Naku, huwag niyong gagalitin ang isang Aiden Buenavista. Magkikita na sila!!!
"Nasaan tayo?" Mahinahong tanong ni Kierra."Basta malayo sa Manila," simpleng ani nito at hindi man lang siay tinignan. He was too serious.Kinagat ni Kierra ang labi at saka huminga siya ng malalim. "A-Ano ba 'tong ginagawa mo?" Mahinang tanong ni Kierra rito, halos pabulong, ngunit malinaw ang riin sa tanong nito.Gusto niya na sa pamamagitan ng tanong na iyon ay malaman niya agad na mali itong ginawa niya."I'm cooking, Kierra. Just sit and wait---" Agad nang pinutol ni Kierra ang sasabihin ni Aiden dahil iyon ang gusto niyang marinig."Alam mong hindi ako nakikipaglukuhan! Ano ito? Bakit mo ako kinuha? Aiden, this is a kidnapping! S-Si mommy, she will be going to sue you if she learned that it's you!" Nanginginig ang boses ni Kierra nang sabihin iyon at talagang bumundol ang kaba sa kanya habang iniisip iyon, na makukulong si Aiden dahil sa kanya.Aiden’s back remained turned, pero halatang tumigas ang mga balikat nito. "Huwag na muna natin pag-usapan 'yan---""No! We need to talk
Chapter 65Napahawak si Kierra sa sentido niya nang maalimpungatan mula sa mabigat na pagkakatulog. Madiin ang kapit ng mga daliri niya sa ulo habang dahan-dahang bumabalik sa ulirat ang kanyang isipan. Unti-unting iminulat niya ang mga mata, at agad siyang napakunot-noo nang mapagtantong hindi pamilyar ang tanawing bumungad sa kanya.Ang silid ay maliit, yari sa mga sawaling dingding, may mga poste ng kahoy na bahagyang nanginginig sa haplos ng hangin mula sa labas. Sa kisame, halatang lumang pawid, at sa sulok ng silid ay may nakasinding lamparang de-gas na nagbibigay ng banayad at mainit-init na liwanag. Sa paanan ng banig na hinihigaan niya, may nakatuping kumot at isang basyong tasa ng tubig.Mabigat ang dibdib niya. Hindi niya alam kung saan siya naroroon. Napaawang ang kanyang labi habang lumilibot ang tingin, at biglang sumiklab sa kanyang alaala ang huling eksena bago siya mawalan ng malay—ang madilim na kagubatan, ang pangambang kumakapit sa kanyang dibdib, at si Aiden.Mabil
Binasa ni Kierra ang labi at pagod na tinignan si Aiden."Hindi tayo pwede. My mother already signed a paper dictating that I'm going to marry Don Senio no matter what happens. Dumalo ako dito kasi kailangan kong sabihin iyon sayo—that we have to move on, that we need to forget what happened between us those months. I'm going to marry Don Senio---""Shut up!" galit na galit ang tinig ni Aiden, puno ng poot, pagkadurog, at takot—takot na tuluyang mawala si Kierra."Then you will marry Pia!" medyo malakas na sabi ni Kierra, nanginginig ang boses, pero may pwersa. Hindi na niya ininda ang matalim na titig ni Aiden—ang mahalaga, nasabi niya na, ang totoo, kahit masakit.“I said shut up!” mas malakas at mas madiin na ulit ni Aiden. Lumapit siya, hawak ang magkabilang braso ni Kierra, at bahagyang pinayuko ang ulo na parang gustong sumigaw sa sakit. "Iisipin kong hindi mo yan sinabi. I told you to just stay beside me! Manatili ka lang sa tabi ko, pero anong ginagawa mo ngayon? What the hell
Chapter 63When you greet someone, it should be happy, but then while saying those words, kabaligtaran ang nararamdaman ni Kierra. Hindi ito ang dapat mangyari sa araw na ito. Dapat masaya siya para kay Aiden, dapat nakangiti siya habang bumabati, pero hindi niya magawa.Napahakbang patalikod si Kierra nang ihakbang ni Aiden ang paa. Hindi siya humakbang para umiwas lang—humakbang siya dahil natakot siya sa posibilidad. Natatakot siyang mas lumapit pa ito. Natatakot siya, hindi tulad sa paraang nararamdaman niya kay Don Senio—hindi ito takot sa peligro o pananakit.Takot iyon na may kasamang pagnanais. A fear that if Aiden took one more step forward and reached for her hand, she wouldn't be able to refuse. Baka kapag maramdaman niyang muli ang init ng palad nito, ang seguridad na palagi nitong pinapaparamdam sa kanya. Baka sa isang haplos lang ay matunaw lahat ng dahilan kung bakit niya pinili ang kung anong desisyon niya sa nakalaipas na araw at linggo. Baka sa isang yakap lang ay bit
Tahimik na lumakad sina Don Senio at Kierra papunta sa lamesang itinuro, kasama nila si Pia na maraming nakakasalamuhang kakilala. Pero habang lumalayo, naramdaman pa rin ni Kierra ang mga matang sumusunod sa kanya—mainit, mabigat, at para bang binubura ang lakas ng loob niya sa bawat hakbang. It was clearly Aiden who was watching her. His eyes pierced through the crowd, unmoving, unforgiving.The party starts. Nagkakasiyahan na ang lahat, tumatawa ang mga bisita, nagkukwentuhan at nagtatawanan, pero si Kierra ay parang walang buhay na nakaupo sa kinauupuan. Her shoulders were stiff, her hands resting on her lap, clasped too tightly. She was sitting beside Don Senio, but while she was sitting, ramdam na ramdam pa rin niya ang tingin at titig ni Aiden sa kanya. His gaze was unrelenting—like he was trying to read her from across the room, like he was trying to pull the truth straight out of her soul.She even saw Cheska, nakatingin din sa kanya, pero walang emosyon. Parang estatwang hind
Chapter 61Days and weeks had passed, and Kierra couldn’t help but notice how much weight she had lost. She stared at herself in the mirror, trying to recognize the person staring back at her. It’s Aiden’s birthday today. Wala siyang balita tungkol sa mga Buenavista, but now, because of the Cervantes’ command, she needed to attend the party.Sinulyapan ni Kierra ang pinto ng kanyang kwarto nang bumukas iyon. It was Pia. Simula noong araw na iyon, her life didn’t have any privacy anymore. Wala siyang magawa kundi ang pumayag kahit na labag sa kalooban niya ang lahat ng iyon. But thinking about everything… thinking that she might be the reason for the Buenavista’s downfall made her heart ache. Guilt gnawed at her constantly.She said yes, kahit labag sa kanya.“Huwag mong kakalimutan ang sinabi ko. I’m sure lalapitan ka ni Aiden and I want you to tell him that you will marry my lolo at kumbinsihin mo siyang magpakasal sa akin. Kung maaari ay sirain mo ang sarili mo sa kanya—gawin mo. We