Tinawgaan ko kaagad ang aming HR department pagkalabas ni Claire. Hindi ko ito kalimitang ginagawa hindi ko din maintindihan sa akong sarili bakit para akong sunod-sunudan kay Claire.
“Hi Ricky , I send you an email. I want you to secure position for Ms.Claire Sanchez. Ayokong malaman niyang wala talagang available position sa aking kompanya bilang personal secretary . She will conduct her OJT in my company and when she finish give her an offer right away for being a regular employee. Payagan mo na si Andrea sa hinihingi niyang bakasyon starting tomorrow pagsimulain mo na siya sa kaniyang leave . Ako ng bahalang magturo kay Claire ng mga dapat niyang gawin sa kaniyang trabaho bilang personal secretary ko. Gawan mo ng paraan na malagyan siya ng slot sa aking kompanya. I don't care kung paano mo gagawin pero gusto kong bukas na bukas din ay magsimula na siya. Hindi ko pa rin aalisin si Andrea. Bale magiging 2 silang sekretarya ko. Hindi niya alam na wala talaga akong perosnal secretary at gawa gawa ko lang ang aking dahilan ,kung magtatanong siya sa iyo siguraduhin mong iisa ang ating alibi, na si Krissa ang aking Personal Secretary noon at pinagresign ng kanyang asawa dahil buntis. Gusto kong i-pwesto mo ang kaniyang desk sa tapat ng aking opisina. I want you to do it first thing in the morning. Is it clear?" nakangisi kong sabi habang kinakausap ko sa telepono ang aming HR Head. "hahaha, naiintriga naman ako sa bago mong kasamabahay. Ano bang itsura niyan at ganun mo na lang alagaan?, una kinuha mong kasambahay kahit walang alam sa gawaing bahay tapos pinag aralan mo pa sa eskwelahan mo. Knowing na ang mahal mahal ng tuition f*e. Tapos ngayon gusto mong mapalapit sayo. Don't tell me Edward na malakas ang tama mo sa babaeng iyan?" pang-aasar na sabi ng aking tauhan/kaibigan na si Ricky. "Cut that thought. Napakadumi ng utak mo. Ibahin mo si Claire, hindi siya kagaya ng ibang babae na nakakasama ko. Isa pa kababata ko siya kaya wag mo siyang idamay sa mga kalokohan ko. Gusto ko lang na maayos ang kaniyang mapapasukan sayang naman ang katalinuhan niya lalo at candidate siya bilang suma-cum laude ngayong school year. Ang mga ganitong klaseng tauhan ang kailangan nating i keep sa aking kompanya. " defensive kong sagot sa aking kaibigan. Alam ni Ricky lahat ng kalokohan ko kaya ang hirap talagang magtago sa kaniya. "Oh FVCK Edward! (hindi siya naniniwala sa aking sinasabi) ang huling beses na nagkaganyan ka ay kay Lexie lang. Don't tell me si Claire na ang bagong babae na ipapasok mo sa red room? hahaha Bro i think she is." paninigurado niya sa akin. Natawa na lang ako sa kaniyang naiisip. Oo nga no, bakit nga ba pagdating kay Claire ay nag-iiba ako. Pati desisyon ko ay nagbabago din. Hindi ko siya kayang tiisin at baliwalain. I don't know parang natural na sa puso ko ang diktahan ang isip ko sa tamang mga dapat kong gawin para mapalapit sakin si Claire. Kahit pa ito ay sa selfish way ay gagawin ko basta makita ko lang ito palagi ay wala aking pakielam. " ewan ko sayo Ricky. I'm just doing it for the benefit of the company. Hindi dapat pinakakawalan ang mga top natcher sa kanilang pag-aaral. Sa galing niya at abelidad ni Claire siguradong madaming kompanya ang mag-aagaw agawan para bigyan siya ng offer at hindi natin iyon hahayaan. Kaya para hindi mag init ang ulo ko sayo, gawin mo ang sinasabi ko." istrikto kong pag-uutos kay Ricky bago ko siya binabaan ng tawag. Kinabukasan kagaya ng aming napag usapan ay pinukaw ko ang atensyon ni Claire. Malayo na naman kasi ang kaniyang paningin. Nakatulala na naman siya sa kawalan. Minsan na wiwirdohan ako kay Claire, mapailang ulit ko na siyang naabutang malayo ang iniisip, masasalamin ko din sa kaniyang mata ang matinding kalungkutan, hindi ko naman siya matanong dahil ayokong isipin niyang interesado ako sa kaniya. Hindi ang isang Edward Murphy ang magtatanong sa nararamdaman ng isang babae. Never! , ang babae ang dapat na naghahabol sa akin at magpapakita ng kaniyang interes at hindi ako ang unang gagawa ng the moves. "Claire let's go mala-late na tayo, unang araw mo pa lang late ka na kagad. Hindi magandang panimula iyan." kunwari ay nagagalit kong sabi . Sinadya kong mag-madaling lumabas ng bahay at naunang sumakay sa kaniya ng sasakyan. "oo nga pala nakabakasyon ngayon si Andrea, ang office secretary ko . 1 month leave siya kaya naman ikaw ang gagawa ng aking meeting calendar, reports, scheduling, filling of documents at kung ano ano pang mga dokumento na ginagawa ni Andrea. " nagulat siya at napatingin sa akin. Alam kong nabigla ito sa aking sinabi dahil sa biglang pag-iba ng ekspresyon ng kaniyang mukha. "Pero Edward, unang araw ko pa lang sa trabaho ko?! baka kung anong gawin ko dun." na-ra-rattle niyang sabi sa akin. "Don't worry within 2 days pina cancel ko lahat ng meetings ko para maturuan kita. You just need to do the basic. Mabilis mo lang makukuha yun alam ko. Matalino ka naman, kaya mo yan . Wag kang matakot." nakangiti kong sabi sa kaniya saka ko pinaandar ang sasakyan paalis ng aking bahay. Nang dumating na kami sa kanto ay nagpababa na si Claire. Naiinis talaga ako dito. Bakit parang allerging allergy siya na makita ng mga taong kasama niya ako.Bugnot na bugnot ako sa ganitong set-up. Habang mabagal akong umaandar ay sinisilip ko siya mula sa aking side mirror, ng masiguro kong malapit na siya ay saka na ako nagmabilis ng paandar ng aking sasakyan. Hinayaan ko na lang din siya sa kaniyang gusto. Nauna na ako sa opisina at pumasok na sa loob ng aking opisina. Sinalubong ni Ricky si Claire ng ito ay dumating. Alam na niya ang dapat niyang gawin dahil nabilinan ko na siya. Habang tinuturo sa kaniya ni Ricky ang kaniyang magiging desk ay nakamasid ako sa kanilang dalawa mula sa glass window mula sa aking opisina. Full tinted black ito kaya naman hindi nila ako nakikita sa loob kahit na nakikita ko ang bawat kilos ng nasa labas. Pinagmamasdan kong maigi ang aksyon ni Ricky dahil kagaya ko ay tuso din ito pagdating sa babae.Tumingala siya sa akin ng may luha sa mga mata pero may ngiti sa labi.“Hinding-hindi mo iyon pagsisisihan, Arthur.”Yumakap siya nang mahigpit. At sa gabing iyon, wala nang multo mula sa nakaraan. Wala nang pangambang dadalhin. AFTER THREE MONTHSMula ng araw na kinausap ko si Andrew. Isinagawa ko na ang planong ito, ang araw na magbabago sa maling umpisa ng pagsasama namin ni Frances. Kasama ko sa pagbuo ng planong ito ang kapatid niyang si Frank. Nag-send ako ng message kay Frances. “Love, hindi kita masusundo ngayon. Busy ako sa work. Susunod na lang ako sa tagaytay.Si Frank na lang ang susundo sayo pero pramis susunod ako sa dinner out natin. Maliwanag pa rin naman kahit na 5pm na.” Agad naman siyang nag reply sa akin. “Ah, ganuon ba? Okay love, pero sana makasunod ka!”“Oo love, susunod ako”Pagtapos noon ay tinawagan ko na si Frank. Sinundo na niya si Frances habang ako ay naghihintay na sa Tagaytay. Sinigurado ko ding nakaayos na ang lahat.Ilang minuto ang nakalipas a
ARTHUR POVHindi ako palasalita. Hindi ako katulad ni Andrew na kayang ipagsigawan ang nararamdaman niya, kahit sa maling paraan. Ako ’yong tipo ng lalaking hindi kailangang magsalita ng marami para iparamdam kung gaano ko kamahal ang isang tao.Pero huwag mo akong subukan. Dahil kahit tahimik ako, hindi ako papayag na mawala si Frances sa akin. Nalaman ko mula sa receptionist. Ilang beses na raw nagpapabalik balik si Andrew sa opisina ni Frances. Sabi pa nga, minsan may dalang kape. Minsan bulaklak. Akala siguro niya, kapag pinilit niya nang paulit-ulit, babalik sa kanya si Frances.At kahit hindi ako marunong makipag-agawan, marunong akong tumindig sa para sa taong mahal ko. Kaya simula nang malaman ko ang tungkol doon ay araw-araw ko na siyang sinusundo. Hindi dahil ayokong mapunta siya kay Andrew kundi dahil ayokong pabayaan siyang mag-isa habang pinipilit siyang kaladkarin ng isang taong hindi marunong rumespeto sa desisyon niya.Hindi ko kailangan magsalita ng masasakit. Hindi
Akala ko kapag natapos ko nang tanggihan si Andrew, doon na rin matatapos ang lahat ng gulo sa pagitan naming lahat. Mali pala ang akala ko.Pinili ko si Arthur, hindi dahil sa obligasyon ng pagpapakasal, kundi dahil sa pagmamahal. Hindi man siya kasing expressive ni Andrew, tahimik man siya at palaging may laman ang bawat katahimikan niya, ramdam kong mahal niya ako. At higit sa lahat, hindi niya ako ginugulo. Minahal niya ako sa paraang alam niyang magpapagaan sa buhay ko.Pero may mga taong kahit anong paliwanag ko, hindi kayang tanggapin ni Andrew na tapos an ang kabanata sa buhay namin. Nagsimula ito isang linggo pagkatapos ng proposal na tinanggihan ko. Nasa opisina ako noon, abala sa pag-review ng reports para sa quarterly meeting na gaganapin sa susunod na araw, nang mapansin kong may bulaklak na nakapatong sa desk ko. White roses, kaya naman napangiti ako dahil ito ang paborito kong bulaklak. Nang tignan ko ang card kung kanino ito galing ay may nakasulat sa maliit na card
Pagkatapos mang-asar ay naging seryoso naman itong si Ella. "Pero bilang isang malapit na kaibigan, i can say na mas okay si Arthur kaysa may Andrew na puro matapobre ang angkan!" Ngumiti lang ako dahil lumulutang pa rin ako sa alapaap sa aking naramdamang tuwa sa mga nagihing aksyon ni Arthur. ARTHUR POV Samantala, pagkatapos umalis ni Frances sa sikat na branded store na iyon ay nagtungo na si Joey sa cashier para bayaran ang bill, at pagkatapos ay sabay na kaming lumabas ng mall. "Arthur, yung babaeng gumawa ng eksena, ng pangalan niya ay Daniella. Naalala mo nung nakaraan na may nagpupumilit pumasok sa opisina? Siya yun. Siya din ang babaeng nagpadala ng video ng proposal ni Andrew para kay Frances.” "Ganuon ba?." Tugon ko na may kalmadong boses , "sige, magbayad ka ng imbestigador para bantayan ang bawat kilos niya, siguradong may iba siyang pakay para kay Frances kung ganuon, at siguraduhin niyong hindi nila magagalaw ang kahit na anong butil ng buhok ni Frances
Nang tingnan kong muli si Arthur ay hindi niya napigilan ang pagtaas ng gilid ng kanyang bibig. Inisip kong natatawa din si Arthur dahil sa nangyari kay Daniella, kaya't nagtanong ako ng medyo nagulat, "Anong nakakatawa?" "Wala lang , masaya lang ako!." Bahagyang itinaas ni Arthur ang kanyang mga kilay. "Masaya?" "Oo, masaya akong makagastos para sa misis ko." Itinaas ni Arthur ang gilid ng kanyang bibig at tiningnan ako "seryoso ako Frances ng sabihin kong gusto kitang ligawan at bumuo ng memories kasama ka! Alam kong huli na pero gusto kong may mga bagay na tumatak sayo na ginagawa ko para suyuin ka. Bahala na si Frank. Basta masaya ako sa ginagawa ko. Ikaw ang importante sa akin, higit sa sino man at kung ano pa mang mangyari.” Sa harapan ng lahat sinabi lahat ni Arthur iyo, kaya naman hindi ko mapigilang mamula ang aking mga mata. Pakiramdam ko sinadya niya talaga lahat ng iyon para marinig ng mga kaibigan namin. Paanong sasabihin nila na wala pa siyang nakar
"Tinawanan ka kasi... Gusto ko lang ipakita sa kanya na hindi mo kailangang maging hubad ng asawa ko, ako lang ang may karapatang makakita ng kagandahan ng katawan mo! kaya mong bilhin ang kahit anong damit na gustuhin mo." Nabigla ako nang marinig ito. Na touch ako bilang babae at napangiti. Hindi ko inisip na si Arthur ay bibili ng maraming damit para lang mailabas ang galit niya sa pangingielam nitong si Daniella. Naramdaman ko ang kakaibang init sa aking puso. Hindi ko tuloy maintindihan kung ano ang mararamdaman ko, matutuwa ba ako o magagalit dahil sa naging aksyon niya. Bahagyang akong tumingala sa asawa ko ko at malumanay na nakipag-usap. "Okay naman love, gets ko. Nainis ka sa harot na yun, at infairness sayo napangiti mo ako sa aksyon mo. Pero alam mo namang hindi ako mag-aaksaya ng pera ng dahil lang sa mga ganyang bagay. Mas mainam pang i donate ko yung perang iyan sa charity. Okay na ako sa tianggian parehas lang naman ng design. Kaya love, wag ng matigas ang