Pinagmasdan ni Matteo ang reaction ni Mahalia habang tinititigan ang lalaki sa entablado at katulad ng inaasahan niya nawala na ito sa sarili nang makitang hinalikan ni Sabrina Geun ang lalaki. Nagkunwari pa siyang inosente. "Are you okay, Mahalia?" Sinalo lang niya ito nang biglang mawalan ng balanse. Inalalayan niya itong makaupo ngunit nasagi nito ang baso sa ibabaw ng lamesa at nahulog ito sa sahig. Nagkanda pira-piraso itong nakakuha ng attention ng lahat. Lihim siyang napangiti dahil ito ang gusto niya, ang masira si Timothy sa lahat bilang kabayaran ng ginawa nito sa kompanya nila. Nalaman niyang si Timothy ang may kagagawan ng lahat at alam niya ang rason kung bakit. Malinaw si Mahalia ang dahilan kung bakit siya nito pinagdidiskitahan. "What's going on?" tanong ng ama ni Timothy sa entablado nang mapansin si Mahalia na tila kulang na lang lumupaypay ito sa sama ng loob. Inalalayan niya itong makaupo nang magsimula na itong umiyak. Binulungan lang niya ito, "Bakit?" Luma
"Grabe ka Korea! Kabago-bago ko palang dito sa lupain mo, sinaktan mo na agad ako! Ayaw mo ba sa akin?!" Hinayaan ni Matteo na magsisigaw ang babae sa tabing dagat. Malapit pa sila sa police station, na located din sa tabing dagat, malawak lang ang espasyo ng kalsada. Kumalabit lang ang kilay niya pataas habang pinapakinggan ang sinasabi nito. "Pinagkaitan na nga akong makilala ang totoong mundo, maraming bagay na nga akong hindi alam. English nga hirap na hirap na ako. Hanggang ngayon hindi ko pa alam kung ano ang mishap, tapos saktan mo pa ako ng ganito. Ganon ka na ba talaga kalupit Korea?" Si Hunter naman nakasandal lang din sa tabi nito na todo kain ng hawak nitong Kkochi na nilagay sa isang meal box na itim. Pagtingin niya kay Mahalia na umiiyak nakita niya ang lalaki na nakatingin rin dito at napahinto pa sa pagnguya. "Bakit mo naman sinisisi ang Korea, kasalanan ng Timothy na yun, kasi asshole siya. Tsaka yung mishap ibig sabihin tulad ng nangyayari sayo ngayon. Nagkamali
Sa tanang buhay ni Mahalia, hindi niya akalain na sa kabila ng nakakaawang sitwasyon niya mararanasan niya ang mga bagay na ito. Roller X Train ang tawag ng sinasakyan nila ngayon at sobrang bilis ng takbo nito sa iba't ibang direction. May biglang babagsak, tataas, tatagilid at may nakatuwad pa ng na mas lalong ikinatili niya. "Wooi! Mahuhulog ako!" Sobrang takot ang nararamdaman niya, halos maihi siya. Ngunit sa kabila ng takot na iyon, natutuwa siya kaya nagawa niyang sumigaw ng malakas at tumawa nang tumawa. "Tama na! Baba na tayo, mahuhulog ako dito!" Paano kasi naangat ang katawan niya sa upuan. Kung hindi lang dahil sa suporta bumulusok na siya. "Wag mong isiping mahuhulog ka, sumigaw ka lang!" sigaw naman ni Hunter na nasa likuran nila. Si Matteo kasi ang nasa tabi niya at ang katabi ni Hunter ay si Finn. Sigaw din nang sigaw ang dalawa at humahakhak pa. Si Matteo lang talaga ang hindi niya naririnig na sumigaw pero kung tanungin ito ni Hunter kong kamusta ang reply nito
Kumurap-kurap si Mahalia, dahil pati si Hunter tila natigilan din sa sitwasyon nila. Hindi ito nakabangon agad at ang labi nila ay nanatiling nakadikit. Maya maya umangat si Hunter, at siya naman napatakip ng bibig, sabay sabing, "Hala.""Oh shït!" sabi naman nito at mabilis na bumangon. "Sorry hindi ko sinasadya.""Nasaan si Matteo? Nandiyan ba?" mabilis niyang tanong at bumangon, tumayo at palinga-linga sa paligid. "Wala, wag mo na lang sabihin, baka magalit sa akin," sabi na lang nito na parang hindi makatingin ng deretso sa kaniya. Naiilang naman siya at paglunok-lunok na lang. "Okay ka lang?" mukhang sinikap na lang nitong itanong. Pinagpagan naman niya ang sarili niya. "Oo, dumi lang naman to, natatanggal.""Lokong mga bata yun ah, parang mga bulag," sabi naman nito, parang napikon. "Hayaan mo na, hindi naman siguro nila sinasadya." "Tara na, bili tayong pagkain," pag-aya na lang nito sa wakas matapos din pagpagan ang sarili. Nahihiya rin siyang tumingin. Parang nalalangha
"Upo na lang tayo, para hindi matapon. Baka may bumangga ulit, sayang pagkain," sabi ni Hunter kay Mahalia nang makahanap sila ng food card na may upuan. Natapon kasi ang pagkain nila kanina dahil sa mga bata. Kaya umupo na lang sila para safe. "Sarap ng pagkain ng Korea no?"Tumawa siya, "Oo nga.""So hindi mo na hate ang Korea kasi masarap ang mga pagkain niya." Humalakhak siya. "Hindi na mahal ko na siya," aniyang umiiling. "Sana all mahal," bulong naman nito at sumubo. Pagkatapos nilang kumain na talagang tinikman niya lahat. Bumalik na sila kung saan naroon sila Matteo. "Nge nasaan sila?" tanong niya. "Gumala siguro, wait tawagan ko," sabi naman nito at siya naman palinga-linga sa paligid. Napatingin pa siya sa phone niya at alas kuwatro na pala ng hapon. "Saan kayo?" tanong naman ni Hunter sa phone. "Okay punta na kami." Pagkababa nito ng phone, sinilip niya ang mukha nito. "Nasaan daw sila?" Parang nailang pa itong tumingin sa kaniya. "Nasa cherry blossoms."Hindi niya
Lumipas tatlong araw pa ang pananatili nila sa Korea. Sa loob ng tatlong araw na iyon, wala silang ginawa ni Matteo kundi ang mag-boxing sa fitness area nito. Nais ni Matteo na matuto siyang dumipensa, at ang rason naman ni Mahalia kung bakit nagpakaabala siya sa presensiya ni Matteo ay dahil gusto niyang makalimutan nang tuluyan si Teehan. Sa loob ng tatlong araw na iyon, ramdam ni Mahalia ang pananakit ng katawan. Pero sabi ni Matteo ganoon daw talaga sa una. May mga technique din na tinuro si Matteo sa kaniya, at ang tawag naman dun teakwando. Kinabukasan ulit, tamad na tamad siyang bumangon, pero nauna siyang nagising kay Matteo. Hindi naman siya magluluto ng pagkain nito kaya okay lang magbabad sa higaan. Pareho silang walang damit, para kasing pati siya ine-enjoy na rin ang katawan ng lalaki, minsan siya na ang nangunguna para may gawin silang dalawa. Naadik siya sa halik nito, na kapag ginagawa nila parang ayaw na niyang huminto. Sobrang himbing ng tulong nito sa tabi niya,
"Wag naman tayo sa mamahalin na restaurant," sabi naman ni Mahalia kay Matteo. Alam ni Matteo kung bakit sinasabi nito ang salitang iyon. Kapag sa mamahaling restaurant kasi, maraming kaartehan pagdating sa pagkain at simpleng kutsara at tinidor lang ang kailangan ni Mahalia. Pero gusto niyang maranasan ng babae ang iba't ibang klase ng buhay na kabilang sa mundo niya. Mga bagay na never pa nitong na-experience. Naka-casual outfit ito ngayon. Napakagandang babae sa suot na puro puti, na mayroon lamang belt na itim and gold. Napaka-expressive nito tingnan ngayon at sobrang proud siya sa ganda na taglay nito. "Relax, sabi mo gusto mong matuto di ba?" sabi naman niya. "Oo pero hindi ako handa dito," rason naman ng babae. Hinawakan niya ang kamay nito at pinahawak sa braso niya. "I'm here." Ramdam niya ang paghinga nito ng malalim na parang nangangamba. Ngumiti siya at binulungan ito, "Walang kakain sa'yo dito. Kung halimbawa may mang-away sa'yo, ako ang bahala." Pagkatapos
Kumilos si Teehan para hawakan si Mahalia sa braso. "Mahalia—" Napahinto ito sa pagsasalita nang umatras siya. "Sabing don't touch me, kulit mo Teehan ah," masungit niyang bara rito. Mabuti na lang sa araw-araw niyang naririnig ang mga English ni Matteo may mga nadawit siya. Kung sasadyain naman kasi ni Mahalia na magsalita ng English ay kaya niya, wrong grammar nga lang at dahil dun wala siyang lakas ng loob. Ngayon lang talaga siya nagkaroon ng lakas ng loob kasi alam niya, tama ang grammar niya sa sinabi niyang iyon. Napansin niyang nagulat ng konti si Matteo at napataas ang sulok ng labi dahil siguro sa sinabi niyang boyfriend niya ito. "Mahalia hindi mo alam ang ginagawa mo," giit pang sabi ni Teehan sa kaniya, at talagang hinawakan pa siya sa braso. "Alam ko ang ginagawa ko Teehan, at gusto ko to—""Hindi mo kilala ang taong to," giit pang sabi nito, pabulong at si Matteo ang tinutukoy. "Kilala ko siya, alam ko kung sino siya. Yung totoong siya, hindi katulad mo," gigil ni