Pero, mukhang effective ito kay Qin Lianyi. Unti-unti niyang niluwagan ang pagkakapit sa vest, pero mukhang mabigat ang kanyang loob. “Bai Tingxin… Ganoon… Ganoon ka ba kasama na kahit vest ay hindi mo ipapatago saakin? Nahihirapan siyang sabihin. Ang kanyang lasing na mga mata ay puno ng hinaing."Hindi mo ba sinabi na mas kaakit-akit ako? Kung gayon bakit itatago ang damit ng ibang lalaki?" Natigil siya, nakakalimutan na nakikipagtalo siya sa isang lasing na babae.“Kaya… nilang sumayaw. Ikaw hindi…” bulong niyaGalit na galit si Bai Tingxin na sinabi niya, "Paano mo malalaman na hindi ko kaya?"“Eh ‘di sumayaw ka… Um… sumayaw ka… ay tanggaling ang damit mo…” idinagdag niya sa dulo.Inirapan siya nito. "Kung sasayaw ako para sa iyo, titigil ka na ba sa pag-iisip ng ibang lalake?""Oo, sinusumpa ko!" Tumango ang kanyang maliit na ulo ng malakas.“O sige, tandaan mo ang mga sinasabi mo. Kapag maglakas-loob kang umurong…” Tumigil siya. “Hindi pa rin naman kita bibigyan ng chance
Nang marinig ang pagpasok ng tagapaglingkod, lumingon si Bai Tingxin sa kanya at malamig na sumigaw, "Lumabas ka!""Opo, opo!" Mabilis na inilapag ng lingkod ang mangkok ng sopas at umalis sa sala.Tanging si Qin Lianyi at Bai Tingxin ang naiwan sa malaking sala."Lianyi, bumangon ka!" sabi ni Bai Tingxin."Ayoko!" Siya ay lasing, nasigaw niya pa rin nang malinaw ang mga salita."Itigil mo na yan. Kumain ka muna ng sopas." Ang taas ng pasensiya niya na ang mga subordinates niya ay mabibigla kung nakita nila siya ng ganito.Hindi niya kailanman ginusto na buksan ang kanyang puso sa sinuman, higit pa na maghihimok ng isang babaeng tulad nito. Siya ay nag-iisa lamang."Bai Tingxin ... Ano ang gagawin ko? Parang ... parang gusto kita ... Uh ... Parami nang parami ..." bulong niya.Alam niyang lasing ito habang nagsasalita, ngunit pakiramdam niya ay parang may matinding sakit sa kanyang puso. "Kung talagang gusto mo ako, bakit ka nagpunta sa palabas na iyon at kumuha ng mga damit pan
Gayunpaman, nagsisi siya nang kaunti. 'Lasing ako, kaya hindi ko matandaan eksakto kung paano namin ginawa yon. Mukhang kailangan kong subukan nang kaunti pa at magkaroon ng isa pang hindi niya makakalimutan na karanasan. 'Bigla, na parang may naaalala, sumigaw siya, "Ah, nasaan si Yiran? Hindi ba kasama ko si Yiran kahapon?"Nainis si Bai Tingxin nang nabanggit niya ito. “So naaalala mo na kasama mo si Ling Yiran? Anong sinabi mo sa akin kahapon? Sabi mo mayroon kang proyekto na pagtratrabahuan. At anong nangyari? Dinala mo si Ling Yiran sa lugar na ganon para makapanood ng ganong palabas.”Ngumisi ng si Qin Lianyi sa kanyang kasalanan. “Gusto ko lang naman tulungan si Yiran para magliwaliw at hindi magkasakit. At trinabaho ko talaga ang proyekto ko nung umaga. Kaya… pumunta lang ako kay Ling Yiran noong bandang hapon na!”“Eh yung damit na kinuha mo? Hindi pa kita nakikitang kuhain ang damit ko, tapos kayo mong kuhain ang damit ng isang di mo kilalang tao.” Hindi niya napigilan
“Eh ‘di… Eh ‘di alam nila na tayo ay… Gosh!” reklamo ni Qin Lianyi. ‘Ang mga magulang ko ay isa sa mga pinaka-konserbating tipo ng mga tao. Kapag nalaman nila na may taong ginawa iyon sa akin… Uh, hindi… Na ginawa ko iyon sa ibang tao, ay paparusahan nila ako ng nakaluhod sa washboard pagka-uwi?’"Nakakahiya bang matulog kasama ako?" Lumubog ang kanyang ekspresyon. Mukha siyang isang mapanghamak na lihim na kailangan niyang panatilihin."Hindi, hindi! Wala nang mas marangal gawin kaysa matulog kasama ka! Natatakot lang ako na hindi ito tanggapin ng aking mga magulang kasi konserbatibo sila," nagmamadaling sinabi ni Qin Lianyi.Nararamdaman ni Bai Tingxin na tuwing siya ay malapit na mainis sa babaeng ito, bigla na lang siyang papasayahin nito. “Ang sinabi ko lang sa magulang mo ay nakainom ka ng kaonti at pinatulog kita sa guest room na inayos ko para sa’yo.”'Whew!'Naginhawaan si Qin Lianyi.“Osige, magbihis ka na at bumaba para kumain ng umagahan. Kumain ka ng sopas para sa ha
[Ayos lang ako. Dinala ako ni Bai Tingxin sa kanyang mansion para magpahinga ng isang gabi.] Nahihiya si Qin Lianyi na sabihin na muli siyang ‘natulog’ kasama si Bai Tingxin.Noong umagahan, seryosong sinabi ito lahat ni Bai Tingxin, “Ginawa mo na naman sa akin to ulit. Patay ka na kapag hindi moa ko panagutan.”Hindi siya nakaimik. 'Hindi ba mas naghihirap ang mga kababaihan? Dapat ako ang magsasabi ng mga ito.'"Pananagutan mo ba ako?" Tanong niya habang nakatingin sa kanya."Uh ... Sure." Tumango siya sa ulo sa habang siya ay matinding tumititig.Walang masabi si Qin Lianyi pero natutuwa siyang isipin kung ano ang nangyari kaninang umaga. ‘Nakakatuwa lang na pinipilit ako ni Bai Tingxin na panagutan siya!’Matapos makipag-chat kay Ling Yiran nang ilang sandali, iniligpit ni Qin Lianyi ang kanyang telepono, binuksan ang computer sa kanyang mesa, at nag-ayos na para magtrabaho.Sa kabilang banda, itinabi ni Ling Yiran ang kanyang telepono at nawala sa pag-iisip habang tinitingn
“Medyo madumi.” Nahiyang ngumiti si Guo Xinli."Normal lang ito kapag nagsimula ka ng sarili mong negosyo. Naiinggit talaga ako sa iyo kasi nakapagsisimula ka na ng sarili mong negosyo," sabi ni Ling Yiran. Naisip niya rin simulan ang kanyang sariling negosyo sa simula, naisip na makakapagbubukas siya ng kanyang sariling law firm pagkatapos makaipon ng sapat na karanasan.Gayunpaman ... Nagtatrabaho lamang siya bilang isang paralegal ngayon.Napabuntong hininga lamang siya na ang mga bagay ay palaging nagbabago.“Suriin mo ang dokumento na ito. Nakalagay diyan ang mga kaduda-dudang paksa na nabanggit mo. Pirmahan mo kasama ng pangalan mo kapag tama itong lahat,” sabi ni Ling Yiran habang inaabot kay Guo Xinli ang mga dokumento na nasa kamay niya.Tinawagan na niya si Guo Xinli upang ipaliwanag ang kanyang balak bago lumapit.Kinuha ni Guo Xinli ang dokumento, sinuri ito, at pirmahan ito.Kinuha ito ni Ling Yiran, kinuha ang panulat, at nilagdaan din ang kanyang pangalan sa dokum
Ang mga bata sa edad ni Lil Yan ay mahilig sa mga bula, lalo na ang mga laruan na hugis tulad ng baril.Hindi nagtagal, may mga bula na sa buong bahay.Sa pagtingin sa mga bula sa loob ng bahay, medyo nahiya si Guo Xinli. "Ano ... Well ... Baka dalhin ko sa labas si Lil Yan para maglaro sandali. Balik ko nalang siya mamaya.""Oo. Salamat," nakangiting sabi ni Zhuo Qianyun."Walang anuman. Nasisiyahan ako maglaro kasama si Lil Yan," sabi ni Guo Xinli.Nasasabik si Lil Yan na laruin ang bubbles sa labas, kaya't sumama siyang masaya kasama si Guo Xinli na.Pagkatapos, tinanong ni Zhuo Qianyun si Ling Yiran, "Bakit ka pumunta dito ngayon kasama siya?""Kailangan ko siyang makita para sa ilang trabaho at nagkataon na mayroon isang regalo kay Lil Yan, kaya't pumunta kami dito," sabi ni Ling Yiran. Pagkatapos, sumulyap sa bagahe. "Eh ikaw? Kailan ka pupunta sa G City?""Sa susunod na tatlong araw. Nakahanap kami ng moving company upang maipadala ang ilan sa mga furniture sa bahay. Sasa
Muling hindi makahinga si Ye Wenming ng naisip niya si Zhuo Qianyun."Hindi!" Tumanggi siya ng hindi iniisip. "Ang kasalan ay dapat isang masayang kaganapan. Ang isang mala-luha na brilyante ay parang hindi magandang ideya!"Nang marinig iyon, wala nang masabi pa si Kong Ziyin. Sinabi lang niya, "Okay ... Tingnan nalang natin ang iba pa, kung gayon. Wenming, anong uri ng singsing sa kasal ang gusto mo?""Tingnan natin. Bakit hindi tayo maglaan ng pagpili ng singsing matapos nating ibalita ang petsa ng kasal?" sabi ni Ye Wenming.Nang marinig iyon, isang bahid ng pagkabigo ang sumilay sa mga mata ni Kong Ziyin, ngunit nagawa niyang ngumiti ng isang nakakaunawa ng ngiti. Sinabi niya, "Eh ‘di maglaan na lang kami tayo ng oras upang pumili ng singsing matapos ipahayag ang petsa ng kasal."Pagkatapos ay pumili si Kong Ziyin ng isa pang pares ng mga hikaw na brilyante bago umalis sa tindahan ng alahas kasama si Ye Wenming."Sabihin mo sa driver na ibalik ka niya mamaya," sabi ni Ye W