NANG PUMASOK si Rogue boardroom, the atmosphere shifted. Ang kaninang nagbubulungang mga member ay agad na napaayos ng upo as if the devil himself had walked in.“Mr. Vertudazo,” isa sa mga ito ang nagsimulang magsalita. “We heard about last night’s incident. Surely, this raises questions about your security, your judgment—”Rogue’s gaze cut through him like a blade. “Last night’s incident was contained. The man responsible is dead. Kung may sinuman dito na nagdududa sa hatol ko, malaya kayong bumitiw. Effective immediately,” malamig ang kanyang tinig, walang puwang para sa pagtutol.Napalunok nang mariin ang lalaki at muling bumaon sa upuan nito. Isa pang direktor ang tumikhim para makuha ang atensyon ng lahat. “But the press, the shareholders. They will demand answers. Marco was—”“My best friend?” Rogue’s lips curved into a mocking smirk. “Not anymore. He was a traitor. And I don’t forgive betrayal.”Biglang namayani ang katahimikan sa loob ng silid. Ipinatong niya ang dalawang k
THE SOUND of sirens filled the night. Kumikislap ang pula at asul na ilaw laban sa mga dingding ng bulwagan ng gala habang mabilis na pumasok ang mga pulis upang siguruhin ang lugar na ligtas.Nakabulagta ang walang buhay na katawan ni Marco sa marmol na sahig, blood pooling beneath his head. Para kay Rogue, isa iyong tanawin na habambuhay nang mananatiling nakaukit sa kanyang alaala. Bigla siyang namanhid.Selestina never let go of him, habang naglalakad ang mga pulis at investigator sa paligid nila. Ramdam niya na para bang unti-unti siyang nauubusan ng hininga.“Mr. Vertudazo, we’ll need your full statement,” the chief inspector said firmly, holding out a clipboard.Dahan-dahang iniangat ni Rogue ang kanyang mga mata, at tinitigan ng malamig ang chief inspector.“Not here. Tomorrow morning, at my office. Tonight, I’m taking my wife home,” he replied.Nag-aalangan ang imbestigador ngunit kalaunan ay tumango rin. Marahang hinila ni Selestina ang kanyang kamay. “Tara na,” mahinang bu
NAKITA NI Rogue ang isang pigura na palihim na tumatakas. Agad niyang sinundan iyon. Hanggang sa ma-corner niya ito sa isang dead end.“You have nowhere else to go,” malamig na sabi ni Rogue.Ngumiti ang lalaki. At the sound of his name, the unknown man turned sharply. Nahulog ang hood, finally revealing his full face. His lips curled into a smirk, pero sa likod ng mga mata nito ay may bakas ng gulat.“Marco...”Slow, mocking applause filled the air habang itinuwid ni Rogue ang tindig niya.“Took you long enough,” he said, stretching casually, like he owned the entire moment. “Nakakapagod din, you know, sneaking into your house every single time.”Bahagyang tumagilid ang ulo ni Marco. Kumikislap ang kuryusidad sa mga mata nito.“How did you find out?”Rogue exhaled deeply. Handa na siyang ibunyag ang lahat kung paano niya nalaman ang totoo.Habang nasa mansyon si Marco kahapon. Alam niyang minamanmanan siya. Their fight had been staged, but Selestina had almost walked away for real. S
MABILIS NIYANG naagaw ang granada kay Elijah. Halos mabitawan niya iyon dahil sa tindi ng panginginig ng kanyang mga kamay.Halos himatayin siya sa takot. This wasn’t just an enemy, this was a psychopath, a monster who would hand a child a live grenade.Nagngangalit ang dibdib niya habang pumasok siya sa kwarto ni Rogue nang hindi kumakatok. Nag-angat ito ng tingin, halatang nagulat sa itsura niya.“I can’t do this anymore!” sigaw ni Selestina, at tuluyang bumigay ang kanyang mga luha.“Selestina, w-what happened?” tumayo si Rogue, pero itinulak niya sa dibdib nito ang granada.“That psychopath got inside when the gunshot was heard. Ibinigay niya kay Elijah ang granada at sinabihang hilahin ang pin! I can’t stay here, Rogue! I can’t risk my son’s life anymore!” halos pasabog niyang sigaw, nanginginig ang kanyang boses.Rogue's jaw tightened, his fists curling so hard his knuckles turned white. Rage burned in his veins.Lumapit ito sa kanya at niyakap siya ng mahigpit. Napahagulgol si
NASA SA sofa si Selestina kasama si Elijah. Abala ang bata sa panonood ng cartoons sa iPad na bigay mismo ni Rogue, habang siya naman ay nanonood ng paborito niyang anime sa malaking TV screen sa sala.Bumukas ang pinto. Pumasok si Rogue, bagong-uwi galing opisina. His tie was loosely knotted, his jacket in one hand and a leather suitcase in the other. Nang magkatinginan sila bahagyang napasinghap si Selestina. Parang biglang kumirot ang dibdib niya at may kung anong init ang gumapang sa tiyan niya. A feeling she wasn’t used to. She coughed awkwardly. At nag-iwas ng tingin.“Daddy!” sigaw ni Elijah, sabay talon mula sa sofa at patakbong niyakap ang binti ng ama.Bahagyang yumuko si Rogue at hinaplos ang buhok ng bata. “Hey, buddy.”Pero bago pa man niya masundan, napabuntong-hininga si Elijah at napapikit na.“Sleepy?” tanong ni Selestina, maingat na kinarga ang bata na agad namang humilig sa dibdib niya.Tiningnan siya ni Rogue, pero nang sumulyap pabalik si Selestina, mabilis nito
TUMAGOS ANG liwanag ng umagang araw sa malalaking salaming bintana ng mansyon ni Rogue at tumama iyon sa mukha ni Selestina. Kumilos siya nang bahagya, para bang ginising ng init at liwanag na dumampi sa kanyang balat, her body aching in places na ayaw niya nang isipin kung bakit. For a second, she felt light, almost relaxed. Pero agad ding bumalik ang lahat ng nangyari kagabi.Agad siyang napamulat ng mga mata. Her chest rose and fell rapidly as she turned to the other side of the bed, only to freeze.Oh, God. Rogue!Ang lalaking sumira sa kanya, ngunit siya rin ang parehong lalaking humaplos sa paraang hindi niya kailanman inakalang naroon mismo, nakahilig ang isang siko, at nakatitig sa kanya na para bang siya lamang ang tanging bagay na nararapat pagtuunan ng pansin sa loob ng silid.“Good morning, bella,” he drawled, his lips curving into that sinful smirk.Napasinghap siya at mabilis na hinila paitaas ang kumot para takpan ang sarili.“W-What are you doing so close to me?” Her v