บทที่ 12 ไม่ขอตามาเลี้ยงเองเลยล่ะ

"มึงมีน้องสาวเหรอ?" ศิลาถามขึ้นนิ่ง ๆ

"ไม่มี แค่เด็กขายพวงมาลัย กูเห็นน้องมันขายหน้าแดงหน้าดำกูเลยอุดหนุนไอ้พวกนี้ก็แซวแรงไป" มาร์คตอบเพื่อนรักตัดรำคาญ พร้อมทั้งนึกถึงหน้าใส ๆ แก้มแดง ๆ เมื่อเช้า ที่เขาพานั่งหน้ารถไปส่งที่บ้านแล้วพากลับไปส่งที่โรงเรียน เจ้าตัวไหว้สวยทั้งไปทั้งกลับ ถ้าตอนเย็นเจออีกก็คงจะไหว้อีกแน่ ๆ เมื่อคิดถึงตอนนั้นชายหนุ่มจึงเผลอยิ้มออกมา พร้อมทั้งส่ายหน้าน้อย ๆ อย่างเอ็นดู

"เคลิ้มครับ ยิ้มครับ พูดถึงแล้วหน้าบานไม่หุบ มึงบอกว่าน้องมันอยู่กับตา ไม่ไปขอมาเลี้ยงเองเลยล่ะ ตัวแค่นั้นไม่กินเปลืองอะไรหรอกมั้ง" โรมหันมาว่าเพื่อนขำ ๆ

"ไอ้โรม น้ำหวานไม่ใช่หมากูจะได้ขอมาเลี้ยงเล่น มึงจะกลับบ้านก็ไปซะที ลากกูเข้าคุกอยู่นั่นแหละ" มาร์คว่าเสียงดังใส่เพื่อนไม่จริงจัง พร้อมกับลุกขึ้นถอดเสื้อเดินเข้าห้องส่วนตัวไป

"มึงก็หยอกแรงไปไอ้โรม กูว่าไอ้มาร์คมันเอ็นดูน้องมันจริง ๆ นั่นแหละ ขนาดกูเจอครั้งเดียวยังถูกชะตาเลย หรือมึงไม่ถูกชะตาน้องมัน" เทนหันไปว่าเพื่อนด้วยกลัวว่าเพื่อนอีกคนจะโกรธจริง เพราะเขาก็ไม่เคยมีน้องผู้หญิง เขาเองก็คิดว่าน่าจะดีถ้าได้ยินเสียงแจ๋ว ๆ นั่น คงหนวกหูดีแบบที่มาร์คว่า

"เฮ้ย...กูแค่พูดเล่น คนเว้ยไม่ใช่ลูกหมา แล้วไอ้มาร์คมันก็เคยบอกว่ามันอยากได้น้องสาว ใครจะยุเพื่อนเข้าคุกกันวะ" โรมว่าพลางหันหลังเดินออกจากห้องพร้อมกับศิลาลุกขึ้นยืน

"แล้วมึงจะไปไหนศิ" เทนว่าขึ้นทันทีที่เพื่อนลุก

"กลับคอนโด" เสียงห้วนตอบนิ่ง ๆ

"คืนนี้มึงจะมาร้านหรือเปล่าเนี่ย"

"อืม ..."

"ศิ กูว่าระวังแมรี่ไว้ด้วยนะ คนที่นางคบมาก่อนได้ข่าวหมดไปหลายล้านแล้วรถที่เอาไปจอดขายกูว่าก็คงทรงเดียวกับรถมึงนี่แหละถึงบ้านมึงจะรวยมากแต่กูก็อยากเตือนมึงนะเพื่อน"

เทนว่าพลางมองหน้าเพื่อนรักอย่างเป็นห่วง พวกเขาคบกันมานานจนรู้นิสัยกันดี ถึงศิลาจะไม่มีนิสัยง้อผู้หญิงหรือถนอมน้ำใจใคร แต่ถ้าใครเดือดร้อนเพื่อนของเขาจะไม่ขัดเสมออย่างตอนนี้ที่เขายอมให้คู่ควงคนล่าสุดเข้าพักในคอนโดให้เช่าของเขาฟรีและให้ยืมรถไปใช้ โดยไม่สนใจคำทัดทานจากที่บ้านด้วยเหตุผลว่า ก็เขาเดือดร้อน แค่นั้น

"อืม ขอบใจ" เสียงทุ้มห้วนดังขึ้นก่อนที่จะเดินออกจากห้องตามโรมไปอีกคน เทนได้แต่ถอนหายใจตามหลังเพื่อนแล้วลุกขึ้นเดินเข้าห้องนอนมาร์คเพื่อไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกคน พวกเขาจะมานอนที่นี่กันประจำเพราะมันใกล้ทั้งมหาลัยและร้านเลยมีเสื้อผ้าอยู่นี่ด้วยบางส่วน ส่วนคอนโดของเขาก็มีเสื้อผ้าของเพื่อนด้วยเช่นกันเรียกว่าไปใกล้ตรงไหนก็พากันนอนตรงนั้นได้เลย จริง ๆ คอนโดนี้มี 2 ห้องนอน แต่พอถึงเวลานอนจริง ๆ พวกเขาจะพากันนอนรวมกันที่ห้องของมาร์คห้องเดียวเท่านั้น (อีกห้องเพื่อรับแขก แต่พวกเขาบอกว่า พวกเขาไม่ใช่แขก เลยพากันนอนรวมกับเจ้าของห้อง>~< )

..........//..........

SARAN BAR

รถซีรี่ 3 สีดำคันหรูวิ่งเข้ามาจอดหน้าร้านโซนจอดรถ วีไอพี เรียกสายตากลุ่มหญิงสาวที่ยืนคุยกันที่หน้าร้านให้หันมามองอย่างสนใจ เมื่อประตูฝั่งคนขับเปิดออกผู้ที่ก้าวลงมาจากรถเป็นหนุ่มรูปหล่อหน้าคม อารมณ์ดี ที่มาในชุดเสื้อยืดคอกลมสีดำธรรมดากับกางเกงยีนส์ขายาวสีดำคุมโทน ทำให้ 1 ในหญิงสาวหุ่นดียิ้มหวานอย่างยั่วยวนส่งให้ชายหนุ่มทันที

"พี่มาร์ค!" เสียงเล็ก ๆ ใส ๆ ดังขึ้นด้านหน้าที่จอดรถเรียกความสนใจของเจ้าของชื่อให้หันขวับกลับไปทันที

"อ้าว! ทำไมยังอยู่ในชุดนักเรียนอยู่ล่ะ" ชายหนุ่มเอ่ยถามยิ้ม ๆ พร้อมกับมองเด็กผมเปียที่ยืนอยู่หน้ารถตัวเอง หมดความสนใจกลุ่มสาวสวยไปทันที

"พอดีครูให้ ป.6 กับ ม. 3 อยู่ประชุมกีฬาสีค่ะเลยกลับค่ำแล้วรีบเอามาลัยมาให้ป้าข้าวมันไก่ก่อนเลยยังไม่ได้เปลี่ยนค่ะ" แม่ค้าตัวน้อยตอบเสียงใส

"อ้าว แม่ค้าน้อย เอาดอกไม้มาให้ไอ้มาร์คมันเหรอ" โรมที่เดินมากับศิลาที่มีสาวเซ็กซี่เดินกอดแขนมาด้วยเอ่ยทักมาแต่ไกล

"สวัสดีค่ะ พี่โรม (ยกมือไหว้สวยพร้อมส่งยิ้มให้อย่างน่ารัก) เอามาส่งป้าข้าวมันไก่ค่ะ วันนี้มาส่งเจ้าเดียว" แม่ค้าตัวน้อยพูดขึ้นเสียงแจ๋ว ๆ 

"แล้วไปไหนต่ออีกมั้ยเนี่ยเรา เดี๋ยวก็มืดแล้วนะ เอ้อ...นี่เพื่อนพี่ พี่ศิลา แล้วก็..." " แมรี่" มาร์คถามพร้อมกับแนะนำเพื่อนแต่เมื่อจะแนะนำหญิงสาวที่มากับเพื่อน ศิลาจึงรีบเอ่ยสวนขึ้นทันที

"สวัสดีค่ะพี่ศิลา สวัสดีค่ะพี่แมรี่" เด็กน้อยยกมือไหว้พร้อมกับยิ้มให้อย่างน่ารัก จนคนตัวโตที่เพื่อนเพิ่งแนะนำยืนมองนิ่งบอกความรู้สึกไม่ได้ไปทันที

"เสร็จนี่ หนูก็จะกลับบ้านเลยค่ะ กะจะแวะตลาดซื้อผลไม้ไปฝากเพื่อนด้วยเพื่อนหนูป่วย" เด็กน้อยตอบไปตามซื่อ

"เพื่อนป่วย?" มาร์คทวนคำ

"ใช่ค่ะ เพื่อนชั้นเดียวกันบ้านที่อยู่ในสวนข้างบ้านหนูไง น้องเพลงป่วย ตอนนี้หมอให้กลับมารักษาที่บ้านแล้ว หนูเลยจะซื้อผลไม้ไปให้ค่ะ ไปนะคะสวัสดีค่ะพี่มาร์ค พี่โรม พี่ศิลา สวัสดีนะคะพี่คนสวย" เธอเรียกว่าคนสวยเพราะเธอจำชื่อผู้หญิงไม่ได้แล้ว แต่คนได้ยินกลับหน้าบานขึ้นมาทันที เด็กน้อยตอบพลางยกมือไหว้ลาแบบรวดเดียวจบตั้งท่าจะหันหลังวิ่งกลับบ้าน

"เดี๋ยว...(มาร์คดึงผมเปียเอาไว้จนเธอเบรกตัวโก่ง) เดี๋ยวพี่พาไปส่ง"

"ไม่เป็นไร ๆ รบกวนเวลางานพี่เปล่า ๆ ไปนะคะ สวัสดีค่ะ" ปฏิเสธเสียงรัวทันทีพร้อมกับยกมือไหว้อีกรอบแล้วหันหลังเดินไว ๆ หนีไปจนชายหนุ่มต้องมองตามพรางส่ายหน้าน้อย ๆ 

"มึงไม่ตามไปส่งน้องล่ะ" โรมเอ่ยขึ้นเสียงนิ่ง ซึ่งมาร์คก็ยืนมองตามหลังคนตัวเล็กนิ่ง ๆ เหมือนอยู่ในภวังค์ โรมจึงตัดสินใจดึงกุญแจรถจากมือเพื่อนแล้วขับรถออกไปทันที

"อ้าว ไอ้โรมมันไปไหน" มาร์คเหมือนหลุดออกจากภวังค์หันมาถามศิลาพลางมองตามไฟท้ายรถตัวเอง

"ไปส่งน้องมึงไง ปล่อยเดินไปทำไมมืดค่ำ" ศิลาว่าพลางหันหลังเดินเข้าร้านโดยมีแมรี่เดินเกาะแขนไปไม่ห่าง

~~~~~~~~~~

ฝากฝั่งของโรม

ปริ้น...ปริ้น... "น้ำหวาน!"

เสียงบีบแตรจากฝั่งตรงข้ามพร้อมกับกระจกรถเลื่อนลงตามมาเสียงตะโกนเรียกทำให้เด็กน้อยที่กำลังจ้ำอ้าวให้ทันร้านผลไม้รีบหันไปมองทันที และได้เห็นคนในรถกวักมือเรียกไว ๆ จากฝั่งตรงข้าม เด็กน้อยหันซ้ายหันขวาก่อนวิ่งข้ามถนนไปหาอย่างงง ๆ "มีอะไรหรือเปล่าคะพี่โรม"

"ป่ะ พี่ไปส่ง จะไปซื้อผลไม้ด้วยไม่ใช่หรือไง" โรมว่าพลางปลดล็อกประตูฝั่งด้านข้างคนขับ

"เอ่อ...คือ" เด็กน้อยอึกอัก

"เฮ้ย ไม่ต้องกลัว พี่เป็นเพื่อนไอ้มาร์คมัน พอดีพี่จะกลับบ้านเดี๋ยวแวะไปส่ง มา ๆ ขึ้นรถ" โรมว่าพลางเอื้อมมือไปเปิดประตูฝั่งด้านข้างคนขับ

"มันจะเหมาะหรือคะ หนูว่าไม่ต้องลำบากพี่โรมดีกว่าค่ะ ตลาดอยู่แค่นี้เองแล้วหนูซื้อส้มแค่โลเดียวมันไม่ได้หนักนะคะ หนูถือไหว" น้ำหวานว่าอย่างเกรงใจและมันอาจดูไม่ดีที่เธอจะมีผู้ชายไปส่งตอนค่ำ ๆ แบบนี้ตาเธอต้องไม่สบายใจแน่เลย

"ระแวงนะเราเนี่ย พี่ไม่ทำอะไรเราหรอกน่า ไอ้มาร์คมันฝากไปส่ง มาขึ้นมาเดี๋ยวร้านผลไม้ก็ปิดกันพอดี" ว่าพลางแกล้งยกนาฬิกาขึ้นดูเวลา

"งั้น กะ...ก็ได้ค่ะ รบกวนด้วยนะคะ" ว่าพลางเดินอ้อมไปด้านข้างคนขับแล้วเปิดประตูเข้าไปนั่ง ปิดประตูไม่แรงนักพร้อมกับหันไปจับเบลมาคาดเองเรียบร้อย ซึ่งการกระทำของเธอ โรมมองนิ่ง ๆ แล้วยิ้มมุมปากอย่างพอใจ แล้วพาเด็กน้อยไปซื้อผลไม้ที่ตลาดก่อนพาไปส่งที่บ้าน โดยเดินเข้าไปสวัสดีตาของน้ำหวานแนะนำตัวเองว่าเป็นเพื่อนของมาร์คที่สั่งพวงมาลัย สายตาแอบสำรวจบ้านหลังเล็กที่ 2 ตาหลานอยู่ถึงจะเป็นบ้านที่มีเพียง 1 ห้องนอนและมีห้องโถงแต่ก็ทำความสะอาดเอี่ยมข้าวของเครื่องใช้ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบแม้กระทั่งรองเท้าที่เธอใส่มาเธอยังถอดวางอย่างเป็นระเบียบบนชั้นและถุงเท้าเธอพับวางใส่ตะกร้าใบเล็กอย่างเรียบร้อย

"พี่โรมรีบมั้ยคะ ทานข้าวกับพวกเรามั้ย วันนี้ตาทำต้มยำปลานิลกับผัดผักบุ้งค่ะ" เด็กน้อยว่าขึ้นเสียงใสดังมาจากส่วนที่ต่อเติมออกมาเป็นครัว

"พี่ไม่รบกวนหรือครับ แล้วบอกว่าจะไปเยี่ยมเพื่อน" โรมว่าพลางมองหน้าตาน้อยอย่างเกรงใจที่แค่ตั้งใจพามาส่งก็จะให้รบกวนขนาดนี้

"ไม่รบกวนหรอกลูก…