Chapter 2

“Blood clot? P-paanong—”

“Maaaring tumama ang ulo niya sa aksidente na naging dahilan nito. Kung sana ay nalaman natin ng mas maaga ay naiwasan sana ito” nasagot naman agad ng doctor ang nais pa sana niyang itanong.

“Ano na pong susunod na gagawin ngayon doc?” Tahimik lamang si Lissa sa tabi, kaya si Sabrina ang nakikipagusap sa doctor.

“Kailangan niyang maoperahan sa lalong madaling panahon, magiging tapat na po ako sa inyo, delikado po ang lagay niya at maaari po itong ikamatay ng pasyente pag nahuli-huli po tayo” pagkakasabi nito at tila nagulat si Lissa. Ang kaninang tahimik ay naging balisa.

“H-hindi. H-hindi pwedeng mamatay ang asawa ko. Hindi!” natatarantang sabi ni Lissa. Pilit itong pinapakalma ni Sabrina sa takot na may mangyari ding masama sa ina.

“Ma’am kumalma po kayo. Makasasama po ito sa inyo” tumulong na din ang doctor sa pagpapakalma sa ina ngunit nanatili itong balisa hanggang sa bigla na lang itong nawalan ng malay kasabay ng pagtutunugan ng mga aparato na nakakabit sa katawan nito. 

“Code blue!!” Sigaw ng doctor. Sa pagkakataong ito, maging si Sabrina ay natataranta na din, tila naulit ang eksenang i inabutan niya kanina sa ama, ngayon naman ay sa ina. At natatakot siya na maging ang ina ay malagay na din sa di magandang sitwasyon.

Pinalabas siya ng kwarto at doon ay umaasa sa magandang balita paglabas ng doctor.

“Sabrina” mahinang tawag sa kaniya ng doctor ng lumbas na ito ng silid. Seryoso ito at may lungkot sa mukha, dahilan para kumabog ng malakas ang dibdib niya.

“D-doc, ka-kamusta po?” agad niya itong sinalubong sa kagustuhang malaman kaagad ang lagay ng ina.

“Sorry Sabrina. Kakailanganin din ng Mama mo sumailalim sa isang heart surgey. Kung hindi natin bibilisan ay maaaring mapagod ang puso niya at muli siyang atakihin. Baka dina niya kayanin” seryoso at diretsong sabi ng doctor.

Pakiramda ni Sabrina ay bibigay na ang katawan niya, kaya kumapit siya sa pader upang kumuha dito ng lakas at mapanatili ang sariling nakatayo.

“Nasa magkano po ang kaya ang kakailanganin namin D-doc?” 

“Kailangan mong maghanda ng 2.5milyon Sabrina, brain surgery na papa mo at heart surgery naman sa mama mo” nawalan ng balanse si Sabrina sa narinig dahilan para mapaupo siya, mabuti na lamang at may mga upuan sa gilid ng silid kaya nasalo siya nito.

“Sorry Sabrina. Alam kong di biro ang halagang kailangan niyo, pero kailangan na ito sa lalong madaling panahon”

Balisa man ay pinilit ni Sabrina ikalma ang sarili at nagisip kung paano makakakuha ng ganong kalaking pera. Alam nya sa sarili nya na malabong makaipon sya ng 2.5milyong ng isang araw lang. Halos pasuko na sya ng may isang tao ang pumasok sa isip niya.

Kinuha niya ang kanyang cellphone at agad itong tinawagan.

“H-hello, Mr. Teng”

***************

“Time of death, 9:35pm”

Nagising si Sabrina na basang basa ng luha ang mukha dahil sa kaniyang panaginip. Ang araw na namatay ang kaniyang ama isang taon na ang nakakalipas. Matapos niyang makipagkasundo kay Mr. Teng upang makahiram siya ng 2.5milyon para sa operasyon ng kaniyang mga magulang, ay nauwi lang din ito sa pagkawala ng ama. Ang kaniyang ina naman ay nanatiling comatose at kasalukuyan paring nasa ospital. 

Isang taon na siyang nagluluksa mag-isa sa pagkawala ng ama, at nagtitiis sa hirap ng buhay at sitwasyon na napasok niya maipagpatuloy lang ang gamutan ng ina. 

Lumabas na siya ng kwarto upang maghanda sa pagpasok sa school, nang agad siyang sinalubong ng kaibigan.

“Sabrina, please? Magpalit na tayo ng schedule mamaya sa restobar. Ngayon lang naman, please?” ito ang bungad sa kaniya ni Charie. Medyo nainis pa siya dahil kagabe pa siya nito kinukulit tungkol dito.

Nakilala niya si Charie sa ospital nuong naospital din ang ina nito. Simula noon ay naging matalik silang magkaibigan. Kasama niya ito sa mga trabahong napasukan niya dahil gaya niya ay nangangilangan din ito ng pera kaya sabay silang naging working student.

Napilitan si Sabrina na pagsabayin ang pag-aaral at pagtatrabaho upang matustusan ang hospital bills at mga gamot ng kaniyang ina. Pati na din ang kaniyang tuition, bayad sa apartment, at pang tustos sa araw-araw na pamumuhay. Higit sa lahat ay umaasa siyang makakaipon siya ng pambayad utang kay Mr. Teng.

“Bakit ba kasi hindi ka magduty mamaya sa bar? May raket ako mamaya e” sagot ni Sabrina sa kaibigan. Bukod sa mga trabahong pinasok niya, ay rumaraket din siya paminsan-minsan pag may libre pa siyang oras.

“Pupunta padin naman ako sa bar, pero hindi para magtrabaho”  sagot ng kaibigan.

“So para pala ano?” 

“Hindi ba at mamaya na yung party sa bar? Yung mayayamang mga estudyante sa school naten?” 

“So?”

“Anong so? Makiki party ako” sabay kuha nito ng isang sobre sa kaniyang bag. Invitation ito para makapasok sa party.

“Saan mo naman nakuha yang invitation?” Tanong ni Sabrina sa kaibigan, dahil alam niyang hindi pwede ang basta-basta na lang sa party. Pili ang mga inimbitahan doon at lahat ay galing sa mayayamang pamilya.

“Galing kay Myka. Yung classmate ko, siya daw bahala sa akin. Gnrab ko na, malay mo dun ako makakuha ng jowa” sinadyang itaas ni Sabrina ang kilay sa kaibigan. 

“Kalokohan mo, Charie! Siguraduhin mo lang hindi ka mapapahamak don, kung hindi, kukutusan pa kita” biro niya dito. Pero paalala talaga iyon para sa kaibigan. Hindi naman lingid sa kanilang kaalaman na nasa mayayaman na iyon ang mga bully’ng estudyante. Ayaw niyang isa ang kaibigan sa ma bully ng mga ito.

“Meaning pumapayag ka na? Wala ng bawian ha? Thank you! Thank you!” tuwang tuwa si Charie na halos mapayakap at halik sa kaibigan.

**********

Maagang dumating si Sabrina sa restobar dahil na-assigned sya sa gaganain na party dito ngayong gabi. Naging pabor na rin siya dito dahil mababantayan niya ang kaibigang si Charie.

“Huy Sab?” nang biglang may tumawag sa kaniya.

“U-uyy! Jen, bakit ka narito?” Tanong ni Sab kay Jen, na classmate niya. Ito sana ang kasama niya ngayong gabi, kung hindi siya pinilit ni Charie na saluhin ang schedule nito ngayon sa bar. Ngunit mukhang maliit ang mundo, mukhang dito rin pala sana ang raket nila.