Share
CHAPTER 40
Kaugnay na kabanata
Owned By the Demon CHAPTER 41
ALIYAH POVHindi mawala sa isipan ko ang sinabi ni Lorenzo kahapon. Tama nga ang mga ala-alang nakita ko noong mga nakaraang araw.Malalim ang iniisip ko, hanggang sa hindi ko namalayang mali na pala ang ginagawa kong pagluluto. Imbes na asukal ang ilagay, asin ang nailagay ko. Kaya medyo nainis na naman si Eleonor dito sa harap ko. Si Eleonor ang matandang parang mangkukulam ang dating na official cook ng mansyon. Sa una, natatakot ako sa kanya, pero habang lumalagi ako dito sa kusina, nakita kong hindi naman siya ganoon kasama. Sa tuwing nababagot ako, dito ako naglalagi sa kusina. Kung wala namang gawain sa kusina, sa garden ako pumupunta.Suot ko pa rin ang bigay na bracelet ni Lorenzo, at sa tuwing nakikita ko ito, naaalala ko siya at ang tagpo kahapon.Pumasok si Eddie sa kusina dala ang ilang supot na may lamang gulay.“Heto Eleonor, may mga gulay pa rito, baka gustuhin mong gamitin sa ibang mga niluluto mo,” sabi ng matanda.Tumango lang si Eleonor at bumalik sa kanyang gawain
Owned By the Demon CHAPTER 42
ALIYAH POVSobrang lamig ng aking mga kamay. Nagsimula na rin akong pagpawisan. Kinakabahan ako, lalo na nang makita ko si Vlad. Nasa bulsa ko ang maliit na boteng may lamang lason. Hindi ko alam kung magagawa ko ba ito.Nagsimula na ang kasiyahan. Maraming tao ang dumalo. Lahat sila nakasuot ng itim. Ngayon ko lang nakita ang karamihan sa mga narito. Lahat sila malamang taga rito lang sa San Vengganza. Nag-iinuman ang lahat. Lahat may hawak na inumin at sumasayaw. Parang wala silang pakialam sa paligid at sa mga nangyayari. Tumingin ako kay Lorenzo nang maramdaman ko ang mahigpit niyang hawak sa aking baywang.“Dito tayo Aaliyah. Baka gutom ka at gusto mong kumain?” imbita niya.“I am alright Lorenzo. Mas gusto kong panoorin ang mga bisita na nagkakasiyahan.Binigyan niya ako ng isang matamis na ngiti bago nagpaalam saglit na pupunta sa isang bisita upang kausapin ito.Naiwan akong mag-isa sa aking kinatatayuan habang ginagala ko ang aking mga mata. Siya namang pagdating ni Vlad.“Ar
Owned By the Demon CHAPTER 43
ALIYAH POVRamdam ko ang sakit mula sa pagkakahawak ni Lorenzo sa aking braso. Kitang-kita ko ang halimaw sa loob niya mula sa mga matang galit na galit na nakatingin sa akin.“You, you tried to kill me, don’t you?” bulong niya sa akin. He don’t want to make a scene but his anger was too much that he even wants to break my arm right now.“Lorenzo, please, maawa ka,” I am so scared right now. I just made a mistake and I don’t know what to do.Mas humigpit ang hawak niya sa akin. I can’t stand the pain and I started to cry. Hinila niya ako palayo sa kasiyahan at dinala papunta sa itim niyang kotse. Lumingon ako para hanapin si Vlad, hoping he can save me but he was gone.I tried to set myself free from his grip, but he was too strong.“Lorenzo, let me explain,” nanginginig ang buo kong katawan.“Get in the car! Huwag mong ubusin ang pasensya ko Aaliyah. Baka anong magawa ko sayo,” may diin niyang sigaw.Malayo na kami sa grupo ng mga tao at maingay na musika. Nakita ko ang karwaheng gin
Owned By the Demon CHAPTER 44
ALIYAH POVLorenzo turned to be a protective man this time. He pulled me closer habang papalapit ang grupo ni Vladymir.“You failed Aaliyah. You are so stupid. I knew you will do this. Kaya I created another plan in case you give up,” may kinuha siya mula sa kanyang suit.Napanganga ako nang makita kung ano ito. It’s a gun. And he was now aiming it towards our direction.Lorenzo pulled me behind him. Matangkad si Lorenzo kaya halos hindi ko na masyadong makita si Vlad. His broad shoulders covering my face.“You are an idiot Vlad. Akala mo ba ganito mo lang ako kadaling mapapatumba. Nakalimutan mo na ata kung sino ako,” kalmang sabi ni Lorenzo.“Come on my friend. We were friends for a long time now. Alam ko lahat ng tungkol sayo. I know even your weaknesses. Stop protecting that girl. You choose kung kanino tatami ang bala, sayo o sa babaeng mahal mo,” he laughed.Lorenzo walked even closer to him. Naiwan akong nakatayo rito.“Huwag mong idamay si Aaliyah. Alam kong sa akin ka galit.
Owned By the Demon CHAPTER 45
ALIYAH POVRamdam ko ang sakit ng aking katawan, sobrang bigat ng aking mga talukap at nahihirapan kong imulat ang aking mga mata. May naririnig akong pamilyar na boses. Boses ng lalaki at mukhang galit na galit siya. May naririnig din akong boses ng isang babae na kinakausap siya. Alam ko kung sino iyon ngunit hindi ko masambit ang pangalan niya.It seems like I’m in a dream. As I open my eyes, I realized that I am really in a different place. Nasa isang malaki at lumang bahay ako. I followed the sound and my feet brought me in front of a door. Sa loob, nag-uusap ang lalaki at babae.“He likes her. I am telling you, if you will just follow my instructions, solve na lahat ng problema mo. We will not give her to him; instead, we will use her. Lorenzo is like a wolf, craving for his prey. We should get that prey and use it against him instead,” sambit ng babae.“Pero mahirap yang ginagawa mo, she’s my….” The man was about to say something but the woman cut his sentences.“Stupid! Hindi
Owned By the Demon CHAPTER 46
ALIYAH POVBusy ako ngayon sa pagluluto. Abala ang ibang katulong sa mga gawain dito sa mansyon. Kaya naiwan akong mag-isa sa kusina. Bilin ni Lorenzo sa kanila na pagandahin at linisin ang buong mansyon. He said, he wants to have a party tomorrow night. Hindi ko rin natanong pa kung anong party iyon. Siguro may darating na naman na mga bisita.Gumising ako ng maaga ngayong araw. I want to help in preparing for the breakfast. Pero dahil abala ang lahat at walang kukuha ng mga gulay sa labas ng mansyon, kaya walang nagawa ang cook nila kung hindi ang lumabas nang mag-isa.Puro gulay at itlog ang nakikita ko sa lamesa. Pagkatapos magluto, dumating ang isang katulong upang tulungan akong ayusin ang mga pagkain sa lamesa. Tumingin ako sa katulong at nakaramdam ako ng kaunting kirot. Naalala ko si Janine. This woman in front of me has the same age as Janine. I can’t believe I fell for the man who killed my friend. I shook my head, ayoko munang maalala ang mga iyon. I want to spend this day
Owned By the Demon CHAPTER 47
LORENZO POVNagmadali akong umalis ng mansyon. Sana makabalik ako agad mamayang gabi. I just need to buy that ring for her. That Wittelsbach-Graff Diamond ring is perfect for her. I can’t believe this is all happening. Finally, I am going to propose to her. I have been stalking her for years. Mula noong makita ko siya sa Santa Isabella Farm, sakay ng isang puting kabayo. Aliyah Rose Castellano, the moment I knew her name, parang musika ang pangalan niya sa aking isipan. She’s too young and fragile. I’ve been fantasizing her. Her crystal like eyes, rosy cheecks, her captivating smile, everything about her is so perfect in my eyes. Lahat ng mga babaeng nasa paligid ko nakatingin sa akin, ngunit siya, ibang-iba sa kanila. Dinaanan lang ako at tinitigan saglit na parang wala lang. “Am I not attractive to her?” I became angry and confused that time.Mula noon, hindi na siya umalis sa aking isipan. Lagi ko siyang sinusundan. Minsan lang siya kung lumabas ng bahay. Kasama ng kanyang mga kaib
Owned By the Demon CHAPTER 48
ALIYAH POVAng sarap sa pakiramdam habang nararamdaman ko ang init ng sikat ng araw. Naririnig ko ang huni ng mga ibon sa paligid. Ang amoy ng mga bulaklak sa aking paligid, mga taong nagkukwentuhan at mga batang nagtatakbuhan. Ang malamig na simoy ng hangin na tumatama sa aking katawan habang dinadala nito ang nakalugay kong buhok. Tatlong araw mula noong nakalabas ako sa harang ng San Vengganza, hanggang ngayon hindi ko pa rin akalaing malaya na ako. Noong nakatapak ako sa lupa ng aking totoong mundo, agad akong nahimatay at natulog ng ilang oras. Si kate ang una kong nakita. She told me everything, about the “Guardians of Light,”. Matagal na nila akong gustong iligtas, ngunit hindi ganoon kadali ang pasukin ang kuta ni Lorenzo. Eddie has been their eyes to learn more about Lorenzo. It took him years to have his trust and they were successful. I remember Lorenzo, from the first time I saw him in Santa Isabella Farm, he was looking at me that time intensely. I hated the way he looked
Pinakabagong kabanata
