Share

Chapter 6

Author: Deigratiamimi
last update Last Updated: 2025-03-05 15:44:20

Celeste's POV

Hindi ako makahinga. Parang biglang huminto ang mundo ko matapos marinig ang sinabi ni Ninong Chester.

“We will raise that child and you need to marry me!”

It felt like a forceful command, an inescapable fate that he had already decided for me.

Bago ko pa maproseso ang lahat, bigla siyang lumapit. His towering presence made my legs weak, and before I knew it, his firm grip was on my wrist—hindi marahas, pero matigas, sapat para maramdaman kong wala akong kawala.

"P—Paano mo nalaman?" mahina kong tanong, pilit na nilalabanan ang kaba.

Tumigil siya sa paggalaw at tinitigan ako ng matalim. His cold, assessing eyes bore into mine, as if reading every thought inside my head. Damn it, Celeste. Bakit mo ba naisipang harapin siya ngayon?

“You think I wouldn’t know?” bumaba ang boses niya, bahagyang lumapit pa sa akin. “You’ve been avoiding me for weeks. I had someone follow you—siyempre hindi mo naisip ‘yon dahil masyado kang busy sa kakaiwas sa akin. Masyado kang masunuring bata.”

My blood ran cold.

“You… had me followed?”

Hindi siya nagsalita, pero sapat na ang tingin niya para kumpirmahin ang lahat.

Napakapit ako sa bag na hawak ko, feeling utterly trapped. I should’ve known—hindi ko dapat minaliit ang isang tulad ni Chester Villamor. Isang billionaire na doktor, may sariling ospital, may koneksyon kahit saan. A man like him? He always got what he wanted. At ngayon, ako ang gusto niyang makuha.

No, not me… our child.

Pero bakit ako ang nakakaramdam ng takot?

“Celeste,” he said my name with a tone that sent chills down my spine. “You’re pregnant. With my child. Do you think I’d let you handle this alone?”

Sinubukan kong hugutin ang kamay ko mula sa hawak niya, pero hindi siya bumitaw.

“I—It’s my body,” pilit kong depensa. “Ako ang magdedesisyon kung ano ang gagawin ko sa—”

“No,” putol niya sa akin, mas matigas na ngayon ang boses niya. “Walang kasalanan ang anak natin.”

Napapikit ako nang mariin, trying to steady my breathing. Anak natin. Ang bigat ng mga salitang iyon sa pandinig ko.

“You will not abort our child,” he continued, his voice unwavering. “We will raise that child together. And you need to marry me.”

His words slammed into me like a wrecking ball.

Biglang bumalik sa akin ang lahat ng iniwasan kong katotohanan—ang isang gabing hindi ko dapat maalala, ang kahihinatnan ng isang pagkakamali, at ang matinding implikasyon ng pagbubuntis ko.

At ngayon, gusto niya akong pakasalan.

I let out a hollow laugh. “Marriage? Ninong, are you serious? Inaanak mo ako. Ano na lang ang iisipin ng pamilya natin? Dudungisan mo ang mga pangalan at reputasyon natin dahil lang sa batang nasa sinapupunan ko?”

He didn’t even blink. “Do I look like I’m joking?”

Napailing ako. “We don’t even have feelings for each other! And now you’re telling me to marry you?”

“It’s not about feelings,” aniya, as if emotions were insignificant. “It’s about responsibility.”

Parang may humigpit na gapos sa dibdib ko. I stared at him in disbelief. “Responsibility?”

His gaze darkened. “I don’t take fatherhood lightly. At hindi ako papayag na lumaki ang anak ko nang walang ama.”

His child. Not mine. Not ours. His.

Sa mga sinabi niya, doon ako tuluyang naputol.

Napaatras ako. Hindi ko alam kung dahil sa kaba, takot, o galit. “So what, ikakasal tayo para lang magkaroon ang anak natin ng ‘buong pamilya’? Para lang masabing may tatay siya? Para lang sa panlabas na imahe mo?”

Nagtagilid ang ulo niya, studying me. “Isn’t that how it should be? Isn’t that better than raising a child alone?”

I let out a bitter chuckle. “Wow, ang simple para sa 'yo. Pero ako? Ako ang babae rito. Ako ang may katawan na nagdadala ng batang ‘to. At higit sa lahat, ako ang may karapatang magdesisyon kung paano ko haharapin ‘to.”

His jaw clenched. “You think kaya mong palakihin ‘yan nang mag-isa?”

“I will, if I have to,” sagot ko agad.

For the first time, nakakita ako ng bahagyang pagkagulat sa mukha niya. Pero agad ding nawala.

Napakuyom siya ng kamao at bumuntong-hininga. Then he straightened up, as if regaining his control. “We’re getting married, Celeste. Whether you like it or not.”

What the hell?

“Excuse me?”

“My lawyer will prepare the contract,” he continued, ignoring my furious reaction. “We’ll keep this between us for now. A secret marriage, if that’s what you prefer. Pero walang makakaalam na hindi totoo ‘to.”

Napahawak ako sa sentido ko. I felt like my world was spinning. “Ninong, I don’t want to marry you! Bakit ba ang dali para sa 'yo ang mga bagay na ‘to? This isn’t just some business transaction!”

His eyes flickered with something unreadable. “You don’t have a choice.”

Oh, I definitely had a choice. Pero ang problema…kaya ko bang ipaglaban ang pagpili sa sarili kong landas?

O matatalo ako sa laro ni Ninong Chester… at mapipilitang tanggapin ang buhay na siya ang nagdikta?

Tahimik akong nakatingin sa kanya, while my mind screamed in frustration.

Nasa loob kami ng kotse ko kasi biglang bumuhos ang malakas na ulan.

Ninong Chester was a man who never lost a battle. At kung papatulan ko ang laro niya, alam kong wala akong laban.

I swallowed hard. “And what if I say no?”

His eyes turned colder. Damn it. Hindi ko gusto ang titig niyang ‘yon.

“Then I’ll make sure you have no choice, but to say yes,” aniya. “And trust me, Celeste, I always get what I want.”

His words were a warning. A threat. A promise. At doon ko naramdaman ang mas matinding kaba.

I wasn’t just fighting for my freedom. I was fighting against a man who never accepted defeat.

Author's Note:

Hello!

Thank you for reading this book. I really appreciate it!

Anyway, pwede kayong mag-iwan ng comments (positive or negative) about the book. I'm open to criticism naman makakatulong iyon sa aking pagsusulat.

Please bear with me kung may typographical at grammatical errors. Hindi po uso sa akin ang proofreading minsan. Hahaha. Hope you will continue supporting me as your underrated GoodNovel Writer!

Don't forget to follow me, leave a comment, gem votes, and rate this book dahil may give away ako minsan sa mga readers ko.

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (43)
goodnovel comment avatar
Paniorotan Y JS
ganda agad ng story ...️
goodnovel comment avatar
Melisa Velasco Marasigan
ang gaganda ng mga story na ginagawa mo di nakakasawang basahin lagi ako puyat ......️
goodnovel comment avatar
Cynthia Fernandez
yes miz A..thank u sa story mo maganda still reading lol
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • One Fateful Night With My Ninong   Chapter 352

    Tahimik ang loob ng bahay. Tanghali na pero nakahiga pa rin si Killian sa kama, nakasandal sa headboard, may benda pa rin sa kanang balikat at paa. Halata sa mukha niya ang pagod pero hindi iyon naging hadlang para bantayan ang bawat kilos ni Claudette sa loob ng kwarto.Si Claudette ay abala sa pag-aayos ng tray na may pagkain. Kanina pa siya pabalik-balik sa kusina. Ayaw niyang tulungan siya ni Killian dahil gusto niyang magpahinga ito. Pero gaya ng dati, hindi pa rin talaga nagpapapigil ang binata.“Claudette,” mahinang tawag ni Killian.Hindi siya kaagad lumingon.“Pwede ba akong tumayo mamaya? Kahit saglit lang? Gusto ko lang maglakad kahit sa may hallway.”Napabuntong-hininga si Claudette bago sumagot. “Sabi ng doktor, huwag ka munang pilitin ang katawan mo. Hindi ka pa fully recovered.”“Sinasanay ko lang sarili ko. Ayoko naman maging pabigat sa'yo araw-araw.”Nilapitan siya ni Claudette habang hawak ang tray. “Hindi ka pabigat, Killian. Ginusto ko 'to. Gusto kong alagaan ka.”

  • One Fateful Night With My Ninong   Chapter 351

    Tahimik ang hallway ng korte habang hinahawi ng dalawang security personnel ang daan para sa isang lalaking nakaupo sa wheelchair. Matigas ang panga ni Killian habang tinititigan ang kahabaan ng daan papunta sa hearing room. Nakasando pa rin ang braso niya ng mga benda at may manipis na tubo na nakakabit sa kanang kamay niya para sa suplay ng gamot, pero hindi iyon hadlang para pigilan ang balak niyang pagpapatotoo laban sa sariling lolo.“Sir, dahan-dahan lang po tayo,” maingat na sabi ng nurse na sumasabay sa gilid niya.“Hindi ako papayag na makalaya ‘yung hayop na ‘yon sa pekeng medical condition,” malamig at matigas ang boses ni Killian. “Dapat niyang pagbayaran ang lahat.”Nang makarating sila sa hearing room, agad siyang sinalubong ni Claudette. Nilapitan siya nito at maingat na hinawakan ang kamay niya.“Okay ka lang ba? May sakit ka pa. Puwede naman akong magsalita sa ngalan mo,” mahinang sabi ni Claudette.Umiling si Killian. “Ako ang apo. Ako ang ginamit niya para sa lahat

  • One Fateful Night With My Ninong   Chapter 350

    Umarte si Don Rafael na tila ba pinagsakluban siya ng langit at lupa habang nakakulong sa loob ng isang malamig na detention cell. Nakaupo siya sa sulok ng selda, nakasapo ang isang kamay sa dibdib habang paulit-ulit na umuungol na tila hirap na hirap sa paghinga. “Guard! Guard!” sigaw ng isa sa mga kasamang detainee, habang lumalapit sa rehas. “’Yung matanda! Parang inaatake na sa puso!” Agad na nagdatingan ang mga bantay. Tumakbo ang isa sa kanila papasok, habang ang isa ay tinawagan ang in-house medic ng presinto. Nang buksan ang selda, tumumba sa sahig si Don Rafael, nangingisay, nilalaro ang sariling dila, at pilit inaabot ang dibdib. “Sir, huwag kang gagalaw. Dito ka lang. Relax. Parating na ang nurse,” saad ng isang officer, habang sinusubukan siyang pasandalin sa dingding. Ang totoo, wala ni kaunting sakit ang nararamdaman ng matanda. Mula’t sapul ay plinano na niya ang lahat. Kilala niya ang sistema. At sa tagal ng pananatili niya sa kapangyarihan at impluwensiya, alam niy

  • One Fateful Night With My Ninong   Chapter 349

    Marahas ang pagkakabukas ng pintuan sa silid ni Killian. Agad siyang nagising mula sa sandaling pagkaidlip sa malamig na sahig habang nakakadena pa rin ang kanang pulso. Dalawang malalaking tauhan ni Don Rafael ang pumasok, walang pakundangang sinunggaban siya at pinilit tumayo. "Bitawan n’yo ako!" sigaw ni Killian, nanginginig sa galit. "Hindi ako papayag sa kasal na 'to!" Ngunit bingi ang mga tauhan ng matanda. Parang mga makina silang sumusunod lamang sa utos. Pinwersa nilang ilakad si Killian habang nakakadena pa ang isa niyang kamay. Wala siyang suot kundi puting long sleeves na gusot at duguan pa sa bahagi ng balikat—tanda ng sariwa pang sugat. Nagsusumiksik pa rin sa isip niya ang huling beses na nakita niya si Claudette. Ilang hakbang pa, at nasilayan na niya ang hardin sa likod ng mansyon. Lahat ay puti’t ginto—mula sa carpet, bulaklak, hanggang sa telang nakasabit sa altar. Maraming bisita, karamihan ay mga taong may impluwensya sa negosyo ang naroon. Sa harap ng altar a

  • One Fateful Night With My Ninong   Chapter 348

    Madilim na ang kalangitan at ang katahimikan ng gabi ay tila naging saksi sa muling paghinga ni Claudette matapos ang mga araw ng impyernong pinagdaanan niya. Suot ang lumang hoodie na ipinahiram ng isa sa mga tauhan ni Don Rafael, halos hindi na siya makilala. Gasgas ang ilang bahagi ng balat niya sa tuhod, may pasa sa braso, at ang labi niya ay may punit—tila marka ng pananakit at pang-aalipusta. Ngunit ang mga mata niya—bagamat pagod at namumugto ay puno ng paninindigan. "Ma'am, hanggang dito na lang po ako," ani ng lalaking tumulong sa kaniya, marahan ang tono. Isa siyang tauhan ni Don Rafael na, sa hindi inaasahang pagkakataon, ay naantig sa hirap ni Claudette. "Salamat po... sobra," mahina niyang tugon. Napatingin siya sa maliit na flash drive na iniabot ng lalaki. "Ano 'to?" "’Yan po ang kasagutan sa lahat," sagot ng lalaki bago siya tinalikuran. "Ingatan n’yo. Magsasabi ‘yan ng totoo." Nang bumukas ang gate, agad siyang sinalubong ng mga matang puno ng gulat at pag-aalala—a

  • One Fateful Night With My Ninong   Chapter 347

    Tatlong araw na ang lumipas mula nang huling makita si Claudette. Tatlong araw ng walang kasiguraduhan, tatlong gabing walang tulog ang pamilya niya, lalo na si Caleigh, na halos ikabaliw ang pagkawala ng kapatid. Maging ang kanilang ina ay halos hindi na kumain. Kahit buntis si Claudette, walang konsiderasyong ipinakita si Don Rafael—ang lalaking buong pusong kinamumuhian na ngayon ng pamilyang Villamor.Nakapag-file na ng missing person report si Caleigh sa tulong ni Drako, ngunit wala silang hawak na ebidensiyang magtuturo kay Don Rafael. Maging ang CCTV footage sa ospital ay nabura na rin—isang patunay kung gaano kalawak ang impluwensiya ng matandang Nicolaj. Wala siyang iniwang bakas. Samantala, sa isang lihim na silid sa ilalim ng isang hacienda sa labas ng lungsod, naroroon si Claudette—nakakulong at hindi pa rin mapipigil ang kanyang pag-iyak. Sa bawat pag-ikot ng araw, mas lumalalim ang takot sa puso niya. Hindi dahil sa maaaring may mangyari sa kanya, kundi dahil walang nak

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status