Miserable Moment

Sina Rogelyn at Sean ay papunta sa Victory Building upang kunin ang mga gamit ni Rogelyn sa kanyang hotel room.

“May itatanong lang ako at wag mong masamain.” Ang sabi ni Sean habang nag dri-drive.

“Sige lang po.”

“First time mo ba ako?”

Hindi sumagot si Rogelyn bagkus tinignan nya ng seryoso si Sean.

“Ang gusto ko lang sabihin ay… Virgin pa ako at ikaw ang first kong babae na nasipingan ko… kaya nais kong malaman kung ganun ka rin.”

Huminga ng malalim si Rogelyn sabay sagot ng “Kung sasagutin kita ng seryoso at totoo ay may kapalit yan na isang kondisyon.”

“Sige, I agree.”

“Oo, Virgin pa ako kahit may boyfriend ako sapagkat ang nais ko ay sa asawa ko lang yun ibibigay at wala ng iba kaso ikaw na manyakis ang kumuha ng virginity ko.”

“Halatado ko nga rin nun… Kaso, I just want to confirm it.”

“Ngayon dahil na confirm mo na… Ang kondisyon na nais ko ay kalimutan na natin na may nangyari sa ating dalawa.”

“Hhmmm… Sige, walang problema.”

“Mabuti kung ganun.”

“Saka pala, kung sakaling mabuntis kita… Wag kang mag-alala di ako tatakbo sa aking responsibilidad at ako mismo ang mag susuporta sa magiging anak nating dalawa.”

“SIRA ULO! MANAHIMIK KA!”

Nagulat si Sean sa kanyang narinig at tumawa ngunit si Rogelyn ay nakaramdam ng pagka-panatag sa kanyang narinig kay Sean subalit ayaw nya itong maramdaman sa taong gumahasa sa kanya.

Sa pagdating nila sa Victory Building.

“Gusto mong samahan kita sa pagkuha mo ng mga gamit mo?” Ang tanong ni Sean na may pag-aalala.

Nagtataka si Rogelyn sa naririnig nya kay Sean at sya'y sumagot ng “Umuwi ka na lang po sa inyo dahil ako na po ang bahala sa sarili kong mga gamit.”

“Sige, mag-ingat ka sa pag-uwi.”

At si Sean ay umalis sa Victory Building.

Si Rogelyn naman ay nagsimulang maglakad papunta sa kanyang hotel room number 6.

Sa pagbukas nya ng pintuan ay nakita nya si Vlad at isang babae na naroon sa loob. Ngunit ang babaeng iyon ay ang kasiping ni Vlad sa inu-upuhan nilang bahay.

Nagsimulang makaramdam si Rogelyn ng matinding galit, at nanlambot ang kanyang mga tuhod, saka nagpipigil sya ng kanyang mga luha.

Nakita sya nila Vlad at ng babae.

“Sino sya?” Ang tanong ni Rogelyn habang nakaturo sa babae.

“Kaibigan ko sya.” Ang sagot ni Vlad habang naka-ngiti.

Lumapit ang babae kay Rogelyn sabay sabi ng “Ako si Cyrell, kaibigan ni Vlad.”

“Bakit ka narito sa loob ng hotel room namin?”

“Well, anak ako ng may ari ng Victory Building...”

Tumawa si Rogelyn habang nagpipigil ng mga luha at kino-kontrol ang galit na kanyang nararamdaman sabay sabi ng “Well, ako naman si Darna.”

“Cy, pag-pasensyahan mo na girlfriend ko.”

“CY!? Seryoso may tawagan kayo sa isat-isa, aaahhh.”

“Oo, kasi magkaibigan kami.”

“WAG KANG SUMABAT!”

Nagulat sina Vlad at Cyrell sa kanilang narinig kay Rogelyn.

“Bebe ko, kumalma ka.” Ang sabi ni Vlad habang lumalapit kay Rogelyn.

“DYAN KA LANG! WAG KANG LALAPIT SA AKIN!”

“Bakit ka ba sumisigaw?” Ang pagtatakang tanong ni Cyrell.

Tumingin ng masama si Rogelyn kay Cyrell sabay sabi ng “Lumayo-layo ka sa akin baka masapak kita.”

Nagulat at natakot si Cyrell sa kanyang narinig at nakita kaya sya'y lumayo kay Rogelyn.

“Ano bang ikinagagalit mo, bebe ko?”

“BEBE MO MUKHA MO!”

Kinuha ni Rogelyn ang susi ng kanyang sasakyan at ang susi ng hotel room saka ito ay itinapon kay Vlad sabay sabi ng “I*****K MO SA ATAY MO!”

“Bebe ko, kumalma ka at pag-usapan natin ito.”

“MANAHIMIK KA!”

Nagsimulang umiyak si Rogelyn sabay sabi ng “Bakit ko ito nararanasan? Akala ko ba ikaw at ako, ay mahal natin ang isat-isa… Bakit mo ito nagagawa sa akin…?”

“Rogelyn, mali ang nasa isip mo. Si Cyrell ay narito sa loob ng ating hotel room dahil sya ang anak ng may ari nitong Victory Building at nais nyang makita kung kamusta tayo dito sa ating hotel room… Saka, magkaibigan lang kami.”

“Magkaibigan… Kung ganun magsama kayo ng kaibigan mo dito.”

At tumalikod si Rogelyn sa kanila subalit sya ay biglang niyakap ni Vlad sabay sabi ng “Magtiwala ka sa akin na ikaw lang ang aking mahal.”

Nagpumiglas si Rogelyn sa pagkakayakap sa kanya at itinulak nya si Vlad sa sahig sabay sigaw ng “WAG MO AKONG YAKAPIN!”

Tumingin sila sa mata ng isat-isa at muling nagsalita si Rogelyn ng “Wag kang magpapakita sa akin at lalong wag kang magpaparamdam sa akin… Paki-usap need kong pakalmahin ang sarili ko kaya bigyan mo ako kahit isang linggo na mag-isa… Wag mo akong susundan kung ayaw mong mag break tayo.”

Si Rogelyn ay umalis sa Victory Building habang umiiyak at nagsimulang umulan ng malakas.

Habang sya ay naglalakad papalayo, sya ay pinagtitinginan ng mga tao na naroon sa daan sapagkat sya ay sumisigaw sa sakit habang umiiyak ng sobra at basang-basa dahil sa ulan.

Tumigil sya sa gitna ng daan at napaluhod sa sahig at isang binata ang lumapit sa kanyang likuran at pinayungan sya.

“Sabi ko sa iyo huwag mo akong susundan… Kaso, kailangan kita sa buhay ko hindi dahil sa mga bagay na naibibigay mo sa akin kundi dahil mahal kita at ikaw ang gusto kong pakasalan…” Ang sabi ni Rogelyn habang umiiyak at basang-basa sa ulan.

Sya ay tumingin sa kanyang likuran upang makita ang binatang nagpayong sa kanya ngunit hindi ito si Vlad na kanyang ina-asahan bagkus ito si Sean.

“Pasensya ka na kung hindi ako ang taong ina-asahan mo.” Ang sabi ni Sean ng makita nyang disappointed si Rogelyn ng sya'y makita.

Kahit masakit kay Rogelyn ay pinilit nyang pigilan ang kanyang pag-iyak sabay sabi ng “Umuwi ka na at hayaan mo ako rito.”

“Wala akong alam sa nangyayari sa iyo ngayon, kaso… Handa akong samahan ka sa iyong kalungkutan kaya umiyak ka lang hanggat gusto mo.”

Nang marinig ito ni Rogelyn sya ay muling umiyak ng sobra habang sumisigaw sa sakit ng kanyang nararamdaman kaso ngayon ay hindi na sya nababasa ng ulan sapagkat sya ay pinapayungan ni Sean.

Tumigil lang si Rogelyn sa kanyang pag-iyak ng sya ay nawalan ng malay kaso bago pa man sya tumumba sa sahig, sya ay nasalo ni Sean.