"I don't get all of this Mom! Dad!" agad niyang sininghalan ang kaniyang ama't ina habang pinipigilan niyang maglabas nang mas matinding emosyon.
I rolled my eyes with such annoyance. Humans! Ang mga tao nga naman, they are always overreacting na tila binagsakan sila ng langit at lupa.
"Last time I check you want me to dump my girlfriend dahil sa ayaw ninyo akong ikasal and now you're telling me this!" halos maramdaman ko ang intensidad sa bawat salitang binibitawan niya. I remained calm and standing while he is being wild na tila walang ibang nandirito ang nakakarinig sa kanya.
And again, typical human, wala silang pakialam sa iba dahil ang tanging nais lamang nila ay mailabas ang matinding galit. They are self-centered as usual. Hindi na nakakagulat na matuklasan.
"Will you quit it? You whine like a pregnant woman!" agad niyang usal kasabay nito ay nagtapon nang matalim na titig sa akin ngunit hindi ako natinag.
"Shut it lady! You're just a woman hiding in that dark red cloak!" malamig nitong suway sa akin habang pinasadahan ng tingin ang kasuotang bumabalot sa akin. I am indeed wearing a red dark cloak with a hood and a piece of cloth hiding most of my face.
"Don't you dare to talk back human, kahit kailan ay hindi ako nautusan," suminghal na din ako pabalik sa kaniya dahil pinag-iinit niya ang aking dugo.
Halos humanga ako sa pinakita niyang katatagan dahil ni hindi sya natinag sa matinding paninitig ko sa kanya. I want to calm myself but I felt my anger wanting to escape beyond my control.
Mabibigat na titig ang namagitan sa amin ng mortal na lalaki. Hanggang sa tuluyan kong narinig ang malalakas na kaba sa kaniyang dibdib, ang kanina niyang matapang na titig ay napalitan ng sindak. Naramdaman ko ang mabilisan niyang panlalamig. Batid ko ang matindi niyang pagnanais na tumakbo palayo sa akin dahil sa takot.
I flashed a bitter smile under the piece of cloth.
How ironic! Humans are afraid of monsters like me but they are not aware about the fact that they are the most destructive kind of monster. Siya na mismo ang nag-iwas ng tingin sa akin as I turned back the normal color of my eyes after it turned red na siyang sanhi ng pagkakaroon ng takot sa kanyang katawan.
"You want me to marry a freaking monster?" muli nitong hinarap at tinanong ang kanyang ama at ina na kanina pa walang magawa.
"Gusto niyo ba ako mamatay Mom? Dad?" iritable nitong pahayag sa kaniyang mga magulang na kanina ko pa nararamdaman ang panginginig.
"Hindi ka nila sasaktan Mino", pagpapakalma sa kaniya ng kanyang ama.
"Son please! Just hear us out!" nagmamakaawang pahayag ng kaniyang ina na ngayon lamang nagkaroon ng lakas upang makapagsalita.
"Stop calling me your son, the moment you give me to this monsters kalimutan na ninyong may anak kayo!" he said that with such intenseness na tanda ng kaniyang malalim na galit sa kaniyang mga magulang. Agad inalalayan ng lalaki ang kaniyang asawa nang manghina ito sa mga salitang binitawan ng kaisa-isang nilang anak.
"Is this the way you show your gratitude to them?" walang gana kong sagot habang naramdaman ko ang paglapat ng kamay ng aking Ina sa aking kanang kamay na nasa mesa. She tried to tell me to stop arguing with the mortal.
"Buong akala ko ay may kaalaman na siya tungkol dito Rosanna, tila gulat na gulat pa din ang lalakeng ito?" agad na sabat ng aking tiyuhin na kanina pa kalmado ngunit nababakas sa kaniyang pananalita ang pagkamaharlika at ang awtoridad na mayroon siya.
"Sasabihin na sana namin pero nauna na kayong dumating," may panginginig ngunit may katapangan na sagot ng ina ng mortal na lalaki sa amin.
"So you're blaming us now? We had given you years to prepare him for this and this is what we get? Tila hindi kayo sumusunod sa kasulatan!" ma-awtoridad na pahayag ng aking ina na tuwid ang pagkakatindig at magkasalikop ang mga palad sa kaniyang harapan. Mababakas ang pagiging isang tunay na reyna sa kaniya pa lamang pustura.
"Kailan nga ba naging totoo ang mga tao sa kanilang salita?" makahulugan kong pahayag na siyang lalong nagdagdag ng kaba sa kanila. I smirked, hindi naman siguro kayo matatakot nang ganito kung may balak talaga kayong sumunod sa napag-usapan.
"Hindi kayo marunong sumunod kaya mawawala sya sa inyo nang mas maaga kaysa sa napagkasunduan!" madiin na turan ni Tiyo tsaka ko naramdaman ang pag-alerto ng mortal na aking makakapareha. Hindi ko maiwasan na mapangisi nang mapait. Ang hirap tanggapin sa kalooban ang ganoong ideya. Nakakapanliit!
"Maawa kayo! Hindi namin kakayanin ang sinasabi ninyo!" mabilisang siyang ginigit ng kaniyang ama at ipunuwesto sa kaniyang likuran upang mapalayo sa aking tiyuhin.
"Get your hands off me! You monster!" agad na singhal ng mortal nang mabilisang tinawid ni Tiyo ang kanilang pagitan at napunta siya sa likod ng matanda kung nasaan nakatago ang aming pakay kasabay ng paghawak ni Tiyo sa balikat ng mortal.
"It has been said and done!" malamig na pahayag ni Tiyo sa kanila. Agad kong nadama ang pagbaba ng temperatura habang dahan-dahang kinokontrol ni Tiyo ang hangin. Pilit na nilalabanan ng mga mortal ang pagpikit ng kanilang mga mata at inalerto ang sarili ngunit malakas ang kapangyarihan ni Tiyo.
Sa isang segundo lamang asa mga bisig ko na ang lalaking walang ginawa kundi ang magwala. Sinalo ko ito mula sa pagkakabagsak dahil sa pagkawala ng malay. Habang si Tiyo ay nasa magkabilang bisig ang mag-asawa.
"I look like a pathetic woman na ikamamatay kapag hindi naghabol ng lalake!" naiinis kong pahayag kay Tiyo dahil sa hindi ko nagustuhan ang nagiging imahe ko.
"Vreihya! Anak sa palasyo na tayo mag-usap" pahayag ng aking ina habang dinadala ni Tiyo sa kwarto ang mag-asawa.
"Good idea mother, this human world was indeed sickening" matablal kong pahayag sa kaniya. Sa paulit-ulit kong pagbalik sa mundong ito sa napakahabang panahon, nakita ko kung paano sila magpatayan, maglamangan at manlinlang ng kapwa. Ilang mga digmaan, kagutuman at mga pagpapahirap na ang aking nasaksihan. Napakagulo ng mundong ito. Hindi man perpekto ang aming mundo pero marunong kami sumunod sa batas ng aming Dyosang kataas-taasan at napakalayo sa kung paano ang mga mortal ay wala na atang kinikilalang batas.
I am a royalty and it is true that I had a thirst for blood. I am a frightening creature that no one will ever wish to encounter. I am indeed a monster for small minded human. I am one of those who glow when the light of the moon embrace our pale skin. I have fangs, sharp nails and flaming red eyes pero ito lamang ba ang basehan upang matawag na isang halimaw?
But on my world we are the most powerful, the most respected, the most beautiful species to ever rule them. Malayo kami sa mga imahe na binuo ng mga tao. Books and legends were written to make us look like a cursed creature, they make us look like we are from the dark side. But in reality we are more special and more precious than mortals.
Hindi ko pa rin lubusang maintindihan, I am adored by a bunch of vampire na halos magsiluhod sila mahawakan lamang ako, maangkin lamang ako but this silly mortal refused me that easily? Tila pinag-iinit niya talaga ang dugo ko!
-----------------------------------------------------
I sat on the cold floor of the palace habang nakabitin nang pabaligtad ang lalaking mortal. Nakapangalumbaba akong nakatitig sa mahimbing na nakasabit na lalake. Hindi ko maproseso kung bakit sa kanya ako makikipag-isang dibdib? He was just a human nothing special. Minamaliit ba nila ako? Isa akong maharlika at sa isang hamak na tao lamang nila ako ipapares. Isa itong kabaliwan! Isa itong pangmamaliit sa akin!
KAHANGALAN!!
Ilang minuto pa ay namasdan ko na ang kaniyang mga mata na dahan-dahang nagmumulat. Bakas ang pagkabigla sa kaniya nang makita ako sa kanyang harapan na hindi lamang nalalayo. Sinusubukan nitong gumalaw at magpumiglas upang makalag ang gapos sa kanyang mga paa ngunit naging sanhi lamang ito upang maikot sya sa ere.
"Quit moving human, you're making your situation worst," malamig kong sabi sa kanya upang malaman niya na nandirito ang aking presensya. Ngunit tila isa siyang bingi at hindi man lang ako tinapunan ng tingin o kaya ay sinagot pabalik.
Agad na nag-init ang ulo ko. Agad kong inangat ang aking kamay. I made a thin blade with the air at pinutol ang kaniyang gapos and he started to shout when his about to fall on the cold floor.
Ngunit nagawa kong iangat ang kanyang katawan sa pamamagitan lamang ng aking kumpas. Agad kong inayos ang kaniyang pagkakatayo sa mabilis na paraan ngunit nanatiling hindi nakalapat ang kanyang paa sa sahig. I controlled his body to face me. Tsaka ko muling nakita ang kabuuan niya. Hindi ko maiwasan na humanga sa kaniyang kakisigan at magandang kaanyuan. Aaminin ko na hindi naalis sa kaniya ang aking paninitig nang sumadya kami sa mundo ng mortal upang kunin siya. But now, he is still stiff while floating in the mid air with my power.
"I don't do business with a monster!" matigas nitong sabi sa kabila ng kaalaman nito sa katauhan ko at kahit anong oras ay kaya ko siyang saktan. Wala pa din siyang preno sa pagsagot sa akin ng pabalang. That's intriguing!
"So do I with a pathetic human!" iritable kong pahayag sa kaniya. I will not let you step on me dahil sino ka nga lang ba? Kung hindi lang dahil sa may kailangan ako sa iyo ay hindi naman ako magtitiis nang ganito.
"Woah! Look at you hindi ba kayo itong lumapit sa akin para pakasalan ka? It will never happen so dream on!", mayabang nitong sagot sa akin na tuluyan ng nagpaiksi ng aking pasensya.
Mabilisan akong napatindig sa aking kinauupuan at isinara ang aking kanang kamao na nagsanhi upang mabilisan siyang bumulusok papalapit sakin. Sa maliit na agwat namin ay nanlalaki ang mga mata nitong sumalubong sa aking paninitig. Naramdaman ko na ang pag-init ng aking mga mata na tanda ng muli nitong pagbabago ng kulay.
"Lend me your ears mortal! Ni minsan ay hindi ako tinanggihan! I can get all the men I want as many as I please but I am here stuck with a weak creature!" pangmamaliit ko sa kaniya. He will pay for this kind of mockery! I am Vreihya Amely Zecillion and I will never let a foul mouthed human to belittle me!
"Really? How can a man plead for a woman hiding herself behind those thick cloak may nakakadiri ka bang sakit o baka naman pangit ka!" matapang pa din nitong saad sa akin. You are really something! Wala ka na talagang takot sa iyong katawan. Masyado kang matapang para sa isang tao.
"Damn! Don't use your human language against me!" pikon kong sabi sa kanya. Yes! Napipikon na talaga ako at hindi na biro ang pag-iinit ng aking ulo. Hindi talaga mahaba ang aking pasensya because I am a royalty at lahat ay iginagalang ako.
"I don't take orders from monsters!" mayabang pa ding sabi nito na tila ba hindi siya tinatalaban ng aking matatapang na mga pahayag. I had enough! Agad kong nahawi ang aking kamay sa tindi ng galit kasabay nito ay ang pagtilapon ng kanyang katawan sa pader that caused him to shout due to intense pain.
Pilit kong kinalma ang sarili ko because I don't want to end up killing him. Mas madami pang importanteng gawain kaysa kitlin ang buhay niya at isa pa sabi ni Tiyo ay huwag siyang sasaktan hanggang maaari dahil wala pa kami masyadong nalalaman sa kung paano na siya ang magpapagaling sa aking karamdaman at kung bakit sa kaniya ako nakatakda makipag-isang dibdib. Hindi naman na siguro malalaman ni Tiyo na hindi ko na nagawang makapagtimpi kaya tumilapon siya sa pader.
The moment he landed on the cold floor, I turned my back away from him. Ngunit rinig ko ang kaniyang mabagal na paghinga.
"Ano bang mapapala ninyo sa akin wala akong maintindihan?" naghahabol siya ng hininga habang binibigkas niya ang kanyang katanungan. I stopped and breathed heavily to utter the words na kahit ako ay hirap na paniwalaan at patuloy ko pa ding inaayawan.
"You are going to be the father of my child!" malamig kong sabi dahil napakahirap lunukin ng katotohanan na ito. That is the last words I uttered before I snapped my finger and he lost his consciousness.
*FLASHBACK*"Ina? Ina? Asaan ka?" nanginginig kong sigaw gamit ang aking musmos na tinig. Muli na naman akong napaiyak dahil sa kirot na aking nararamdaman sa aking dibdib. Literal itong tila napapaso sa hindi ko maintindihan na kadahilanan."Ina! Hindi ko na kaya!" mangiyak-ngiyak kong pahayag habang mas lalong tumitindi ang pagkirot nito. Ramdam ko na din ang matinding takot at kaba. Pagdating sa matitinding karamdaman ay hindi ko talaga kayang makatiis nang matagal. Sa mumunti kong mga palad ay sinapo ko ang naninikip kong dibdib. Hindi na naman ako makahinga nang wasto dahil tila maging ang aking daluyan sa paghinga ay hinaharangan ng kung ano.Lalo itong lumalala kada araw dahil dati ay kaya ko lamang na hindi ito indahin nang todo ngunit ngayon ay halos ikamatay ko ang tila ba paninikip nito sa tuwing ito ay titibok. " Vreihya! Iha! Huminahon ka," rinig ko ang sigaw ni Ina kahit nasa malayo pa man siya. Ramdam ko ang kaniyang bilis ngunit hindi rin mahinahon ang kaniyang tinig.
"Vreihya, anak? Matindi daw ang naging pagtatalo ninyo ng mortal ayos sa sinabi sa akin ng tagapagbantay ng kaniyang kulungan," andito na naman ang malambing na tinig ni Ina na kahit kailan ay hindi nabigo na tila aluin ako sa tuwing ako ay kaniyang kausap."I still don't get it! Bakit sa lahat ng nilalalang ay sa akin pa ito nangyari Ina?" mahinahon ko din na sagot sa kaniya pabalik. This is really a disaster! Mayroon akong reputasyon sa mundong ito at hindi ko nais na masira iyon sa katotohanang kailangan kong dumepende sa isang mortal. Maaari naman na sa isang prinsipe ng ibang kaharian pero bakit sa isang tao pa?"Isa iyang bayad Vreihya, iyan ay kabayaran sa ginawa nating pangmamaliit at pang-aapi sa kanilang lahi," agad nitong sabi sa akin bago siya lumapit sa akin at hawakan nang dahan-dahan ang aking mahaba at itim na itim na buhok. Andito na naman ako sa katotohanan na kami ang may nagawang kasalanan, kami ang dapat sisihin. Kami ang may kasalanan ng lahat."Bakit ako? Bakit
WARNING: 18+ contentMINO'S P.O.VPAK!I will never ever forget that day when my Mom slapped me for the first time. I quickly closed my fist due to shock and sudden burst of anger. Bakit galit na galit ka Mom? Wala naman akong ginagawang masama."Oh my God Mino! Babe, are you alright?" nag-aalalang sabi ng aking kasintahan at agad niyang hinawakan ang pisnge ko na namumula sa lakas ng pagkakasampal ni Mommy. Bakas sa kanya ang pagkagulat at takot sa naging reaksyon ni Mom nang ipakilala ko na siya kay Mom.Hinawakan ko kaagad nang mahigpit ang kaniyang mga kamay upang iparamdam sa kaniya na ayos lamang ang lahat. I was about to tell her that I am alright pero bigla siyang hinawi ni Mommy palayo sakin. Mom? Why are you so mad?"Move away from my son!" madiin at marahas nitong sigaw kay Faith. Agad na pumagitna sa amin si Mommy upang masiguro niya na may distansya sa pagitan namin. Earlier, I was so happy and excited to finally introduce my girlfriend Faith to my Mom. Pareho pa kaming n
I felt my weak body and a soft mattress. I slowly opened my eyes so I can see where am I.Agad akong nagulat nang mamukhaan ko na ang silid kung nasaan ako ngayon. Pano nangyari na napunta ako sa kwarto ko mismo? The room where I am having a good time with someone is a hotel room so papano ako napunta dito. My mind is full of questions kung papano ako napunta dito but an idea envaded my mind.Maybe it is Mom again, baka nalaman na naman niya na nakikipagkita ako ulit ngayon. Haist! Agad akong napailing. It is definitely Mom at nagawa niya pa talagang gumamit ng sleeping gas para lamang sa pakulo na ito. I smiled bitterly, lahat talaga gagawin niya para lang malayo ako sa mga babae.Bakit pa nga ba ako nagtataka, she definitely had some duplicate of the hotel room keys na nakuha niya with her connections then she entered the room and let those gasses out para hindi na ako manlaban o magkagulo pa sa Hotel. Haist Mom!Pinili ko na lamang na mahiga ulit sa aking higaan and to feel the qui
VREIHYA'S P.O.VMula sa malakas at agresibo niyang pagpalag ay unti-unti kong naramdaman ang kaniyang panlalambot. Ipinagpatuloy ko ang pagsipsip ng kaniyang dugo habang nababatid ko na mas lalong nag-init ang aking mga mata. Ang kaniyang dugo, hindi ko maitatanggi na mayroong kung ano dito.Mas lalo kong idiniin ang aking pagkakakagat sa kaniya. Naaadik ako sa dugo niya, matamis ito sa aking panlasa at may kaakibat itong mabangong samyo. Gusto ko pa ng higit pa! Hindi ko alam kung bakit kusang napapikit ang aking mata nang mabatid ko na ang pagdaloy ng kaniyang dugo sa aking kaibuturan. Ano ang meron sa nilalang na ito bakit tila nababaliw ako sa lasa at samyo ng kaniyang dugo. Hindi siya ang unang tao na natikman ko ngunit ang sa kaniya ang pinakakakaiba at pinakamatamis sa aking panlasa. Gusto ko pa! Gusto ko nang mas marami pa. Ang bawat lunok ko sa kaniyang dugo ay tila ba isang adiksyon para sa akin. Napakasarap ng iyong dugo nilalang!Ilang segundo pa ay naramdaman ko na ang pa
Hindi na kami nagtagal pa na Tiyo sa hardin at binagtas na namin ang pasilyo na papunta sa silid kung nasaan natutulog ang Mortal.Kailangan na namin magmadali dahil ilang oras na lamang ay nandito na ang aming mga panauhin. Siguradong hindi namin sila mapipigilan na pagpyestahan ang katawan ng Mortal. Kung masasawi siya ay paniguradong mawawala din ako sa mundong ito. Hindi ako makakapayag! Hindi ko pwedeng iwanan si Ina at ang kaharian na ito! Paniguradong sasamantalahin ng ibang kaharian ang mangyayaring iyon!"Mauna ka na Vreihya! Tatawagin ko ang Mahal na Reyna!" mabilis na turan ni Tiyo. Hindi pa man ako nakakapagsalita ay naglaho na si Tiyo sa hangin. Agad kong binuksan ang pinto ng kaniyang silid. Agad na nasinagan ng buwan ang kaniyang nakalagak na katawan sa isang malaking higaan.Pinalakpak ko nang dalawang beses ang aking mga kamay at unti-unting umilaw ang mga halaman na nasa loob ng silid. Ang mga ito ang nagsilbing liwanag upang mabawasan ang panglaw ng paligid.Hindi k
"Sino ang iyong magiging kapareha?" kakaupo ko pa lamang sa aking trono sa tabi ni Ina ay hindi na kaagad nakapaghintay na magtanong ang pinuno ng kaharian ng Berbantes. Agad na napataas ang kilay ko. Masyado naman ata silang sabik na sabik."Haring Ozyrus, hindi ka muna ba mauupo?" kalmadong saad ni Ina dahil kakapasok pa lamang nito sa malaking pintuan ay iyon na kaagad ang bungad niya.Nagkatinginan kami ni Tiyo nang mapansin namin na tila gumana ang aming remedyo para sa samyo ng Mortal. Tila wala namang napapansin ang mga panauhing mga hari at reyna ng iba't-ibang kaharian sa mundong ito. Ang kaba ko kanina ay napalitan na ngayon ng pagiging kampante. Ngunit hindi ito ang dapat namin gawin palagi dahil paano na lamang kung muli akong dalawin ng aking karamdaman at nakatago siya sa ilalim ng lupa o hindi naman kaya ay may malay siya at sapilitan namin siyang ibinalik doon ay tiyak na mapopoot siya.Kailangan ko ng iwasan na pasamain ang kaniyang kalooban hanggang maaari baka kung
"Don't make it hard for me human!" iritable kong sabi sa kanya. Mas mabuti pa ata na hindi ko na siya kinuha mula sa ilalim ng lupa dahil mas maayos pa yata kapag nahihimbing na lamang siya. He didn't listen and continued to struggle in the bed. Magkabilang kamay niya ngayon ang nakatali sa magkabilang sulok ng kama. Habang ang mga paa niya ay malaya niyang iginagalaw."You almost killed me! Sino ka para utusan ako huh? Reveal yourself! Magsuntukan na lang tayo!" matapang nitong saad. Hindi niya ako gaanong matanaw nang maayos dahil sa may kadiliman ang aming silid."Can you just please calm down! You are overacting!" nagmamakaawa kong sabi sa kaniya na may halong pagkairita dahil nagsasawa na talaga ako na kausapin siya."Overeacting? Muntik mo na akong patayin!" muli nitong pagpapaalala sa akin at mabuti na lamang na tanging ako at siya lang ang nasa kagubatan na ito dahil kanina pa lumisan si Tiyo upang maglakbay pabalik sa palasyo. Kung may ibang makakarinig ay baka isipin na may