Unmeasurable Situation

Isang umaga sa Hotel Room Number 9 ng Victory Building ay naroon si Rogelyn kasama ang isang binata na nag-ngangalang Sean.

“ANO!?” Ang galit na sigaw ni Rogelyn sa kanyang narinig kay Sean.

“Bakit mo ako sinisigawan!?” Ang sigaw na sagot ni Sean.

“GINAHASA MO AKO!”

“Anong Ginahasa!? Pumayag ka sa One Night Stand.”

“ANO!? PUMAYAG AKO!?”

Tumawa si Sean sa kanyang narinig kay Rogelyn at sya'y tumingin ng seryoso sabay sabi ng “Pumayag ka sa One Night Stand sapagkat pumunta ka dito sa aking room number.”

Naguguluhan at na-iinis si Rogelyn sa mga sinasabi ni Sean sa kanya at sya'y nagsalita ng “ANO!? SIRA ULO!? Hindi mo ba kilala kung sino ang magiging ka-One Night Stand mo?”

“Hindi eh, kasi ang nag schedule ng aking One Night Stand ay kaibigan ko at ang sabi nya lang sa akin ay may babae na papasok sa aking room number at yun ang magiging ka-One Night Stand ko… At ikaw ang pumasok sa aking room number.”

“ANO!? Sira ulo din pala kaibigan mo, hindi nya man lang pinakilala o pinakita ang hitsura ng babae na magiging ka-One Night Stand mo?”

“Hindi eh, saka wala akong alam sa babae na magiging ka-One Night Stand ko. Ang tanging alam ko lang ay kung sinong babae ang papasok sa room number ko ay sya ang magiging ka-One Night Stand ko. At ikaw nga ang pumasok sa aking room number kaya automatic na ikaw ang aking ka-One Night Stand.”

Lalong nakaramdam ng galit si Rogelyn sa kanyang mga narinig kay Sean at sya'y sumigaw ng “IPAPAKULONG KITANG MANYAKIS KA!!!”

Nagulat at natawa si Sean sa kanyang narinig sabay sabi ng “Ganyan ka ba kumilos kapag humihirit pa ng round 2 kasi wala namang problema sa akin kung gusto mong mag round 2 tayo kasi sigurado ako na kagabi wala kang ma-alala sa ating round 1.”

Nakaramdam ng matinding galit si Rogelyn sa kanyang nakitang reaksyon kay Sean kaya bigla syang bumangon sa higaan at sinugod nya ito kahit sya ay n*******d.

Nagulat si Sean sa kanyang nakita at sya'y napasigaw ng “Saglit! Di pa ako ready!”

“Ready mo mukha mo!” Ang sigaw ni Rogelyn sabay suntok sa mukha ni Sean at nagsimula syang sabunutan at kagatin saka bugbugin ito.

Napatumba si Sean sa sahig sabay sabi ng “ARAY KO! HINDI MO BA AKO KILALA!?”

“WALA AKONG PAKI-ALAM!”

Sa loob ng limang minuto ay binugbug ni Rogelyn si Sean sa sahig.

Nagkaroon si Sean ng Black Eye at sobrang sakit ng kanyang katawan saka sya pa rin ay nakahiga sa sahig samantala si Rogelyn naman ay kinuha nya ang kanyang mga damit upang magbihis.

“Wag mo akong tignan, Manyakis!” Ang sabi ni Rogelyn ng mapansin nyang nakatingin sa kanya si Sean.

Sa pagtapos nyang magbihis sya ay umupo sa higaan at nagsimulang umiyak.

“Ako dapat ang umiiyak kasi ako ang nabugbug.”

“Manahimik ka dyan kung ayaw mong sugurin kita ulit.”

Umiyak ng umiyak si Rogelyn ng napakatindi at ito ay napansin ni Sean kaya sya ay pumilit na tumayo sa kanyang pagkakahiga sa sahig sabay sabi ng “Hindi masusulosyonan ng pag-iyak ang mga problema mo.”

“ALAM KO! Basta ipapakulong kita.”

Nagkamot ng ulo si Sean sabay tanong ng “Sigurado ka ba na hindi ikaw ang aking ka-One Night Stand?”

Habang umiiyak si Rogelyn, sya ay tumingin ng galit at seryoso sa lalaki.

Nagulat at natakot si Sean sa kanyang nakita sabay sabi ng “Nagtatanong lang ako para maging malinaw sa akin ang sitwasyon.”

“Basta ipapakulong kita.”

“Bakit ka ba pumasok sa aking room number?”

“Ikaw ang pumasok sa aking room number at ginahasa ako.”

Kinuha ni Sean sa kanyang bulsa ang susi ng kanyang room number sabay sabi ng “Ito yung susi ng aking room number.”

Nagulat si Rogelyn sa kanyang nakita sapagkat ang susi na hawak ni Sean ay may number 9 at sya'y nagsalita ng “Susi ko yan eeeehhhh.”

“Ano? Susi ko ito.”

“Kagabi kahit lasing ako na alala ko pa rin na itinapon ko sa harden ang aking susi. At sigurado akong kinuha mo yan doon at pumasok ka dito para gahasain ako.”

“Kung ganun, tignan at hanapin natin ang susi mo sa harden para maayos natin ang ating misunderstanding sa isat-isa.”

Tumigil si Rogelyn sa kanyang pag-iyak sabay sabi ng “Walang misunderstanding sa atin kundi ginahasa mo ako at yun ang totoo kaya ipapakulong kita.”

At may dumating na txt sa CP ni Rogelyn at ito ay kanyang binasa.

“Good Morning, Bebe ko. Kamusta yung Hotel Room natin, nagustohan mo ba? Saka pala, hindi ka ba naligaw o nalito sa number ng Hotel Room natin? Kasi ang Hotel Room natin ay number 6.”

Nagulat at nanlaki ang mga mata ni Rogelyn sa kanyang nabasa at muli syang umiyak ng mas matindi.

Nagtataka si Sean sa kanyang nakita kay Rogelyn sabay tanong ng “OK ka lang ba? Kasi mas lalo kang umiyak pagtapos mong mabasa yung txt.”

Tumingin si Rogelyn kay Sean at sya'y yumuko sabay sabi ng “Patawarin mo ako kung pumasok ako sa Hotel Room mo.”

“Ano? Anong sinasabi mo?”

Hindi na sumagot si Rogelyn bagkus sya ay umalis sa Hotel Room habang nakayuko ang kanyang ulo at umiiyak ng matindi.

Sya ay sumakay sa kanyang sasakyan at nag simulang mag drive papunta sa private hospital kung nasaan ang kanyang ina.

Sa pagdating nya sa private hospital, sya ay sinalubong ni Vlad habang may dalang almusal.

“Surprise, Bebe ko.” Ang sabi ni Vlad habang nakangiti.

Nagulat sya sa kanyang nakita at nagsimulang magtanong ng mga “Ok ka lang ba? Bakit ka umiiyak? May nangyari ba?”

Tumingin si Rogelyn kay Vlad habang umiiyak at nagsalita ng “Pwede bang wag kang magpakita sa akin kahit isang linggo lang baka kung ano pa ang magawa ko sa iyo at ayaw ko yun na mangyari… Paki-usap.”

“Kahit hindi ko alam kung ano ang nangyayari ngayon ay susundin ko ang iyong gusto basta palagi mong isipin na narito ako para sa iyo kaya tawagan mo lang ako at siguradong tatakbo ako papunta sa iyo.”

“Kung ganun, wag ka munang magparamdam sa akin kahit isang linggo lang.”

Ngumiti at tumungo si Vlad kay Rogelyn sabay bigay ng almusal at sya ay umalis sa private hospital.

Tinangggap pa rin ni Rogelyn ang almusal at sya ay nagsimulang maglakad papunta sa room kung nasaan ang kanyang ina.

Niyakap nya ang kanyang ina habang umiiyak sabay sabi ng “Ma, Ma… Ma. Gumising na po kayo kailangan na kailangan ko po kayo ngayon wala na akong matatakbuhan at malalapitan kundi kayo aking ina. Kaya, Ma gumising na po kayo sa pagkakatulog… Paki-usap kailangan ko po kayo.”