Offer Accepted

Sa pagdating ng hapon, sa isang room ng Private Hospital ay naroon sina Rogelyn at Sarah saka si Rose.

“Ma, alis po muna ako dahil ipapasyal po ako ni Ma'am Sarah sa kanilang bahay para ipakilala ako sa kanilang anak bilang personal assistant.” Ang sabi ni Rogelyn sabay halik sa noo ni Rose.

“Rose, alis muna kami ng iyong anak. Ipapahatid ko sya dito mamaya pagtapos ko syang ipakilala sa anak ko.” Ang sabi ni Sarah habang nakangiti at nakatingin kay Rose.

At silang dalawa ay pumunta sa parking area ng private hospital at si Rogelyn ay nagulat at namangha sa kanyang nakita sapagkat si Sarah ay lumapit sa isang sikat at mamahalin na kotse.

“Tara na.” Ang sabi ni Sarah sabay pasok sa kanyang kotse at si Rogelyn ay sumunod sa kanya.

“Wag kang kabahan o mahiya sa akin dahil magkaibigan kami ng Mama mo since bata pa kami kaya just be yourself.” Ang sabi ni Sarah habang nakangiti kay Rogelyn at nag dri-drive papunta sa kanyang bahay.

Sa kanilang pagdating sa bahay ay nakita ni Rogelyn ang malaking bahay na parang isang mansion.

“Wow, ang laki at ganda ng bahay po ninyo.” Ang sabi ni Rogelyn habang namamangha sa kanyang nakikita.

Sa pagbaba nila ng sasakyan ay sinalubong sila ng mga butler sabay bati ng “Good Afternoon Ma'am Sarah.”

Nagulat at namangha na naman si Rogelyn sa kanyang nakita.

“Tara sundan mo ako.”

“Opo.”

At nagsimulang maglakad papasok ng bahay si Sarah habang sumusunod sa kanya si Rogelyn.

Sila ay pumasok sa isang kwarto at may narinig silang isang binata na sumisigaw ng “Wala ka bang utak!? Ayaw ko nga na magsuot ng salamin eh.”

At biglang inihagis ng binata ang lahat ng mga mamahaling salamin sa sahig at itong lahat ay nabasag.

Nagulat si Rogelyn sa kanyang nakita at narinig ngunit si Sarah ay ngumiti sabay sabi ng “Pag-pasensyahan mo na ang anak ko kung magagalitin at mainitin ang ulo.”

Lumapit si Sarah sa binata at ito'y niyakap saka iniharap kay Rogelyn sabay sabi ng “Sya ang anak kong lalaki.”

Nagulat at nanlaki ang mga mata ni Rogelyn sa kanyang nakita sapagkat ang binatang nakita nya ay si Sean na gumahasa sa kanya sa Hotel Room ng Victory Building.

“IKAW!?” Ang sabay na gulat at sigaw nina Rogelyn at Sean sa isat-isa.

Nagulat si Sarah sa kanyang narinig sabay tanong ng “Magkakilala kayo?”

“Hindi po.” Ang tugon ni Rogelyn sabay tingin sa sahig.

“Siguro… Kaso nagkita na kami kahapon sa isang hotel room ng Victory Building.” Ang sabi ni Sean sabay lapit kay Rogelyn at tinitigan ito.

“Masyado ka namang malapit sa kanya anak ko.”

“Gusto ko kasing magpakilala sa kanya para malaman nya kung sino ako.”

Nagsimulang kabahan si Rogelyn sa sitwasyon ngunit si Sean naman ay natutuwa sa sitwasyon.

“Ako nga pala si Sean Parayaoan.” Sabay abot ng kanyang kanang kamay.

“Rogelyn Samera.” Habang nakipag-shakehands.

“Sya ang magiging bago mong Personal Assistant.”

Nagsimulang tumawa si Sean sa kanyang narinig sabay sabi ng “Hahaha… Karma is Real.”

Nagsimulang makaramdam si Rogelyn ng kaba at takot sa kanyang narinig kay Sean.

“Sean, Wag kang maging bully sa kanya.”

“Hoy, babae binu-bully ba kita!?”

“Hindi po.”

Nagkamot si Sarah ng kanyang ulo sabay sabi ng “Pakilinis yung mga binasag ng anak ko na salamin saka dalhan kami dito ng bagong salamin na may white steel.”

“Yes Ma'am.” Ang sabi ng isa sa mga butler nila na naroon.

“Ma, ayaw kong magsuot ng salamin.”

“Anak ko, kailangan mong magsuot nun kasi halatado yung Black Eye mo sa mata.”

“Oo nga eh… MAHIYA NAMAN ANG NAG BLACK EYE SA AKIN!”

Nakaramdam ng hiya at kaba si Rogelyn sa kanyang narinig kay Sean.

“Sean, Wag kang sumisigaw.”

“Ma, anong gagawin ninyo kung yung taong nag black eye sa akin ay nahanap natin?”

“Syempre, ipapakulong ko sya at sisiguraduhin kong mabubulok sya sa kulungan.”

“Kahit ako mismo ang rason kaya nagkaroon ako ng Black Eye.”

“Syempre naman, tama ka man o mali… Ang gagawin ko ay ipagtanggol ka at protektahan ka dahil anak kita.”

Muling tumawa si Sean at nagsalita ng “Hoy! Babae, narinig mo yun?”

“Opo.” Ang tugon ni Rogelyn habang nakararamdam ng kaba at takot.

“Sino ba ang gumawa sa iyo nito para mapakulong ko na at maparusahan ko.”

“Hindi nyo na kailangan gawin yun, Ma. Sapagkat ako na ang bahalang magpahirap sa taong yun.”

Nagsimulang pagpawisan si Rogelyn sa kaba at takot na kanyang nararamdaman.

Dumating ang isa sa kanilang mga butler na may dalang salamin.

“Sean, isuot mo ito para matakpan ang Black Eye mo.”

“Ma, ayaw ko nga magsuot ng salamin.”

Napansin at nakita ni Sarah na si Rogelyn ay pinag-papawisan ng sobra at makikita sa kanyang mukha na sya ay kabado.

“Ok ka lang ba, Rogelyn?” Ang tanong ni Sarah na may pag-aalala.

“Opo. Pwede na po ba akong bumalik kay Mama?”

“Sige, ipapahatid kita sa isa sa mga butler namin.”

“Ma, hindi na kailangan. Ako na ang bahala.”

Si Sarah at lahat ng butler na naroon ay nagulat sa kanilang narinig ngunit nakaramdam ng kaba at takot si Rogelyn sa kanyang narinig kay Sean.

“Sige… Rogelyn, ang maghahatid sa iyo ay ang anak ko.”

Tumingin si Rogelyn kay Sarah na parang nag mamakaawang tuta na tumatanggi ngunit hindi makapagsalita.

“Hoy! Babae, sundan mo ako.” Ang sabi ni Sean habang mapang-asar na nakatingin kay Rogelyn.

Walang nagawa ang babae kundi sumunod sa lalaki.

Sinundan ni Rogelyn si Sean papunta sa isang sikat at mamahaling sasakyan na kulay Red at silang dalawa ay pumasok roon.

“Ito oh, yung susi mo na itinapon mo sa harden. Hinanap ko sa pag-alis mo.” Sabay abot ng susi na may number 6.

Nagulat at nagtaka si Rogelyn sa kanyang nakita at narinig kay Sean.

“Bakit?”

“Anong bakit? Ganyan ka ba sumagot kung may binabalik sa iyong gamit mo?”

“Sorry, I mean… Thank you.” Sabay kuha ng susi na may number 6.

“Saan kita ihahatid?”

“Po?”

“Anong po? Walang lugar na po. Tinatanong kita kung saan kita ihahatid.”

“Ahhmmm… Pwede po bang ihatid mo ako sa Victory Building dahil kukunin ko ang lahat ng gamit ko na nasa hotel room ko.”

“Sige, walang problema.”

Nagsimulang start ni Sean ang kanyang sasakyan at mag drive papunta sa Victory Building kasama si Rogelyn.