Owned By Mr. Verano

"Break na tayo, Ysabel. Hindi na ako masaya sa kung anong meron tayo."

Ilang salitang umalingawngaw sa isip ni Ysabel kahit ilang linggo na ang lumipas mula nang binanggit ito ni Marco Verano, ang lalaking minahal niya ng apat na taon. Wala man lang awa. Wala man lang paliwanag. Isang simpleng hiwalayan na parang walang saysay ang lahat ng pinagsamahan nila.

Masakit. Mas lalong nakakahiya. Lalo pa’t wala siyang ideya kung anong dahilan—hanggang sa isang araw, nakita niya ito sa social media: bagong babae, bagong kotse, bagong mundo.

Siya, naiwan sa isang maliit na apartment, nakatitig sa resumé, umiiyak habang sinusubukang bumangon.

"Ma'am, here’s your caramel macchiato."

Naputol ang alaala ni Ysabel sa boses ng barista. Kinuha niya ang kape, bahagyang ngumiti, saka bumalik sa pagtitig sa kanyang laptop. Isa na lang application. Isa na lang sana. At baka sa wakas... may tumanggap sa kanya.

Kaya nang matanggap niya ang email mula sa Verano Holdings, hindi siya makapaniwala.

Interview. Sa mismong kompanya ng pamilya ng ex niya.

'Pwede bang umabot sa gano'ng level ang malas?'

Pero hindi siya umatras. Dahil kailangan niyang mabuhay. Hindi niya kayang ipagpatuloy ang ganitong sitwasyon habang may inang may iniindang sakit sa puso, at amang halos walang kinikita sa araw-araw.

Mataas ang building ng mga Verano, kasing taas ng pride na nilunok niya para lamang humarap sa mga taong isang araw ay posibleng maging kapamilya niya, kung hindi lang siya iniwan ni Marco.

Elegante rin ang reception area. Malamig ang simoy ng aircon. Mamahaling carpet, marble flooring, at chandeliers. Lahat ng bagay ay sumisigaw ng yaman at kapangyarihan.

"May hinahanap po ba kayo, Ma’am?" tanong ng receptionist.

"Yes, interview po for marketing assistant. Anong floor po iyon?"

"Third elevator to your right. 30th floor. Diretso po kayo sa Executive Lounge. Si Mr. Verano na raw po mismo ang makakausap niyo."

Natigilan siya.

"Mr. Verano? Si Marco?!"

Pero sa bawat hakbang niya papunta sa elevator, unti-unti ring bumigat ang pakiramdam niya.

Pagdating sa 30th floor, hindi niya agad napansin ang opisina. Tahimik. Walang assistant. Bukas lang ang pinto ng isang executive office.

"Pasok," ani ng baritonong boses mula sa loob.

Hindi boses iyon ni Marco.

Pagpasok niya, bumungad ang isang lalaking nakatalikod, nakasuot ng itim na suit. Matangkad. Malapad ang balikat. Tahimik itong nagbabasa ng dokumento. Elegante. Nakakatakot.

"Umupo ka," utos nito, ni hindi siya tiningnan.

Pag-upo niya, saka lang ito tumingin.

At ang buong mundo ni Ysabel ay tila huminto.

Si Leonardo Verano.

Hindi si Marco.

Si Leonardo, ang misteryosong tiyuhin ni Marco, CEO ng Verano Holdings, at itinuturing na ‘phantom billionaire’ ng bansa.

Walang masyadong lumalabas na picture ang taong ito. Pero kilala siya bilang walang inuurungan sa negosyo. Malamig. Tahimik. Mapanganib kung ngumiti.

At ngayon.. siya ang nasa harapan niya.

"Ysabel Dela Peña," basang-basa nitong binigkas ang pangalan niya. Twenty-one years old. Cum laude. May internship sa dalawang kompanya. Maganda ang record."

Hindi siya makapagsalita. Hindi dahil sa kaba sa interview, kundi dahil sa lalaking kaharap niya.

"Kilala kita."

Napakagat siya ng labi. “Alam ko pong pamangkin niyo si Marco…”

"Yes. Ex mo siya."

Tumango siya, bahagyang nag-init ang pisngi.

"At kahit ganon, nag-apply ka pa rin dito."

“Dahil kailangan ko ng trabaho, sir,” sagot niya ng matatag.

"At anong gagawin mo kung ako ang magdesisyong hindi ka tatanggapin? Dahil sa conflict of interest? O dahil sa history mo sa pamangkin ko?"

Lumunok siya. "Wala po akong balak balikan ang pamangkin niyo. At wala rin akong balak gamitin ang koneksyon na iyon para makapasok dito. Lahat po ng isinumite ko ay base sa kakayahan ko."

Tahimik si Leonardo. Isang uri ng katahimikan na para bang sinusukat niya ang bawat galaw ni Ysabel.

Hanggang sa bigla itong tumayo. Lumapit sa kanya.

Hindi niya maintindihan kung bakit unti-unting bumibilis ang tibok ng puso niya.

Tumigil ito sa harapan niya. Matangkad. Malapit. Mabango.

"You're brave," mahina nitong sabi. “I like that.”

Inabot nito ang isang folder. “Welcome to Verano Holdings. Starting Monday ay magtatrabaho ka na sa kumpanya ko."

Sobrang saya ni Ysabel noon pero may kaba pa rin siyang nararamdaman kay Leonardo.

Akala niya’y tapos na ang tensyon. Pero bago siya makaalis ay tinawag ulit siya ni Leonardo.

“Ysabel.”

"Po?" may kaba pa rin sa boses niya.

"Bago ka umalis, gusto kong malaman mo na Marco wants you back."

Parang binuhusan siya ng malamig na tubig nang marinig niya iyon.

"Sir, wala na kami. Tapos na. Matagal na."

Ngumiti si Leonardo. Isang mapanganib, malamig na ngiti.

“Alam ko. Kaya nga ako nauuna ngayon.”

Napalunok siya. “Ano pong ibig sabihin ng sinabi niyong iyan?”

“Marami akong kayang gawin, Ysabel. Pero ayokong hayaan kang hawakan ulit ng sinumang lalaking hindi marunong mag-alaga sa'yo. Kaya ako na ang bahala sa’yo simula ngayon. Kung papayag ka.”

"Anong... klaseng kapalit po ba ang gusto niyo?"

Saglit siyang sinipat ng lalaki, at sa isang iglap, ang dating malamig na CEO ay naging isang nilalang na tila gutom, hindi sa pagkain, kundi sa kontrol niya sa sarili.

“Simple lang naman ang kapalit nito.”

Hinawakan nito ang kamay niya.

“Magiging akin ka.”