CHAPTER 2

APPLE POINT OF VIEW

NAKATINGIN ako sa karagatan, nasa barko na ako at four hours ang byahe namin papunta sa Dalahican Pier. Matagal—tagal pa pero magiging mabilis din naman ang byahe kapag nakalapag na muli kami sa lupa.

Kinuha ko ang aking phone at nag—take ng selfie para i—send kina grandpa, grandma and Bianca..I need to update them para malaman nila kung nasaan na ako.

Kaunti lang din ang kasabayan kong byahero na luluwas sa Manila kaya ang bus na door to door ay maluwag din kami sa likod.

Napayakap ako sa aking magkabilang braso nang maramdaman kong lumalamig na sa labas, kaya pumasok na ako sa loob ng barko at naupo sa pʼwesto ko. Wala naman akong dalawa except sa sling bag ko na nandito na rin ang lahat ng importante kong gamit. Napasilip ako sa ilalim ng aking upuan, I feel relief nang makitang may life vest sa ilalim. Kaya tumayo muli ako para bumili ng cup noodles.

I really donʼt know but every time na nasa barko, sobrang sarap kumain ng cup noodles. Ako lang ba? Iyon kasi ang pakiramdam ko.

“Hey, I love you. . . Everything you want ay ibibigay ko sa iyo. Sabihin mo lamang na mahal mo rin ako!”

Nakatitig ako sa phone ko habang hinihintay na maluto itong cup noodles ko.

“I know you love me! But, kailangan mo pang gumamit ng ibang babae para pagselosin ako, ha?”

Sumang—ayon ako sa sinabi ng bidang babae. “Bakit pa kasi need gumamit ng ibang girl, ha? Makakabawas ba sa pagkalalaki ninyo na sabihing nagseselos kayo? Kaya gumagamit kayo ng girl para ipamukha sa girl na kaya niyong tumayo without her? Oh gosh!” Napailing na lamang ako habang pinapanood ang next scene. Nanonood ako sa social media ko, uso itong mga short movie ngayon kaya sinubukan kong panoorin.

“But, I love you! And, I know love you me too, right? Please, bumalik ka na sa akin—” Naputol ang sasabihin ng bidang lalaki nang nag—appear ang name ni Bianca. May signal pa naman kasi at wala pa kami sa pinaka—gitna ng karagatan.

“Hey, Biancs? Whatʼs up?” tanong ko sa kanya at kumaway sa kanya.

“Anong Whatʼs up, ha? Nasaan ka na Apple? Kagigising ko lang kasi natulog ako nang maaga. Sina mom and dad ay nag—ask sa akin kung bakit buong araw akong nasa house namin. . . And, tulog. Sinabi siguro ni ate Hilda na tulog ako kaya nagtatanong sila ngayon kung may problema ako. Kapag ba nandito ako sa house, may problema agad ako?”

Natawa ako sa kanyang sinabi. Binuksan ko ang lid ng aking cup noodles at hinalo iyon, medyo matigas pa ang noodles.

“Always ka kasing nasa galaan, Biancs. Nanibago siguro sina tita and tito sa iyo. Anyway, nasa barko na ako. Four hours pa ang byahe ko papunta sa Dalahican port, then three years naman sa bus, Biancs. Mga 1AM or 2AM, mga ganoʼng oras.” Umalis ang barko na sinasakyan ko before seven in the evening.

“Ganoʼn ba, Apple? Eight, nine, ten, eleven, twelve, one. . . Six hours pa pala ang hihintayin ko. Matutulog muna ulit ako them gigising akong before twelve midnight. Hindi naman traffic ng ganitong oras.”

I nodded to her. “Okay! Lakasan mo ang volume ng phone mo para tatawag ako kapag nasa Alabang na ako.”

“Copy, Apple. See you later! Ang dami ko pang chika sa iyo mamaya! Alam mo na ang daming tsismis na dumating sa akin.” Hagikhik niyang sabi kaya tumango ako at nag—end call na muli.

Wala naman akong kausap kaya kinain ko na itong cup noddles ko habang pinapanood muli short video na ito.

~~°°°~~

“Sa mga naiihi dʼyan at nagugutom! Bumaba na kayo! Heto na ang last stop natin before tayo pumasok sa SLEX!”

Narinig ko ang malakas na sinabi ni Manong Konduktor kaya napatingin ako sa bintana, nakahinto kami sa isang karinderya. Sinarado ko na lang muli ang kurtina at chineck ang phone ko.

11:30 PM na ang oras, ayon sa aking phone. Pumunta ako sa conversation namin ni Biancs para sabihing papasok na kami sa SLEX, kaunting oras na lang ay makakarating na kami sa bus terminal.

Naalala ko ang nangyari sa second bus stop, may nakita akong lalaki na sobrang gwapo tapos matangkad pa. Sana makita ko muli siya. Familiar sa akin ang mukha niya... Parang nakita ko na siya sa panaginip ko.

Apple the big titties:

Hey, @Bianca the small titties, papasok na kami sa SLEX. You should go na sa bus terminal para sunduin ako, ha? Ingat sa byahe, okay?

Chat ko sa kanya at tinawagan ko pa siya para malaman niyang kinontact ko siya.

“Mani? Mani kayo dʼyan!”

“Buko pie! Pasalubong na buko pie! Mainit—init pa! Free taste rin!”

“Tubig kayo dʼyan!”

Napatingin ako sa mga naglalako na pumasok sa bus, tinawag ko ang dalawang lalaki para bumili ng mani at buko pie.

“Madam, salamat po! Pangako masarap po niyang buko pie!” Tumango na lamang ako sa kanya at bumaba na rin sila.

Nagugutom ako, pero ayokong bumaba at baka maiwan pa ako. Binuksan ko ang buko pie, mainit—init pa nga. Hindi lang ako bumili, ang dami namin at maging itong mani ay mainit pa rin. Kumuha ako ng isang slice. “Heaven.” Masarap ang gawa nila at siksikn angg buko strips.

Umilaw ang phone ko, nakita ko ang name ni Bianca kaya sinagot ko ang video call niya. “Hello, Biancs! Sorry kung nagising kita, ha? Wala ng isang oras itong byahe ko,” sabi ko sa kanya habang kumakain ng buko pie.

“Whatʼs that? Anong kinakain mo, Apple?” tanong niya at napahikab.

“Buko pie,” simpleng sagot ko sa kanya.

“Aww. I want that too! Tirahan mo ko, please!”

Nakita ko ang pagtayo niya. “Sure! Dalawang box naman ang binili ko, hindi ko rin naman mauubos ang isang box.” Pumasok siya sa loob ng bathroom niya.

“Thanks! Masarap!”

Tumango ako sa kanya. “Yes, marami ngang bumili tapos iyong iba bumili muli. Gusto kaya nila tita itong buko pie?” Kumagat muli ako. Ang sarap lalo naʼt mainit pa.

“Of course, Apple. Favorite rin nila mom niyan. You should buy one box pa. Bayaran ko—”

“No need. Pasalubong ko na rin kina tita and tito. Ang daming biniling pasalubong sila grandma kaya marami kang makukuha later,” sabi ko sa kanya.

“Aww. Theyʼre so sweet talaga! Tatawag ko kay grandma para mag—thank you sa kanya. . . Sige na, maghihilamos pa ako para gising ang diwa ko. See you later sa bus terminal, Apple!”

“You too, Biancs!”

Muling matapos ang conversation naming dalawa at bumili muli ako ng dalawang buko pie, mabuti na lamang ay mayroʼn pa. Pina—check muna sa akin iyon para malamang buko pie talaga ang laman. Iyong iba kasi ay nansasamantala, tuyong damo ang nilalagay sa loob.

Hindi sila marunong lumaban ng patas.

Hindi ko namalayan ang oras, nakatulog pala ako habang nakikinig ng music, mabuti na lang ay nauntog ako sa window. Nakita ko ang familiar na daan, nasa Kyusi na ako! Dali kong kinuha ang aking phone at nakita ko ang tadtad na message ni Bianca.

Bianca the small titties:

Girl, where are you? Nandito na ako sa terminal ng bus. Itʼs already one in the morning. Pasalamat ka best friend kita kaya sinundo kita!

Apple? Yuhooo! 1:30AM na. Nasaan ka na?

Apple? Hey? Nakidnap ka ba? Na—aksidente ba ang sinasakyan mong bus?

Apple Gallardo? Magchat ka naman. Kinakabahan na ako here!

Napalingon ako sa paligid ng bus, kumo—konti na lang kami pero nakita ko pa ang mag—jowa sa harapan, sa bus terminal din sila bababa.

Nakahinga akong maluwag.

Apple the big titties:

IʼM SORRY, BIANCS!! NAKATULOG AKO! PERO, MALAPIT NA KAMI, PALIKO NA ANG BUS! SORRY TALAGA!

Naka—capslock na iyong reply ko para malaman niyang hindi ko sinasadya na hindi magreply. Mabuti na lang nauntog ako.

Naka—receive na naman ako ng call mula sa kanya, kaya sinagot ko iyon.

“Gaga ka, Apple! Akala ko na—aksidente na ang bus na sinasakyan mo. Nag—ask ako rito sa bus terminal kung dumating na iyong bus from Marinduque, wala pa raw kaya nakahinga ako nang maluwag.

Oh! May dumadating na bus! Kayo na ba iyan?” malakas niyang tanong sa akin.

“Yes, kami na ito, Biancs. Sorry talaga!” Sinuot ko na ang aking sling bag at maging ang apat na buko pie na binili ko. Mabuti na lang walang mandurukot, mababait kasi ang mga tao sa Marinduque.

“Huminto na ang bus. Dalawang maleta ang nasa ibaba, Biancs,” sabi ko sa kanya at sumilip ako sa bintana. Nakita ko siyang tumitingin sa paligid hanggang nagkakitaan na kami.

“Waah! Nakita na rin kita, Apple! Sige, sabihan ko agad na ilabas ang maleta mo. Anong color ba? May name ba? Oh, bumaba na iyong Konduktor.”

Hindi pa ako makababa dahil nasa dulo ako. “Blue na maleta. Yes, may name ko roon. Apple Gallardo,” sabi ko sa kanya. Nakita kong kinausap na niya iyong konduktor namin at tinuro ako.

“Finally, nakauwi ka na rin ng Manila!” malakas na sabi ni Biancs, nasa sasakyan na niya kami. Pinabuhat namin ang maleta ko.

“Gaga, akala mo naman balikbayan ako!”

“Bakit? OFW lang ba ang dapat salubungin ng ganoʼn, Apple? Anyway, may welcome back party tayo fror you mamayang gabi, mga seven ang start. Sinabihan ko na ang mga friend natin noong high school and even our childhood friends. Lahat sila pupunta.”

“Saan naman gaganapin?” tanong ko sa kanya at napahikab.

Napapagod na ako.

“Sa Dust Bar, basta iyon ang name. Alam ko ay friends ng bebe boy ko ang may—ari nuʼn kaya safe tayo roon kaya inarkila ko na ang malaking VIP nila na sako ang 10—20 persons, Apple. Sagot ko na ito dahil may work na ako sa company namin kaysa sa iyo na mag—uumpisa pa lang.”

“Thanks, Biancs.”

“Anyway, gusto kitang chikahin today, but mamaya na lang dahil hindi mo rin maiintindihan, inaantok ka na. Sleep ka na, ako na bahala rito. Safe kitang uuwi sa bahay ninyo.”

Napailing na lamang ako sa kanya at natulog na rin. Kailangan ko ng magpahinga para mamayang gabi ay makapag—party. First time kong magpa—party ng ilang years.