Tahimik ang gabi sa mansion ng mga Verano. Sa ikalawang palapag, sa malawak na silid, nakaupo si Marco sa harap ng desk. Nakabukas ang laptop, kumikislap ang screen, pero wala siyang naiintindihan sa binabasa. Paulit-ulit lamang sa isip niya ang mga salitang kanina pa umuukilkil sa kanya, mga salitang hanggang ngayon ay ayaw pa rin niyang paniwalaan. Bumukas ang pinto. “Marco,” malamig na tawag ni Elizabeth, ang boses nito’y parang pumapasok sa buto niya. Suot nito ang silk robe na kulay perlas, at ang bawat hakbang ng takong nito sa marmol na sahig ay parang may bitbit na bigat at galit. Dahan-dahang iniangat ni Marco ang tingin. “Mom,” mahina ang boses niya, parang bata ulit na nahuli sa kasalanan. Huminga nang malalim si Elizabeth, parang pinipilit kontrolin ang sarili. “Buntis na si Ysabel.” Diretso. Walang paligoy-ligoy. Natigilan si Marco, para bang natanggalan ng hangin ang kanyang baga. “B-buntis?” bulalas niya, halos pabulong. “Bakit ka nagugulat?” matalim ang boses ng
Tahimik ang gabi sa loob ng napakalaking mansion ng mga Verano, pero ang bawat sulok ng bahay ay tila pinupuno ng bigat ng tensyon. Ang mga chandeliers sa kisame ay kumikislap sa malamlam na liwanag, sumasalamin sa marangyang pamumuhay ng pamilya ngunit hindi kayang itago ang init ng paparating na bangayan. Magkaharap silang lahat sa malaking sala. Nasa gitna si Leonardo, seryoso ang ekspresyon habang hawak ang kamay ni Ysabel na nanlalamig sa kaba. Sa harap nila, nakaupo si Elvira, ang matriarch ng pamilya na walang ipinapakitang kahit anong emosyon sa malamig nitong mukha. Katabi niya si Andres, ang nakatatandang kapatid ni Leonardo, at ang asawa nitong si Elizabeth na hindi maitago ang matalim na titig kay Ysabel. Mabigat ang katahimikan bago ito tuluyang sinira ng boses ni Leonardo. “Buntis si Ysabel.” Parang sumabog ang isang bomba sa gitna ng sala. Napalakas ang pagkakahigpit ni Ysabel sa kamay ni Leonardo. Si Elvira ay hindi kumikibo, pero bakas ang bahagyang pagkagulat sa
Maagang gumising sina Ysabel at Leonardo kinabukasan. Ang araw na ito ang itinakda ng OB para sa kanilang unang prenatal appointment. Habang nakaupo sa gilid ng kama, hinahaplos ni Ysabel ang tiyan niya, tila sinusubukang maramdaman ang munting buhay sa loob. “Ready ka na ba?” tanong ni Leonardo, lumapit habang nakasuot ng light blue polo at dark jeans. “I already called the driver. Everything’s ready for us.” Medyo kinakabahan si Ysabel, pero ngumiti siya. “Hindi ko alam kung kinakabahan ako o excited… Siguro both. Alam mo yun? Magiging mommy na talaga ako.” Lumapit si Leonardo, marahang hinawakan ang kamay niya, at may lambing na sabi, “Wala kang dapat ikatakot. Nandito ako para sa inyo ni baby. If something happens, I'll help you out.” *** Pagdating nila sa clinic, sinalubong sila ng malamig na aircon at mabangong amoy ng disinfectant. Maaga pa kaya iilan pa lang ang pasyente. Lumapit ang receptionist at agad silang tinawag. “Good morning, Mr. Verano, Ms. Ysabel,” bati
Maaga pa lang ay gising na si Ysabel. Nasa kama siya, nakayakap sa maliit na unan habang nakatingin sa kisame ng silid na dati ay tila masikip, pero ngayong alam niyang may bata na sa sinapupunan niya, parang biglang naging malawak at tahimik ang paligid. Ramdam niya ang banayad na init ng sinag ng araw na pumapasok mula sa malaking bintana ng silid. Sa ibaba, maririnig niya ang tunog ng mga kasambahay na nag-aayos ng almusal. Ngunit mas malinaw ang isang bagay, ang mabagal at maingat na pagbukas ng pinto. “Gising ka na,” mahinang sabi ni Leonardo habang marahang sumilip. Nakasuot lang ito ng puting polo shirt at itim na pantalon, simple pero napaka-disente tingnan. May dala itong tray ng pagkain. May lugaw, prutas at isang baso ng gatas. Napangiti siya kahit may halong hiya. “Leo… hindi mo naman kailangang gawin ‘yan. Para naman kasi akong may sakit.” “Gusto ko naman itong ginagawa ko,” sagot nito, lumapit at inilapag ang tray sa bedside table. “Sabi ni Doc, kailangan mong ku
Tahimik ang paligid ng Women’s Wellness OB-GYN Clinic sa Makati. Maaga silang nakarating nina Ysabel at Leonardo, at kahit naka-appointment sila, hindi pa rin niya maiwasang kabahan habang nakaupo sa waiting area. Nakayuko siya, mahigpit ang kapit sa bag na nasa kandungan, habang si Leonardo ay nakaupo sa tabi niya, hawak ang kamay niya na para bang sinasabi, relax ka lang. “Ysabel Verano?” tawag ng receptionist mula sa counter. Parang biglang lumakas ang tibok ng puso niya. Tumingin siya kay Leonardo at marahan itong tumango. “Come on,” bulong nito, sabay alalay sa kanya papasok ng consultation room. *** Pagpasok nila, sinalubong sila ng mabait na ngiti ni Dr. Liza Reyes, isang OB-GYN na nasa late 30s. Malinis at maaliwalas ang opisina, kulay pastel ang dingding at may mga litrato ng mga sanggol na nakasabit sa paligid. “Good morning,” bati ng doktora, sabay abot ng kamay. “I’m Dr. Reyes. You must be Ysabel.” Marahan siyang nakipagkamay. “Yes po, Doc. Positive po kasi yung pr
Nakahawak si Ysabel sa kahon ng pregnancy test habang nakaupo sa gilid ng kama. Ramdam niya ang panginginig ng kanyang mga kamay, at ang kaba na kanina pa kumakabog sa dibdib niya ay parang lalong lumalakas sa bawat segundo. Sa loob ng banyo, nakapatong sa marble sink ang maliit na test stick, nakatakip pa ng takip, nakapahinga, naghihintay ng ilang minuto bago magpakita ng resulta. Huminga siya nang malalim, pinilit pakalmahin ang sarili, pero nanginginig pa rin ang mga tuhod niya. "Relax, Ysabel. Pwedeng false alarm lang ito," bulong niya sa sarili, pilit inaaliw ang utak na punong-puno ng mga senaryong hindi pa handa ang puso niyang harapin. *** Sa labas ng kwarto, nasa kabilang linya si Joanna sa cellphone niya. Naka loudspeaker siya. “Girl, kumusta na? Nakapag-test ka na ba? Anong result? Dali. Excited ninang na ako rito,” tanong nito, sabik at may halong kaba rin ang tinig. “W-wait lang, Jo,” garalgal ang boses ni Ysabel. “Ilang minuto pa daw ang kailangan nating hintayi