CHAPTER 3

Hindi bumalik si Timothy buong gabi. Pagsapit ng hatinggabi, nagpadala lamang ito ng maikling mensahe na nagsasabing abala ito sa kumpanya at pinaalalahanan siyang mag-ingat.

Tumingin si Diana sa mensahe, ramdam ang mapait na pangungutya at pagkaawa sa sarili.

Ngunit malinaw na sa kanya—wala na siyang oras para sayangin kay Timothy at kayJenny. Bago siya umalis, may mas mahalagang dapat gawin: tuparin ang huling hiling ng kanyang ina.

********************

PAGDATING niya sa kumpanya, napansin niya ang kakaibang tingin ng kanyang mga katrabaho.

“I heard lumabas na ang resulta ng Oasis project, pero hindi si Director Diana ang hahawak.”

“Kung hindi si Director Diana, sino naman? Alam ng lahat na siya ang matagal nang nakatalaga sa proyektong iyon. Kapag nalaman niya, siguradong sisiklab ang gulo.”

“Sabi nila, binigay ito sa bagong pasok na empleyado. Bumoto ang mga nakatataas kaninang umaga.”

Nang mapansin ng ilan si Diana sa pinto, mabilis nilang itinabi ang mga mata at agad bumalik sa kanilang mga mesa.

Lumapit siya sa kanyang sariling mesa—ngunit lahat ng kanyang gamit ay tinanggal na.

Bago pa siya makapagsalita, isang malambing at banayad na tinig ng babae ang pumailanlang.

“Diana?”

Napalingon si Diana, at sa harap niya ay nakatayo ang isang payat na babae, may mahabang itim na buhok at nakasuot ng purong puting damit. Maliit at kaakit-akit ang kanyang mukha, lalo na ang malalaking mata na parang cute na pusa—na agad na pumupukaw ng instinct ng isang lalaki na protektahan siya.

Bahagyang nagimbal si Diana ng makita ang babae.

Jenny Suarez!

Ang mapulang labi nito ay ngumiti, may bahagyang pamumula sa pisngi.

“Diana, ang tagal na natin hindi nagkita! Mula ngayon, ako na ang bagong katrabaho mo. Pakiusap, i-guide mo naman ako.”

Tiningnan ni Diana ang inihandang kamay niJenny, at napatingin sa mesa na dati ay sa kanya. Dahan-dahan niyang tinapik ang ibabaw ng mesa.

“Ano ba itong nangyayari dito?”

Tumingin si Jenny nang inosente sa kanya, may maliwanag na mata at bahagyang pagkakasala sa mukha, habang patuloy pa rin na nakalahad ang kamay.

“Diana, pasensya na talaga. Alam ni Timmy na allergic ako sa alikabok, kaya ibinigay niya sa akin ang opisina mo. Kung ayaw mo, puwede nating palitan—sasabihin ko agad sa kanya.”

Ngumiti si Diana nang mapanukso. Nakakatuwa. Natatakot si Jenny sa alikabok—pero ibig bang sabihin ay hindi siya mismo nanganganib? So pwedeng magkaallergy sa alikabok ang babaeng ito at siya ay hindi?

Bago siya makasagot, tumalikod na si Jenny papunta sa opisina ni Timothy.

“Hindi na kailangan,” wika niya.

Hindi niya kailanman gusto ang pilitin ang iba. Kapag wala na sa puso ng isang tao, anong silbi pa ang magpanggap?

Bumalik si Jenny, halos hindi maitago ang ngiti.

“Alam kong maiintindihan mo ako,Diana. Pero huwag mong kagalitan si Timothy. Dinala lang niya ako sa kumpanya dahil sa tingin niya sobra ka sa trabaho at gusto niyang tulungan kita.”

Ikinuyom ni Diana ang mga daliri bago inalis ang tensyon, may bahagyang mapanukso ngunit mapagkumbabang ngiti sa labi. Napakalalim ng pagmamahal ni Timothy—hindi lang para sa kanya, kundi hanggang sa inimbitahan pa nito ang first love nito para gampanan ang kanyang tungkulin.

“Kung ito ang ayos ni Presidente Valencia, Miss Suarez, gawin mo ang makakaya mo. Huwag mong sirain ang kanyang tiwala.”

Lumampas siya kay Jenny at diretso sa opisina ni Timothy.

Binuksan niya ang pinto nang hindi kumakatok. Tumitig si Timothy sa kanya ng ilang segundo—hanggang sa mapansin nito ang dokumento sa mesa. Inabot niya ito.

Biglang kumupas ang matatag na mata ni Timothy, napuno ng panic.

“Diana…”

Tiningnan niya ang desisyon tungkol sa Oasis project sa kanyang kamay.

Resulta: sampung boto para sa kanya, labing isa para kay Jenny. At si Timothy ang nagbigay ng panalong boto—para kay Jenny.

Ha! Ibinigay nito ang pinakamahalagang boto kay Jenny!

Ang labis na katahimikan ni Diana ay nagdulot ng kaba kay Timothy. Agad niyang hinawakan ng mainit na palad sa braso ang babae.

“Diana, ang pagpasok ni Jenny sa proyekto ay desisyon ng nakatataas. Kahit presidente ako, hindi ako puwedeng makialam. Sana maintindihan mo ang posisyon ko.”

Mapait ang lasa sa bibig niDiana; namutla ang labi. Ngunit hindi siya sumabog sa galit. Napakatahimik niya—alam lamang niya na ang puso niya ay matagal nang naging manhid.

Pinilit niyang ngumiti, at tiningnan ang lalaki. Ang mga mata na minsang nagmamahal ng labis sa kanya ay tila dayuhan na ngayon.

Huminga siya at nagtanong, “At kung gusto kong pamunuan ang Oasis project, paano?”

Muling tumango si Timothy, at hinaplos ng mainit niyang mga kamay ang malamig na daliri ni Diana, mahinahon at nakapapawi ng alalahanin.

“Alam kong mahalaga sa’yo ang proyekto. Hiling ito ng iyong ina. Pero isipin mo rin—hanggang sa magtagumpay ito, nakatingin sa itaas ang iyong ina. Iyan ang mahalaga.”

Napatawa siya sa sarili.

Dati, naniniwala siyang ibibigay nito sa kanya ang kahit ano nang walang pag-aalinlangan. Ngayon, kapag gusto niya ang isang bagay, paulit-ulit itong tinatanggihan—para sa ibang babae.

Hindi lang katawan ang nawala—pati puso.

Bahagyang nanginig ang boses niya.

“Kung hindi naman mahalaga kung sino ang gagawa, bakit hindi ako? Hindi naman masama ang proposal ko kumpara kay Jenny.

Mukhang nag-aalala ang lalaki, mahigpit ang hawak sa kanyang kamay, pinapahid ang balat gamit ang hinlalaki.

“Diana, kakabalik lang ni Jenny sa bansa. Kung wala siyang magandang rekord, hindi siya makakahanap ng trabaho. Mahina rin ang kalusugan ng mga magulang niya… bilang dati nating kaklase, inisip kong—bukas ang puso mo,naiintindihan mo, di ba?”

Halos tumawa si Diana sa mga dahilan ng lalaki, ngunit ang lasa sa bibig niya ay mapait lang.

Dati, akala niya ang kabutihan nito ay para lang sa kanya. Ngayon, nakikita niya—ang “kabutihan” ay puwede ring ibigay sa iba. Kaya kahit yung sa kanya na, ipinapamigay pa.

Nag-alala ito sa allergy ni Jenny sa alikabok, pero nakalimutan na para sa kanya, delikado ito—puwede itong maging sanhi ng malubhang problema sa paghinga, o panganib sa buhay.

Hindi pangkaraniwan ang kanyang katahimikan, kaya nag-alok si Timothy ng suhestiyon.

“Diana, paano kung—”

“Kalimutan mo na. Ayaw ko na. Saka, ngayon lang niya nakuha, at wala pang tunay na kapangyarihan. Maraming shareholders—hindi desisyon mo lang ang pinagbasehan.”

Nagpanggap siyang mahinahon, inalis ang kamay sa pagkakahawak ng lalaki, may bahagyang pagod ang kanyang tinig.

Kapag wala na ang pag-ibig, palaging may libong dahilan ang lalaki. Wala ng pag asa para sa kanya. Kahit siguro tumambling siya, hindi niya makukuha ang proyektong nais niya.. Bakit pa niya ipahiya ang sarili?

Inisip ni Timothy na napakalma na niya ang asawa, at huminga ng maluwag.

“Ganito—tanda mo ba ang Eternal Heart necklace na gusto mo sa auction? Ilalabas na iyon sa loob ng ilang araw. Bibilhin ko para sa’yo.”

Nakatayo si Diana ng matatag, pinilit ang ngiti.

“Sige. Pero narinig ko, mahal ang Eternal Heart.”

Umayon na rin siya. Ayaw man niya sa lalaki ngayon—pero kapaki-pakinabang pa rin ang pera. Wala namang tanga na tatanggi rito.

“Basta gusto mo, kahit gaano pa kamahal, sulit iyon.”

Nang sumang-ayon siya, ngumiti si Timothy, banayad ang ekspresyon. Hinipo ang maputing pisngi niya at yumuko papalapit.

Biglang pumasok sa opisina si Jenny, maingat na tumayo sa pintuan.

“President Valencia, hinihiling ng board na pumunta kayo sa meeting.”

Agad na bumitaw si Timothy sa balikat ni Diana.

“Okay.”

Maingat na pumasok si Jenny, kagat ang labi, namumula ang mga mata na parang natatarantangaso. Halos pilit magsenyas:

“President Valencia, Diana… nag-aaway ba kayo sa Oasis project? Kung gusto niya, puwede kong bitawan iyon.”

Bahagyang nakasimangot si Diana. Tiningnan niya si Jenny at nagwika:

“Hindi na kailangan. Ayaw ko sa anumang hinawakan na ng iba. Dahil pinapahalagahan ni Presidente Valencia ang dati niyang kaklase, Miss Suarez, gawin mo ang makakaya sa Oasis project.”

Napuno ng luha ang mata ni Jenny sa kanyang narinig.

Dahan-dahan niyang hinila ang manggas ni Timothy.

“President Valencia, baka hindi pa ako nauunawaan ni Diana. Puwede mo bang ipaliwanag? Kung siya ang pipiliin, handa talaga akong bitawan ang proyekto.”

Napalingon si Diana sa kamay ni Jenny sa manggas ni Timothy.

Hindi niya gusto na hinahawakan ng iba ang kanyang asawa.

Naramdaman ang pagkakaappropriateness, mabilis na bumitaw si Jenny. Inalis naman niya ang pagkakatitig sa kamay ng babae.

Bahagyang umubo siTimothy.

“Si Diana ay sumang-ayon na. Hindi makitid ang kanyang pag iisip.”

Pagkatapos ay sumenyas siya kay Diana:

“Pagkatapos ng meeting, pupuntahan kita. Ngayong gabi, kakain tayo sa paborito mong French restaurant.”

Nilagpasan na ng lalaki si Diana, kasama si Jenny.

Nang magsara ang pinto, kinuha iyon ni Diana, saka tiningnan ang proposal ng babae mula sa mesa. Isang sulyap lang ang ibinigay niya doon, natawa agad siya.

Hindi man lang naayos ng babae ang mga typos at grammars nito.