Chapter 26

TUMAKBO ako. Tumakbo ako nang tumakbo hanggang sa pakiramdam ko ay pilipit na ang mga binti ko at hindi na maigalaw pa. Napaluhod na lamang ako sa lupa habang ang mga luha ay panay ang pagpatak. Ang napakainit na mga likido ay patuloy ang pagdaloy sa aking pisngi. Imbes na punasin ay hinayaan ko lamang ang mga iyon, tulad kung paano ko hinayaang saktan ako ng imahe nilang dalawa sa isip ko.

Hindi mabura sa isipan ko ang hitsura nilang dalawa habang magkalapat ang labi sa isa't isa. Gulat na gulat si Onyx na akala mo ay nahuli ko sa isang krimen. Totoo namang krimen iyon. Krimen ang pagpatay at pinatay niya ang puso ko. Corny man pero wala akong pakialam dahil iyon ang nararamdaman ko ngayon.

Sa lahat pa talaga ng tao, bakit sa kapatid ko pa?

Akala ko ba hindi niya ako kayang lokohin? So totoo pala talagang niloko niya ako dati?

Sa isang park ako napahinto. Umupo ako sa swing doon at saka idinuyan ang sarili gamit ang mga paa. Bawat patak ng luha ay bawat