Kabanata 4

Kabanata 4

---

Pinipigil ni Martin Acosta ang kanyang galit, may bahagyang inis sa kanyang mga mata. Maagang namatay ang kanilang mga magulang, kaya siya mismo ang nagpalaki kay Martina. Simula pagkabata, magkasama silang dumaan sa lahat, at kailanman ay hindi niya hinayaang magdusa ang kanyang kapatid.

Ang kanyang mga mata ay naglalaman ng pag-aalala at pagmamahal para sa kanyang kapatid. Parang isang leon na handang ipagtanggol ang kanyang leoness.

"Martina, ano bang nangyari?" tanong ni Martin, ang kanyang boses ay puno ng pag-aalala. Sa pinakamamahal na kapatid.

"Kuya, pagod na ako. Gusto ko nang makipaghiwalay kay Albert. Napatunayan kong hindi kailanman niya ako mamahalin o ituturing na asawa,” lumuluhang saad ni Martina sa kapatid habang mahigpit siyang niyayakap nito. Ang kanyang boses ay nanginginig sa takot at sakit, at ang kanyang mga mata ay puno ng luha.

Napakuyom ni Martin ang kamao sa sobrang galit na nararamdaman; ayaw niyang ipakita sa kapatid ngunit kailangan niyang turuan ng leksyon ang asawa nito. Ang kanyang mga mata ay nag-alab sa poot, at ang kanyang mga kamay ay nakakuyom ng mahigpit.

Oo nga’t nangako siya sa kapatid na hindi niya gagalawin ang asawa nito o sasaktan. Ngunit hindi naman siya papayag na ganituhin lamang ang nag-iisang kapatid at pamilya niya. Pinangako niya sa kanilang mga magulang na iingatan at aalagaan niya ng mabuti ang bunso niyang kapatid. Ang kanyang puso ay puno ng pagmamahal at proteksyon para sa kanyang kapatid.

"Martina, huwag kang mag-alala. Nandito ako para sa'yo. Hindi ka namin pababayaan," sagot ni Martin. "Magkasama nating haharapin ito.”

“Kung ‘yan ang desisyon mo, makipaghiwalay ka sa asawa mo. Hindi ako tutol! Noong pa man, ayaw ko sa asawa mo, kaya pumayag akong saktan ka sa kagustuhan mo? Usal pa ni Martin. Ang kanyang mga mata ay naglalaman ng galit apra kay Albert Montenegro.

Tanda pa ni Martin kung paano magmakaawa si Martina na pumayag pakasalan ang asawa nito, kahit ang kapalit nito ay ang magandang buhay ng kapatid. Mas pinili nitong makisama sa mga mapang-api na pamilya ni Albert. Ang kanyang puso ay puno ng pagsisisi at sakit para sa kanyang kapatid. Bakit hindi niya nagawang ipagtanggol ito.

Kahit gusto na niyang puntahan ang kapatid sa mansion ng mga Montenegro, pinipigilan siya nito sa tuwing kinakamusta niya ang kapatid sa private bodyguard nito na nakalaan. Upang kahit malayo si Martina sa kanya, alam pa rin niya ang kalagayan ng kapatid. Ang kanyang mga mata ay naglalaman ng pag-aalala at pag-iingat para sa kanyang kapatid.

Ang sakit na nararamdaman ni Martina ay parang isang malaking karayom na tumutusok sa kanyang puso. Hindi niya kayang makita ang kanyang kapatid na nasasaktan.

Kung hindi lang siya nangako kay Martina na hindi isisiwalat ang tunay na pagkatao nito, hindi niya basta palalampasin si Albert Montenegro. Alam niyang may kapangyarihan siya, at alam niyang kaya niyang ipaghiganti ang kanyang kapatid.

Pero, nangako siya kay Martina. At alam niyang hindi niya maaaring sirain ang tiwala ng kanyang kapatid.

Pagod na sa kaiiyak si Martina at nagsalita sa paos na tinig, "Kuya, sa lalong madaling panahon gusto ko nang makipag diborsyo."

Napagtanto na niya ang lahat. Kung may bahagya mang malasakit si Albert sa kanya, hindi niya hahayaan si Pia na sirain ang kanyang pangalan sa ganitong paraan. Para sa tinatawag na "pag-ibig," ibinaba niya ang kanyang sarili, nagpakumbaba, at tuluyang lumayo sa kanyang pamilya at mga kaibigan. Ibinigay niya ang lahat para kay Albert Montenegro.

Pero hindi niya kayang isuko ang kanyang dignidad. Hindi niya matanggap na mawala ito. Ng dahil lamang sa kagawan ng babae yon.” Sa isipan ni Martina nangingitngit sa galit ang puso niya nabalot na ito ng sakit at namamanhid na.

 Hinaplos ni Martin ang buhok ng nagiisa kapatid ng puno ng pagmamahal. "Sige. Kung yan ang gusto mo.” 

"Maria Martina Acosta, nagkasundo tayo noon na ako muna ang mamahala sa mga negosyo, at ang parte nila Mama at Papa ay mapupunta sa'yo. Dahil nakapagdesisyon ka nang mag diborsyo, sa iyong asawa bumalik ka na at manahin ang negosyo ng pamilya." Na talaga naman dapat ay sayo.” turan ni Martin sa Kapatid.

“Dapat ito na ngayon ang isipin mo ang palaguin pa ng husto ang atin negosyo,” usal niya sa kapatid.

Tumango si Martina sa kanyang kuya. "Kuya, salamat." wika nito habang mahigpit ang yakap sa kapatid.

“Makakaya ko kayang hawakan ang malaking company ng atin pamilya?” nag-aalanagan na tanong niya sa kapatid.

Ngumiti naman si Martin nang bahagya. "Bakit mo pa sinasabi 'yan? “Oo naman kayang-kaya mo. Dahil sanay ka naman naiwan mo lang dahil nabulag ka sa pag-ibig mo sa iyong asawa.” tugon ni Martin.

“Hayaan mong samahan ka ni Xander sa Company para masanay sa industriya. Kung may hindi ka naiintindihan o hindi mo magawa, huwag kang mahihiyang magtanong. Ang prinsesa ng pamilya Acosta ay bumalik na, at karapat-dapat siyang magkaroon ng lahat."

Tumango si Martina, ramdam ang init sa kanyang puso. Ramdam niya ang pagmamahal ng panganay na kapatid.

---

Sa bahay ng mga pamilya Montenegro.

Pagdating ni Martina dala ang kasunduang diborsyo, wala si Albert . Ang tanging naroon ay si Zia.

Nang makita ni Zia na bumalik ang hipag naalala niya kung paano siya pinatawan ni Albert ng isang buwang bawas sa kanyang allowance, kaya agad itong nagalit.

"Oh, bakit ka bumalik? Hindi mo ba kaya mamuhay sa labas? Mapang-uyam nitong wika.Akala ko matapang ka, pero gusto mo lang palang bumalik para gastusin ang pera ng kapatid ko." Mataray nitong wika habang nakataas ang isang kilay.

 Hindi pinansin ni Martina ang mga sinasabi ni Zia.

Iniabot niya rito ang dokumento nang malamig ang boses. "Narito ang kasunduan sa diborsyo. Kapag bumalik na si Albert, ipapirma mo ito at ipadala sa akin. Nakasaad sa likod ang mailing address." Sabi niya na walang kabuhay-buhay.

"Ikaw..."

Lumingon si Ziq sa kanya at napansin ang kanyang suot—mga bagong damit mula sa Paris fashion show noong nakaraang linggo. Sa China, aabutin pa ng isang taon bago ito maging available. Kaya halos magkapantay na ang mga kilay nito. Habang titig na titig sa suot ni Martina.

"Peke ang damit mo!" asik ni Zia. "At huwag mong isipin na may ipagmamalaki ka lang dahil hinanap ka ng kapatid ko nitong nakaraang dalawang araw! Bilisan mo na at magluto! Umalis ang mga katulong para magbakasyon, at ayaw kong kumain ng takeout!" Mariing utos nito.

Pinagmasdan lamang ni martina ang mayabang nitong postura, at hindi na niya napigilan ang lahat ng hinanakit na naipon sa loob ng maraming taon.

Inihampas niya ang kasunduang diborsyo sa mukha nito. "Basahin mong mabuti! Hindi na ako maglilingkod sa inyo!" 

“O maging alipin mo lang!” malamig niyang turan.

"Zia Montenegro, alam ba ng mga kaibigan mong celebrity kung gaano kakasama? Imulat mo ang mata mong parang sa aso at tingnan mong mabuti kung gaano kayo ka-desperado bilang pamilya para gawing katulong ang mismong asawa na pinakasalan nya!"

"Ikaw... ang lakas ng loob mong bastusin ako!" Galit na sigaw ni Zia.

Akmang sampalin niya ito ng mahawakan ni Martina ang kanyang kamay.

Hindi makapaniwala si Zia. Sa loob ng maraming taon, hindi man lang lumaban o sumagot si Martina. Ngayon lang niya nakita itong ganito.

"Ano ngayon kung bastusin kita?" Malamig na sagot ni Martina " Zia, kung ako sa'yo, gagamitin ko na ang utak ko. Tuwing lumalabas ka, mukha kang sosyal, pero wala ka namang alam. Kung mamatay ang kapatid mo, siguradong ibebenta ka at tatawa ka pa habang binibilang ang perang kinita nila mula sa'yo!"

Matalim ang kanyang mga salita, at hindi na makasagot si Zia sa kaniyang hipag.

Matagal pa siyang natulala bago biglang napasigaw, “Martina, hintayin mo lang! Isusumbong kita kay Kuya!" Galit niyang turan dito.

---

Sa opisina ni Albert.

Biglang bumukas ang pinto.

Pumasok si Zia at ibinagsak ang kasunduang diborsyo sa mesa ng kapatid na si Albert.

"Kuya, ang yabang ni Martina, lintik na babae yun binastos niya ako!" pag susumbong niya sa kapatid.

Napatingin si Albert sa kanya, puno ng pag-asa ang mga mata nito. "Bumalik siya?" may saya sa boses ng kapatid niya.

“Oo, kuya pumunta siya sa bahay! At sinaktan niya ako,” dagdag na kwento pa niya sa kapatid.

. "Pumunta siya sa bahay... para makipag diborsyo hinampas pa niya sa mukha ko ang mga papel na ito." Sumbong niya.

Napatingin si Albert sa papel sa kanyang kamay at napagtanto ang tunay na sitwasyon. "Siguradong wala na siyang makain sa labas, kaya nagpanggap siyang gusto kang hiwalayan! Nilalaro ka lang niya, Kuya! Ang babaeng ganyan—" hindi na nagawa tapusin ni Zia ang sasabihin ng sumigaw ang kapatid.

"Manahimik ka." Sigaw ni Albert 

Sumasakit ang ni Albert sa ingay ng kanyang kapatid.

Sa kanyang harapan, malinaw na nakasulat ang ka

sunduang diborsyo—itim sa puting papel.

Pinigilan niyang higpitan ang hawak sa dokumento, ngunit hindi niya napansin na namumutla na ang kanyang mga daliri sa sobrang diin.

"Sinabi niyang gusto niya

ng diborsyo?" Nagugulat na reaction ni Albert prang may kumirot na kung ano sa kanyang puso.