CHAPTER 4

Dinala niya ang sarili niyang proposal pabalik sa opisina. Nang makita siya ni Aurore, nagsenyas ito at nagtatanong kung ano ang nangyari, dahil maputla ang kanyang mukha.

“Diana, ayos ka lang ba? Talaga bang ibinigay sa iba ang project ng Oasis?”

Hinawaka ni Diana ang kaibigan saka hinila sa kamay, “Halika, mag usap muna tayo..”

Pumasok silang dalawa sa pantry. Seryoso ang mukha ni Dianan habang nagsasalita.

“Kailangan ko ng tulong mo.. may mahalaga akong bagay na kailangang gawin.”

“Sige, tungkol saan?” mababakas sa mukha ng kaibigan ang pag aalala.

“Narinig ko minsan na nais pala ng LS ang Oasis project. Ngayon, habang hindi pa naguumpisa ang construction, kung may lalabas na mas magandang plano at makuha nila ang operating rights, hindi na magkakaroon ng pagdadalawang isip ang lide, at siguradong sa kanila ibibigay ang proyekto.”

Namula ang mukha niAurore. Nag-sign siya nang mabilis. Hindi pa alam ng kaibigan na nakakarinig na siya.

“Naiinip ka ba?! Kung makialam ka at malalaman nila ang ginawa mo, corporate espionage ‘yan. Wala ka nang career pagkatapos!

At narinig ko sa industriya na komplikado ang background ng boss ng LS. Halos wala kang makuhang impormasyon tungkol sa kanya online. Kapag pumasok ka, para kang papasok sa bitag. Kung ipapasa mo yan sa kanila… tapos ka na!”

Kahit simpleng plano lang ni Diana, nagpapabilis na ng tibok ng puso ni Aurore. Pero para kay Diana, wala nang balikan pa. Nais niyang ituloy iyon.

“Ito ang huling hiling ng nanay ko. Kailangan kong tuparin ito.”

Nauubos na ang oras niya.

Matagal nang kilala ni Aurore si Diana mula pa sa university na pinasukan nila. Alam niya na kapag gumawa ng desisyon ang kaibigan, hindi na ito nagbabago pa iyon. Napaisip siya sandali, pagkatapos ay huminga ng malalim.

“Sige. Tutulong ako sayo sa abot ng aking makakaya. Pero kailangan mong maging maingat. Kapag nalaman ng lahat na ang asawa ng presidente ng Valencia Group ay tumutulong sa pinakamalaking kalaban nila, magiging eskandalo ‘yan.”

“Huwag kang mag-alala, magiging maingat ako.”

Mahigpit na hinawakan ni Diana ang kamay ng kaibigan, puno ng pasasalamat.

Pagbalik sa kanyang mesa, tahimik siyang nagsimulang mag-empake ng gamit. Habang nag-aayos, nabasag niya ang isang bagay.

Bumaba siya at nakita na ito pala ay ang kanilang larawan—ang kuha noong una nilang kinumpirma ang relasyon nila. Magkatabi ang kanilang mga ulo, nagliliwanag ang mukha dahil sa saya dulot ng kanilang kabataan. Noon, sobrang saya nila, naniniwala na basta magkasama, walang bagay sa mundo ang masyadong mahirap.

Ngayon, tila biro na lang ang lahat.

Kinuha niya ang basag na frame at itinapon sa basurahan.

Habang natatapos siyang mag-empake, nagpadala si Aurore ng message sa kanya.

AURORE:

(Ginamit ko na lahat ng koneksyon ko. Mayroon kang labinlimang minuto)

(Sapat na iyon para tapusin mo ang lahat!)

Buhay o kamatayan, nakasalalay sa pagkakataong ito.

Dinala ni Diana ang kanyang proposal at pumunta sa LS. Hinaplos ni Aurore ang kanyang balikat bilang pagpapakalma at pagbibigay ng kapanatagan.

“Kailangan mong patunayan ang galing mo. Kung hindi magtagumpay—gamitin mo ang iyong ganda!”

Napangiti si Diana sa sinabi ng kaibigan. Talagang maaasahan ito.

“Paano kung bakla siya?” biro niya.

“Ah… eh…” biglang napaisip si Aurore, hindi alam ang sasabihin.

Pagkatapos ng paalaman, pumasok si Diana sa gusali ng LS. Habang nakatayo sa elevator, biglang nakaramdam siya ng alinlangan.

Sinasabi sa mga tsismis na mahirap kausap ang boss ng LS—isang lalaking bihirang makita, ngunit ang performance ng kumpanya niya ay higit na lumalampas sa Lide. Ang founder na si Lander Sales ay nakapagpaangat ng ordinaryong negosyo sa lider ng industriya sa loob lamang ng dalawa o tatlong taon. Siya mismo ay itinuturing na alamat, na ngayon lang naisulat sa aklat.

Pagdating sa pinto ng opisina, itinaas niya ang kamay at kumatok.

“Pumasok,” malamig na tugon mula sa loob.

Huminga ng malalim si Diana at binuksan ang pinto.

Nakita niya ang isang silid na may kulay itim, puti, at abong design. Ang lalaking naroon ay may matalim at matigas na mukha, na nagpapakita ng distansya at malamig na aura. Nagbibigay pa rin ito ng instruction sa mga tauhan, ngunit nang tumutok ang tingin nito sa kanya, hindi niya maiwasang tumitig. Nakakabighani ang presensya ng lalaki.

Hindi tulad ng mayabang na anyo at aura ni Timothy, ang hitsura ni Lander ay mas matalim at delikado. Mas malamig ang ekspresyon, mas matalim ang facial structure.

Hindi inaasahan ni Diana na may ibang tao pa doon, kaya mabagal na umupo siya sa sofa.

Nakatuon sa trabaho, hindi siya pinansin ng lalaki. Hindi nagmamadali si Diana at tahimik na naghintay.

Nang matapos ng tauhan ang report at papalabas na, biglang nagsalita ang malamig na boses ng lalaki habang pumipirma sa kontrata:

“Alamin kung sino ang nagpasok ng walang clearance. Tanggalin lahat ng sangkot.”

Natigilan ang tauhan, at instinctively, tiningnan si Diana sa sofa bago tumango.

“Opo, President Sales.”

Humigpit ang dibdib ni Diana. Narinig niya na walang habag ang presidente ng LS, hindi nagtitiis sa pagkakamali. Nang makita niya ito sa unang pagkakataon, naunawaan niya na hindi pinalalaki ang mga kwento. May katotohanan nga ang sabi sabi.

Pinapagalitan ang isa sa mga tauhan sa oras na kailangan lang pumirma ng kontrata.

Bago pa siya paalisin, mabilis na ipinaliwanag ni Diana ang dahilan ng kanyang pagpunta. Hindi man siya tiningnan, alam niyang nakikinig siya, kaya nagpatuloy siya sa plano.

Nang matapos, itinaas nito ang tingin. Ang mga mata nito’y malalim at matalim, tila kayang sumilip sa bawat depensa. Labis ang pressure.

Kakaiba, kahit unang pagkikita nila ito, parang nakita na niya ang lalaki dati.

Handa na siya sa kanyang sasabihin.

“President Sales, kung matutulungan ko ang kumpanya ninyo na makuha ang operating rights para sa Oasis project, sa susunod na tatlong taon, magkakaroon ng malaking pag-unlad ang LS. Ang lupa sa paligid ng Oasis—malawak ang puwang para sa pagpapalawak…”

“Mrs. Valencia, ito ba ay dahil nag-away kayo ng asawa mo, o bagong taktika lang ito ng kumpanya ninyo?” tanong ni Lander. Tumingin siya ng matalim na parang lawin.

Nabigla si Diana sa narinig, pero pinanatiling kalma ang sarili.

“Alam kong may duda kayo, pero tunay kong nais na kayo ay tulungan na makuha ang rights. Wala nang nakakaalam ng proyektong ito gaya ko.”

Ipinahinga ni Lander Sales ang ballpen at umupo ng nakasandal sa swivel chair, bahagyang nakataas ang mga sulok ng labi. “Immortals fight, mortals suffer?”

Pinisil ni Diana ang labi, sinusubukang ipaliwanag.

“Hindi ko nais ang kahit isang sentimo. Isa lang ang kondisyon ko—kung manalo tayo sa rights, makokontrol ko ang design nang buo.”

Lalong tumindi ang tingin ni aLnder habang bahagyang yumuko.

“Dapat mo nang malaman ang ibig sabihin nito, na pumunta ka dito para makipagnegosasyon sa akin.”

“Alam ko. Ibig sabihin nito, nanganganib akong hindi mapasaya ang alinmang panig. Kapag nalaman ng iba, ipaparatang sa akin ng Lide na nagtaksil ako, at maaari mo ring isipin na espiya ako na ipinadala nila.” tugon ni Diana.

Mukhang naging interesado ang lalaki sa sinasabi niya.

“Kung ganon, bakit pa? Sa inyo na ang proyekto ng Oasis. Bakit mo pa ito ginagawa?”

Bumaba ang tingin ni Diana, nalungkot ang ekspresyon niya.

“Dahil sa personal na dahilan. Hindi ko maipaliwanag, pero mahalaga ang proyektong ito sa akin.”

“Narinig ko na. Ang Oasis lead ay hindi sayo ibinigay, kundi isang bagong tao lang.”

Magkakabit ang mga daliri niya, kumikislap ang mata habang sinasadyang huminto.

“Pero wala iyon sa akin. Wala akong dahilan para lumusong sa gulo para sa private things ninyo.”