SWL 23

Pakiramdam ko, lahat ng kamalasan na sa akin na.

Nawalan ng mga magulang.

Nagkasakit ang dalawang anak ko.

Hindi ko alam kung kakayanin ko po.Parang gusto kong sumuko.

Nanginginig ang kamay ko habang pinipirmahan ang waiver.

"Magdasal ka lang Mary, sana kakayanin ni baby Quatro ang surgery,"malungkot na saad ni Dra.Cindy.

Dahan-dahan akong naglalakad papunta sa ICU kung saan nandoon si Alas.

Napahagulhol ako nang nakita ko ang sitwasyon ni Uno.Ang daming nakakabit na aparato.

"M-Mary?"

Napalingon ako nang may tumawag sa akin.

Si Dos.

Agad akong lumapit at yumakap sa kan'ya.

"Magpakatatag ka, malalampasan din natin ito,"ani ni Dos na panay ang hagod sa likod ko.

"Hindi ko kakayanin kapag isa sa kanila ang mawawala, hindi ko lalo kakayanin kapag pareho sila mawala sa akin, parang mababaliw na ako Dos! Hindi ko na alam ang gagawin ko!"

"Ginagawa na namin ang lahat, nasa ibang bansa si Javi, naghahanap ng heart donor, kahit billion ang halaga bibilhin natin,"

"Kailan? Kailan pa makakarat