EP.2 : ผู้ชายป่าเถื่อน NC20+

@โรงแรม H

“หึ…น่าสนใจแฮะ”

มุมปากหยักกระตุกยิ้มมุมปากอย่างพอใจเมื่อกดเข้าไปอ่านในกระทู้ Find your real mathch ของสาวสวยคนหนึ่งเข้า

ร่างเย้ายวนขาวอมชมพูในชุดเดรสสายเดี่ยววาบหวิวสีดำที่เห็นสัดส่วนโค้งเว้ายั่วยวนน่าบีบไปทั้งตัวเป็นสิ่งแรกเลยที่เตะตาเขา ผมสีน้ำตาลอ่อนคลอเคลียเต้าใหญ่ยาวไปจนถึงเอวคอดกิ่วแลดูน่าทะนุถนอมและน่าจับฟัดในเวลาเดียวกัน แม้จะไม่ได้ถ่ายให้เห็นหน้าตา แต่ก็มั่นใจว่าเธอคนนี้ต้องมีเสน่ห์มากแน่ๆ…

“อ่าส์…พี่โฬมคะ สนใจหนูหน่อยสิ”

เสียงหวานของสาวน้อยคนหนึ่งครางกระเส่าบนเตียงคิงไซซ์ ขณะที่โยกขย่มกายไปบนร่างกำยำของ ‘โฬม’ เจ้าของเรือนผมสีเทาควันบุหรี่ซึ่งกำลังเล่นมือถืออยู่ตอนนี้

“โทษทีครับคนสวย” เขายิ้มพลางวางมือถือลง ก่อนจะยกเอวบางลอยขึ้นจากตักเล็กน้อย ทว่าไม่ให้จุดเชื่อมหลุดออกจากกัน จากนั้นก็กระทุ้งลำเขื่องไซซ์ 60 ของตนอัดกระหน่ำเข้าไปไม่ยั้งจนเด็กเอ็นฯ ที่เขาจำชื่อไม่ได้ครางไม่เป็นภาษา

ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!

“อ๊ะ อ๊ะ! อร๊างงงง~”

“ซี้ดดด…หันหน้ามาทางนี้หน่อย”

เสียงทุ้มของ ‘อคิณ’ แทรกขึ้น ร่างกำยำที่มีเพียงเสื้อคลุมปกปิดกายตัวเดียวขยับตัวมายืนข้างๆ หญิงสาว กระตุกสายรัดเอวออกแล้วจับลำยาวไซซ์ 58 ของตนจ้วงเข้าไปในปากของเธอพร้อมขยับเข้าออกเป็นจังหวะอย่างมีอารมณ์ 

“อ่อก! อ่อก! อื้ออออ~”

“พวกมึงนี่มันป่าเถื่อนกันจริงๆ ไม่เห็นเหรอว่าน้องเขาตาค้างแล้วน่ะ”

ทางฝั่งของ ‘ภัทร’ ที่นั่งสูบบุหรี่อยู่บนโซฟาทักท้วงขึ้นด้วยสีหน้าและท่าทีไร้อารมณ์ 

“มึงเสร็จก่อนก็หุบปากไปไอ้ภัทร”

ว่าแล้วอคิณก็ดึงศีรษะเล็กของเด็กเอ็นฯ เข้าหาตัวพร้อมกระทุ้งลำเขื่องของตนเข้าใส่อย่างบ้าคลั่งจนเธอแทบกรามค้าง

“นั่นสิ…อ่าส์ พูดอย่างกับมึงอ่อนโยนตายล่ะ” โฬมเสริมขึ้นบ้าง ขณะที่ด้านล่างก็ยังกระหน่ำเข้าออกในร่องเล็กของผู้หญิงคนนั้นอย่างป่าเถื่อนจนเกิดเป็นเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นไปทั้งห้อง

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

“อ่อก!…อึก อื้ออออ~”

เสียงหวานครางอู้อี้ในลำคอ น้ำตาไหลพรากอย่างหนักเพราะความรุนแรงจากลำเขื่องไซซ์ยักษ์ของพวกเขา

“เหอะ…เอาที่พวกมึงสบายใจเลย อย่าให้เด็กมันสลบก่อนแล้วกัน”

เขาไหวไหล่เบาๆ อย่างไม่ยี่หระ นัยน์ตาสีดำสนิททอดมองไปยังวิวด้านนอกกระจกใส ก่อนจะสูบบุหรี่ต่อ สักพักก็หันกลับมามองภาพเร้าอารมณ์ตรงหน้าต่อด้วยท่าทีไม่ทุกข์ร้อน แม้ว่าหญิงสาวคนนั้นจะเจ็บปวดจนตาเบิกโพลงแล้วก็ตาม

ให้ตาย...จะสลบอีกคนไหมวะเนี่ย?

ภัทรคิดในใจ ผู้หญิงหลายๆ คนที่ลูกน้องของพวกเขาหามาให้ ส่วนใหญ่มักจะทนความป่าเถื่อนจากเซ็กซ์ของพวกเขาไม่ไหว และมักจะขอถอนตัวกลางคัน ไม่ก็สลบไปก่อนทั้งๆ ที่เพิ่งจะทำได้เพียงแค่ไม่กี่รอบเท่านั้น

พวกเขาสามคนเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เรียนมัธยมปลาย พอจบปริญญาตรีก็มาก็ทำธุรกิจร่วมกันด้วยการทำโรงแรมหลายแห่งทั่วไทย 

แม้จะอายุย่างเข้าเลขสามแล้ว แต่สาเหตุที่พวกเขายังคงสนิทกันมาจนถึงทุกวันนี้ นอกจากเรื่องธุรกิจแล้ว อีกสาเหตุหนึ่งก็เป็นเพราะว่ารสนิยม ‘เรื่องบนเตียง’ ที่เหมือนกันจนน่าขนลุกนั่นเอง

“อึก อื้ออ~ นะ หนูไม่ไหวแล้ว อ๊ะ! กรี๊ดดดด~”

“อึก อ่าาาส์!”

“จะแตกแล้ว! ซี้ดด โอ้ววววว~”

เวลาผ่านไปได้สักพัก เสียงครวญครางเร้าอารมณ์ของคนทั้งสามก็ดังขึ้น ก่อนจะกระตุกหงึกเสร็จสมหลังจากที่กระแทกกระทั้นเข้าออกอย่างบ้าคลั่งจนผ้าปูที่นอนยับเยิน

“สลบไปหรือยังวะนั่น?” อคิณเลิกคิ้วถาม

“ยัง มึงมาดิ”

“พะ พวกคุณ…” เธอเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อรับรู้ว่าท่อนเอ็นของพวกเขายังคงแข็งโด่เหมือนเดิม และไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนตัวลงง่ายๆ

“อย่าสลบไปก่อนล่ะ ฉันยังไม่หายอยากเลย” อคิณกระตุกยิ้มร้าย ก่อนจะพลิกร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวลงมาใต้ร่างแล้วขึ้นไปคร่อมด้านบน หยิบถุงยางไซซ์ใหญ่มาสวมอย่างรวดเร็วด้วยความเคยชิน

“พวกมึงอย่าสนุกกันแค่สองคนสิ”

สิ้นเสียงภัทรก็ขยับขึ้นมาบนเตียงด้วยกัน ดวงตาคมกริบมองร่างเย้ายวนของเด็กเอ็นฯ ที่ลูกน้องหามาให้ด้วยสายตาเย็นชา พร้อมกับปลดเสื้อคลุมอาบน้ำสีดำของตนเองออกจากร่าง เผยให้เห็นหุ่นกำยำที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเรียงตัวสวยและรอยสักรูปมังกรข้างลำตัวอย่างสวยงาม

“คะ คุณอคิณคะ…หนูยังไม่ อึก อ๊าาส์~”

ไม่ทันจะพูดจบ เสียงหวานก็ครางระงมลั่นห้องอีกครั้งเมื่อสามหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาแต่รสนิยมป่าเถื่อนกระหน่ำเข้าหาเธอครั้งแล้วครั้งเล่าจนร่างกายอ่อนเปลี้ยและหมดแรงจนสลบไปภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง…

“กูบอกแล้วว่าให้มึงเบาๆ แม่ง…ยังไม่ทันเสร็จเลย”

เสียงทุ้มของอคิณเอ่ยขึ้นด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะถอนลำเอ็นของตนออกมาจากช่องทางคับแน่นบวมแดงเพราะเธอเป็นลมไปเสียก่อน

“เหอะ…มึงก็ไม่ต่างจากกูนักหรอกไอ้อคิณ” โฬมพ่นหายใจออกมาหนักๆ ทีหนึ่ง

“พวกมึงสองตัวจะเถียงกันทำไมทุกวันวะ”

ภัทรแทรกขึ้นด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย หยิบมือถือหัวเตียงขึ้นมากดโทรเรียกให้ลูกน้องมาจัดการพาหญิงสาวไปดูแลต่อ พร้อมกับเซ็นเช็คให้จำนวนหนึ่งตามที่ตกลงกันเอาไว้

“ลูกน้องมึงหาผู้หญิงที่ทนกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือไง?” อคิณบ่นเสียงเนือย ก่อนจะขยับตัวลงจากเตียงแล้วเดินไปนั่งบนโซฟาเพื่อสูบบุหรี่ดับความหงุดหงิดในใจเพราะไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ไม่สามารถสนองความต้องการพวกเขาได้อย่างถึงใจจนพ้นคืนได้เลยสักคน

“งั้นรอบหน้าก็บอกให้ไอ้โฬมหาเด็กมาเตรียมไว้เลยสักสองสามคน” ภัทรเป็นฝ่ายออกความเห็น พวกเขารุนแรงกันขนาดนี้ แถมยังมีรสนิยมชอบรุมเสียวผู้หญิงคนเดียวพร้อมกัน จึงไม่ค่อยเจอคนที่รับมือกับพวกเขาได้

“ไม่ต้องหาหรอก กูเจอผู้หญิงน่าสนใจคนหนึ่ง…” โฬมพูดยิ้มๆ ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาดูกระทู้ของสาวสวยคนหนึ่งพร้อมส่งรูปของเธอไปในไลน์กลุ่ม

“แอปฯ นี้เขากำลังฮิตกัน กูสมัครวีไอพีให้พวกมึงเรียบร้อยแล้ว”

“สมัครอะไรของมึง หน้าก็ไม่เห็น…รูปคนอื่นหรือเปล่าก็ไม่รู้” ภัทรเอ่ยเสียงเนือย ไม่ค่อยเชื่อถือแอปฯ นัดเสียวอะไรพวกนี้เท่าไหร่

“เออ…ในรูปก็หุ่นดีอยู่หรอก แต่ตัวเล็กแค่นี้ กระแทกไม่กี่ทีก็เป็นลมแล้วมั้ง” อคิณเองก็เห็นด้วย เพราะดูทรงแล้วผู้หญิงคนนั้นน่าจะไม่ไหว

“ใครจะไปรู้…เพื่อนกูมันเล่นแอปฯ นี้อยู่ บอกว่าเชื่อถือได้”

“ให้ลูกน้องหาให้ไม่ง่ายกว่าหรือไง มึงจะทำให้ยุ่งยากทำไมวะ?” ภัทรทำหน้าเซ็ง เพราะระดับพวกเขา ไม่จำเป็นต้องเล่นแอปฯ หาคู่นอนอะไรพวกนี้ ก็มีผู้หญิงเสนอตัวมาให้ถึงที่อยู่แล้ว แถมยังมีลูกน้องคอยคัดกรองผู้หญิงพวกนั้นมาให้พร้อมอีกต่างหาก

“ก็มันดูน่าตื่นเต้นน่ะสิ…มึงไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้น่าสนใจหรือไง?”

“เชิญมึงตื่นเต้นไปคนเดียวเถอะ กูไม่เอาด้วยหรอก” อคิณเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ พร้อมยกแก้วไวน์ขึ้นหมุนวนเป็นวงกลมก่อนจะยกขึ้นจิบเบาๆ พร้อมกับมองออกไปด้านนอกผนังกระจกใสที่เห็นวิวแม่น้ำเจ้าพระยาและตึกนับรอยฝั่งตรงข้ามที่ส่องแสงระยิบระยับยามค่ำคืน

“แล้วมึงล่ะไอ้ภัทร?”

“กูก็ไม่สนเหมือนกัน” ภัทรพูดพลางพ่นควันบุหรี่ออกจากปากด้วยท่าทีไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย

“แต่กูอยากได้คนนี้”

“แล้วมึงจะถามเพื่อ?”

“หึ…นัดมาลองดูก่อนก็ไม่เสียหายนี่” เขายักไหล่พลางขยับไปนั่งโซฟาตัวเดียวกันพร้อมยกมือถือขึ้นถ่ายรูปสามคนในตอนที่ทั่วทั้งร่างเปลือยเปล่าโดยไม่ให้เห็นหน้า และด้านล่างก็ตัดออกให้เห็นแค่ขนอ่อนใต้สะดือเท่านั้น เสร็จแล้วก็กดส่งรูปเข้าไปในช่องแชตของเธอ โดยไม่ลืมทิ้งข้อความเอาไว้

‘พวกเรารุนแรงนะ ไม่เอาแค่รอบเดียวด้วย ถ้ามั่นใจว่าไหว…ก็นัดวันมาได้เลย’

“เอาที่มึงสบายใจเลยครับคุณโฬม ถ้าเจอตัวจริงแล้วเป็นป้าแก่ๆ มานี่กูจะหัวเราะให้”

“ใครจะรู้…บางทีอาจจะฟลุกได้ของแรร์มาก็ได้”