Mag-log inThe past
Year 2024 Nagpunta ako sa gym kasama ang barkada para suportahan sila sa laro. "Eodie anj-eusigessseubnikka?" tanong ng masungit kong kaibigan na si Shin. (Where will you sit?) "Naega gajang joh-ahaneun gos-eseo," aniko sa kanya tinapik ko siya sa balikat ng maglalakad na ako palayo sa kanila tinawag ako ng isa pa naming barkada. (On my favorite place,) "Napaka-nerdy mo, sumama ka sa laro natin sa school para hindi tungkol sa pag-aaral ang inaatupag mo!" sita ng bestfriend ko na si Kim. "Hindi na, saka priority ko ang pag-aaral ko may pangako ako sa lola at lolo ko—alam mo 'yan." aniko sa kanya. "Hangug-eseo gongbu han insaeng-eseo geudeul-i wonhaneun baleul seongchwihaessgo, gamdog-i doegojahaneun kkum-eul chuguhabnida," seryoso niyang sambit sa akin tinapik naman niya ako nakatingin sa amin ang ibang barkada. (I know very much, you fulfilled what they wanted in your life you studied here in Korea, and you pursue your dream of becoming a director,) "Malapit na, bro kukuha pa ako ng masteral degree." aniko. "Hinay-hinay lang, bro ang dami mo nang alam, languages at iba pa ako nga hirap na sa pinag-aaralan natin..ikaw pa ba?" aniya umiling na lang ako sa kanya. "Hindi lang ito para sa akin kundi sa pamilya at kinabukasan ko," aniko at iniwan ko na sila naupo ako sa dulo at nagbabasa ng journal ko. Nakarinig ako ng mahihinang tawanan at napalingon ako. "Keith!" tawag ng isang tao sa katabi nito. Pakiramdam ko huminto ang oras tumingin pa ako sa paligid at nagtaka ako kung bakit ako lang ang gumagalaw. Bumaling ako sa kanya at bumlis ang tibok ng puso ko ng mapatitig ako sa kanya. Katulad ito nung nagkaroon ako ng crush sa Pilipinas noong bata pa ako. "Keith!" isang boses ang nagpa-balik sa akin. "Hindi ako bingi!" inis kong sambit ng makitang sinamaan niya ako ng tingin. "Iljjig jeonhwa haess-eo!" sigaw ng bestfriend ko. (We called you earlier!) Napalingon ako sa tinitignan kong babae at nawala na siya kasama ng mga babaeng kausap niya. Paano ko kaya siya makikita ulit? Keith, parehas pa kami ng pangalan. "Anong nangyari sa'yo?" tanong ni Jung sa akin at isa sa barkada ko. "Oo nga, natulala ka na akala namin napa-ano ka na!" sita naman ni Kim sa akin inakbayan nila ako. Silang dalawa ang halos kausap ko dahil, gumagamit kami ng salitang Tagalog. Fil-Korean si Jung na childhood friend ko dito sa Korea nung bata pa ako. Filipino si Kim naging kaibigan ko siya sa BSU sumama siya sa akin dito pagka-graduate namin ng senior high. Sina Park at Eun, korean na nakilala naming tatlo nung unang pasok sa school. Magaan kaagad ang loob namin sa kanilang dalawa maliban kina Jung at Kim magka-away pa rin hanggang ngayon. Pero, away na hindi umaabot sa malalim na awayan. "Natulala talaga ako?" taka kong tanong sa kanila. "Oo, mabuti sumigaw ka nun..bakit ka ba nagka-ganun?" tanong ni Kim sa akin dinikit pa niya ang palad sa noo ko para kumpirmahin kung okay lang ba ako. Nagkibit-balikat na lang ako sa kanya at hinayaan siya sa trip niya. Hindi ko din alam kung bakit ako nagka-ganun, ang alam ko huminto ang buong paligid ko ng pag-masdan ko siya. Nagpunta kami sa canteen para bumili ng makakain iniisip ko pa rin sya. Sino kaya? "Chieo lideo tim-wondeul-i aleumdabdaneun geos-eul algo gye syeossnayo?" sambit ni Eun natawa naman kami sa biro niya pero alam namin kung sino lang ang babaeng nagpa-tibok sa puso niya. (Did you know that the members of the cheerleader squad are beautiful, my dripping saliva for them!) "Neo yeoja chingu eodiss-eo? geunyeoegebogo halge, hei! dangsin-eun delyeogassseubnida!" biro ni Kim sa kanya marunong na siya magsalita ng korean dahil sa aming mga kaibigan niya. (Where is your girlfriend? I will report you to her, hey! You are taken!) "Ye, naneun danji nongdam-eulo yeoja chinguege delyeo gan geos-eul abnida. daleun yeojaleul wihae yeoja chinguleul sog-iji anh-eul geos-ibnida." sambit ni Eun sa kaibigan namin kinawayan niya ang girlfriend na pabalik sa pwesto namin. (Yes, I know I was taken to my girlfriend just a joke, I will not cheat my girlfriend for another woman.) "Maj-ayo, gyeolhon hu 2 ~ 4 nyeon hue yeon-yein bubugahaneun il-eul geunyeoegehaji masibsio. geudeul-eun geunyang tteonageona baeujaleul tteonal geos-ibnida. man-yag geunyeoga jeongmallo dangsin-i gyeolhonhago sip-eun yeojalamyeon dangsin-eun gyeolko geunyeoleul tteonaji anh-eul geos-ibnida. , dangsin-ui salm-e eotteon silyeon-i odeolado." sambit ni Kim nagtaka ako sa sinabi niya sa kaibigan namin. (That's right, just don't do to her what the celebrity couple is doing after two or four years after marriage they will just left or leave him/her spouse, hopefully if she is really the woman you want to marry you will never leave her, no matter what trials come in your life.) "May hugot ka, bes?" biro ko sa kanya at ngumiti pa siya sa akin. "Hindi naman, bes 'yon ang napapansin ko sa kultura ng mga koreano at koreana ngayon hindi katulad natin bago man magloko ang babae at lalaki hindi sila kasal maliban sa dalawang taong kasal halatang init lang ng katawan ang hanap sa iba," sambit ni Kim sa akin. "I promise, I will not fool her or leave her because she is the only woman I love her so much, two years after I met her," sabat ni Eun sa aming dalawa natawa ako pero tinaas ko ang baso na may lamang softdrinks. "Ikaw ba, bes kailan maghahanap ng girlfriend hindi ka ba naboboring? Nasa Pilipinas ang magulang at ang kapatid mo tapos ikaw nag-iisa? Maliban sa amin na kasama mo." tanong naman ni Jung sa akin napatingin pa si Kim sa amin. "Hindi pa nadating 'yong sa akin hindi naman ako nagmamadali," sambit ko sa kanilang dalawa. Dahil, kusa nang dumating ang hinihintay ko. Hindi ko lang siya kilala naisip ko bigla ang mga kakilala ko sa councilor at admin. Bumalik na kaming apat sa classroom tinitilian kami ng mga kababaihan at kalalakihan na may pusong lalaki. May salamin man ako sa mukha dahil malabo ang mata ko hindi ako mukhang nerd tignan. "We are really handsome!" sigaw ni Jung napatingin lalo sa kanya ang mga tumitili minsan lang kasi magsalita ng english ang kaibigan ko. Sina Shin Park at So Eun, hindi marunong magsalita ng english pero nakaka-intindi sila ng salitang english maliban sa tagalog lang hirap sila kahit may tinuro na kami sa kanilang dalawa. Makalipas ng ilang oras, umuwi na ako sa bahay namin kasama ko si Kim dahil iisa kami ng tinitirhan. "Ingat kayo!" sambit ni Kim sa mga kaibigan naming pasakay kami sa sasakyan ko. "Ingat!" sigaw ni Jung kasama niya ang dalawa naming kaibigan dahil nasa iisang lugar lang ang kanilang tirahan. Nang makarating kaming dalawa dumeretso ako sa kwarto para i-open ang f******k ko kasama ng messenger at zoom. Kada umuuwi ako mula sa school nag-uusap kami ng magulang ko at ang kapatid ko. "Akyat na ako, Kim," aniko sa kaibigan ko. "Sige, magluluto ako ng hapunan natin hindi ba naka-toka ako ngayon sa pagluluto?" aniya. "Okay," aniko umakyat na ako sa kwarto ko dito kami nakatira sa bahay ng lola at lolo ko. "Kuya!" bungad ng kapatid ko na si Jon. "Bunso!" ngiting aniko sa kanya. "Perfect score ako sa test, kuya may stars ako!" aniya sa akin at may pinakita sa braso niya. "Very good, sina eomma at dad?" tanong ko sa kanya. (Mommy.) Nang magsasalita na ang kapatid ko may sumabat at ang daddy namin 'yon. Ngumiti na lang ako sa kanilang dalawa namiss ko tuloy ang pamilya ko. "Nasa kusina ang eomma mo, son kamusta ka na dyan?" bungad ni daddy sa akin. (Mommy.) "Okay naman ako, dad kauuwi ko lang." aniko. Naghubad ako ng school uniform habang kausap ko ang daddy at kapatid ko. "Hijo, baka pumunta kami dyan sa death anniversary ng lolo at lola mo..miss ka namin ng eomma mo." sambit ni daddy sa akin. (Mommy.) "Miss ko na rin kayo, dad three years pa ako mag-aaral," aniko sa daddy ko. "Sabihan ka namin kung papunta na kami dyan, ito ang mommy mo oh..beauty, anak mo." tawag ni daddy kay mommy. "Shi de, dad.." aniko napangiti kaming dalawa. (Yes.) "Anak..eotteohge jinaeseyo?" bungad ni mommy sa akin ng humarap sya sa kamera. (How are you?) Hindi lang korean language ang alam kong salitang gamitin, english, chinese/mandarin at tagalog. Marami akong alam na salita mula pagkabata pati ang kapatid ko may alam na language. "Nan gwaenchanh-a, eomma appa lang eottae?" tanong ko umupo ako sa kama habang nakapatong sa maliit na mesa ang laptop ko. (I'm fine, mom how about you and daddy?) "Hangsang sa-eob-e ji chyeossji man ulineun dangsin-ui ninang-gwa ninong ttohan dangsin-eul geuliwohaneun Ash, Jinchi, Kech-ege haengboghabnida." sambit ni mommy sa akin miss ko na ang mga tinuturing kong kapatid at pangalawang magulang. (Always tired of business, but we are happy your ninang and ninong also Ash, Jinchi and Kech they miss you.) "Miss ko na rin sila, mom.." aniko humikab ako sa harap ng kamera nakita ito ng magulang ko. "Huwag na huwag pupuyatin ang sarili mo sa pag-aaral, sinabi na ba sa'yo ng daddy ang plano naming pumunta dyan sa death anniversary nila mom at dad?" tanong niya sa akin napatingin kami kay daddy. "Sinabi niya sa akin, eomma..." aniko. (Mommy.) "Sabay ka sa amin mag-hapunan dalhin mo sa kusina ang laptop mo gusto ko din makita ang kaibigan mo." sambit niya sa akin. "Ne, eomma," aniko. (Yes, mom,) Ginulo ko ang buhok ko bago ako nag-suot ng tsinelas at binitbit ko ang laptop pababa ng hagdanan. "Kim! Hinahanap ka ni mommy," tawag ko sa kaibigan ko. Lumapit sa tabi ko ang kaibigan ko at kumaway sa mga kausap ko sa video call. "Tita!" bungad niya sa harap ng kamera pagka-lapag ko sa mesa. "Ayos ah? May katulong ka pala dyan, anak." sabat ni daddy sa amin. "Ginagawa akong katulong ng anak nyo, tito wala pa namang bayad." aniya sa daddy ko. "Gago!" malutong na mura ko sa kaibigan ko. "Tito oh..minura ako ng anak nyo!" sumbong niya sa daddy ko natawa ang magulang ko sa amin. "Sasabayan namin kayo kumain, kamusta ang pag-aaral nyo?" tanong ni mommy sa amin. "Mabuti naman, tita medyo hirap pero kinakaya 'yan si Jin mag-masteral pa daw po, ako tama na pagkatapos nito." aniya sa magulang ko. "Sumbungero!" mahinang sambit ko sa kanya. Nag-kamustahan kami habang kumakain ganito kami kapag hindi busy sa family business ang pamilya ko. Gumagawa sila ng paraan para magka-usap kami ayaw nila ako nakakaramdam ng homesick dahil, nag-iisa ako at hindi nila ako kasama. "Bye, dad at eomma.." aniko nag-sign heart ako sa kamay para sa kapatid ko. (Mommy.) "Bye, anak.." sambit ng magulang ko sa akin. Hindi ko sinabi ang tungkol sa nakita kong babae dahil aasarin lang ako ng kaibigan ko. "Malapit na pala ang death anniversary ng lolo at lola mo, sama ako ah.." aniya ng kinuha niya ang pinggan at baso. Dinala niya ito sa lababo sinundan ko siya naupo ako sa upuan. "Sige lang, oo nga pala...kilala mo ba ang president sa cheerleader squad?" tanong ko na lang. "Bakit mo naitanong? Hindi eh..kahit kasali ako sa club hindi ko kilala ang president ng bawat club ng school, ikaw ah.." biro niya sa akin natawa siya pagkatapos. "Tinanong ko lang, bes wala pa sa isip ko ang gusto mo sabihin darating ang babaeng mamahalin ko...hindi pa siguro ngayon." aniko naisip ko ang babaeng nakita ko sa gym kanina. Gusto ko siya makilala... "Ah..pero, bakit nagtatanong ka?" pagtatanong naman niya sa akin. "Wala, hindi ba sabi mo kailangan kong sumali sa club? Ayoko ng basketball, valleyball at tennis club." aniko sa kanya ng tabihan niya ako pagkatapos niya maghugas at maglinis sa lababo. Dahil marunong na ako sa sports na 'yon naboboring nga ako kung meron lang dito sa school 'yong shooting sports na katulad sa Olympics sasali talaga ako sana may trainer or coach na naghahanap ng player sa sports na 'yon. "Oo, pero hindi ba hindi ka marunong sumayaw? Matigas ang katawan mo kaya!" aniya sa akin kinunutan niya ako ng noo. "'Yon ang hindi mo alam, bes kaya ako kumuha ng director course maliban sa gusto ko ito pati ang lahat ng kinalaman sa showbiz industry gusto ko pasukin sa ngayon 'to muna ang pinagtutuunan ko." aniko. "Ah.." aniya. "Saan ba ako pwede magpunta para makasali sa club?" tanong ko sa kanya lumakad na kami pa-akyat sa itaas kung nasaan ang kwarto namin. "Tanong ka sa councilor natin kung wala sa admin ng school member lang ako sa basketball club at varsity player kaya wala akong gaanong alam." aniya. "Ah okay, thanks matulog na tayo maaga ang pasok natin bukas." aniko. "Okay," aniya nagpunta na kami sa kwarto nilapag ko sa mesa ang laptop ko at ang charger bago ako humilata sa kama para matulog. Kung isa ka sa kanila, dito kita unang hahanapin!2024년 7월 2일(July 2, 2024)KJ가 곁에 있으면 세상이 더 조용하게 느껴진다.텅 빈 건 아니고, 그냥... 더 가벼워진다.내가 갑자기 말을 멈춰도, 그는 내가 무슨 생각을 하는지 묻지 않는다.그저 기다려준다.그런 침묵은 드물다 — 굳이 채울 필요가 없는 침묵.그는 나를 도와 전 애인을 잊게 하고 있다.하지만 그렇게 하면서, KJ는 자신도 모르게아무도 닿을 수 없다고 생각했던 내 마음의 빈틈을조용히 꿰매고 있다.그게 위험한 건지, 치유인 건지 모르겠다.아마 둘 다일 것이다.이건 잠시뿐이라고,그저 위로일 뿐이라고 스스로에게 말해왔다.그런데 요즘은,내가 치유되고 있는 이유가 누군가를 잊었기 때문이 아니라누군가 덕분에 평화를 다시 느끼게 되었기 때문일지도 모르겠다는 생각이 든다.아마 '이겨내는 것'은 과거로부터 도망치는 게 아니라,그저 옆에 있는 올바른 사람과 함께가만히 머무는 법을 배우는 일일지도 모른다.(The world feels quieter when KJ is around not empty, just...lighter.He doesn't ask what I'm thinking when I suddenly stop talking; he just waits. That kind of silence is rare, the kind that doesn't need to be filled.He's helping me forget him—my ex, but in doing so, KJ is unknowingly stitching pieces of himself into the gaps I thought no one could reach. I don't know if that's dangerous or healing. Maybe both.I told myself this was temporary, a phase, a comfort. But lately, I've started to wonder if the rea
2024년 6월 15일(June 15, 2024)잊는다는 게 기억하는 것보다 더 무겁게 느껴진다는 게 참 이상하다.KJ가 나에게 "잊게 해줄게"라고 말했을 때,그가 내게 다시 숨 쉬는 법까지 가르쳐 줄 줄은 몰랐다."어떤 밤들은 새벽까지 이야기한다.과거에 대한 이야기가 아니라,더 이상 유령을 쫓지 않게 되었을 때 우리가 무엇을 할지에 대한 이야기.그는 말했다."고통은 사라지는 게 아니야. 그저 모양이 바뀌는 거야."가끔은 나도 모르게 미소 짓는다.예전엔 아팠던 것들에 — 같은 노래, 같은 거리.어쩌면 그게 치유의 모습일지도 모른다.지워버리는 게 아니라,같은 상처를 다른 시선으로 바라보는 법을 배우는 것.KJ가 한 번은 이렇게 말했었다."누군가를 잊는 건 다른 사람으로 대체하는 게 아니야.그 사람을 만나기 전의 너를 다시 기억하는 거야."그땐 이해하지 못했지만,이제는 알 것 같다.어쩌면 지금이 중간 지점일지도 모른다.슬픔의 끝이 아니라,그 감정을 느낀 나 자신을 용서하기 시작하는 시점.(It's strange how forgetting feels heavier than remembering.When KJ said he'd help me, "move on,"I didn't expect he'd teach me how to breathe again too. Some nights, we talk until dawn not about the past, but about what we'll do once we stop chasing ghosts. He said pain doesn't vanish; it just changes its shape.Sometimes I catch myself smiling at things that used to hurt the same songs, the same streets. Maybe that's what healing looks like, not erasing, but learning
Naging magkaibigan kaming dalawa ni Keith kasama ang mga kaibigan ko naging close niya rin. Mula nang pumayag ako sa gustong mangyari ni Keith pinalalahanan ko siya na kapag nahulog ang damdamin sa isa't-isa ayoko na may ka-agaw, nagsisinungaling at lalong ayoko nang may nililihim sa akin sinabi ko rin sa kanya masama ako magalit, at mag-balik ng karma sa makaka-bangga kong tao."Sino ka ba talaga at sinasabi mo ito sa akin? Ang nakikita namin na kabaitan mo...isang pag-papanggap lang lalo sa mga kaibigan mo?" tanong niya habang nasa jeju kaming magkakaibigan."Hindi ako nag-papanggap ako mismo ito may ugali lang ako na ayaw kong ilabas sa harap ng ibang tao maliban sa may DID (Dissociative identity disorder, previously known as multiple personality disorder) ako-ikaw, si Kim, ang magulang ko at ang mga taong malalapit sa aming pamilya ang nakaka-alam nito sana huwag mo ito ipag-kalat pinagkaka-tiwalaan kita dahil gusto mo na tulungan kitang makalimot sa ex-boyfriend mo." sambit ko.K
Hindi ko kaagad nilapitan ang magkapatid dahil problema ito ng pqmilya nila. Humalukipkip lang ako ng kamay ko habang minamasdan ko silang dalawa."Sila ba ang kambal na madalas mong kini-kwento sa akin dati?" narinig kong bulalas ng taong hindi ko inaasahang lalapitan ako mismo dito sa mansyon namin.Dahilan para mabaling ang tingin ko sa kanya ng makilala ko ang boses niya."Oo, silang dalawa nga maraming nagbago sa kanila hindi pa ba kayo uuwi?" tanong ko sa kanya nang talikuran ko ang kambal pati siya.Tumalikod na ako sa kambal hindi ko na rin siya pinansin. Napansin ko na sumabay siya sa paglalakad at sinagot niya ang tanong ko."Hinanap kita para magpaalam sa'yo at sa magulang mo nakakahiya na magtagal pa kami ni manager dito sa mansyon nyo." aniya tinignan ko pa siya nagsalita naman si Jin."Wala siyang karapatan na magtagal dahil hindi siya kilala nina daddy at mommy as our spouse/wife at alam naman niya kahit may karapatan siya umiiwas na si Keith nandyan si Sharley nireresp
Nagkaroon ng salo-salo sa bahay dahil birthday ni eomma hindi ko alam na inimbitahan ng kapatid ko si Keith kasama ang manager nito bumalik na sa Korea si Helga. Nandoon rin ang girlfriend ko nakita ko naiilang ito sa harapan ng magulang ko na mdalang niya makita.(Mommy)Tahimik lang ako sa tabi nito at nakikinig sa pinag-uusapan nina eomma at daddy kasama sina tita Thea at tito Vhenno nandoon rin ang kambal na sina Ash at Jinchi kasama ang bunsong kapatid nito. Tumalikod sila sa amin at tumayo ako para sundan ang kambal naiwan ang kapatid nila na kausap ng kapatid ko.Iniwan ko ang girlfriend ko nang mapansin ko ang kakaibang emosyon ng magkapatid sa mukha nila."Saan ka pupunta?" tanong nito nang aalis na ako hinawakan pa ako sa braso."May kakausapin lang ako, mommy babalik din kaagad ako." aniko tinignan ako ni daddy tumingin pa ito sa girlfriend ko at kay Keith."Dad, sina Ash at Ayana iba ang emosyon nila, kayo na lang ang lumapit sa kanilang dalawa." sambit ko bigla nabaling t
Premire night ng ginawa kong pelikula na gaganapin sa Korea at Pilipinas. Ang huling shooting namin sa Seoul, Korea at tumagal kami ng isang buwan doon. Nandito kaming lahat sa Korea para sa premier night kasama namin si Louie ang anak nina tito Vhenno at tita Thea na representative ng hamman network. Katabi ko ang girlfriend ko at ang kapatid ko na sumama sa premier night wala ang magulang ko dahil busy sa trabaho nila."Hindi pa rin ako pamilyar sa ganitong event, kuya ibang event kasi ang madalas natin puntahan mas gusto ko ang presensiya kumpara sa ganito, anong meron dito? Wala sa itsura mo na may ganitong kang pangarap." sambit ng kapatid ko sa akin katulad siya ni mommy si daddy iba rin.Hindi ko rin mapaliwanag hindi rin ito gusto ng grandparents namin para sa akin. Na-enganyo lang ako nang ma-curious ako sa k-dramas na pinapanood ko dati nung panahon dito pa ako sa Korea nakatira."Wala naman sa itsura ang ganitong profession ng tao mag-isip ka kung ano ba talaga ang gusto m







