Third Person POV“Ano itong naririnig ko, Dominic? Ikaw pa raw ang nag-suggest na sumali si Isla sa pageant? Naiisip mo pa rin ba ako? Ako ang girlfriend mo!” Halos mangiyak-ngiyak na sabi ni Selena, nakatayo sa gitna ng malawak na sala ng Dawson mansion, habang si Dominic ay nakasandal lamang sa upuan, malamig ang titig.Hindi siya kaagad sumagot. Imbes, pinagmasdan lang niya si Selena mula ulo hanggang paa, parang sinusuri kung sulit pa bang sagutin ang sinabi nito. “Selena,” mababa at kontrolado ang tono niya, “kung tungkol sa trabaho ang pinag-uusapan natin, hindi mo ako pwedeng diktahan sa mga desisyon ko.”“Trabaho?!” singhal ni Selena, lumapit pa ng isang hakbang. “Is it work to humiliate me in front of the entire company? You know that in Dawson’s eyes, I’m your girlfriend! Why would you suggest someone else? Are you doing this just to make me jealous?”“Why would I suggest you?” Dominic’s brow arched slightly, his voice steady. “You’re not even part of Dawson Realty. Wouldn’
Third Person POVKinabukasan, abala ang buong boardroom ng Dawson Realty. May meeting ang Board of Directors at ngayong araw ay mas espesyal kaysa sa karaniwan—ito ang umpisa ng paghahanda para sa nalalapit na anibersaryo ng kumpanya.Dominic sat at the head of the long mahogany table, his tailored navy suit sharp against the sleek leather chair. His posture was relaxed but commanding, one arm resting lazily on the armrest while his other hand tapped a pen lightly against the table. Around him, the directors flipped through documents, murmuring in low voices.Beside him, Isla occupied the secretary’s chair, her notebook open, pen poised, ready to take notes on every decision made. Puyat pa nga siya dahil inabot na siya ng madaling araw sa mga pinatapos ni Dominic. Tapos ngayon, gumising siya ng sobrang aga para dito. Minsan talaga, nagsisisi siyang nag-apply maging secretary ng lalaki.One of the older board members, Mr. Velasquez, cleared his throat and began.“As per tradition,” pan
Isla’s POVNagtagal ang tinginan namin. Nakatayo siya sa harap ko, studying me like he was trying to read something written between the lines. His hands slipped casually into his pockets, shoulders relaxed, pero sa paraan ng pagtitig niya… parang may binabalak. Something dangerous. Something na alam kong dapat iwasan… pero hindi ko magawa.“Parusa?” I echoed, unsure if he was joking or serious.Anong klaseng parusa naman kaya ang nasa isip nitong lalaking ‘to?He didn’t answer. Instead, he stepped closer. One step. Two. Hanggang sa naramdaman ko na ang init ng katawan niya sa harap ko. My breath hitched. Hindi ko alam kung dahil sa kaba o dahil masyado siyang malapit. His eyes were locked on mine, and for a second, parang nakalimutan kong huminga.“Do you know what happens,” he murmured, his voice dropping low, “kapag may empleyado akong naglalaho nang walang pasabi?”Dahan-dahan akong napalunok. “T-Tinatanggal?”He smirked, the corner of his lips lifting slowly. “Depende kung sinong
Isla’s POVIlan araw na akong hindi pumapasok sa Dawson Realty. I wonder if sinisante na ba ako ni Dominic o ano. Wala pa naman siyang message pero tingin ko, sa ugali niyang ‘yon, baka harap-harapan niyang sabihin sa akin na tanggal na ako. Palabas na ako ng hospital kung saan na-admit si Papa. Sa awa ng diyos, pagaling na siya. Sabi ng doctor, ilan araw lang daw ay maaari na siyang makalabas. Masasabi kong kahit papaano ay may nabunot na tinik sa dibdib ko. Medyo hindi na rin kami nagkakasagutan ni Tiya Olivia. Si Iris naman? Syempre, nandoon pa rin ang sarkastikong batuhan namin ngunit hindi na kami nag-aaway ng malala. Saktong nasa labas na ako ng hospital nang bigla akong may makasalubong. Pamilyar ang mukha nito, sinubukan kong alalahanin at nakilalang isa siya sa mga driver ng Dawson Realty. Hindi ko na sana papansinin pero mabilis na itong nakalapit sa akin.“Ma’am Isla, anong room po ang Papa niyo? Pinapahatid po ni Sir Dominic ang mga ‘to,” usal niya sabay pakita sa mga ha
Dominc’s POV“Sagutin ko lang,” She said, and just as she was about to rise, I reached out and pulled her by the wrist.“Bakit hindi mo sagutin dito?” “M-May nakalimutan ako sa kotse ko sa ibaba, kukunin ko na rin habang sinasagot ko ang tawag,” kinalas niya ang pagkakahawak ko at nagmamadaling tumakbo palabas. Lando. Lando. Lando. Where did I hear it? Pamilyar ang pangalan niya. Napatayo ako dahil may kutob akong parang mayroon akong dapat alamin. Lumabas ako ng opisina at dahan-dahan lumakad. I knew her excuse about needing to get something from her car was just a cover. Nandito lamang ‘yon, kaya kailangan kong hindi gumawa ng ingay sa mga hakbang ko.Huminto ako sa may dulo ng hallway, medyo paliko ‘yon. May naririnig akong munting mga tinig kaya naman lumapit ako ng kaunti pero tiniyak ko rin na hindi ako makikita.“Hindi ba sinabi ko sa inyo na huwag akong tatawagan basta basta?!” mahina ngunit nagngingitngit niyang sabi. Her caller was saying something, but I could no longer
Dominic’s POVParehas kaming natigilan nang biglang bumukas ang pinto ng office at niluwa noon si Selena. Sakto namang naubos ang kape ni Jermaine at maingay niyang nilapag ‘yon sa mesa. Para bang gigil na gigil siya sa bagong dating. “Speak of the devil, and the devil shall appear,” sambit ni Jermaine bago tumayo at inayos ang necktie ng kanyang suit. Nagawa niya pang tignan si Selena at ngumisi.“Are you saying I’m a devil?” nakataas ang kilay na tanong ni Selena. “If the shoe fits, wear it,” balik ni Jermaine, ang ngiti niya nananatiling nakakaloko. “Or better yet, burn it para wala nang makagamit.”Halata sa mukha ni Selena na gusto niyang sabunutan si Jermaine, pero pinilit niya ang sarili na kumalma. She crossed her arms and tilted her chin up—classic Selena posture. Palaban. Matapang. Pero hindi ko na rin maikakaila… may bahid ng tensyon sa mga mata niya ngayon na dati, hindi niya kailanman pinakita. Kakaiba ang aura niya, para bang may nakabalot dito.“I’m here to see Domini