Hello pooo! Attendance check naman po
“Oo, hindi ka pa nahiya! Nasukaan mo pa nga siya habang binubuhat ka niya. Buti na lang at nasa labas pa lang tayo at hindi dito sa kwarto ko, kundi talagang sinabunutan na kita!” sigaw pa ni Solvia, halos mabaliw sa inis at napapadyak pa sa sahig. Para bang siya pa ang nasukahan, at hindi si Paul.Nanlaki ang mga mata ni Dia, at halos mabingi siya sa narinig. “S-Sinukuan ko pa?!” hindi makapaniwalang tanong niya, napapikit at napaawang ang bibig sa labis na pagkahindik. Ang utak niya ay paulit-ulit na nag-e-echo ng salitang iyon, parang isang bangungot na ayaw tumigil.Namula siya nang todo, halos umuusok ang buong mukha niya sa hiya. Pakiramdam niya ay nilalamon siya ng init sa loob ng silid, na kahit anong hangin ang sip-sipin niya ay hindi sapat para lumuwag ang dibdib niya. Para siyang gustong lamunin ng lupa sa sobrang kahihiyan at poot sa sarili. Hindi na nga siya gusto ni Paul, tapos nasukahan pa niya ito?Napakagat siya ng labi, halos masugatan na.She wanted him to go crazy
Chapter 42 and 43 (Expanded)“Ang sakit ng ulo ko!!” daing ni Dia nang magising siya. Sa sobrang sakit ay para itong binibiyak, tila bawat pintig ng kanyang ulo ay kumakabog sa buong katawan niya. Napahigpit siya ng hawak sa unan, pilit na dinidiin ang sarili na bumalik sa pagtulog ngunit hindi niya magawa.Hawak-hawak niya ang sentido habang dahan-dahang nilibot ng tingin ang paligid, pilit na inaaninag ang bawat sulok ng silid. Ramdam pa niya ang bigat ng talukap ng kanyang mga mata at ang tuyong pakiramdam ng lalamunan niya, para bang natuyo ang lahat ng laway sa magdamag.Napanganga siya nang makita kung nasaan siya ngayon—nasa kwarto siya ni Solvia, ang pamilyar na amoy ng lotion at mahihinang kulay ng kurtina ay agad niyang nakilala. Napakurap-kurap siya, hindi alam kung nananaginip pa ba siya o gising na nga."Nakauwi ako rito sa bahay nila Sol?" tanong pa niya sa sarili niya, halos hindi makapaniwala. Sa loob-loob niya, parang imposible na makabalik siya rito nang hindi man la
The kiss deepened, hungry and desperate—like he had been starving for so long and finally allowed to feast. Tuluyan nang bumigay si Paul at nawala ang lahat ng pagkokontrol niya. His hand traveled up her spine, pulling her tighter, while the other clenched on the steering wheel as if it could keep him grounded in reality.This woman who sits boldly on his thigh is fvcking something! lahat ng galaw nito ay nagbibigay kuryente kay Paul, setting his entire body ablaze.A soft groan escaped her lips, low and intoxicating, vibrating straight into his chest. It made him lose all sense of control, like a man driven wild. He tilted his head, inangkin ang bawat sulok ng labi niya, tracing every curve and corner, not caring anymore if the world outside noticed or cared.“Hmmm,” Dia moaned again, her voice sultry and weak at the same time, lalo pa siyang nag-init nang maramdaman ang dila ni Paul na dahan-dahang pumasok sa bibig niya.Her hands moved from his chest to curl around his shoulders, p
“Dia…” he whispered again, but it sounded more like a plea than a warning. And the more she looked at him, the more he realized—this wasn’t just temptation. This was torture. The kind that made his heart race and his sanity spiral out of control.“Hmmm?” Si Dia habang nakatitig nanaman sa labi ni Paul, ang mga mata niya ay malalabo pero puno ng init at lambing, na para bang wala siyang pakialam kung nasaan sila.“Dia—” Paul’s voice cracked slightly, a mix of warning and plea.“I want you to call me Jade. Come on, Mr. Sungit. Lahat sila, they call me Dia. But you?” She pouted softly, her lips jutting out in the most dangerous way. “I want you to call me Jade, okay?”Nahihirapan si Paul sobra. Every fiber of his being screamed at him to resist, to push her away. She was drunk, vulnerable, at hindi niya dapat pinapatulan ang kahit anong lambing nito.Yet, every second that passed felt like a slow torture, lalo na nang maramdaman niya ang mainit at mabango nitong hininga na halos dumampi
“Ang bango naman,” bulong ni Dia at halos idikit ang sarili dito at mukha sa leeg ni Paul habang inaamoy kung gaano ito kabango kahit na nakainom na. Her voice was soft, playful, and innocent—pero ramdam ni Paul ang kiliting dala nito na parang apoy na dahan-dahang gumagapang sa balat niya.Napalunok si Paul at agad na lang na dinala ito palabas. He went straight to his car, steadying his steps habang inaalalayan ang halos nakapikit na si Dia. Nang makalapit na sila, ibababa na sana niya ito, pero napansin niyang mukhang tulog na ito—mabagal ang paghinga, mahina, parang bata.“Dia,” he tried calling her name, pero talagang mukhang tulog na ito. Kaya napabuntong-hininga na lang siya at imbes na ibaba, dahan-dahan niyang binuksan ang pinto ng kotse.Another sigh escaped his lips habang maingat niyang inalalayan si Dia sa front seat, careful not to let her head bump against anything. His movements were slow, halos parang may takot na magising ito.Pagkaupo nito, napatitig si Paul nang ma
Hindi niya hahayaang mapahamak si Dia sa kamay ng isang tulad ni Derrick. Alam niyang lasing na lasing na si Dia, halos hindi na nito alam ang sarili, at ang ideya na mapagsamantalahan ito ng isang taong kagaya ni Derrick ay nagdudulot ng panginginig sa buong katawan niya.“Ngayon lang kita nakita rito. And looks like you don’t have a friend with you,” narinig pa ni Paul na bungad ni Derrick, ang boses nito mababa, puno ng panunukso at kumpiyansa. May mapanganib na ngiti sa labi nito habang nakasandal pa ng bahagya, tila ba inaangkin na ang espasyong kinauupuan ni Dia.Dia, already tipsy, brushed her hair back using her fingers. Halata ang panginginig ng kamay, ang mga mata niya’y half-lidded, namumungay, tila ba lumulutang.Lasing na lasing na, parang wala na sa sariling katawan, at sa bawat tawa niya, ramdam ang pagod at kabigatan na pilit niyang tinatabunan ng alak. She leaned slightly forward, as though the weight of her own body was too much to bear, and yet she laughed—reckless,