Hindi na alam ni Vergara kung ano pa ang sasabihin matapos marinig kay Luna ang walang pakundangang,
"Mura ako."
Napabuntong-hininga na lang siya habang nasa loob ng sasakyan.
Pero sa totoo lang, habang naiisip niya kung paano umaarte si Giovanni, lalo siyang nababahala. Anong klaseng lalaki 'yon? Napaka-kumplikado. Parang walking headache.
Napansin ni Luna ang sunod-sunod na buntong-hininga. Kumunot ang noo niya.
"Pwede ba? Tumigil ka nga diyan. Ang bigat-bigat ng hangin dito."
Kung may karapatang umirap at mag-emote, siya 'yun. Aba, ang lalaki di lalaki, ang mana, baka mawala pa sa kamay niya. Saan ka pa? Ang malas naman ng araw niya.
Bigla namang naliwanagan ang mukha ni Vergara. Parang may pumasok na kalokohan sa isip niya, sabay kislap ng mga mata.
"O siya, para gumaan pakiramdam mo may ipapakita akong maganda."
Napasimangot si Luna,
Sa laki ng social circle ng Manila kakaunti lang talaga ang mga taong kayang maglaro at makihalubilo nang totoo.Si Axel at Vergara mga bigating pangalan sa kanilang mundo isang tawag lang, dagsa na agad ang mga kilala at mga gustong makisama.Pagkaupo ni Luna sa isang bakanteng silya, agad siyang napansin ng mga nasa paligid.Sa suot niyang maiksi at elegante, kitang-kita ang makinis at maputing mga hita.May isang lalaking hindi napigilang bulong sa katabi, medyo pabulong pero sapat para marinig ng ilan,“Grabe... prinsesa raw pero ni bahid ng kapintasan, wala sa katawan. Walang halo, walang impurity. Ganyang ganyan dapat ang isang tunay na rich lady.”Narinig iyon ni Luna sanay na siya sa ganitong mga komento ngunit sa halip na mainis, napangiti lang siya ng pino at itinaas ang kanyang baso.Nagningning ang kaputian ng balat ni Luna sa ilalim ng mga f
Alam ni Yana sa sarili niya hindi niya talaga kayang bilhin ang ganoong limited edition. Pero ang mas masakit, iyon mismo ang nagpapakita kung gaano siya kayang tapakan ni Luna ng ganoon na lang.“Tsk,” mahinang tawa ni Luna, habang pinipihit ang isang kuko na para bang wala siyang ibang iniisip kundi ang sariling mga kamay. “Nakakaawa ka naman. Alam mo ba kung anong ibig sabihin ng intentional homicide? Ibig sabihin, kung hindi ko mapagpasensyahan ang ginawa mo.diretso kang kulungan.”Nag-angat siya ng tingin, malamlam pero matalim.“Pero pagod na rin naman ako.” Umikot ang dila ni Luna sa loob ng pisngi, bago muling nagsalita, ang boses puno ng bahagyang panlilibak. “Ang kapatid mo? Nambabae, nagtago, ni anino hindi ko na makita. Eh bakit pa ako mag-aaksaya ng oras? Pwede na rin sa’yo. Kahit sino sa pamilya n’yo.”“Isa pa,” patuloy ni Luna, tila nag-eenjoy sa pagbabakasakali. “Miss Yana, mukhang hindi ka pa nakakakain ng tunay na hirap sa buhay, ano? Magandang karanasan din ang maku
Nakatitig si Marco sa tablet na hawak-hawak, kung saan naka-freeze na ang screen sa mensaheng “This live broadcast has been closed due to multiple reports.”Sumisikip ang kanyang dibdib sa inis at pagkapahiya. Sa loob-loob niya, parang may umuugong sa kanyang utak, tila ba sumabog ang lahat ng plano niyang maamo ang publiko."Itong si Luna, sigurado akong siya ang may pakana nito," mariin niyang bulong, kasabay ng madiing pagkuyom sa kamao.Galit na galit siyang tumingin sa manager. "Siguradong si Luna ang nagpabagsak ng live ko. Sino pa ba? Sa galing niyang umikot sa mga tao niya akala ko ba mahihina ang connections niya ngayon?"Pero sa kabila ng galit at pagkabigo, may bahagyang pagngingitngit sa kanyang mga mata hindi lang dahil sa pagkatalo, kundi dahil alam niyang kahit kailan, mahirap talagang kalabanin si Luna lalo na kung si Giovanni pa ang nasa likod nito.Sa loob ng presinto, inilapag ni Brent ang kanyang telepono sa mesa at tumingin kay Giovanni, na kasalukuyang nakasandal
Hindi na alam ni Vergara kung ano pa ang sasabihin matapos marinig kay Luna ang walang pakundangang,"Mura ako."Napabuntong-hininga na lang siya habang nasa loob ng sasakyan.Pero sa totoo lang, habang naiisip niya kung paano umaarte si Giovanni, lalo siyang nababahala. Anong klaseng lalaki 'yon? Napaka-kumplikado. Parang walking headache.Napansin ni Luna ang sunod-sunod na buntong-hininga. Kumunot ang noo niya."Pwede ba? Tumigil ka nga diyan. Ang bigat-bigat ng hangin dito."Kung may karapatang umirap at mag-emote, siya 'yun. Aba, ang lalaki di lalaki, ang mana, baka mawala pa sa kamay niya. Saan ka pa? Ang malas naman ng araw niya.Bigla namang naliwanagan ang mukha ni Vergara. Parang may pumasok na kalokohan sa isip niya, sabay kislap ng mga mata."O siya, para gumaan pakiramdam mo may ipapakita akong maganda."Napasimangot si Luna,
"Paano ako sasama? Wala naman akong passport dito!" reklamo ni Vergara habang pinipisil-pisil ang sentido. Kapag si Luna makapag plano grabe. Para siya lang ang may oras sa mundo.Pero ngumiti lang si Luna, umikot pa ang isang daliri sa kanyang buhok, "Kaya nga pinaharurot ko na ’tong sasakyan sa mismong harap ng bahay mo. Ibig sabihin ano pa hinihintay mo? Kumuha ka na."Napanganga si Vergara. "Ay grabe, ang tapang talaga nitong babaeng ’to."Walang nagawa, gumulong palabas ng sasakyan sa ilalim ng malamlam na titig ni Luna.Pagkapasok sa bahay, agad niyang dinampot ang cellphone at tinawagan si Giovanni.Pagkasagot pa lang, halos sumigaw na si Vergara, "Lawyer Giovanni, Master Giovanni! Anong meron sa inyo ni Luna? Aba’y pinupuri ka ng sobra, pero ayaw mo naman pala siyang tulungan?"Sa kabilang linya, kaswal at parang bagong gising ang boses ni Giovann
“Ikaw—!”Napagtanto ni Vincent na tila naloko siya. Galit na galit siyang lumapit at pilit inabot ang leeg ni Luna upang sakalin.Pero si Luna, nakaupo pa rin sa sofa, bahagyang nakahilig, ang mga labi ay bahagyang nakakurba sa isang mapang-uyam na ngiti. Hindi man lang umiwas, kalmadong tumingin sa mga mata.“Binabalaan kita,” kalmado ngunit buo ang kanyang tinig. “May CCTV sa kuwartong ito.”Nagulat si Vincent. Bigla niyang binawi ang kamay, ang mukha’y hindi maitago ang pagkalito at inis.“Ikaw talaga!”Ngunit si Luna, tila ba isang reyna sa sarili niyang teritoryo, nanatiling kalmado’t kampante. Nakatingin lamang kay Vincent na para bang isang katawa-tawang nilalang na nagpapanggap na makapangyarihan."Subukan mo pa," bulong niya sa sarili, may bahid ng hamon.Sa huli, napuno si Vincent ng inis at pagkatalo.“Maghintay ka lang hindi pa tayo tapos!” galit na sigaw nito habang tumalikod at nagmamadaling lumabas.Ngunit bago pa siya tuluyang makatakas, hinarang siya ni Matilda sa may