Nagpunta kami ni Richard sa isang coffee shop at nag-order. Matapos nito ay saka na kami pumwesto sa isang bakante.
"Wow, you look still the same. Para kang hindi tumatanda," pagmamanghang sabi ni Richard."Thank you. Actually, medyo tumaba ako dahil sa panganganak."Pagtataka at gulat ang namuo sa expression ng mukha niya."Do you already have a child?" paninigurado niya."Yes. He's now a 10 year-old boy. He's Madrid.""Sino ang ama?" sa tanong na 'yon, hindi ko siya sinagot, sa halip ay ngumiti ako at tila nakuha niya ang ibig kong sabihin. "Oh, si Draken."Tumango ako sa kaniya bilang sagot."Hindi ko aakalain na magkakaanak kayo ng pinsan ko. Sa pagkakaalam ko when he was in States, he's about to marry Vanessa Harriet, but I found out to tito na nagkabalikan pala kayo. That's great.""Hmm... not anymore," sambit ko. "I ended our relationship, Richard. Hindi naman ako gusto ng mommy niya—dati pa namaMaagang pumasok sina Madrid at Matthew habang ako, abala pa sa pagkain. May quiz pa raw ang anak ko sa school kaya magre-review pa raw ulit siya sa school."Alis na po ako, 'ma," paalam ko matapos kong kumain."O sige, anak. Mag-iingat ka, ha? Ako na ang bahala r'yan," sabi naman ni mama na abala sa kusina.Kinuha ko na ang bag ko at saka naglakad palabas ng bahay. Sa pagbukas ko pa lang ng pinto, napako sa paningin ko ang isang babaeng nakatayo sa harapan ng bahay namin. Kitang kita ko ang mukha niyang parang nangungusap at parang maamong tupa."Anong ginagawa mo rito?" tanong ko sa ina ni Draken, si Raquel. Siya lang ang pumunta rito dala ang isang kotse."M-Mathia, b-bumalik ka na sa anak ko, p-please?" pagmamakaawa niya sa 'kin.Totoo ba 'tong nakikita at naririnig ko?Hindi ba ako binabangungot?"Bakit parang nag-iba yata ang ihip ng hangin? Pinababalik mo 'ko sa anak mo? E 'di ba, ikaw nga 'tong gumawa ng dahilan para paghiwalayin kaming dalawa?" tanong ko sa kaniya at saka napa
"Kanina pa po ba siya gan'yan?" tanong ko kay mama habang abala kaming dalawa sa paghihiwa para sa lulutuin naming ulam."Noong sinundo ko, gan'yan na siya. Hindi ko nga alam kung pati sa eskwelahan, gan'yan siya katahimik e. Nakita mo naman na pinakakain ko kanina pero ayaw. Kung sumubo pa sa kutsara, kakapiranggot," paliwanag pa ni mama."Dapat siguro, maglaan muna ako ng time sa anak ko para hindi siya ganito," sabi ko."Bakit hindi mo kaya muna siya hayaang makita ang papa niya? Iyon lang naman ang gusto ni Madrid e," tanong naman ni mama. Hindi ko siya inimikan dito. "Kung patuloy na maggagan'yan si Madrid, kailan pa siya babalik sa pagiging masigla niya? Baka manghina ng tuluyan 'yan lalo na't hindi siya kumakain nang maayos.""Mama, kukunin ni Draken ang anak ko.""Kausapin mo siya nang maayos, anak. Kung hindi na kayo magkakabalikan pa, karapatan pa rin ni Draken na makita ang anak ninyo dahil siya ang ama. Hindi mo naman pwedeng ipagkait sa bata ang gusto niyang makasama ang
"Let's eat somewhere," pagyayaya ni Richard nang puntahan niya ako sa admins' office. Sandali ko munang iniwan ang computer ko at saka tumayo."Sure. My treat," offer ko."No, Mathia. I insist. May malapit na restaurant dito. Masasarap ang food. Wanna see?" tanong nito."Sure," nakangiti kong sabi at saka kami umalis. Sumakay kami sa sasakyan niya at saka niya na 'yon pinaandar paalis."You look still fresh. Mukhang hindi ka nahirapan," sabi nito habang nakatuon sa pagmamaneho."Salamat, pero medyo nahirapan din ako. Yung mga 'di ko alam, sinulat ko para hindi ko makalimutan. Well, this is my first day so I think, normal lang naman 'to," sabi ko naman sa kaniya."Yeah. For sure, wala pang isang buwan, makukuha mo na 'yan," sagot naman nito. Nagbato na lamang ako ng ngiti sa kaniya bilang sagot.Matapos lang ang limang minuto, nakarating na kami sa sinasabi niyang restaurant. Pinarada niya ang sasakyan at saka kami bumaba. Sa design pa lang ng restaurant, pang-instagr*mable na.Pumasok
"Hindi ka naniniwala sa 'kin?" tanong nito."Ang tanong ko ang sagutin mo," sambit ko naman sa kaniya."M-Mama. P-Papa, stop this, please," pakiusap naman ng anak namin."Madrid, pumasok na tayo sa loob. Paparating na ang lola. Tara na," pagyayaya ko sa anak ko.Tumalikod na ako kay Draken dahil mukhang hindi naman niya kayang sagutin ang tanong ko. Nagbitiw ako ng isang matalim na tingin sa kaniya bago ko siya tuluyang talikuran."If you don't want me anymore, fine. I will never bother you again," rinig kong sambit ni Draken. "But I will get my son."Sinara ko na ang pinto at hindi ko na siya hinayaan pang magsalita. Sumandal ako sa pinto at dinig ko ang pagbukas, pagsara at pag-alis ng sasakyan ni Draken.May bigat na biglang kumurot sa puso ko matapos ang sagutan naming dalawa. Umaakyat ang emosyon ko at gusto ko ng maluha pero hindi ko hinayaan."M-Mama, si papa po..." sambit ng anak ko pero wala ako sa sariling napatitig sa mukha niya. Punong puno na ito ng luha at panay rin ang
Huminga ako nang malalim nang madinig ang hinanaing ng anak ko. Lumapit ako sa kaniya at naupo sa tabi niya. Unti-unti ko rin'g pinatong sa balikat niya ang kamay ko."I-I'm sorry, anak, if you feel that way," sambit ko. I don't want to see him suffering dahil sa 'min ng papa niya. Siya ang kalakasan ko at ayokong makita siyang nagkakaganito."N-No, mama, I should be the one to apologize. I-I thought, everything will be on my side: my dream of having a complete family and seeing you both at the same time. Akala ko po na ito na ang magandang simula po natin. Nagkamali po pala ako," sambit ng bata."Sshhh..." pagpapatigil ko at saka ko siya niyakap. "Anak, don't blame yourself."Hindi na nagsalita pa si Madrid habang patuloy siya sa pag-iyak. Hinahaplos ko ang buhok niya habang hinahayaan siyang ilabas ang bugso ng damdamin niya.Sa punto rin'g ito, nakaramdam ako ng inis kay Draken. Kung hindi niya sana ginawa yung panggagago niya, hindi na sana umiiyak ang anak namin.ABALA ako sa pag
Nagpunta kami ni Richard sa isang coffee shop at nag-order. Matapos nito ay saka na kami pumwesto sa isang bakante."Wow, you look still the same. Para kang hindi tumatanda," pagmamanghang sabi ni Richard."Thank you. Actually, medyo tumaba ako dahil sa panganganak."Pagtataka at gulat ang namuo sa expression ng mukha niya."Do you already have a child?" paninigurado niya."Yes. He's now a 10 year-old boy. He's Madrid.""Sino ang ama?" sa tanong na 'yon, hindi ko siya sinagot, sa halip ay ngumiti ako at tila nakuha niya ang ibig kong sabihin. "Oh, si Draken."Tumango ako sa kaniya bilang sagot."Hindi ko aakalain na magkakaanak kayo ng pinsan ko. Sa pagkakaalam ko when he was in States, he's about to marry Vanessa Harriet, but I found out to tito na nagkabalikan pala kayo. That's great.""Hmm... not anymore," sambit ko. "I ended our relationship, Richard. Hindi naman ako gusto ng mommy niya—dati pa nama