Chapter 12
KAGAT-kagat ang kukong paulit-ulit kong pinindot ang refresh F5 sa keyboard ng laptop, nananalangin na sanay mag-iba ang mga numerong nakikita ko sa screen. Nakakapanghina dahil hindi ito nagbago. Nagkanda buhol buhol na ata ang mga internals ko kaba, at tila iniwanan ako ng utak ko dahil wala akong maisip na solusyon! Basta ang alam ko, I’m so freaking triple, triple dead meat sa h1nayupak na’yon.
Naiiyak ako sa mga numerong nakikita! Putrag1s.
“H-Hindi naman reliable ang site na‘yan. Kalokokohan. Cellphone? Ganyan kamahal?! Try...try na'tin sa shopee baka mas mura.” balisang sabi ko.
“Iphone naman kasi ang tinutukoy nating cellphone, baliw.” itinaas ni Nisha ang mga kamay at gumuhit ng quote sign sa hangin gamit ang mga daliri.
“Baliw, iphone site na ‘yan baliw. Wag kang baliw. ‘Yan ang latest prices ng mga gadgets nila.” natatawang sagot ni Lex.
“How to uns
Chapter 13IMBES nag re-relax lang sa kwarto dahil week end, andito ako sa labas at nakikipagsapalaran. Naghahanap ako ng trabaho para mabayaran ang cellphone ni Shaun the h1nayups. Gusto ko sana na isumbat sakanya 'yong binayad ko sa taxi no'ng araw na iniwan niya ako sa airport, para naman kahit papano'y makunan ng kunti ang tumatangingting na otsenta mil na 'yon. Alam ko na barya lang 'yong pero sabi nga nila, every barya counts! Pero kahit naman gawin ko 'yon, malaki parin ang kulang~Help me, Lord!Bagsak balikad na nagpatuloy ako sa paglalakad habang naghahanap ng mapapasukan. Until now, hindi parin ako makapaniwala na nangyayari sa'kin 'to. Dinaig pa ng isang cliche w@ttpad story ang buhay ko kung saan kapag may kasalanan ka, agad ka nilang ginagawang alila. Buset na h1nayupak!"ONE TASK IS EQUALS TO ONE PESO." 'Yan ang mga exact words mula sa bibig niya. Sa bawat utos, isang pisong bawas LANG sa otsenta mil. Kumusta naman po 'yon?! Hindi ako magaling sa math pero sa cal
Chapter 14LAHAT ata ng mata sa café nasa kanila. Malalaki o mababae. Kung sila titig na titig, kasalungat naman ang ginawa ko. Tumikhim ako, yumuko at pasimpleng uminom ng inumin ko.“T—Tara na?” pabulong na aya ko sa mga baliw na katulad ng iba’y nakatingin sa apat. Kinalabit ko silang dalawa, “Araw araw niyo ‘yang nakikita sa school. Hindi ba kayo nag sasawa?” dagdag ko.“Nope.” sabay nilang sagot. I rolled my eyes heavenwards.Sa totoo lang, hindi naman talaga sila nakakasawa. I totally agree with the baliws. Kung wala lang talaga akong atraso kay Shaun, sinutsutan ko na ‘yan—nyaha!“Hay,nakakaproud talaga na classmate natin sila.” nakapangalumbaba na sabi ni Lex na tila nag de-daydream.“Mas nakakaproud kung magkakatuloyan si Xena at Shaun. Ship ko sila.” dagdag naman ni Nisha kaya nasamid ako sa iniinom ko.“Hoy,manahimik ka nga! Bibig neto.” sita ko sakanya.Humagikhik si Nisha na parang timang. At dahil medyo may kalakasan ang tawa niya, nakuha niya ang atensyon ng mga h1nayu
Chapter 15NAGPUMIGLAS ako pero ang siraulo, ayaw talaga akong bitawan. Ngumisi pa ito ng nakakaloko. Nasa ilalim lang ng mga kamay namin ang mga drinks nila Shaun. Makawala lang ako dito, isasaboy ko ‘to sakanya!Huminga ako ng malalim at sinamaan siya ng tingin. Mukhang kailangan ko na gamitin ang vocal chords ko para makahingi ng tulong. Sinubukan kong alisin ang kamay ko sabay banta, “Bitiwan mo po ako while I’m being nice. Kapag sumigaw ako, paniguradong wala ka ng traba—”May mga mabilis na kamay ang walang pasabing tumulong sa akin para makaalis mula sa pagkakahawak ng malanding barista. Hindi ko inasahan ‘yon. Pero laking pasasalamat ko na dumating si Shaun.He didn’t say any word. Hindi niya rin ako binalingan ng tingin. Dinampot niya lang ang mga inumin pero bago siya tumalikod, isang mapagbanta at malamig na tingin ang ibinigay niya sa barista.Sige, Shaun. Saksakin mo siya ng mala stalactites mong titig!Ramdam ko ang tibok ng puso ko dahil sa nangyari. Buset na barista. L
Chapter 16BUTI nalang talaga to the rescue si Glen nong gabing ‘yon kundi naging piniping Xena talaga ako o di kaya’y pinaglalamayan na panigurado. Childish man ang ginawa ko, deserve niya ‘yon. Hindi ko siya uurungan!Mula ng mangyari ang incident na ‘yon sa café, hindi na ako tinantanan ng mga baliw sa pang-aasar. Kaya daw lumapit si Shaun sa counter ay dahil daw nagselos sa hottie barista. Jusmio, kung alam lang nila ang mga sinabi ni Shaun ng gabing ‘yon. Ayoko maalala. Napahiya ako e!Nag-unat ako bago bumangon sa kama. Sa wakas at biyernes na. Sa kagustohan kong matapos na ang weekdays para makapag day off naman ako sa mga utos ni Shaun, tila nang aasar naman ang oras at bumagal ang takbo.Lumapit ako sa salamin at pinagmasdan ang kawawang kong face. “O my gash,what happened to you eyes? Kawawa ka naman.” may namumuong masamang panahon sa ilalim ng mata ko plus may eyebags pa. Kasalanan talaga to ng hari ng mga h1nayups nayon.Late na kasi akong nakakauwi araw-araw. Shift ko ka
PROLOGUE“CANCELLED? Sure na ba talaga ‘yan? Hindi fake news?” dismayadong tanong ko kay Lex na ngayo’y ka video call ko. “Definitely, not a hoax. Ready na sana ang swimsuit ko! Kainis talaga.” Lex whined like a child in dismay. Narinig ko pa ang mahihinang tunog ng nagdadabog niyang mga paa.“Wala na talaga tayong magagawa. ” I uttered a sigh,“O, s’ya. Salamat sa masamang balita. Tawagan mo nalang ako ulit pag n
NAKALUHOD ako sa harap ng imahe ng holy family na wallpaper ko sa laptop. Idinowload ko ito no‘ng araw na pinagbantaan ako ni Shaun. Simula noon, routine ko na ang taimtim na manalangin at humingi ng guidance sa may kapal. Kung makapagbanta kasi ‘to si Shaun, akala mo kung sino! Hindi tuloy ako makatulog ng maayos.Sinimulan ko na ang pagdarasal.“Jesus, Mama Mary, Papa Joseph, nawa'y gabayan niyo po ako sa paglabas ko ng bahay. Ilayo niyo po ako sa mga masasamang elemento lalo na sa taong nagngangalang Shaun. Nawa‘y matisod, mabagok at magka-amnesia siya, para makalimutan niya pangalan ko. Amen—ay, may pahabol pa po pala ako. Sana maraming pudding sa canteen ngayon. Amen ulit.” nag sign of the cross ako at tumayo na mula sa pagkakaluhod.Humarap ako sa salamin at sinuklay ang buhok ko, para ma
SECTION Newton. ‘Yan ang pangalan ng section namin ngayong taon. Hindi pa rin ako makapaniwala na ka klase ko na ang mga sinto-sinto kong kaibigan. Hindi nga lang kami magkakatabi ng upuan dahil may seatplan na palang hinanda ang adviser namin.Kasalukuyang nasa harapan si Lex at nagpakilala sa buong klase. Nang matapos, bumalik siya sa upuan niya na animo’y model na rumarampa sa runway.Pinunasan ko ang mangilan-ngilan na luha na lumabas sa mata ko gawa ng paghikab. Tumingin ako sa bakanteng upuan sa kaliwa ko. Maganda ang pwesto dahil malapit sa bintana. Gustohin ko mang lumipat, hindi pwedi dahil may naka assign na sa seat na ‘yan.Nakapangalumbabang pinagmasdan ko ang mga ulap sa kalangitan—ang ganda ng panahon. Naalala ko ang nangyari kanina sa shortcut na dinaanan ko. Muntik pa akong mapatili, buti nalang nakilala ko siya agad. Student council member lang pala na nag ro-roving sa campus. Shuta. Akala ko &lsqu
MAKAILANG beses akong napamura sa isip ko. Everything seems so surreal. Nasa panaginip pa rin ba ako o di kaya’y nasa other world? Nababaliw na ba ako? Bakit sa dinamirami ng lalaki sa mundo, siya pa talaga ang lalaking ‘yon, at sa laki ng mundo, dito pa talaga sila sa school namin napadpad. A real definition of sinuwerte na minalas!Hindi ko alam pero bigla nalang napuno ang pantog ng wala sa oras nang malaman kong ang pangalan ng nialalang na ‘yon ay Shaun. Yes, siya si SHAUN!Nagpapasalamat na rin ako na tinawag ako ng kalikasan dahil nagkaroon ako ng rason para matakasan ang mga bagong salta. Hindi rin kasi ako sigurado kung pa’no ko sila haharapin! Kanina pa ako nagtatago rito—sa isa sa mga CR ng Armani, pero hanggang ngayon, wala akong maisip na maayos kung papa’no at ano ang gagawin ko ngayong iisa na ang mundo namin ng taong ‘yon.Napapitlag ako nang nagpatay-sindi ulit ang ilaw na dinaig pa ang