I thought we could keep my pregnancy at least after the trimester, unfortunately my friends found out.
"Ms. Gab nag-check na kayo?" tanong ni Rhea habang nasa loob kami ng C.R.
"Ha?" pagmamaang-maangan ko, kahit alam ko na ang tinutukoy niya.
I just got home from work and saw Gab in the living room. She noticed me, looked my way and just gave me a wry smile while she seated at in front of the TV trying to make herself busy but from the way I see she just cried.I know it hurts, when you've waited for it and once you have it will be gone in a matter of seconds.
"Silang, what's this? What kind of work is this?" pasigaw na tanong sa'kin ng napaka-bait kong Boss. Ako na naman ang nakita niya.Sarap niyang sagutin ng 'Sir, bulag ka ba? 'Di mo nakikita? Papel! Sangkatutak na papel yan!' Pero as if namang masabi ko 'yun sa kanya. Nakakainis siya.Wala na 'kong ibang nagawa kundi ang yumuko na lang sa harap niya. Ganito talaga siya sa akin. Konting kibot lang, sinisigawan na ako. Sarap maging mangkukulam nang dahil sa kanya.Ang pinaka-kinaiinisan ko sa lahat ng ginawa niya ay a
"Iyon ang nangyari bakla kaya, ayun di ko alam anong mangyayari sa akin bukas. Mag-novena ka nga para sa akin," sabi ko sa aking kaibigan.Imbis na umuwi ay mas pinili kong makipag-kwentuhan sa aking kaibigan. Andito kami sa cofee shop na nasa ground
Ano nga ba ang sabi niya? look my best.Ginawa ko naman ang gusto niya iba nga lang siguro ang best para sa kanya.Halos mag-kasunod lang kami dumating sa office, bago pa ako makapwesto sa cubicle ko ay sinenyasan niya ako na sumunod sa kanya.
Dumating kami saChi Haorestaurant, naka-book na ang boss ko kahapon pa. Finollow-up ko lang ang reservation namin kaninang umaga. Maaga kaming nakarating sa meeting place wala pa roon ang client na i-mimeet ng boss ko.Wala kaming imikan ng boss ko habang hinihintay ang pagdating ni Mr. Chen. Ilang minuto pa ay dumating na si Mr. Chen at may dalawa siyang kasama. Agad kaming tumayo ng boss ko para batiin sila. Kung di ako nag-kakamali isa sa kanila
Paglabas ko ng club na iyon ay hinayaan ko ang sarili kong mga paa na dalhin ako sa kung saan man. Tuliro akong nakayuko habang inaalala ang mga panyayari. Ramdam ko pa rin ang malakas na pintig ng puso ko dahil sa galit. Bitbit ang bag at blazer ko ay nagpatuloy lang ako sa pag-lalakad.Why did I let my guard down?Paanokungsobrang
Sobrang sakit ng ulo ko nang magising ako, napaupo ako sa kama at agad hinanap ang bag ko. Kinapa ko sa loob no'n ang cellphone ko, laking gulat ko nang makita ko kung anong oras na. Nanlaki ang mga mata ko dahil alas dos na ng hapon. Saka ko napansin na hindi ko kwarto ito at lalong hindi ko kama ang tinulugan ko. Napasigaw ako sa taranta, napatakip ako ng kumot sa sarili ko. Kung anu-ano na ang tumakbo sa utak ko baka may kumidnap sa akin tapos dinal ako rito.Bigla na lamang bumukas ang pinto ng kw
Di ko alam ang gagawin ko nang maiwan kaming dalawa ng boss ko roon. Napatingin ako sa pagkain na nakapatong sa coffee table. Kumuha ako ng pinggan at nilagyan iyon ng spaghetti, wala talaga akong balak kanina na pansinin ang boss ko, kaya lang nakakahiya naman kong di ko siya na di alukin na kumain. Kaya ang pinggan na may spaghetti na supposedly para sa akin ay iniabot ko sa kanya.