EP.37 จัดการมนุษย์ป้า (2)

“อีนังเด็กปากมอม! มึงว่าใครอีแก่?!”

แจงเท้าเอว เถียงกลับไปเสียงดังฟังชัด ใบหน้าบิดเบี้ยวเต็มไปด้วยความโกรธจัด ไม่หลงเหลือท่าทีใจดีเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป

“ใครที่มันชอบนินทา คนนั้นแหละอีแก่!”

“กูไปนินทาแล้วมันจะทำไม? ในเมื่อเรื่องที่พูดมันก็คือเรื่องจริงทั้งนั้น มึงอยากทำอาชีพสกปรกเอง ช่วยไม่ได้!”

“อ้อ จะโทษว่าเป็นความผิดหนูว่างั้น?”

“ก็มันเรื่องจริงไหมล่ะ? ที่ร้านมึงมีแต่ลูกค้าผู้ชายเข้าๆ ออกๆ หมอนวดก็แต่งหน้าทาปากจัดเต็มอย่างกับคนขายตัว”

“ขายตัว? เหอะ...ที่ผ่านมาหนูก็ทำอาชีพสุจริตมาตลอด มีแต่คนแถวนี้แหละที่ความคิดวิปริต ชอบคิดเรื่องโรคจิต อกุศล เลยมโนมั่วไปเองว่าคนอื่นจะเป็นเหมือนตัวเอง”

“นี่มึงว่ากูโรคจิตเหรออีอัยย์?”

“ถ้าไม่ใช่ก็ไม่ต้องสนสิ จะร้อนตัวทำไม”

“หน็อย ปากเก่งเหลือเกินนะมึง...ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะ เดี๋ยวจะได้ท้องก่อนแต่งเหมือนแม่มึง!”

“อ้าวอีป้า!”

“มีเรื่องอะไรกันน่ะแม่ เสียงดังจนไปถึงหน้าปากซอยแล้วเนี่ย”

เสียงหวานของแก้วตาดังขึ้นจากทางด้านหลังเมื่อเห็นมีคนมามุงกันเต็มร้าน และได้ยินเสียงแว้ดๆ ของผู้เป็นแม่ดังไกลไปหลายเมตร เลยเดินฝ่าวงล้อมผู้คนเข้าไปในร้านข้าวแล้วมองผู้เป็น