Kabanata 3

Kabanata 3

“Kuya ang sakit!” wika ni Pia at mabilis itong nagpanggap na may sakit hawak ang tagiliran.  

Mabilis naman dinaluhan ni Albert ang babae inalalayan ito maihiga sa kama. Ang kanyang mga mata ay puno ng pag-aalala.

"Pia, ano bang nangyari sa'yo?" tanong ni Albert, ang kanyang boses ay puno ng pag-aalala.

“Martina!" sigaw ni Albert ng walang pakundangan na diniinan niya ang tagiliran ng Babae.

"Bakit?” Wala naman ako ginawa kundi ipapakita ko lang naman sayo kung paano ka paglaruan ng babaeng ito. Natatakot ka bang na niloloko ka?" tugon ni Martina sa asawa niya nang may pang nunuya.

“Ate parang awa muna, hindi kita sinisisi. Kung

ayaw mong ilipat sa akin, tatanggapin ko nang walang rek–." Hindi na natuloy pa ni Pia ang kanyang sasabihin ng mabilis na tinangal niya ng kumot na tumatabong sa katawan nito.

 napangisi si Martina.

"Kung gusto mo, kailangan mo munang masaktan nang sapat."

May nakakatakot na aura si Martina habang papalapit kay Pia. Inalis niya ang sterile cloth na nakatakip sa tiyan nito, at lumantad ang sugat sa harap ng lahat.

Biglang dumilim ang mukha ni Albert. Isang tatlong sentimetrong gasgas lang ang nasa maputing balat ng tiyan ni Pia —mababaw lang at halos hindi na dumudugo.

Tulad ng inaasahan ni Martina, hindi matalas at maliit ang gunting na nakuha nito. Hindi rin sapat ang tapang ni Pia para totoong saktan ang sarili.

Dati, iniisip ni Martina si Albert at ayaw niyang galitin ito o makipagtalo. Kaya hinayaan niyang gamitin ni Pia ang kanyang maliit na panlilinlang. Pero ngayon, hindi na siya nagmamalasakit. Hindi na siya natatakot sa galit ng kanyang asawa at hindi na niya hahayaang mag wagi ang kasinungalingan ni Pia.

"Miss Pia, iniisip mong makukuha mo ang aking bato (kidney) sa isang simpleng hiwa? Isang kahangalan."

Dahan-dahan siyang lumapit kay Pia at hinaplos ang sugat nito.

"Hindi..." Nanginginig si Pia hindi pa niya nakitang ganito si Martina—madilim na parang demonyong galing sa impiyerno.

"Hindi ko alam... baka nagkamali lang ng diagnosis ang doktor. Ate, huwag kang magalit..."

"Talaga? Sige, palalakihin ko pa ang sugat mo para makita nang malinaw ni Kuya Albert kung pumutok nga ba ang iyong mga laman-loob."

Pinihit ni martina ang kanyang mga daliri, at agad na dumugo ang sugat ni Pei Xiangling.

Nanlaki ang mga mata ni Pia at lumingon kay Albert, tila inosente, "Kuya Albert, iligtas mo ako! Para kay Pia, tulungan mo ako..." 

“Please, kuya…” nagmamakaawa turan nito.

Nang marinig ang pangalan ni Pia, sandaling natigilan si Albert at agad na hinawakan ang kamay ni Martina. "Tama na." wika nito habang hawak-hawak ang palapulsuhan ng asawa.

Binitiwan naman ni Martina si Pia at nagsalita nang malamig, "Oo, tama na."

"Albert Montenegro gagawa ako ng kasunduan sa diborsyo at ipapadala ko sa'yo. Simula ngayon, wala na tayong kinalaman sa isa't isa." Matapang at walang buhay na turan ni Martina. 

Tumalikod na siya sa mga ito.

Habang pinagmamasdan ang papalayong likuran ni Martina, biglang may kung anong pagkawala sa puso ni Albert na hindi niya maipaliwanag.

"Kuya Albert..." mahina at malungkot na sabi ni Pia.

Iwinaksi ni Albert ang kakaibang pakiramdam. Si Martina ay isang ulila. Kung wala siya

, wala siyang magiging kabuhayan. Alam niyang nagkamali siya ngayon, pero maaari niya itong itama balang araw.

Ang mahalaga ngayon ay ayusin muna ang sitwasyon.