na ang kaniyang katawan. Wala ng iba pang paraan para pawalain ang sakit sa kaniyang dibdib."Zoe, please, don't leave me," pagsusumamo niya habang nakatingin sa kalangitan. Inisip niya ang mga masasayang araw na kasama ang dalaga noon at ayaw niya pang matapos 'yon sa ganoon lang. Pumikit siya at huminga nang malalim. Nang tuluyan niyang maikalma
KASALUKUYANG nasa intensive care unit si Dylan kung saan nakahiga si Zoe. Nakasuot ang binata ng hospital clothing at facemask. Kanina pa siya nasa loob ng silid at kanina pa niya hindi inaalis ang tingin sa dalaga. Kitang-kita ng binata ang mga galos sa katawan ni Zoe at ang nakabalot na benda sa ulo nito. Hanggang ngayon ay hindi pa rin nagigising ang dalaga matapos ang kaniyang operasyon. Hindi rin sigurado si Dylan kung magigising pa ba ito lalo na nang mabalitaan ang detalyadoong aksidente sa kaibigan.Samantalang sina Abby at Alfred naman ay naiwang nakabantay kay Dykeil sa silid nito dahil isa lang ang pinapayagang pumasok sa intensive care unit. Alam ni Dylan kung ano ang hirap na pinagdadaanan ni Abby kaya naman nag-offer itong magbantay kay Zoe.Tinitigan ni Dylan ang mukha ni Zoe at nakaramdam ito agad ng awa sa kaniya. Simula noong dumating ang dalaga rito sa Pilipinas ay alam ni Dylan na iba na ang Zoe na nakilala niya. Hindi na ito 'yong dating Zoe na sobrang kulit at na
BAWAT salitang sinasabi ni Alfred ay naririnig ni Zoe. Sa tuwing maririnig niya ang boses ng binata ay naaalala niya 'yong mga huli nilang pag-uusap. Natatakot ang dalaga at hindi niya magawang mag-respond ng dahil doon."Zoe, hindi ko alam kung kaya ko pang lumaban. Sa tuwing nakikita ko siya ay alam ko isang araw ay magigising na lang ako na wala na kayo sa tabi ko. Hindi ko kayang maiwanan. Iniwan na ako ni Mommy. Hindi mo naman sa akin gagawin 'yon, 'di ba?"Hindi matukoy ng dalaga kung ano ang pinupunto ni Alfred sa sinasabi nito."Lalaki ako, pero napakaiyakin ko," sambit ni Alfred at mahinang tumawa. Inabot niya ang kaliwang kamay ni Zoe at mahigpit na hinawakan ito at takot itong bitawan. Sa kaniyang palagay ay kapag ginawa niya 'yon ay tuluyan nang mawawala sa kaniya ang lahat.Hindi sanay si Zoe sa tuwing naririnig si Alfred na nagdadrama. Nasanay kasi ang dalaga na palagi siyang pinapatawa ng binata. Isa pa ay alam niyang ayaw ni Alfred ng ganitong kadramahan, pero sino ba
NOONG magising si Zoe ay sobrang saya ni Dylan. Gusto niyang pumunta roon, hawakan nang mahigpit ang mga kamay ng dalaga at yakapin. Gusto niyang sabihin sa kaniya 'yong mga nangyari noong wala pa itong malay, pero may pumipigil sa kaniya.Alam niyang hindi naging maganda ang huli nilang pagkikita at iniisip ng binata nab aka kapag nakita silang dalawa ay maging dahilan pa ito para lalong magkasakit ang dalaga. Kaya kahit na gustuhin niyang gawin ang kaniyang binabalak ay may mga bagay na bumabagabag sa kaniya.Nagdahilan na lamang si Dylan sa ina ni Zoe na may emergency work ito at kailangan niyang puntahan 'yon. Ayaw niya lang mag-alala pa sila kapag sinabi niya ang totoong dahilan ng pag-alis niya. Mas mabuti na rin 'yon para sa nakararami.Walang ibang pupuntahan pa si Dylan kaya naman umuwi na lamang ito sa bahay na tinutuluyan nilang dalawa ni Reighn. Hapon na nang makarating si Dylan doon dahil dumaan pa siya sa isang store para bumili ng pasalubong kay Reighn. Kailangan niya k
DALAWANG linggo na ang nakalipas nang mabalitaan ni Dylan na nakalabas na sina Zoe sa hospital. Nabalitaan niya ring nasa bahay na sila nagpapahinga at nagpapagaling. Simula noong mangyari ang lahat noong nagkasagutan sila ni Reighn ay hindi pa siya ulit nakalalabas ng bahay. Madalas lang siyang dalhan ng kaniyang ina ng pagkain dito.Kahapon ay sinubukan niyang puntahan si Reighn sa bahay nina Hayden, pero wala ito roon. Hanggang ngayon ay hindi pa siya kino-contact ng kasintahan kaya wala siyang nagawa kung hindi ang umuwi na lang sa bahay. Sa ilang oras na nakatingin siya sa larawan nilang dalawa ni Reighn ay hindi niya mapigilang mag-isip.Ngayong araw ay napagdesisyunan niyang aayusin na ang lahat. Hindi niya puwedeng iwan si Reighn lalo na at magkakaanak na sila. Ito rin naman ang pinangarap niya simula noong una pa lang at ito ang magkaroon ng sariling pamilya. Kaya nga nagkaroon sila ng sekretong relasyon ni Zoe. Isa pa ay gusto niya na ring malinawan kung ano ba talaga ang na
HINDI mawala sa isip ni Zoe 'yong araw na marinig niya ang sinabi ng doctor. Pakiramdam niya ay meron siyang importanteng bagay na nawala at kailan man ay hindi na maibabalik. In-explain sa kaniya na naging mabuti ang kaniyang naging operasyon at 'yong mga nalaman nang i-examine ang kaniyang katawan.Bakit una pa lang ay hindi niya naramdaman sa sarili na buntis ito bago nangyari ang aksidente? Kung nagkaroon lang siya ng pagkakataon na malaman ay baka nailigtas niya pa ang anak.Sinisisi ni Zoe ang sarili dahil masyado siyang nagpaapekto sa kaniyang paligid. Ginugol niya ang oras sa mga walang kwentang bagay. Hindi niya man namalayan na pinapatay niya na ang bata sa sarili nitong sinapupunan.Maraming tanong ang pumapasok sa isip ni Zoe. Paano niya nagawa ang mga bagay na 'yon? Paano niya nakayanan na mangyari 'yon? Wala man lang ito nagawa para mailigtas ang bata. Sinisisi niya ang sarili sa pagiging makasarili nito.Noong umalis ang doctor at nalaman ang nangyari ay wala siyang iba