Hindi na kailangan ng salita. Sa pagitan ng dalawa may labanan ng kontrol at pagnanasa, at sa gabing iyon si Luna ang may hawak ng manibela.
Napakataas ng pamantayan ni Luna pagdating sa kalidad ng pamumuhay sa loob ng silid,kumakaway ang bango ng mamahaling pabango, at ang ambient lights ay nagbigay ng malamlam at romantikong liwanag isang entabladong perpekto para sa tukso.
Sa ganitong kapaligiran, dagdag pa ang reputasyon ni Luna bilang unang ganda ng ka Maynilaan, at sa kanyang kusang pagyakap at paghalik, kahit si Giovanni, na kilala sa matibay na self-control, napahinto.
Isang iglap ng pagkahulog sa bitag.
Ngunit hindi pa man siya tuluyang bumigay, itinaas ni Luna ang kanyang paa at tinadyakan si Giovanni sa binti.<"Ate, ang pula mo. Parang ginamitan ka ng kulay ng isang libong taong gulang na spider spirit!" Tumatawang lumabas si Matilda mula sa kusina, dala-dala ang isang tray ng prutas. Sa harap ng malaking French window, naroon si Luna, nakaupo’t nakatitig sa labas — pulang-pula ang pisngi, parang bagong tinukso.Delikado ang itsura. Malambing. Nakakaakit."Marunong ka bang makipag-usap?" Umirap si Luna, tsaka pabirong pinandilatan si Matilda.Napakamot ng batok si Matilda, sabay abot ng prutas. "Ate, anong sinabi sa'yo ni Atty. Giovanni? Pati tenga mo namula."
Hindi na kailangan ng salita. Sa pagitan ng dalawa may labanan ng kontrol at pagnanasa, at sa gabing iyon si Luna ang may hawak ng manibela.Napakataas ng pamantayan ni Luna pagdating sa kalidad ng pamumuhay sa loob ng silid,kumakaway ang bango ng mamahaling pabango, at ang ambient lights ay nagbigay ng malamlam at romantikong liwanag isang entabladong perpekto para sa tukso.Sa ganitong kapaligiran, dagdag pa ang reputasyon ni Luna bilang unang ganda ng ka Maynilaan, at sa kanyang kusang pagyakap at paghalik, kahit si Giovanni, na kilala sa matibay na self-control, napahinto.Isang iglap ng pagkahulog sa bitag. Ngunit hindi pa man siya tuluyang bumigay, itinaas ni Luna ang kanyang paa at tinadyakan si Giovanni sa binti.
At si Giovanni?Tahimik lang, pinagmamasdan siya, na para bang sinasabing:“Ikaw ang nagsabing alam mo ang laro. Ngayon, handa ka bang tapusin ito?”“Marunong ka na palang makipag-usap,” malamig na tugon ni Giovanni, saka tumingin kay Ashley at tinanguan ito senyas na ialis na ang mga tao.Muling nanumbalik ang katahimikan sa malawak na sala ng villa. Sa pagitan ng mga mararangyang kasangkapan, ang tensyon ay mas mabigat pa sa marmol na sahig.Tumayo si Giovanni sa harap ni Luna, isang kamay sa bulsa, nakatingin pababa sa kanya tila sinusukat kung gaano na ito katigas, o gaano pa kahina.
Tahimik ang paligid.wala ni isang nag salita.Tanging pagitan ng hininga at lihim. Sa ganitong lapit,isang bulong lang ay kayang maging bala.At isang titig lang maaring maging pangako o pagtatapos.Bigla ibinuka ni Luna ang kanyang bibig at kinagat ang tainga ni Giovanni."Aray!" Napapitlag si Giovanni, bahagyang napaatras, ang kilay ay napakunot sa sakit at gulat."PUT—!" si Matilda, napatayo mula sa kinauupuan. “Ano 'yan, Luna?!”Ashley? Naguluhan. “Anong nangyayari rito??”Samantalang si Luna, walang bahid ng pagsisisi, nakangiti pa rin habang hawak ang gilid ng wheelchair niya, tila walang ginawa. Ngu
Habang dahan-dahang umiikot ang daliri ni Vincent sa gilid ng tasa ng tsaa, sumulyap siya muli kay Ashley, mas mapanuri ngayon ang kanyang mga mata.“Bakit parang… pakiramdam ko ay binabantayan ako ni Secretary Ashley?” ani Vincent, may bahid ng ngiti ngunit may patalim ang tono.Sa pagitan ng tsaa at katahimikan, tila unti-unting lumalabo ang linya sa pagitan ng pag-uusap at pagsisiyasat. Si Ashley, bagaman kalmado sa anyo, ay nagsimulang magbantay nang mas maingat—dahil alam niyang ang sagot ni Vincent ay maaaring magbukas ng mas malalim na usapan, o mas mapanganib na lihim.“Mr, Vincent,mukhang nagkakamali ka ng akala.” ani Ashley pilit pinananatiling magalang ang tono. “Kami po ay nasa larangan ng batas,at kailanma’y hindi namin sinasadya o kusang lalabagin ito. A
Pagkarinig ni Brent ng balita, agad niya itong ibinahagi kay Giovanni. Takot siyang puntahan at guluhin siya ng taong tila demonyo kung magalit.“Nahuli na rin ang pangalawang tao at tinanong na,” sabi ni Brent habang maingat na pinipili ang mga salita. “Wala naman silang ginawang masama konting hawak lang sa ilang tao, pero wala naman talagang pinsalang idinulot. Huwag kang mag-alala.”Tumango lamang si Giovanni, malamig ang tinig at walang emosyon: “Alam ko.”Sa likod ng kanyang katahimikan, dama ni Brent ang bigat ng presensya ni Giovanni parang isang bagyong tahimik pero handang bumalot sa sinumang lalapit nang mali.“Parang may mali sa tono mo? Iniwan ka?” tanong ni Ashley, bahagyang nakakunot ang noo.“Tama ka,” sagot ng kausap niya. “Napakayabang ni Luna. Nilandi ka lang niya saglit, tapos ngayon gusto niyang mas masiyahan habang ang ibang lalaki naman ang lumalapit sa bahay niya para siya naman ang pagtripan. Gusto mo bang uminom sa labas?”“May oras ka ba?” sagot ni Giovanni,